«Μετά την ψαλμωδία των τριών αντιφώνων και συγκεκριμένα προς το τέλος του τρίτου αντιφώνου γίνεται η λεγόμενη «μικρά είσοδος».
Η «πρώτη είσοδος της αγίας συνάξεως», όπως χαρακτηρίζει ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής την αρχική είσοδο του κλήρου και του λαού στο ναό10.
Οι ιερείς, ντυμένοι τα άμφιά τους, μαζί με το λαό ξεκινούσαν από το αίθριο και έμπαιναν στον κυρίως ναό για ν' αρχίσει η θεία λειτουργία. Κι επειδή επρόκειτο να διαβαστεί το ευαγγελικό ανάγνωσμα μετέφεραν και το Ευαγγέλιο από το σκευοφυλάκιο, που βρισκόταν έξω από τον κυρίως ναό στο αίθριο και το τοποθετούσαν στον άμβωνα, απ΄όπου γινόταν η ανάγνωση.
Στην είσοδο του ναού διαβαζόταν και η ευχή της εισόδου. Αν λειτουργούσε επίσκοπος, έμπαινε στο ναό αυτήν ακριβώς τη στιγμή, αφού φορούσε τα άμφιά του μπροστά στο λαό. Και σήμερα παρατηρούμε πως στο ιερό βήμα μπαίνει την ώρα της μικρής εισόδου κι όχι από την αρχή. Αυτό είναι στοιχείο της παλιάς τάξης και πράξης. Με τη διαφορά πως είναι ήδη ντυμένος πριν από την θεία λειτουργία.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το αρχικό νόημα και η πρακτική σημασία αυτής της εισόδου έχει χαθεί.
Όπως ήδη έχουμε αναφέρει με τη μεταφορά των ειρηνικών πρίν από τα αναγνώσματα και την από τον 8ο αιώνα προσθήκη των δύο πρώτων αντιφώνων άλλαξε η μορφή και η διάταξη του πρώτου αυτού τμήματος της θείας λειτουργίας. Η είσοδος που γίνεται είναι η είσοδος στο ιερό βήμα και όχι η είσοδος του κλήρου και του λαού στο ναό11. Ο λαός είναι ήδη στο ναό και οι ιερείς στο βήμα. Από εκεί ξεκινά και η πομπή, η λιτανεία της εισόδου με τη σημερινή μορφή. Ο ιερέας ή ο διάκονος, αν υπάρχει, παίρνει από την αγία Τράπεζα το Ευαγγέλιο και γίνεται η πομπή, ενώ προπορεύεται αναμμένη λαμπάδα, που συμβολίζει το «θείο φώς», κατά τον Σωφρόνιο Ιεροσολύμων12.
Η λιτανεία σταματά στο κέντρο του ναού, όπου διαβάζεται η ευχή της εισόδου, «Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών...», έτσι ώστε να ακούγεται από το λαό. Μέχρι τον ΙΒ' αιώνα λεγόταν εις επήκοον του λαού. Η ευχή αυτή κάνει λόγο για συλλειτουργία με τους αγγέλους και αναφέρεται στην είσοδο στο ιερό βήμα και όχι στο ναό. Πρόκειται δηλαδή για ευχή μεταγενέστερη και προϋποθέτει τη μορφή της λειτουργίας, όπως εξελίχθηκε μετά τον 7ο αιώνα. Στη συνέχεια γίνεται η ευλογία της εισόδου, και γίνεται η ύψωση του Ευαγγελίου που συνοδεύεται με τις λέξεις· «Σοφία· ορθοί», για να τελειώσει η πομπή με την είσοδο στο ιερό βήμα. Οι δύο παραπάνω λέξεις που εμφανίζονται στη λειτουργία από τον 7ο αιώνα, δεν είναι παρά παραγγέλματα προσοχής. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση ειδοποιούν το λαό να σηκωθεί για να υποδεχθεί τον επίσκοπο και τους αναγνώστες για να ψάλλουν το στίχο της εισόδου «Δεύτε προσκυνήσωμεν...»13.
Θα πρέπει βέβαια εδώ να τονίσουμε δύο πράγματα:
Πρώτον, οι όροι «μικρά» και «μεγάλη» είσοδος εμφανίζονται από τον 14ο αιώνα, γιατί η μεν πρώτη είσοδος του κλήρου και του λαού στο ναό έχασε σιγά-σιγά την αρχική λαμπρότητα της και το πρακτικό της νόημα και εξελίχθηκε σε απλή είσοδο του Ευαγγελίου, σ' αντίθεση με την είσοδο των δώρων που ξεκίνησε με μια απλοϊκή μορφή, όπως θα δούμε στο συγκεκριμένο σχόλιο και στη συνέχεια απόκτησε τη μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα που έχει σήμερα.
Δεύτερον, δόθηκαν αρκετοί συμβολισμοί πέρα από την πρακτική έννοια και ιστορική σημασία της «μικράς εισόδου», αλλά είναι οπωσδήποτε μεταγενέστεροι. Αναφέροντας μερικούς απ' αυτούς επισημαίνουμε αυτόν του Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως, για τον οποίο «η είσοδος του Ευαγγελίου φανερώνει την παρουσία και την είσοδο του Υιού του Θεού σ' αυτόν τον κόσμο»14. Για τον άγιο Μάξιμο η είσοδος των πιστών μέσα στο ναό σημαίνει τη μετάθεση τους από την κακία και την αγνωσία στην αρετή και τη γνώση15. Και κατά τον Καβάσιλα με το Ευαγγέλιο δηλώνεται ο Χριστός16.»
Παραπομπές
10. Μαξίμου του ομολογητού, Μυσταγωγία εισαγωγή – σχόλια πρωτ/ρος Δημ. Στανιλοάε, μετάφ. Ιγνάτιος Σακαλής, έκδ. «Αποστολικής Διακονίας», Αθήναι 1973 σελ. 213
11. Ι. Μ. Φουντούλη, Απαντήσεις εις λειτουργικάς απορίας, τ. Β', Θεσσαλονίκη 1975 σ. 134-138 Βλ. και π. Ι. Ματέος, Η μικρά είσοδος της θείας λειτουργίας, «Γρηγόριος ο Παλαμάς» τ. 56 (1973), σ. 365-381
12. Σωφρονίου Ιεροσολύμων, Λόγος περιέχων την εκκλησιαστικήν άπασαν ιστορίαν και λεπτομερή αφήγησιν πάντων των εν τη θεία λειτουργία τελουμένων, PG 873, 3993C
13. π. Ι. Ματέος, Η μικρά είσοδος..., σ. 375
14. Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως, Ιστορία εκκλησιαστική και μυστική θεωρία, PG 98, 405C
15. Μαξίμου του ομολογητού, Μυσταγωγία..., οπ.π., σ. 179
16. Νικολάου Καβάσιλα, Εις την θείαν λειτουργίαν..., οπ.π. σ. 115
(Η Θεία Λειτουργία, Ιωάννη Κογκούλη, Χρήστου Οικονόμου, Παναγιώτης Σκαλτσή , εκδ. Ο.Χ.Α «Λυδία» σλ. 137-140)