Οι αιτίες των προβλημάτων
Ο Γέροντας διηγείται…
- Όταν υπηρετούσα στην Πολυκλινική, έβλεπα συχνά να συμβαίνει το εξής. Άρχιζε ο γιατρός να εξετάζει τον ασθενή κι εκείνος διαμαρτυρόταν και του έλεγε ότι δεν ήταν σ’εκείνο το σημείο που πονούσε, αλλά αλλού. Και του έλεγε ο γιατρός- ‘ Μπορεί εσύ να πονάς εκεί, αλλά αλλού είναι το πρόβλημα’. Και συνέχιζε ο Γέροντας Πορφύριος-‘ Έτσι συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Εμείς νομίζουμε ότι έτσι είναι τα πράγματα, ενώ αλλού βρίσκονται οι αιτίες γι’αυτά που συμβαίνουν μέσα μας και στη ζωή μας.’
Γενική εξομολόγηση
Είπε ο Γέροντας
‘ Να γίνεται, παιδί μου, κατά καιρούς στη ζωή μας και μια γενική εξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικά τραύματα ή διάφορα σοβαρά συμβάντα μας δημιουργούν σωματικές ασθένειες.
Στην εξομολόγηση να μη λέμε μόνο τα αμαρτήματα μας αλλά και τους διάφορους λογισμού, π.χ φόβου, λύπης, χαράς, στενοχώριας που περνάμε από διάφορα γεγονότα ή συμβάντα, όπως σεισμούς, θανάτους, γάμους, ολιγοπιστίες κ.λπ.
******
Τελείωσε στην Κορινθία ο Γέροντας την εργασία του και πήραν το δρόμο της επιστροφής. Στον Ισθμό σταμάτησε για φαγητό. Ο αξιωματικός της αεροπορίας, που ήταν μαζί του, παρήγγειλε πλήρη μερίδα και ο Γέροντας μία ντομάτα μόνο. Μετά το δείπνο, συνέχισαν την πορεία και κάποια στιγμή του ζήτησε να σταματήσουν. Βγήκαν έξω, κάθισαν σε ένα βράχο, ενώ από κάτω απλωνόταν η θάλασσα. Τότε ο Γέροντας του είπε- ‘ Τώρα ήρθε η ώρα, όπως υποσχέθηκα, να σ’ακούσω να μου κάνεις τη γενική εξομολόγηση της ζωής σου. Αλλά καλύτερα να μη μου τα λες εσύ. Θα σου τα λέω εγώ’. Και τότε άκουσε από το στόμα του Γέροντα όλα του τα αμαρτήματα, που σκόπευε να του πει, όλα όσα είχε ξεχάσει και επί πλέον εκείνα, που δεν τα είχε υποψιασθεί ως αμαρτήματά του. Ο Γέροντας του έκανε γενική καθαριότητα ψυχής. Εκείνη η εξομολόγηση του έμεινε αλησμόνητη.
Να πηγαίνουμε στον πνευματικό
Μου έλεγε ο Παππούλης
‘ Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα’. Και μου έλεγε ακόμη ότι –‘ πρέπει να πηγαίνουμε στον πνευματικό μας όταν έχουμε κάτι που μας βασανίζει’.
‘ Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δε σώζεσαι’, μου είπε μια άλλη φορά.
Έφυγε η Χάρη με την ανυπακοή, επανήλθε με την εξομολόγηση
Έλεγε πως, με το μυστήριο της Θείας Εξομολογήσεως, ό,τι είναι πεσμένο κάτω ανορθώνεται. Μας είπε κάποτε τη συγκινητική περίπτωση ενός μοναχού, ο οποίος είχε πάει μικρός στο Άγιο Όρος και είχε πολλά χαρίσματα, που τον έκαναν να νιώθει ότι ζούσε μέσα στον παράδεισο. Μια ημέρα δεν έκανε υπακοή σε κάτι, που του είπε ο Γέροντας του, και του έφυγε τότε όλη αυτή η χαριτωμένη κατάσταση. Όταν γύρισε ο Γέροντας του κι έκανε εξομολόγηση και διαβάστηκε η συγχωρητική ευχή, αμέσως επανήλθε η κατάσταση εκείνη της χάριτος, την οποία είχε απολέσει.
Ο Γέρων Πορφύριος τόνιζε πάντοτε ότι, όταν είμαστε μέσα στην Εκκλησία, όταν συμμετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας, είμαστε μέσα στον παράδεισο. Και ότι, όσο πιο πολύ συμμετέχουμε στα Μυστήρια, τόσο πιο πολύ είμαστε στην αιώνια ζωή. Γι’αυτό και πάντοτε μας θύμιζε τη ρήση του Κυρίου μας –‘ Ο πιστεύων εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον’.
Το παλιατζίδικο μας
Μια κυρία θυμήθηκε και μου ανέφερε τα εξής…Κάποτε ο Γέροντας μού είπε – ‘ Πολλές από σας τις γυναίκες ό,τι κατεστραμμένο και άχρηστο έχετε, παλιά και τρύπια κατσαρολικά, έπιπλα, παπούτσια και άλλα φθαρμένα πράγματα, πάτε και τα πετάτε σε κάποια απόμερη αποθήκη σας, κλειδώνετε την πόρτα και ησυχάζετε. Δεν ξέρετε όμως, ότι θα έρθει η στιγμή που αυτό το παλιατζίδικό σας, θα το βρουν και θα εκτεθείτε’.
Έμεινα έκπληκτος από τα λόγια του Γέροντα. Διάβαζα, εκείνες τις μέρες, βιβλία ποιμαντικής ψυχολογίας, που μιλούσαν για απώθηση τραυματικών βιωμάτων από το συνειδητό στον ασυνείδητο χώρο της ψυχής και για ανάδυσή του σε απροσδόκητο χρόνο. Το ζωντανό παράδειγμα του Γέροντα, για την αποθήκη απορριμμάτων, μου έλεγε πολύ περισσότερα απ’ό,τι τα επιστημονικά εγχειρίδια. Ήταν σαφής ο συμβολισμός, ο αναφερόμενος στα αμαρτήματα μας, που δεν εξαλείψαμε με τη μετάνοια και την εξομολόγηση μας, αλλά τα πετάξαμε βιαστικά στην αποθήκη της λήθης, για να απαλλαγούμε από την ενοχλητική παρουσία τους, και που θα τα ‘βρει’ ο Θεός, για να τα επαναφέρει στη μνήμη μας, ‘ εν ημέρα κρίσεως’. Ήδη τα γνωρίζει, ενώ εμείς τα αγνοούμε.
Αφού εξομολογήθηκες την αμαρτία σου, μην την ξαναλές
Εξομολογήθηκα, Γέροντα, στον πνευματικό μου μια καινούρια αμαρτία, αλλά θέλω να την πω και σε σας.
- Άμα την είπες στον πνευματικό σου, δε χρειάζεται να μου την πεις κι εμένα. Αφού την εξομολογήθηκες και μετανόησες, πήρες την άφεση.
Μην απελπίζεσαι
Γέροντα, καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη αμαρτία διέπραξα;
- Είσαι καλός εσύ και θα το ξεπεράσεις.
- Μα, Γέροντα, είναι πολύ μεγάλη αυτή η αμαρτία μου.
- Μην απελπίζεσαι. Έχεις καλή ψυχή και ο Θεός που το βλέπει αυτό, θα σε συγχωρήσει και θα σε βοηθήσει.
Να φροντίσεις απ’εδώ και μπρος ν’αλλάξεις ζωή
Κάποια φορά ο Γέρων Πορφύριος ξεκίνησε μαζί με τρία πνευματικά τέκνα του να πάνε σ’ένα Μοναστήρι, για να τελέσουν έναν Εσπερινό.
Αρχικά, είπαν να πάνε με τα πόδια. Αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση κι επειδή ο Γέρων Πορφύριος ήταν κουρασμένος, σκέφτηκαν, μια και το Μοναστήρι εκείνο ήταν κάπως μακριά, να βρουν ένα μεταφορικό μέσον, αντί να πάνε με τα πόδια.
Εκείνη την ώρα φάνηκε από μακριά ένα ταξί. Είπαν τότε στο Γέροντα οι συνοδοί του – και οι τρεις λαϊκοί, όχι κληρικοί – να κάνουν ένα νεύμα στο ταξί να σταματήσει, για να ρωτήσουν τον οδηγό αν μπορούσε να τους μεταφέρει στο Μοναστήρι. ‘ Μη φοβάστε’, τους είπε. ‘ Θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός του ταξί. Αλλά, όταν θα μπούμε στο ταξί, να μη μιλήσει κανένας σας στον οδηγό, μόνο εγώ θα του μιλήσω’.
Έτσι κι έγινε. Σταμάτησε ο οδηγός του ταξί, χωρίς αυτοί να του κάνουν νεύμα, μπήκαν μέσα και ο πατήρ Πορφύριος είπε στον οδηγό τον προορισμό τους.
Μόλις ξεκίνησαν, ο οδηγός του ταξί άρχισε να καταφέρεται εναντίον των κληρικών και να τους κατηγορεί για χίλια δυό πράγματα. Και κάθε φορά που έλεγε κάτι, απευθυνόταν στους τρεις λαϊκούς, οι οποίοι κάθονταν στο πίσω μέρος του ταξί και τους ρωτούσε – ‘ Έτσι δεν είναι, βρε παιδιά; Τι λέτε κι εσείς;’ Εκείνοι, όμως, τσιμουδιά. Δεν έλεγαν τίποτε, κατά την εντολή του Γέροντος.
Αφού είδε και απόειδε ο οδηγός ότι δεν απαντούσαν οι άλλοι, στράφηκε στο Γέροντα Πορφύριο και του είπε – ‘ Έτσι δεν είναι παππούλη; Τί λες κι εσύ; Δεν είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα, που τα γράφουν και οι εφημερίδες;’
Του λέει τότε ο π.Πορφύριος - ' Παιδί μου, θα σου πω μια μικρή ιστορία. Θα σου την πω μια φορά. Δε θα χρειαστεί δεύτερη'.
Και άρχισε να του διηγείται - ' Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος [ ο Γέροντας το ανέφερε ] που είχε έναν ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύχτα τον σκότωσε και τον έθαψε. Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το κτήμα του γείτονα του και το πούλησε. Και ξέρεις τί αγόρασε με τα χρήματα, τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το κτήμα; Αγόρασε ένα ταξί '.
Μόλις άκουσε αυτή την αφήγηση ο οδηγός του ταξί τόσο πολύ συγκλονίστηκε που σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και φώναξε - ' Μην πεις τίποτε, παππούλη, μόνο εγώ το ξέρω αυτό κι εσύ'.
' Το ξέρει κι ο Θεός', του απάντησε ο Γέρων Πορφύριος. ' Εκείνος μου το είπε για να σου το πω. Και να φροντίσεις από δω και μπρος να αλλάξεις ζωή'.
Η μετάνοια είναι σαν την αστραπή
Σε λίγο βρέθηκα στον Ευαγγελισμό για νοσηλεία. Με απασχολούσε το θέμα της ψυχικής μου ανετοιμότητας. Σε μια επίσκεψη του Γέροντα του είπα – Προσεύχομαι στο Θεό, να μου δώσει λίγα χρόνια ζωής για να μετανοήσω. Και εκείνος μου απάντησε - Δεν χρειάζονται χρόνια, η μετάνοια είναι σαν την αστραπή.
Όποιος δε μετανοήσει θα απολεσθεί
Γέροντα, πέστε μου κάτι, σας παρακαλώ, για την πνευματική ζωή.
- Όποιος δε μετανοήσει, θα απολεσθεί.
- Σου το ξαναλέω. Όποιος δε μετανοήσει, θα απολεσθεί.
(Πηγή: Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι)