Ως ελεύθερο ον που ήταν ο διάβολος πριν την πτώση του μπορούσε να παραμείνει αγαθός, όπως τον δημιούργησε ο Θεός, ή να εκπέσει από τη θέση του, πράγμα το οποίο και έπραξε εξ αιτίας της υπερηφανίας και της αλαζονείας του. Γιατί με την ελευθερία που διέθετε, έκανε κατάχρηση του αυτεξουσίου του. Έτσι μια ολόκληρη ομάδα αγγέλων, το τάγμα του Εωσφόρου, επαναστάτησε εναντίον του Θεού και οι άγγελοι αυτοί έγιναν αυτόματα δαίμονες, κακοί και πονηροί και από τον ουρανό κατέπεσαν στον Άδη. Ο ίδιος ο Κύριος αναφερόμενος στο σπουδαίο αυτό γεγονός, είπε: «εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα» (Λουκ. 10, 18) για να δείξει την πτώση των δαιμόνων από το αγγελικό ύψος τους.
Αλλά και ο απόστολος Πέτρος γράφει στην καθολική του επιστολή ότι ο Θεός τιμώρησε σκληρά τους επαναστατήσαντες εκείνους αγγέλους και τους εξετίναξε στον τάρταρο και τον Άδη, μέχρι τη μέρα κατά την οποία θα κριθούν και αυτοί για την αμαρτία τους. «...Ο Θεός αγγέλων αμαρτησάντων ουκ εφείσατο, αλλά σειραίς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εις κρίσιν τηρουμένους» (Β΄ Πέτρ. 2,4). Το ίδιο πράγμα διδάσκεται και στην καθολική επιστολή του Ιούδα, όπου μάλιστα υπογραμμίζεται η ανταρσία αυτών των αγγέλων, που δεν θέλησαν να παραμείνουν στις θέσεις τους, αλλά επεδίωξαν να καταλάβουν ξένη θέση, εκείνη δηλ. την οποία ανήκει στο Θεό. Έτσι ο Θεός «αγγέλους τους μη τηρήσαντας την εαυτών αρχήν, αλλά απολιπόντας το ίδιον οικητήριον εις κρίσιν μεγάλης ημέρας δεσμοίς αϊδίοις υπό ζόφον τετήρηκεν» (Ιουδα 6).
Απ’ όλα αυτά γίνεται φανερό ότι οι δαίμονες έκαναν κακή χρήση της ελευθερίας τους, έδειξαν υπερηφάνεια και γι’ αυτό κατακρημνίσθηκαν από τους ουρανούς και από αγαθοί και καλοί άγγελοι έγιναν πονηροί και κακοί δαίμονες, μη μπορώντας πλέον να μετανοήσουν και να επανέλθουν στην πρώτη τους θέση και κατάσταση. Ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει ότι η υπερηφάνεια υπήρξε η αιτία της πτώσεως του διαβόλου. «Δεν αναγκάστηκε από κανέναν ο διάβολος πριν να γίνει διάβολος· δεν ήταν διάβολος πριν αν δεν αρρώσταινε από την αρρώστεια της υπερηφάνειας. Αυτή η αρρώστεια του στέρησε την παρρησία που είχε ενώπιον Θεού και τον έστειλε στη γέεννα, αυτή έγινε η αιτία όλων των κακών» (P.G. 3, 693).
Μάλιστα ο άγιος Θεόφιλος Αντιοχείας θέλοντας να δώσει την ερμηνεία των λέξεων «δαίμων» και «δράκων» με τις οποίες αποκαλείται ο διάβολος, λέγει ότι αυτός «δαίμων και δράκων καλείται δια το αποδεδρακέναι αυτόν από του Θεού» (Προς Αυτόλυκον Β΄ ΒΕΠΕΣ 5,40) δηλ. λέγεται ο διάβολος δράκων γιατί απέδρασε, έφυγε μακριά από το Θεό.
Πόλεμος κατά του σατανά, Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,
Εκδόσεις Χρυσοπηγή