Μπορεί ο διάβολος να διαθέτει όπλα ισχυρά και πονηρά ενέδρα. Μπορεί να μετέρχεται το παν εναντίον μας και με μανία να μας επιτίθεται για να μας αιχμαλωτίσει. Όμως δεν είναι ισχυρότερος από τον Κύριο. Κι όπως λαοί μικροί και αδύνατοι δεν φοβούνται, όταν έχουν εξασφαλισμένη τη συμμαχία μιας μεγάλης και ισχυρής χώρας, έτσι και μείς δεν έχουμε να πτοηθούμε από τις πανουργίες του διαβόλου, εφ’ όσον κοντά μας βρίσκεται ο πανίσχυρος Κύριος Ιησούς Χριστός, τον οποίο φοβείται και τρέμει ο διάβολος.
Ο Κύριος είναι φοβερός εις τους εχθρούς και έγινε άνθρωπος και «εις τούτο εφανερώθη... ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α΄ Ιωάν. 3, 8). Η θυσία του έγινε για να καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον, και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας» (Εβρ. 2, 14-15). Ο Κύριος έργο Του είχε στη γη την απελευθέρωση των ανθρώπων από την τυραννία του διαβόλου. «Διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου» (Πραξ. 10, 38) και με τη σταυρική Του θυσία έγινε «αίτιος σωτηρίας αιωνίου» (Εβρ. 5, 9).
Όσες φορές ο διάβολος αντιμετώπισε τον Κύριο έφυγε κατησχυμένος. Κι όταν Τον πείραξε στο Σαραντάριο όρος νικήθηκε από τον Κύριο και αργότερα υφιστάμενος της θαυματουργή ενέργεια των λόγων Του, τρέμοντας και στενάζοντας αναγκαζόταν να εγκαταλείψει τα θύματά του και να απέρχεται στην άβυσσο. Ποτέ δεν τόλμησε να αντισταθεί στον Κύριο. Πάντοτε ανεγνώριζε τη δύναμή Του και Του μιλούσε με λόγια ικετευτικά. Όταν ο Κύριος κατέβηκε στον Άδη κατήργησε το βασίλειο του διαβόλου και έδωσε την ελευθερία στους δεσμίους.
Γι’ αυτό κι ο Μ. Αντώνιος συνιστά να μη φοβόμαστε τους δαίμονες γιατί όλα τους τα όπλα είναι ανίσχυρα μπροστά στη χάρη του Θεού. «Δεν αρμόζει να φοβόμαστε τους δαίμονες, γιατί οι πανουργίες τους είναι τίποτε σε σχέση με τη χάρη του Θεού» (ΒΕΠΕΣ 33, 24). Δεν έχουμε φόβο πια από τις επιθέσεις τους. Μπορεί να είναι πυρωμένα τα βέλη του, πολυμήχανος ο νους του. Όλα αυτά όμως είναι μηδέν μπροστά στη δύναμη του Ιησού Χριστού, του οποίου και μόνο το όνομα, όταν προφέρεται με πίστη και ευλάβεια, μπορεί να τρέψει σε φυγή στράτευμα ολόκληρο δαιμόνων. «Και Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους» είναι το σύνθημα κάθε πιστού στρατιώτη του Κυρίου. Ο Κύριος είναι δυνατός και κρατά υποχείριο τον πονηρό δράκοντα, ώστε εμείς να τον εμπαίζουμε και να τον καταισχύνουμε, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Μ. Αντώνιος: «Ο δράκων (ο διάβολος) συνελήφθη με άγκιστρο από τον Σωτήρα Χριστό, όπως το ζώο που του πέρασαν κρίκο στη μύτη, όπως ο δραπέτης δένεται με κρίκο από τη μύτη και με ψελλίο έχει τρυπημένα τα χείλη. Και έχει δεθεί από τον Κύριο σαν πουλάκι για να περιπαίζεται από μας» (ΒΕΠΕΣ 33, 24).
Ο Κύριος ο ίδιος μας έχει διαβεβαιώσει ότι «μείζων εστίν ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω» (Α΄ Ιωάν. 4, 4). Ποιος αλήθεια χριστιανός θα δειλιάσει μπροστά στο Σατανά; Ποιος δεν θα αισθανθεί ασφαλής κάτω από την ιερή σκιά του Κυρίου; Πραγματικά. Είμαστε ασθενείς και αδύνατοι όταν μένουμε μόνοι μακριά από τον Σωτήρα Χριστό. Τότε μοιάζουμε με πρόβατα ξεμοναχιασμένα, με πλοία έξω από το λιμάνι. Όταν όμως έχουμε εξασφαλισμένη τη συμπαράσταση και τη συμμαχία του Ιησού μας τότε εγκαταλείπουμε τη φοβία και τη δειλία και οπλιζόμαστε με θάρρος και ηρωισμό. Κοντά στον Δυνατό γινόμαστε και μεις δυνατοί, κοντά στον Ακατάβλητο, ακατάβλητοι. Κι έτσι έχουμε δυνατότητες να ριχθούμε στη μάχη, να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό, που φαίνεται μεγάλος όπως ο Γολιάθ, ενώ εμείς οι ταπεινοί και ανίσχυροι φαινομενικά όπως ο Δαυίδ, κατ’ ουσίαν όμως πανίσχυροι δούλοι του Χριστού, και θα εξέλθουμε νικητές.
Όμως χρειάζεται να φροντίζουμε να ανήκουμε στον Κύριο. Όταν γίναμε Χριστιανοί ομολογήσαμε, με το στόμα του αναδόχου μας, ότι αρνούμαστε τον διάβολο και δεχόμαστε το Χριστό. «Αποτάσσει τω σατανά και πασί τοις έργοις αυτού και πάσι τοις αγγέλοις αυτού και πάση τη πομπή αυτού;» μας ρώτησαν. Και μεις απαντήσαμε «αποτάσσομαι». Κι έπειτα: «Συντάσσει τω Χριστώ;» Και απαντήσαμε «συντάσσομαι».
Από μας εξαρτάται να φυλάξουμε την ομολογία μας και να τηρήσουμε την υπόσχεσή μας. Τότε «ο εν ημίν» θα μας ενισχύει. Θα εφαρμόζονται τότε οι λόγοι του Ιερού Χρυσοστόμου: «Και αυτό θέλω να γνωρίζετε όλοι, ότι τον πιστό χριστιανό δεν μπορεί τίποτε να τον βλάψει ψυχικά, ούτε αυτός ο διάβολος» (Κατήχησις Ι). Και δεν είναι δυνατόν να γίνει αλλοιώς, αφού «ο γεννηθείς εκ του Θεού τηρεί εαυτόν και ο πονηρός ουχ άπτεται αυτού» (Α΄ Ιω. 5, 18).
Πόλεμος κατά του σατανά, Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,
Εκδόσεις Χρυσοπηγή