Είναι ανάγκη;
Ίσως μερικοί διατυπώσουν το ερώτημα· αφού ο Χριστός σταυρώθηκε και έχυσε το αίμα Του για την σωτηρία μας, δεν αρκεί αυτό; Χρειάζεται και ο δικός μας αγώνας; Η αναγκαιότητα αυτού του αγώνα γίνεται εύκολα αντιληπτή, αν σκεφθούμε ότι ναι μεν ο Κύριος έχυσε πάνω στο Σταυρό το τίμιο αίμα Του και προσέφερε θεληματικά τον Εαυτό του υπέρ ημών θυσία, όμως όλα αυτά άνοιξαν απλώς το δρόμο της σωτηρίας μας, παραμέρισαν τα ανυπέρβλητα εμπόδια και μας έδειξαν τη θύρα της Βασιλείας. Τώρα χρειάζεται ο καθένας μας να βαδίσει αυτό το δρόμο, δηλαδή να προσφέρει τον προσωπικό του στοιχείο στην μεγάλη υπόθεση της λυτρώσεώς του, να οικειοποιηθεί και να κάνει δική του τη θυσία του Σωτήρος. Το προσωπικό αυτό στοιχείο της συμμετοχής μας στο απολυτρωτικό έργο του Κυρίου μας ενσαρκώνεται και εκδηλώνεται στον ατομικό μας αγώνα για την απαλλαγή μας από την αμαρτία.
Όπως γνωρίζουμε, εξαιτίας της παρακοής των πρωτοπλάστων ο άνθρωπος εξέπεσε από το ύψος της χάριτος και έχασε τα πολύτιμα δώρα, με τα οποία τον είχε προικίσει ο Δημιουργός και Πλάστης και Θεός του. Έτσι η όμορφη ψυχική εικόνα του πρώτου ανθρώπου με μιας έχασε την πραότητά της, σκούριασε, πάλιωσε, μαύρισε και αχρειώθηκε. Τότε ένας άλλος άνθρωπος γεννήθηκε και εγκαταστάθηκε μέσα του, άνθρωπος «παλαιός» και κακός που τον σύρει προς την αμαρτία και την αυτοκαταστροφή. Την ύπαρξη μέσα μας αυτού του παλαιού ανθρώπου την αισθανόμαστε πικρά.
Ο απόστολος Παύλος έγραφε προς τους Ρωμαίους αυτά τα τόσο χαρακτηριστικά λόγια, που ζωγραφίζουν έντονα αυτή την αλήθεια: «Βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου...» (Ρωμ. 7, 23). Πράγματι! Πόσες φορές δεν αισθανόμαστε κάποιον άλλο εαυτό μας -τον κακό μας εαυτό όπως λέμε- να μας εμποδίζει από το δρόμο του Θεού! Πόσες φορές δεν νιώθουμε να προέρχεται από μέσα μας μια σκληρή και αδυσώπητη αντίδραση για το καλό! Πολλές φορές ο παλαιός άνθρωπος επιχειρεί να ματαιώσει τα καλά μας σχέδια, προδίδει την παρουσία του και γίνεται εμπόδιο στο δρόμο της σωτηρίας μας.
Αλλά τότε, προσλαμβάνει μία ιδιαίτερη σημασία η συμμετοχή μας στον αγώνα και η επιμονή μας μέχρι την τελική νίκη. Εάν δεν είχε μεσολαβήσει η πτώση και η αμαρτία, δεν θα χρειαζόταν κανένας αγώνας εκ μέρους μας. Τώρα όμως που και από τον ίδιο τον εαυτό μας προέρχεται η αντίδραση και η πολεμική, χρειάζεται να αγωνισθούμε εναντίον των εχθρών μας και να κερδίσουμε ως έπαθλο τη νίκη πάνω στα πάθη μας που ως άλλα μικρόβια υποσκάπτουν την ψυχική μας υγεία.
Πόλεμος κατά του Σατανά, Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,
Εκδόσεις Χρυσοπηγή