Ησαΐου 7,14 διὰ τοῦτο(1) δώσει Κύριος αὐτὸς(2) ὑμῖν(3) σημεῖον(4)· ἰδοὺ(5) ἡ παρθένος(6) ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις(7) τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ(8)·(=Δια τούτο θα δώσει ο ίδιος ο Κύριος εις σας σημείο, θαύμα μέγα και καταπληκτικό. Ιδού, η παρθένος θα συλλάβει υπερφυσικώς και θα γεννήσει υιό και το όνομα του υιού της αυτού θα είναι Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζί μας).
«διὰ τοῦτο δώσει Κύριος».
Επειδή ο Άχαζ αρνείται να ζητήσει θαύμα, δίνει ο ίδιος ο Κύριος, «αυτός» με δική του θέληση, χωρίς να του ζητήσουν.
«σημεῖον». Το θαυμαστό αυτό γεγονός πρέπει να είναι ανάλογο των κρίσιμων περιστάσεων. Οι περιστάσεις δηλαδή ήταν κρίσιμες, διότι απειλούσαν το βασίλειο του Ιούδα με καταστροφή άμεση και τελική. Έτσι κινδύνευαν να ακυρωθούν οι προφητείες περί αιωνιότητας της βασιλείας του Δαβίδ στο πρόσωπο του Μεσσία που καταγόταν από αυτόν. Το σημάδι λοιπόν αυτό έπρεπε να είναι τέτοιο, ώστε να βεβαιωθούν οι σύγχρονοι του προφήτη με αυτό, ότι οι προφητείες δεν θα καταργηθούν, διότι το βασίλειο του Ιούδα, όσο και αν υποφέρει κατά την εποχή εκείνη, θα παραμείνει μέχρι τον Μεσσία, μέσω του οποίου θα διαιωνιστεί. Να το βάθος της έννοιας του Σημείου. Ας έλθουμε στην ανάλυση της προφητείας του σημείου αυτού.
Ο στίχος αυτός μιλά για το σημάδι αυτό, το οποίο θα δοθεί όχι στον Άχαζ αλλά «ὑμῖν»(=σε εσάς) στον οίκο του Δαβίδ. Το θαύμα αυτό που δόθηκε όχι πλέον στον Άχαζ διότι αποδείχτηκε ανάξιος αλλά «ὑμῖν» στον οίκο του Δαβίδ, θα είναι διπλό: αναφέρεται στην Παρθένο και τον υιό της.
Πρώτον: Η Παρθένος. «ἰδοὺ ἡ παρθένος…τέξεται».
Το θαυματουργικό στοιχείο εδώ έγκειται σε τρεις λέξεις: Το «ιδού», το άρθρο «η» και η λέξη «παρθένος», η οποία θα γεννήσει. Το «ιδού», στην Αγία Γραφή εισάγει γεγονότα απροσδόκητα, θαυμαστά. Ματθ. 1,20. 3,16 4,10 κλπ. Το οριστικό άρθρο «η» Παρθένος ορίζει και περιορίζει αυτήν την Παρθένο, ότι δεν θα είναι οποιαδήποτε γυναίκα αλλά κάποιο ορισμένο εξαιρετικό πρόσωπο. Δες για το οριστικό άρθρο Ιωάννου 1, 19-25 1,1 όπου το άρθρο ειδικεύει το πρόσωπο. Και το τρίτο η «Παρθένος» θα γεννήσει.
Στο εβραϊκό κείμενο αντί για τη λέξη Bethula, η οποία λέγεται κυρίως για την Παρθένο, βρίσκεται η λέξη alma, η οποία σημαίνει τη νέα, την ώριμη δηλαδή γυναίκα κατάλληλη για γάμο σύμφωνα με τη γνώμη διάσημων εβραϊστών (Konig Davidson, Procksch.) άρα σύμφωνα με το νόμο των εβραίων παρθένα. Έτσι το εβραϊκό κείμενο δεν ορίζει μεν με τη λέξη alma την γυναίκα αυτή ξεκάθαρα ως παρθένα, δεν αποκλείει όμως αυτήν ως τέτοια. Αντιθέτως προϋποθέτει αυτήν. Η μετάφραση των Ο΄ ορίζει αυτήν ξεκάθαρα. Καμία διαφωνία ξεκάθαρη δεν υπάρχει μεταξύ εβραϊκού και μετάφρασης των Ο΄όσον αφορά στην παρθενικότητα αυτής της γυναίκας. Το ότι αυτή η νέα σύμφωνα με το εβραϊκό κείμενο είναι παρθένος φαίνεται και από το Δευτερ. 22,25-27 όπου η αρραβωνιασμένη -η οποία είναι παρθένα- ονομάζεται νέα όχι μία και δύο αλλά πολλές φορές. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την Σωμανίτιδα που φρόντιζε τον Δαβίδ την νέα, η οποία ονομάζεται παρθένα νέα Γ Βασιλ. 1,3-4 (Βασίλειος Μέγας). Το ότι η γυναίκα αυτή δεν είναι συνηθισμένη γυναίκα, νέα, αλλά κάποιο εξαιρετικό πρόσωπο, η Παρθένος Μαριάμ, η μητέρα του Μεσσία όπως θα φανεί παρακάτω, αποδεικνύει την εξαιρετικότητα της Παρθένου.
Δεύτερον: Ας έλθουμε στον υιό της παρθένου, την δεύτερη όψη αυτού του σημαδιού. «καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ».
Το «καλέσεις» αναφέρεται σύμφωνα με κάποιους προς την Θεοτόκο, την οποία βλέπει ο προφήτης μέσω του πνεύματος παρούσα. Επειδή λοιπόν εδώ απουσιάζει ο πατέρας του παιδιού και η μητέρα του αναλαμβάνει την ονοματοδοσία του, δηλώνεται το υπερφυσικό της γέννησής του. Προτιμότερο όμως είναι να δεχτούμε ότι το «καλέσεις» εκφέρεται αόριστα σύμφωνα με την άλλη γραφή «καλέσουσι(=θα ονομάσουν)» Ματθ. 1,23. Ούτε η μητέρα του Χριστού ούτε άλλο ορισμένο πρόσωπο θα έδινε το όνομα «Εμμανουήλ» στο παιδί· το «καλέσεις» λοιπόν είτε λέγεται από τον προφήτη προς τον Άχαζ είτε από το Θεό προς τον προφήτη πρέπει να το πάρουμε ότι λέγεται αντί για το «κληθήσεται(=θα ονομαστεί)»=θα είναι, θα αναγνωριστεί. Για αυτό ο Χριστός δεν ονομάστηκε από τον άγγελο Εμμανουήλ αλλά Ιησούς Ματθ. 1,21. Το Εμμανουήλ σημαίνει πραγματική κατάσταση=ο Θεός είναι μαζί μας, ενώ το Ιησούς είναι το όνομα αυτού του παιδιού. Από τα πράγματα θα αναγνωριστεί ο Χριστός. Ως Εμμανουήλ από τους πιστούς ανθρώπους θα ονομαστεί Ιησούς. Δες και τις δύο λέξεις «καλέσεις» και «κληθήσεται» στο Λουκά 1,31-32. Το όνομα Εμμανουήλ δηλώνει «ότι ο Θεός είναι μαζί μας, ο Θεός που έγινε άνθρωπος, ο Χριστός» (Θεοδοτίων). Αυτός ο Εμμανουήλ είναι πρόσωπο εξαιρετικό, υπερφυσικό, διότι στο κεφ. 9,6 ονομάζεται «Θεός ισχυρός, πατέρας του μελλοντικού αιώνα», «αιώνιος».

(αρχιμ. Ιωήλ Γιαννακοπούλου,Ησαΐας, σελ. 78-79 μετάφραση στα νέα ελληνικά π. Νικόλαος Πουλάδας)