Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Η αγάπη του Χριστού "Η μέση οδός και η βασιλική οδός της αγάπης" "Πρέπει επίσης παιδί μου, είπε ο Γέροντας, να μην ακολουθούμε τη μέση οδό του Χριστιανού, γιατί αυτή είναι πολύ δύσκολη. Πρέπει να ξεπεράσουμε το στάδιο αυτό και ν' ανέβουμε ψηλά με την αγάπη στον Χριστό. Τότε είναι όλα εύκολα. Όταν αγαπήσουμε τον Χριστό, δεν πέφτουμε σε μαρτυρίες και τότε είμεθα εκτός της μέσης οδού και είμεθα πραγματικοί Χριστιανοί".[Τζ 108] "Πώς να αγαπήσουμε τον Χριστό" Πώς μπορούμε Παππούλη μου, να αγαπήσουμε τον Χριστό;Η αγάπη μας προς τον Χριστό, παιδί μου, πραγματοποιείται ως εξής:Σηκώνουμε τον εσωτερικό μας εαυτό προς…
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ "Ο Χριστός είναι το παν"(Απομαγνητοφωνημένα λόγια του Γέροντα. Αναδίδουν το μυστικό άρωμα της ένθεης πνευματικής του ζωής). Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει τελείωσε. Αν δεν βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό.Πώς το κατάλαβες;Θυμάμαι και ένα τραγούδι."Συν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού".Το έχετε ακούσει; Ε; Το λένε τα παιδιά, δε το θυμάμαι.Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπωμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδερφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: "Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε…
Όταν πηγαίνουμε το καλοκαίρι στη θάλασσα καθόμαστε συνήθως για λίγο στην παραλία και μετά ακολουθεί η ερώτηση ‘ θα βουτήξεις;’ Άλλοτε τρέχουμε προς τη θάλασσα, άλλοτε λέμε αργότερα και άλλοτε επιλέγουμε να κάτσουμε στην ακρογιαλιά. Ο Χριστός είναι ένας απέραντος ωκεανός αγάπης και ελέους! Θα βουτήξουμε σε αυτόν τον ωκεανό ή θα προτιμήσουμε την ακρογιαλιά; Το Χριστό δεν τον γεύεσαι από την ακτή. Χρειάζεται να πέσεις μέσα στο νερό. Και μη φοβάσαι, ακόμα κι όταν δεν πατώνεις ή κινδυνεύεις να πνιγείς Εκείνος θα είναι εκεί να σε τραβήξει στην επιφάνεια! Κι αν δεν ξέρεις κολύμπι, θα σου μάθει Αυτός… είναι…
Τους βλέπεις σε σχέσεις παθιασμένες που ξεκινούν με μεγάλες προσδοκίες, μεθυσμένοι από έρωτα και πόθο, παντρεύονται γρήγορα για να μην χάσουν την αγάπη της ζωής τους και ξαφνικά μια μέρα, όχι μετά από πολύ καιρό, συναντάς τον ένα ή τον άλλο τυχαία στο δρόμο και σου λέει ότι χωρίσανε, δεν πήγαινε άλλο! Βλέπεις γονείς να φεύγουν από το μαιευτήριο γεμάτοι ευτυχία που κρατάνε επιτέλους στην αγκαλιά τους το μωράκι τους για το οποίο απελπισμένα τόσα χρόνια αγωνίζονταν. Ρίχνονται πάνω του με όλη τη στοργή και την αγάπη τους, είναι όλος τους ο κόσμος! Και μια μέρα μετά από μερικά χρόνια…
αγαπάς με; (Ιωάννου κα' 15). Ο Ιησούς ανησυχεί για την αγάπη του μαθητού, που τον αρνήθηκε τρεις φορές: του Πέτρου. Γι’ αυτό και μετά τα θλιβερά γεγονότα, μετά την Ανάστασι, ένα απαλόχρωμο πρωινό, στην ακρογιαλιά τον ρωτάει γεμάτος ήρεμη ανησυχία: «Σίμων Ιωνά αγαπάς με;»Ο Ιησούς ανησυχεί για την αγάπη μας. Κι’ όμως εμείς έπρεπε ν’ ανησυχούμε για την αγάπη του. Ιδίως κάθε φορά που αμαρτάνομε. Κάθε φορά που τον αρνούμεθα. Κάθε φορά που προτιμούμε κάτι περισσότερο απ’ Αυτόν. Κάθε φορά που τον εγκαταλείπομε. Τότε έπρεπε να τον ρωτάμε: «Κύριε, μας αγαπάς ακόμα;» Κι’ όμως ο Ιησούς μας προλαμβάνει. Διότι εκείνο, που…
Πολλοί έχουμε ταυτίσει την προσευχή με λίστα αιτημάτων και προστρέχουμε σ’αυτήν κάθε φορά μόνο που χρειάζεται να αιτηθούμε κάτι, συνήθως υλικό ή γενικότερα βιοτικό! Αγνοούμε ότι η προσευχή είναι μυστική συνάντηση με το Θεό! Το Θεό πρωτίστως πρέπει να Τον ευχαριστούμε για το ότι μας έφερε στη ζωή, δίνοντας μας έτσι το δικαίωμα να γίνουμε συγκληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών, που είναι το υπέρτατο δώρο! Ακολούθως να Τον ευχαριστούμε για όλες τις δωρεές και ευλογίες Του, ορατές και αόρατες που δυστυχώς θεωρούνται αυτονόητες και δεδομένες, ενώ δεν είναι! Και ποιο σπουδαιότερο αίτημα υπάρχει από το να ζούμε μέσα στην Παρουσία…
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που σαν παιδί δεν μου έλειψε τίποτα! Θα έλεγα μάλιστα πως είχα γίνει κακομαθημένο! Στην πορεία προς την εφηβεία άρχισαν να φεύγουν άνθρωποι μου από τη ζωή με πρώτο τον πατέρα μου και αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ στη ζωή μου! Είχε προηγηθεί και μια μετακόμιση από το σπίτι που μεγάλωσα που ένιωσα ένα μικρό ξεριζωμό! Έτσι λοιπόν ακολούθησαν μέρες στερημένες ειρήνης, ανεμελιάς, ανάπαυσης και γαλήνης καθώς έπρεπε να ισορροπήσουμε ξανά ως οικογένεια αλλά και εγώ προσωπικά! Μέσα σε αυτή τη δίνη πέρασα στο πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα φιλολογίας όπου έπεσα με τα μούτρα καθώς…
Τις προάλλες διάβαζα ένα βιβλίο της γερόντισσας Γαβριηλίας και έλεγε πως αν δεν σπάσεις το εγώ και το αδειάσεις, πώς θα κάνεις χώρο να έρθει ο Θεός; Και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος [ Κατά Ιωάννην 3,30] μας λέει...΄Εκείνος πρέπει να αυξάνει, εγώ δε να ελαττώνομαι΄.Και σκεφτόμουν πως ο εγωισμός είναι από τα σημαντικότερα αναχώματα της συνεύρεσης μας με τον Κύριο! Ακούω πολλούς ανθρώπους να ρωτάνε πώς θα βρουν το Χριστό, πώς θα νιώσουν το Χριστό, πώς θα ακούσουν το Χριστό! Αν δεν γονατίσει η καρδιά μας, αν δεν ξεφουσκώσουμε την αλαζονεία, τον εγωισμό και την αυτοπεποίθηση μας, είναι απίθανο να…
Όσο αυξάνεται η αγάπη του Χριστού, τόσο μειώνονται τα πάθη· κι όσο μειώνονται τα πάθη, αυξάνεται η αγάπη για τον Χριστό. Είναι όπως μια ζυγαριά. Κατάλαβες; Δεν σου λέω απλώς ν’ αγαπήσεις τον Χριστό, αλλά να τον ερωτευτείς. Γέροντα, πώς θ’ αγαπήσω τον Χριστό; Με την ταπείνωση! Και πώς θα ταπεινωθώ; Να κάνεις υπακοή. Και πώς να κάνω υπακοή; Δεν ξέρεις πώς να κάνεις υπακοή; (Εδώ αγρίεψε λίγο.). Όλοι οι Πατέρες το λένε και οι Γραφές το γράφουν και λες “Πώς να κάνω υπακοή;”. Αν σε είχα μπροστά μου, θα σου έδινα τρία χαστούκια, να δεις! Στείλτε τα τηλεφωνικώς, Γέροντα!…
Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνη τελείως έξω από την ζωήμας, είναι έτοιμος να το σηκώση αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνη απλώς ένα μέρος της ζωής μας.Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό; Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται οσάκις καταφεύγουμε σ’ Αυτόν.Είναι στιγμές που είμαστε περισσότερο «ευσεβείς» και λέμε ευλαβικά: «ο Θεός δοκιμάζει την υπομονή μου, την πίστη…