...και απευθύνει στoν καθένα μας το «ελθέ», που είπε στον Απόστολο Πέτρο. Μας καλεί να ακολουθήσουμε τη δική Του πορεία. Να μην καταποντισθούμε στην τρικυμισμένη θάλασσα του κόσμου, να μη φοβηθούμε τους ανέμους και τη θαλασσοταραχή, να μη δειλιάσουμε μπροστά στη δύναμη των παθών και της αμαρτίας. Να νικήσουμε τον εαυτό μας και να ξεπεράσουμε τις απαιτήσεις της φθαρτής φύσεώς μας. Να ζήσουμε τη ζωή του Πνεύματος και της αγιότητας βαδίζοντας και μεις, με τη δική Του δύναμη, «επί τα ύδατα».
Διότι το «ελθέ» που απευθύνει ο Κύριος δεν είναι μόνο πρόσκληση για αγώνα. Είναι συγχρόνως και χάρη και δύναμη θεία, που κάνει τη θάλασσα στεριά και δυνατή τη ζωή του Πνεύματος. Είναι ακόμη και απόδειξη της πραγματικής παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας. «Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα», είπε ο Πέτρος. Επειδή ακριβώς ο Χριστός δεν είναι φάντασμα, αλλά είναι ο ένας και μόνος αληθινός Θεός, «κελεύει», προστάζει και τον Πέτρο και όλους μας «ελθείν επί τα ύδατα» και κάνει στη ζωή μας τα αδύνατα δυνατά.
Στη λογική μας η απαίτηση του απόστολου Πέτρου φαίνεται υπερβολική: Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου την εντολή να έλθω προς σε βαδίζοντας και εγώ πάνω στα ύδατα. Δηλαδή, αν είσαι εσύ, τότε και εγώ μπορώ να κάνω ό,τι και συ.
Αλλά γιατί; Κάλλιστα μπορούσε και αυτός που φάνηκε να βαδίζει πάνω στα κύματα να ήταν όχι φάντασμα αλλά ο Χριστός, και ο Πέτρος να παρέμενε στην αδυναμία του. Αλλά ο Κύριος δέχθηκε τον όρο που έθεσε ο τολμηρός μαθητής και απάντησε το «ελθέ». Δεν του είπε: Αυτό που ζητάς είναι υπερβολικό. Δεν είμαστε ίδιοι, για να μπορούμε να κάνουμε τα ίδια. Αλλά: Θα αποδείξω ότι είμαι εγώ, καθώς τώρα θα σου δώσω τη δυνατότητα να κάνεις ό,τι κάνω και εγώ. Η απάντηση του Χριστού είναι πιο εντυπωσιακή από την απαίτηση του μαθητού.
Όταν κόπασε ο άνεμος, όταν τέλειωσε πια το θαύμα, αυτοί που ήταν μέσα στο πλοίο ήλθαν, προσκύνησαν τον Χριστό με πολλή ευλάβεια και είπαν: «αληθώς Θεού υιός ει».
Ένας αληθινός Θεός δεν μπορεί παρά να έχει τη δυνατότητα να μας κάνει όλους θεούς. Αλλιώς δεν είναι Θεός! Στην απαίτηση του Πέτρου κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια: ο Χριστός είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος, για να δώσει στον άνθρωπο τις δυνατότητες του Θεού, για να αναδείξει τον άνθρωπο θεό κατά χάριν.
........................Ο πιστός μιμείται τον Χριστό, επαναλαμβάνει στη μικρή ανθρώπινη ζωή του τη ζωή του Χριστού, όσο αυτό είναι δυνατό στον άνθρωπο. Πορεύεται στη ζωή του ο άνθρωπος του Χριστού με το φρόνημα, την αυταπάρνηση, την ταπείνωση και αγάπη του Χριστού. «Ο λέγων εν αυτώ μένειν οφείλει, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω περιπατείν» (Α΄Ιω. β΄6). Πάνω στη θάλασσα. Πάνω στα κύματα της ζωής, όπως Εκείνος.
«Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ», λέγει ο απόστολος Παύλος. Με τη δύναμη και τη χάρη του Χριστού όλα τα μπορώ. Ακόμη και να γίνω θεός!
(απόσπασμα από το βιβλίο «Η ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ», Αρχιμ. ΑΣΤΕΡΙΟΥ Σ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ)