Ματθ. 4,1 Τότε(1) ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη(2) εἰς τὴν ἔρημον(3) ὑπὸ τοῦ Πνεύματος(4) πειρασθῆναι(5) ὑπὸ τοῦ διαβόλου(6),
Ματθ. 4,1 Τοτε ο Ιησούς ωδηγήθη από το Πνεύμα το Αγιον εις κάποιο υψηλότερον μέρος της ερήμου, δια να πειρασθή ως άνθρωπος από τον διάβολον.
Σύμφωνα με κοινή πείρα της ανθρωπότητας, οι καιροί κατά τους οποίους εκδηλώνονται ειδικά πνευματικά χαρίσματα ή ανώτερες εξάρσεις, συνοδεύονται από περιστάσεις ιδιαιτέρων δοκιμασιών και πειρασμών. Ο Μεσσίας δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Αμέσως μόλις χρίστηκε από το Πνεύμα για το έργο του, αντιμετώπισε σκληρή σύγκρουση με την μεγάλη προσωπικη δύναμη του κακού. Σε αυτήν επιχείρησε ο διάβολος να ανατρέψει τον Μεσσία στην ίδια την αρχή του δημόσιου σταδίου του ως Σωτήρα του κόσμου, όπως και η αγωνία της Γεθσημανή απέβλεπε στο να ανατρέψει αυτόν στο τέλος του.
Ο πειρασμός, στον οποίο ο Υιός του ανθρώπου θριάμβευσε, είναι το αντίστοιχο του πειρασμού, κατά τον οποίο ο πρώτος άνθρωπος έπεσε. Ως απόγονος και αντιπρόσωπος του πεσμένου ανθρωπίνου γένους, ο Μεσσίας έχει ως αποστολή του να νικήσει στη σφαίρα, όπου οι αντιπροσωπευόμενοι από αυτόν ηττήθηκαν. Και ο αγώνας δεν επιδέχεται αναβολή. Η πρώτη πηγή πληροφοριών για τους πειρασμούς αυτούς πρέπει να υπήρξε ο ίδιος ο Κύριος, όπως και αυτοί οι πλέον αυστηροί κριτικοί δέχονται. Οι μαθητές του δεν φαίνεται πιθανόν ότι διανοήθηκαν, ότι ο Κύριος ήταν δυνατόν να πειραστεί από τον διάβολο. Αλλά και αν διανοούνταν αυτό, θα φαντάζονταν τελείως διαφορετικούς πειρασμούς για αυτόν, όπως τα διάφορα συναξάρια των αγίων δείχνουν.
Και όπως ο Sanday παρατηρεί, τον καιρό που η ιστορία του πειρασμού λέχθηκε και γράφτηκε για πρώτη φορά, κανείς δεν κατείχε τον βαθμό εκείνο της βαθειάς γνώσης για τη φύση και την αποστολή του Κυρίου, η οποία θα τον έκανε ικανό να επινοήσει την αφήγηση σχετικά με τον πειρασμό. Από τα λόγια της αφήγησης αυτής φανερώνεται με σαφήνεια, ότι οι πειρασμοί ήταν τελείως εξωτερικοί και δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας προηγούμενης αμαρτίας, όπως συμβαίνει με πολλούς από τους δικούς μας πειρασμούς. Επίσης, ότι ο σατανάς δεν είναι απλώς κάποια γενική ονομασία για δήλωση απρόσωπων πονηρών παρωθήσεων.
Η επιστήμη δεν έχει σοβαρές ενστάσεις, για να αντιταχθεί στην ύπαρξη προσωπικών δυνάμεων του κακού. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής επιμένει σε τρία σημεία ως προς τους πειρασμούς του Κυρίου (β 18,δ 15). 1. Οι πειρασμοί υπήρξαν πραγματικοί. 2. Ο Ιησούς υπήρξε απολύτως νικητής και 3. Ένας από τους λόγους, για τους οποίους υποβλήθηκε σε αυτούς, υπήρξε, για να καταστούμε βέβαιοι για τη συμπάθειά του στους πειρασμούς μας. Πράγματι, αντιστεκόμενος πάντοτε μέχρι τέλους στους πειρασμούς του, γνώρισε, όσο κανείς άλλος, πόσο σκληρή μπορεί να είναι η πίεση του πειρασμού. Σε μία μόνο περίπτωση είναι ξένος με τη δική μας πείρα, στο ότι δηλαδή δεν υπέκυψε ποτέ στον πειρασμό και δεν αισθάνθηκε ποτέ την ντροπή ή τις τύψεις του αμαρτωλού.
(1) «Τότε. Πότε; Μετά την κάθοδο του Πνεύματος (στη Βάπτιση), μετά τη φωνή που ήλθε από ψηλά» (Χ).
(2) Ανάγω= οδηγώ σε τόπο υψηλότερο. Εδώ δηλαδή, από την όχθη του Ιορδάνη που βρισκόταν χαμηλότερα, στην έρημο (g).
(3) Κάποιο πιο ερημικό μέρος από την έρημο που αναφέρεται στο κεφ. γ 1 (b).
«Δες πού, αφού τον πήρε το Πνεύμα, τον οδήγησε· όχι σε πόλη και αγορά, αλλά στην έρημο. Επειδή δηλαδή ήθελε να προσελκύσει τον διάβολο, όχι μόνο με την πείνα αλλά και με τον τόπο, τού δίνει αφορμή. Διότι τότε κατεξοχήν επιτίθεται ο διάβολος, όταν μας δει απομονωμένους και περιορισμένους στον εαυτό μας» (Χ).
(4) Δηλαδή του Αγίου (b). «Εννοώντας ότι το Πνεύμα τον παρακινούσε στον αγώνα εναντίον του διαβόλου» (Σχ). Η δύναμη που τον ωθούσε στην έρημο ήταν το Άγιο Πνεύμα (S).
(5) Το «να πειραστεί» δεν εκφράζει την πρόθεση του Ιησού, αλλά την πρόθεση του Πνεύματος (S). Όχι από αλαζονεία ή για επίδειξη της δύναμής του εναντίον κάθε πειρασμού, έριξε τον εαυτό του στη δοκιμασία αυτή, αλλά οδηγήθηκε από το Πνεύμα, ώστε μέσω της πείρας να γίνει συμπαθής και πιστός αρχιερέας, έτσι ώστε επειδή ο ίδιος υπέφερε και δοκιμάστηκε, μπορεί τώρα να βοηθήσει αυτούς που δοκιμάζονται (Εβρ. 2,18) (ο). Ο πειρασμός αυτός είναι μία περίληψη όλων των πειρασμών, τους οποίους ο διάβολος έφερε σε αυτόν από την αρχή (b).
(6) «Διάβολος λέγεται διότι διέβαλε (=συκοφάντησε) το Θεό στον Αδάμ. Διότι είπε σε αυτόν, ότι ο Θεός μάς φθονεί. Και τώρα όμως συκοφαντεί την αρετή σε εμάς» (Θφ).

Ματθ. 4,2 καὶ νηστεύσας(1) ἡμέρας τεσσαράκοντα(2) καὶ νύκτας(3) τεσσαράκοντα ὕστερον(4) ἐπείνασε(5).
Ματθ. 4,2 Και αφού ενήστευσε κατά συνέχειαν τεσσαράκοντα ημέρας και νύκτας, ύστερα επείνασε.
(1) «Νήστευσε για να μας διδάξει πρώτα, ότι η νηστεία είναι μεγάλο οχύρωμα σε αυτούς που αγωνίζονται εναντίον του δαίμονα» (Ζ).
(2) «Και ο Μωϋσής και ο Ηλίας στο παρελθόν μπόρεσαν να φτάσουν σε αυτήν τη διάρκεια της νηστείας, ενισχυόμενοι από τη δύναμη του Θεού» (Χ). Αλλά οι συνθήκες στις οποίες νήστευσε ο Μωϋσής ήταν συνθήκες δόξας· ενώ του Χριστού ήταν συνθήκες ταπείνωσης και αυτό είναι το πιο αξιοθαύμαστο (b).
«Δεν ξεπέρασε όμως ο Χριστός το μήκος των ημερών της νηστείας που νήστεψε ο Μωϋσής και ο Ηλίας, για να δώσει χώρο στον πειραστή να του επιτεθεί ως άνθρωπο» (Σευήρος).
«Διότι αν νήστευε περισσότερες ημέρες, θα δινόταν η εντύπωση ότι η σάρκωση είναι φανταστική (και όχι πραγματική)» (Θφ).
(3) «Νομίζω ότι αυτό το πρόσθεσε λόγω των νηστειών των Εβραίων, οι οποίοι νηστεύουν τις ημέρες και τρώνε τις νύχτες» (Ζ).
(4) Το «ύστερον» αποκλείει το αίσθημα της πείνας από τις 40 ημέρες τις οποίες νήστεψε (δ).
(5) «Πείνασε για να δείξει την αληθινή ενανθρώπηση» (Επιφάνιος) και «για να δώσει μέσω της πείνας αφορμή στο διάβολο να τον πλησιάσει και να του επιτεθεί και έτσι να τον ρίξει και να τον νικήσει» (Θφ). Με τροφή πειράστηκε ο πρώτος Αδάμ και έπεσε, με τροφή πειράζεται και ο νέος Αδάμ (F).

Ματθ. 4,3 (1)καὶ προσελθὼν(2) αὐτῷ ὁ πειράζων(3) εἶπεν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ(4), εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι(5) ἄρτοι γένωνται(6).
Ματθ. 4,3 Τοτε ο διάβολος, που έχει ως έργον το να πειράζη τους ανθρώπους, τον επλησίασεν υπούλως και του είπεν· “εάν είσαι Υιός του Θεού θαυματούργησε, πες να γίνουν αυτοί οι λίθοι άρτοι, δια να φάγης”.
(1) Οι σ. 3-10 δεν υπάρχουν στο Μάρκο. Ο Λουκάς έχει μία παράλληλη αφήγηση, αλλά οι πειρασμοί αριθμούνται με διαφορετική σειρά και οι φράσεις που περιγράφουν αυτούς είναι διαφορετικές. Οι δύο ευαγγελιστές άντλησαν, φαίνεται, από ανεξάρτητες γραπτές ή προφορικές πηγές (a).
(2) Με αισθητή μορφή δηλαδή. Ο πειραστής καραδοκούσε τη στιγμή (b).
(3) Όπως και στο Α΄Θεσ. γ 5 (L). Κατά γράμμα σημαίνει αυτός που έχει τη συνήθεια να αποπλανά προς την αμαρτία (ο).
(4) Η φράση «αν είσαι γιος του Θεού» αποδεικνύει, ότι ο δαίμονας γνώριζε μέχρι κάποιου σημείου τη σχέση του Ιησού με το Θεό, και θέλει να πληροφορηθεί για αυτήν περισσότερο (F). «Επειδή δηλαδή είχε ακούσει τη φωνή που ερχόταν από τον ουρανό και έλεγε: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός», άκουσε επίσης και τον Ιωάννη να μαρτυρεί τόσα πολλά για αυτόν, έπειτα τον είδε να πεινάει, βρισκόταν λοιπόν σε αμηχανία και ούτε ότι ήταν απλός άνθρωπος μπορούσε να πιστέψει εξαιτίας αυτών που ειπώθηκαν για αυτόν, ούτε πάλι να παραδεχτεί μπορούσε ότι ήταν Υιός του Θεού, επειδή τον έβλεπε να πεινάει. Για αυτό όντας σε αμηχανία, λέει λόγια αμφιβολίας» (Χ).
«Συνεχώς προσθέτει εδώ σε κάθε έναν από τους λόγους του το «Αν είσαι Υιός του Θεού», δηλαδή αν είναι αληθινή η φωνή που σε ονόμασε Υιό, γιατί δεν επιβεβαιώνεις αυτήν, με το να κάνεις αυτά που σου λέω;» (Α).
«Δεν είπε, Επειδή πεινάς, αλλά «αν είσαι Υιός του Θεού», νομίζοντας ότι θα τον ξεγελούσε με τα εγκώμια» (Χ).
«Διότι νόμιζε ότι θα τον προκαλέσει με το λόγο αυτόν, και σαν να κοροϊδεύτηκε (ο Χριστός) ότι δεν είναι υιός του Θεού και αγνοώντας το δόλο, θα μεταβάλλει τις πέτρες σε ψωμιά δείχνοντας ότι έχει δύναμη Θεού» (Ζ).
Ο σατανάς ζητά από τον υιό του Θεού να επαρκέσει στις ανάγκες του με την υπερφυσική του δύναμη. Δεν ήταν αυτό παρά το πρώτο βήμα. Γιατί στη συνέχεια να υποβληθεί σε ανάγκες σκληρότερες, από όσο ήταν η προμήθεια τροφών, δηλαδή να δεχτεί τους κόπους των οδοιποριών, να υπομείνει την κακοτροπιά των Γραμματέων και κάθετί που στενοχωρεί και βασανίζει τον συνηθισμένο άνθρωπο; Με αυτό το πρίσμα γιατί στο τέλος να πιει και το ποτήρι του θανάτου; (L).
Η άρνηση του Χριστού να καταφύγει σε θαύμα για να αποτρέψει τον από την πείνα κίνδυνο έχει το παράλληλό της στην αποφυγή του να ζητήσει υπερφυσική βοήθεια για να αποτρέψει το θάνατο πάνω στο Σταυρό. Δεν θέλησε να μεταβάλλει τις πέτρες σε ψωμιά, όπως δεν θέλησε να παρατάξει λεγεώνες αγγέλων (Ματθ. κστ 53), διότι σε καμία από τις περιπτώσεις αυτές το θέλημα του Πατέρα δεν επέτρεπε αυτό (p).
Έξυπνη και η ερμηνεία: «Και τι αμάρτημα ήταν το να κάνει τις πέτρες ψωμιά; Άκου λοιπόν, ότι το να ακούει κάποιος τον διάβολο σε κάτι, είναι αμάρτημα. Και από την άλλη δες· δεν είπε, για να γίνει η πέτρα αυτή ψωμί, αλλά οι πέτρες, θέλοντας να ρίξει το Χριστό στο περιττό. Διότι σε αυτόν που πεινά, ένας άρτος οπωσδήποτε αρκεί» (Θφ).
(5) Αυτοί που ήταν κάτω στη γη μπροστά στα μάτια τους, τους οποίους δείχνει με το δάχτυλό του ο διάβολος (δ).
(6) Η αφήγηση για τους πειρασμούς έχει σοβαρό στήριγμα πάνω στην αξιοπιστία των θαυμάτων. Αποτελεί ισχυρή επιβεβαίωση των θαυμάτων που αποδίδονται στον Ιησού. Και αυτό, διότι, όπως είδαμε, η πηγή της αφήγησης είναι ο ίδιος ο Κύριος. Είναι όμως απίστευτο να αφηγηθεί κάποιος μία τέτοια ιστορία για τον εαυτό του σε πρόσωπα, τα οποία γνώριζαν ότι ουδέποτε έκανε κάποιο θαύμα. Το ίδιο απίστευτο είναι, ότι θα επινοούσε κάποιος μία τέτοια ιστορία για πρόσωπο, για το οποίο ουδέποτε έγινε γνωστό ότι επιτέλεσε θαύματα (p).

Ματθ. 4,4 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· γέγραπται(1), οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος(2), ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ(3).
Ματθ. 4,4 Ο δε Ιησούς απάντησεν· “είναι γραμμένον εις την Παλαιάν Διαθήκην· Ο άνθρωπος δεν θα ζη με άρτον μόνον, αλλά και με κάθε λόγον που βγαίνει από το στόμα του Θεού.
(1) Η παράθεση από το Δευτ. η 3 σύμφωνα με τους Ο΄(=μετάφραση των 70). Στο Δευτερονόμιο περιγράφεται, πώς οι Ισραηλίτες στις πορείες τους διαμέσου της ερήμου έμαθαν, ότι οι φυσικές τροφές δεν αρκούν πάντοτε για διατήρηση της ζωής. Οδηγήθηκαν έτσι στο να ζουν σε εξάρτηση από τον δημιουργικό λόγο του Θεού. Ο Χριστός επαναλαμβάνει την αρχή αυτή ότι ισχύει και για τον εαυτό του. Θα εμπιστευτεί το θέλημα του Θεού για τις βιοτικές του ανάγκες. Ο Θεός, εάν είναι θέλημά του, μπορεί να προμηθεύσει σε αυτόν τροφή (a).
Η όλη απάντηση του Κυρίου έχει την εξής έννοια: Η τροφή δεν θα διατηρήσει τον άνθρωπο ζωντανό, εάν δεν πει και ο Θεός να ζήσει αυτός. Εάν όμως ο Θεός πει να ζήσει ο άνθρωπος, θα ζήσει είτε έχει είτε δεν έχει τροφή (p).
«Και διδάσκει, ότι δεν πρέπει να απομακρυνόμαστε από το Θεό, ακόμη και αν δοκιμαζόμαστε από πείνα» (Θεόδωρος Ηρακλ.).
(2) Δεν απαντά στον πειραστή σχετικά με την ονομασία Υιός του Θεού, αλλά μιλά σαν ένας από τους πολλούς, τους υποχρεωμένους να τηρούν το λόγο του Θεού (b).
(3) «Διότι πράγματι, κάθε λόγος που βγαίνει από το στόμα του Θεού σε αυτόν που πεινάει, σαν άλλη τροφή συγκρατεί τη ζωή του και του αρκεί» (Ζ).
«Διότι και οι Εβραίοι τράφηκαν με το μάννα, που δεν ήταν άρτος, αλλά μέσω του λόγου του Θεού εκπλήρωνε κάθε ανάγκη των Εβραίων» (Θφ). «Μπορεί ο Θεός και με λόγο να θρέψει αυτόν που πεινά» (Χ).

Ματθ. 4,5 Τότε(1) παραλαμβάνει(2) αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν(3), καὶ ἵστησιν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον(4) τοῦ ἱεροῦ
Ματθ. 4,5 Τοτε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος και δια του αέρος τον φέρνει εις την αγίαν πόλιν, την Ιερουσαλήμ, και τον τοποθετεί στο άκρο της στέγης του ναού του Σολομώντος.
(1) =Μετά την αποτυχία του στον πρώτο πειρασμό (δ). Ο Λουκάς αναφέρεται κλιμακωτά στους τόπους και μιλά διαδοχικά για την έρημο, το όρος, το ναό. Αυτό μεταβάλλει τη σειρά όχι μόνο χωρίς βλάβη αλλά και ωφέλιμα, διότι αυτό αποτελεί απόδειξη ότι ο ένας ευαγγελιστής δεν αντιγράφει τον άλλον. Επιπλέον ίσως ο πειραστής επιτέθηκε στον Κύριο και με κάτι από τον τρίτο πειρασμό πριν ακόμη υποβάλλει αυτόν στον δεύτερο και εμφανίστηκε με ποικίλλες μεταμορφώσεις (b).
(2) «Αντί να πει: αφού τον πήρε τον οδηγεί. Διότι άφησε τον εχθρό να τον οδηγεί όπου θέλει και να τον πολεμά όπως θέλει, έτσι ώστε αφού από παντού ηττηθεί, μόνος του να δραπετεύσει» (Ζ).
Υπερφυσική δύναμη παραχωρήθηκε στον πειραστή μέχρι τη στιγμή κατά την οποία ο Κύριος λέει σε αυτόν το Ύπαγε του στίχου 10. Δεν πρέπει να θαυμάσει κάποιος, λέει ο Γρηγόριος, ότι ο Χριστός επιτρέπει στον εαυτό του να μεταφερθεί από τον διάβολο, αφού παρέδωσε τον εαυτό του να σταυρωθεί από τα όργανα του διαβόλου (b).
(3) «Αγία πόλη λέει την Ιερουσαλήμ, διότι ήταν αφιερωμένη στο Θεό και για αυτό ήταν σεβάσμια, ή επειδή είχε τον άγιο ναό» (Ζ). Έτσι και ο Ιώσηπος ονομάζει αυτήν ιερά πόλις (Αρχ. IV,4,4) και ο Φίλων: η ιερόπολις (De leg. 36). Και οι Ο΄μετέφρασαν η αγία πόλις (Ησ. μη 2,νβ 1,ξστ 20 κλπ) (L).
(4) Άλλοι θεωρούν ότι είναι το αέτωμα των αγίων (του ναού), άλλοι ότι είναι το αέτωμα της στοάς του Σολομώντα, άλλοι το αέτωμα της βασιλικής πύλης για την οποία μετέπειτα ο Ιώσηπος (Αρχ. XV,11,5) λέει ότι είχε τέτοιο ύψος «ώστε αν κάποιος κοίταζε από τη σκεπή της, συνδυάζοντας τα δύο ύψη, ζαλιζόταν και η όρασή του δεν μπορούσε να διακρίνει το τέλος τέτοιου αμέτρητου βάθους» (g).

Ματθ. 4,6 καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ(1), βάλε σεαυτόν κάτω(2)· γέγραπται(3) γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ(4), καὶ ἐπὶ χειρῶν(5) ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον(6) τὸν πόδα σου.
Ματθ. 4,6 Και λέγει προς αυτόν· «εάν είσαι Υιός του Θεού, ρίξε τον εαυτόν σου κάτω· διότι είναι γραμμένον, ότι ο Θεός θα δώση εντολήν στους αγγέλους προς χάριν σου και αυτοί θα σε σηκώσουν εις τα χέρια των αμέσως με προσοχήν, μήπως τυχόν και κτυπήση το πόδι σου προς κάποιον λίθον»
(1) «Για να τον προκαλέσει πάλι, ξανά βάζει στην αρχή το «αν είσαι Υιός του Θεού», για να δώσει την εντύπωση ότι πάλι ζητά και αυτό το θαύμα, για απόδειξη του ότι είναι αυτός υιός του Θεού» (Ζ).
Ο σατανάς ακόμη μία φορά υποβάλλει την αμφιβολία ως προς το ότι ο Χριστός είναι υιός του Θεού, από όπου φαίνεται, ότι ο δεύτερος αυτός πειρασμός είναι εν μέρει επανάληψη του πρώτου. Δεν συνδέεται όμως μόνο με τον πρώτο πειρασμό ο δεύτερος αυτός, αλλά προετοιμάζει το δρόμο και για τον τρίτο. Όπως ο τρίτος, έτσι και ο δεύτερος αποτελεί υποβολή για εύκολη επιτυχία του Χριστού στο έργο του.
Τέτοιο θαυμαστό υπερφυσικό γεγονός, όπως το να πέσει κάποιος από το πτερύγιο και να μείνει αβλαβής, θα έπειθε τους αρχιερείς και το λαό, ότι αυτός που διασώθηκε έτσι είναι ο Μεσσίας, και έτσι το μεγαλύτερο μέρος του έργου του θα εκπληρωνόταν. Βεβαίως το κείμενο δεν αναφέρει, ότι υπήρχαν και θεατές τότε. Αλλά για ποιό λόγο οδηγεί αυτόν ο σατανάς στο πτερύγιο του ναού, αν όχι και για τους θαμώνες των αυλών του;
Γκρεμοί υπήρχαν και στην έρημο και ένας από αυτούς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον δεύτερο πειρασμό.
Αλλά σε κάθε περίπτωση υπάρχουν οι εξής διαφορές μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου πειρασμού. Στον πρώτο ο Ιησούς καλούνταν να σώσει τον εαυτό του με θαύμα από κίνδυνο που ήδη υπήρχε λόγω της πείνας. Ενώ στον δεύτερο καλούνταν να δημιουργήσει στον εαυτό του κίνδυνο και να αναμείνει, ώστε ο Θεός να τον ελευθερώσει από αυτόν (p).
(2) «Νόμιζε ότι εύκολα θα πειστεί, αν όχι για κάτι άλλο, αλλά τουλάχιστον για αυτούς που επρόκειτο να τον δουν να θαυματουργεί έτσι· διότι ήταν πολλοί τότε κάτω παρόντες» (Ζ).
(3) «Επειδή (ο Κύριος) του μίλησε από τις Γραφές, και αυτός φέρνει μαρτυρία του προφήτη» (Χ). Η παράθεση από το Ψαλμ, 90,11-12 σύμφωνα με τους Ο΄.
«Πάει να τον παρασύρει και από τη γραφή (Ψαλμούς) του Δαβίδ, για να φανεί ότι και αυτός πείθει από την Γραφή κατά τρόπο αξιόπιστο» (Ζ). Στον ψαλμό γίνεται λόγος για την αποτελεσματική συνδρομή και βοήθεια που χορηγείται στους ευσεβείς από το Θεό (δ). Όχι λοιπόν αποκλειστικά «για τον Κύριο λέχθηκε αυτό» (Χ). Αλλά ο σατανάς πρέπει συχνά στο παρελθόν να αισθάνθηκε τη δύναμη αυτού του λόγου από την προστασία, την οποία οι άγγελοι παρείχαν εναντίον του στους αγίους (b). Σε απάντηση στον πρώτο πειρασμό ο Κύριος διακήρυξε την εμπιστοσύνη του στο Θεό. Ο Θεός δεν θα τον άφηνε να πεθάνει από την πείνα. Ο σατανάς τώρα υποβάλλει σε αυτόν να δείξει την εμπιστοσύνη του στο Θεό με ακόμη ισχυρότερο τρόπο (p).
(4) Παραλείπεται εδώ η φράση «για να σε διαφυλάξουν σε όλους τους δρόμους σου». Η απάτη του σατανά συνίσταται μάλλον στην κακή εφαρμογή των ψαλμικών ρητών, παρά στην αποσιώπησή τους (b).
(5) Δηλαδή θα σε φυλάξουν με μεγάλη προσοχή (b).
(6) Σε κάποια πέτρα από εκείνες, από τις οποίες χτίστηκε ο ναός. Ο πειραστής εφαρμόζει τον ψαλμό κατά τρόπο ειδικό (b).

Ματθ. 4,7 ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς(1)· πάλιν(2) γέγραπται(3), οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου(4).
Ματθ. 4,7 Απάντησεν εις αυτόν ο Ιησούς· “είναι επίσης γραμμένον· Δεν θα εκθέσης τον εαυτόν σου εις κίνδυνον, δια να δικιμάσης τον Θεόν”.
(1) Ο Κύριος «αυτήν την κουβέντα μεν δεν την έλεγξε εκείνη την ώρα, παρόλο που ο σατανάς χρησιμοποίησε το ρητό με τρόπο υβριστικό και τελείως αντίθετο. Διότι κανείς δεν ζητά αυτά από τον Υιό του Θεού, αλλά είναι έργο του διαβόλου και των δαιμόνων το να ρίχνει κάποιος τον εαυτό του κάτω· ενώ του Θεού έργο είναι και αυτούς που έχουν πέσει να τους ανορθώνει. Διότι αν έπρεπε να δείξει τη δύναμή του, έπρεπε να τη δείξει όχι με το να ρίξει κάτω τον εαυτό του άσκοπα και να τον γκρεμίσει, αλλά με το να σώζει άλλους…
Αλλά ο Χριστός, μολονότι ειπώθηκαν αυτά, δεν αποκαλύπτει ακόμη τον εαυτό του, αλλά μιλά μέχρι τότε σε αυτόν ως άνθρωπος· διότι το να πει «δεν θα ζήσει μόνο με ψωμί ο άνθρωπος» και το «δεν θα δοκιμάσεις τον Κύριο το Θεό σου» δεν είναι πράξη κάποιου που αποκαλύπτει ξεκάθαρα τον εαυτό του, αλλά που τον παρουσιάζει σαν έναν από τους πολλούς» (Χ).
(2) Πρέπει να συνδεθεί με το γέγραπται=από την άλλη (δ). Το «πάλι» αυτό λέγεται με κάποια ειρωνεία (L). Η Γραφή πρέπει να ερμηνεύεται και να συμβιβάζεται με τη Γραφή (b).
(3) Η παράθεση από το Δευτερ. στ 16 σύμφωνα με τους Ο΄ όπου γίνεται λόγος για πειρασμό του Θεού στον γογγυσμό του λαού από απιστία, όταν τελείωσε το νερό στη Ραφιδείν (δ).
(4) «Δοκιμάζει το Θεό αυτός που, χωρίς να υπάρχει καμία ανάγκη, ρίχνει τον εαυτό του σε ολοφάνερο κίνδυνο έχοντας θάρρος στο Θεό» (Ζ).
Ο Κύριος απαντά, ότι το να βάζει κάποιος το Θεό σε δοκιμασία δεν δηλώνει εμπιστοσύνη σε αυτόν. Θα αντιμετωπίσει και τον κίνδυνο του θανάτου, όταν ο Θεός θελήσει αυτό, όχι όμως και πιο πριν.

Ματθ. 4,8 Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος(1) ὑψηλὸν λίαν καὶ δείκνυσιν αὐτῷ(2) πάσας τὰς βασιλείας(3) τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν(4) αὐτῶν
Ματθ. 4,8 Παλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος και δια του αέρος τον μεταφέρει εις ένα πανύψηλον όρος και από εκεί του δικνύει πανοραματικώς όλα τα βασίλεια του κόσμου, τα πλούτη, τα μεγαλεία και την άλλην δόξαν των.
(1) «Ήταν περιττό να γραφτεί και το όνομα του βουνού. Διότι ποιά ωφέλεια θα προερχόταν από αυτό;» (Ζ).
(2) Δείχνει ή, λιγότερο πιθανή εκδοχή, «με το δάχτυλο τα μέρη της οικουμένης, στα οποία βρίσκονταν τα βασίλεια του κόσμου, λέγοντας· σε αυτό μεν το μέρος βρίσκεται το βασίλειο των Ρωμαίων, ενώ σε αυτό των Περσών, σε εκείνο πάλι των Ασσυρίων και τα άλλα ομοίως· και ότι αυτό μεν το βασίλειο έχει δόξα για αυτά τα είδη πραγμάτων, ενώ το άλλο για αυτά και το άλλο για άλλα και γενικά τα λέει όλα με λεπτομέρειες» (Ζ).
Ή, πιο σωστή ερμηνεία, «κατά τρόπο αισθητό έδειξε σε αυτόν στο βουνό όλα τα βασίλεια, τοποθετώντας τα με τη φαντασία μπροστά στα μάτια του» (Θφ) και ξετυλίγοντας από το ψηλό εκείνο μέρος πανόραμα μαγευτικό όλων των βασιλειών, που περιλάμβανε ό,τι ελκυστικό είχαν αυτά (δ).
«Κάποιοι λένε ότι ο διάβολος έδειξε στο Χριστό όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη δόξα τους, όχι αισθητά και τοπικά, αλλά μέσα στη διάνοιά του εικονικά. Και το ισχυρίστηκαν αυτό διότι ο διάβολος τα έδειξε αυτά στιγμιαία (Λουκ. δ 5)» (Ζ).
(3) Βασιλεία=χώρα που είναι στην εξουσία βασιλιά (g). Όλα ανεξαιρέτως τα κράτη του τότε κόσμου (δ).
(4) Δηλαδή τα πλούτη τους, τις αφθονίες, το πλήθος και τη μεγαλοπρέπεια των πόλεων, το πλήθος των κατοίκων (g).

Ματθ. 4,9 καὶ λέγει αὐτῷ· ταῦτα πάντα σοι δώσω(1), ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς(2) μοι.
Ματθ. 4,9 Και του λέγει· “όλα αυτά είναι ιδικά μου και θα σου τα δώσω, εάν με αναγνωρίσης ως κύριόν σου και πέσης κατά γης και με προσκυνήσης”.
(1) Ο παρών κόσμος βρίσκεται υπό την κυριαρχία του σατανά. Δες Ιω. ιδ 30,ιστ 11,Β΄Κορ. δ 4, Εφεσ. στ 12,Α΄Ιω. ε 19. Έργο του Μεσσία ήταν να καταργήσει την οργανωμένη κυριαρχία του σατανά και να αποκαταστήσει στον κόσμο την πνευματική κυριαρχία του Θεού (S).
Ότι είναι Υιός του Θεού και ο αναμενόμενος Μεσσίας, δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση στον τρίτο πειρασμό. Αλλά ο Μεσσίας επρόκειτο να καταργήσει τα έργα του σατανά και να αποβεί τελικά βασιλιάς του Ισραήλ και ολόκληρου του κόσμου. Για αυτό όμως απαιτούνταν μακρός και επίμοχθος αγώνας, ο οποίος θα συνεπαγόταν πολλά παθήματα στο Μεσσία και στους ακολούθους του. Γιατί λοιπόν ο Μεσσίας να μην έχει σύμμαχο αντί για εχθρό τον διάβολο; Τότε η κυριαρχία πάνω στον Ισραήλ και σε όλα τα έθνη θα μπορούσε γρήγορα να επιτευχθεί, χωρίς πόνους και θυσίες.
Με άλλα λόγια υποβλήθηκε στον Κύριο από το σατανά, με φυσικά και υπερφυσικά μέσα χαρακτήρα ανίερου και βέβηλου να αναδείξει τον εαυτό του μεγαλύτερο από τον Σολομώντα, πιο υπέροχο από αυτόν και στα πλούτη και στην έκταση του κράτους (p).
Αλλά ο Υιός είναι ο κληρονόμος όλων, και οποιαδήποτε εξουσία και αν είχε ο σατανάς, λόγω της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό, ο Χριστός, ισχυρότερος εκείνου, έλαβε την εξουσία αυτήν από αυτόν όχι με συμφωνία αλλά με νίκη και κατάκτηση (b).
(2) Με την έννοια της λατρείας προς ανθρώπους πολύ ανώτερους στο αξίωμα (g). Η προσκύνηση αυτή, που είναι σημάδι σύμφωνα με το Ματθ. β 2 τιμής που απονέμεται στο Θεό, και στους ανατολικούς λαούς και στους βασιλιάδες, προϋποθέτει αναγνώριση του προσκυνουμένου ως κυρίου που μπορεί να κανονίσει όπως θέλει τα σχετικά με αυτόν που τον προσκυνά. Ο διάβολος λοιπόν επιδίωκε να αποσπάσει τον Σωτήρα από το Θεό και να τον προσηλώσει στον εαυτό του (δ).

Ματθ. 4,10 τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὕπαγε(1) ὀπίσω μου, σατανᾶ(2)· γέγραπται(3) γάρ(4), Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις(5) καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις(6).
Ματθ. 4,10 Τοτε λέγει με αγανάκτησιν ο Ιησούς· “φύγε αμέσως από εμπρός μου, σατανά. Διότι έχει γραφή· Κυριον τον Θεόν σου θα προσκυνήσης και αυτόν μόνον θα λατρεύσης”.
(1) Υπάρχει και η γραφή: ύπαγε οπίσω μου, σατανά= φύγε από μπροστά μου και πήγαινε πίσω μου, να μη σε βλέπω (δ).
«Φύγε, σατανά, δηλαδή, αναχώρησε εχθρέ μου. Ο Λουκάς έγραψε: Ύπαγε οπίσω μου σατανά, το οποίο σημαίνει, αφανίσου. Διότι αυτός που πάει πίσω από κάποιον, δεν φαίνεται σε αυτόν» (Ζ).
«Επειδή δηλαδή η αμαρτία στρεφόταν προς τον Πατέρα πλέον, με το να λέει ότι είναι δικά του όλα όσα ανήκουν στον Πατέρα και προσπαθούσε να δειξει τον εαυτό του Θεό, σαν να ήταν δημιουργός του παντός, τότε τον μάλωσε, αλλά ούτε και τότε με σφοδρότητα, αλλά απλώς είπε Ύπαγε οπίσω μου σατανά· το οποίο ήταν διαταγή μάλλον παρά μάλωμα» (Χ).
(2) Ονοματίζοντάς τον, τραβούσε τη μάσκα και αποκάλυπτε αυτόν (L). Προσπάθησες να ανακαλύψεις ποιος είμαι και σου λέω, ποιος είσαι εσύ. Αποκαλεί τον πειραστή σατανά, την ώρα που αυτός επιθυμούσε να εμφανιστεί σε αυτόν φιλάγαθος (b).
(3) Η παράθεση από το Δευτερ. στ 13 σύμφωνα με τους Ο΄, οι οποίοι σε αυτό μόνο διαφέρουν από το εβραϊκό πρωτότυπο, ότι δηλαδή γράφουν «προσκυνήσεις» αντί για το «θα φοβηθείς» του εβραϊκού κειμένου και προσθέτουν το «μόνο» (δ).
(4) Το γαρ δηλώνει, γιατί ο σατανάς ώφειλε να φύγει.
(5) «Η πράξη της προσκύνησης είναι σαν μία πύλη και ένας δρόμος της λατρείας με έργα, και σηματοδοτεί την αρχή της δουλείας προς το Θεό» (Κ).
(6) Προλαβαίνει εδώ την μετέπειτα διακήρυξή του, ότι είναι αδύνατον να υπηρετεί κάποιος δύο κυρίους (Ματθ. στ 24). Ο νομιμόφρων δούλος του Θεού δεν μπορεί να έλθει σε συμβιβασμό με τον εχθρό του Θεού (p).

Ματθ. 4,11 Τότε ἀφίησιν(1) αὐτὸν ὁ διάβολος, καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι(2) προσῆλθον καὶ διηκόνουν(3) αὐτῷ(4).
Ματθ. 4,11 Τοτε ο διάβολος αφήκεν τον Ιησούν· και ιδού άγγελοι του Θεού ήλθαν πλησίον του Ιησού και τον υπηρετούσαν ως νικητήν.
(1) Η φράση «τον αφήνει» σημαίνει κάτι περισσότερο από το «απομακρύνθηκε από αυτόν» που γράφει ο Λουκάς= άφησε αυτόν μόνο και έπαυσε για κάποιο καιρό να τον ενοχλεί. Ο Λουκάς λέει σε μας ότι ο σατανάς απομακρύνθηκε άχρι καιρού (=προσωρινά). Ο πονηρός ηττήθηκε, αλλά δεν εξοντώθηκε, και η δύναμη του σκότους πρόκειται να επιτεθεί σφοδρότερα και βιαιότερα εναντίον του νέου Αδάμ για να πετύχει την τελική νίκη (p).
(2) Οι οποίοι πιθανώς υπήρξαν μάρτυρες του αγώνα. Δες Α΄ Κορ. δ 9,Α΄Τιμ. γ 16 (b). Το θαύμα, το οποίο ο Μεσσίας αρνήθηκε να επιτελέσει χωρίς την άδεια του Θεού, συντελείται τώρα με αυτήν την άδεια (p).
(3) Αναμφίβολα κάνοντας ό,τι τότε ήταν αναγκαίο, δηλαδή φέρνοντας τροφή (b) ή παρέχοντας σε αυτόν ενίσχυση που έκανε περιττή την τροφή. Η διακονία αυτή των αγγέλων αποτελεί κάποια πρόγευση και απαρχή της δόξας, η οποία πρόκειται να είναι δική του μετέπειτα (p).
(4) Η σκέψη των ευαγγελιστών είναι ότι ο εδώ αγώνας μεταξύ του Ιησού και του σατανά ήταν πραγματικός και αισθητός. Δεν θα μπορούσε κάποιος να αρνηθεί αυτό, χωρίς να αποδυναμώσει τις λέξεις που χρησιμοποιούνται στην αφήγηση. Οι πειρασμοί λοιπόν για να είναι πραγματικοί, έπρεπε να προσβάλλουν συγχρόνως και το βλέμμα και τη φαντασία και την κρίση του Ιησού. Οι ευαγγελιστές δηλώνουν, ότι πρόκειται για πραγματικότητα συγκεκριμένη και ο Ιησούς αγωνίστηκε με τον σατανά, ο οποίος εμφανίστηκε σε αυτόν πιθανώς με μορφή ανθρώπινη, αφού συζήτησε μαζί του (L).

ΣΥΝΤΜΗΣΕΙΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
(Πατέρες Εκκλησίας & Εκκλησιαστικοί συγγραφείς)
Α = Αθανάσιος ο Μέγας Ζ = Ζιγαβηνός Ευθύμιος
Απ = Απολλινάριος Θφ = Θεοφύλακτος Βουλγαρίας
Αυ = Αυγουστίνος Ιε = Ιερώνυμος
Β = Βασίλειος ο Μέγας Κ = Κύριλλος Αλεξανδρείας
Γ = Γρηγόριος Ναζιανζηνός Χ = Χρυσόστομος Ιωάννης
Γν = Γρηγόριος Νύσσης Ω = Ωριγένης
Δ = Δαμασκηνός Ιωάννης DB=Dict. Of the Bible,Hastings
Ε = Ευσέβιος Καισαρείας

(Σύγχρονοι Θεολόγοι ερμηνευτές)
The New-Century Bible, St Matthew Edited by G.H. Box on the basis of the earlier edition by Prof W.F. Slater, Edirburgh 1922 (σηειώνεται με το S)
M.J. Lagrange. Evangile selon s. Matthieu, Deuxieme edition Paris 1923 (σημειώνεται με το L.)
Alf. Plummer. An exegetical commentary on the Gospel according to S. Matthew, London 1911 (σημειωνεται με το p.)
W. Allen A critical and exegetical Commentary on the Gospel according to S. Matthew Third edition 1922 (σημειώνεται με το a).
A. Commentary critical, expository and practical κ.λ.π by I. Owen, New York 1864 (σημειώνεται με το ο).
L. Cl. Fillion La sainte Bible commentee VII (σημειώνεται με το F).
J.A. Bengel Gnomon of the N.T. Testament translated by I. Bryce. Τόμ. Α (σημειώνεται με το b).
C.L. W. Grimm Lexicon Graeco-Latinum in libros N. Lipsiae 1903. (σημειώνεται με το g).
Ν. Δαμαλά Ερμηνεία εις την Κ.Δ. τόμ. Β και Γ. Αθηναι 1892. (σημειώνεται με το δ)

(Π.Ν. Τρεμπέλα. Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον. εκδ. ο Σωτήρ, μετάφραση στα νέα ελληνικά. π. Νικόλαος Πουλάδας)