Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
«Θ’ αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη τη διάνοιά σου. Αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη εντολή» (Ματ. 22:37-38) Να μια εντολή που ίσως φαίνεται εύκολη και φυσική, όμως στην εκτέλεσή της είναι δύσκολη, γιατί την πολεμά ο εχθρός της ψυχής μας, που δε θέλει να δοξάζεται ο Θεός και να κατέχει την πρώτη θέση στη ζωή μας, όπως Του ανήκει. Πώς, λοιπόν, θα το πετύχουμε; Μόνο αν ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται στο θρόνο της καρδιάς μας και ρυθμίζει τις διαθέσεις μας. Κλείσε το Χριστό μέσα…
213. Όταν προσεύχεσαι στον Θεό, νοιώσε ζωηρά μέσα σου σε ποιόν προσεύχεσαι. Προσεύχεσαι στον Άναρχο, τον Αθάνατο Βασιλέα της κτίσεως. Στον Πανάγιο, τον Πανάγαθο, τον Παντοδύναμο, τον Πάνσοφο, τον Πανταχού Παρόντα Θεό, που μυριάδες μυριάδων Αγγέλων τον λατρεύουν, που οι στρατιές των Μαρτύρων, οι χοροί των Προφητών και των Αποστόλων, των Δικαίων και των Οσίων δοξολογούν και υμνούν ασίγαστα. Όταν προσεύχεσαι στην Υπεραγία Δέσποινα Θεοτόκο, νοιώσε ζωηρά μέσα σου το μεγαλείο της, το έλεός της, την αγάπη της προς το ανθρώπινο γένος και την ταπεινή προσκύνησι που της προσφέρουν όλοι οι Άγγελοι και οι Άγιοι του Παραδείσου. 214. Η ζωή…
"Ο νους μου εταράχθηκε,σκοτείνιασε η καρδιά μου, σαν τρικυμία οι λογισμοίέπνιξαν τη χαρά μου. Στα γόνατα Σε φώναξα,γύρεψα στη ματιά Σου, να βρω παθών τη λησμονιά, ειρήνης την ελπίδα. Τα δάκρυα γίνανπροσευχή, κι ο πόνος ταξιδιώτης,που βρήκε στης αγάπης Σου,τ’ απάνεμο λιμάνι. Χριστέ μου! Φως μου της ψυχής,και φάρος της καρδιάς μου, τα βήματά μου οδήγησεστο αιώνιο θέλημά Σου." (Π.Α.Δ.)
190. «Ὁ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια’ 30). Οι εντολές λοιιπόν του Χριστού είναι εύκολες, ελαφρές. Ενώ ο ζυγός του Διαβόλου είναι βαρύς και καταπιεστικός. Αλλά τι γίνεται; Παραβαίνουμε τις εντολές του Κυρίου και κάνουμε το θέλημα του Πονηρού. Ποια δικαιολογία μπορούμε να βρούμε γι’ αυτή τη συμπεριφορά μας; 191. Τι σε εμποδίζει από το να εφαρμόζης τις εντολές του Χριστού; Η σάρκα και ο κόσμος. Δηλαδή, τα υλικά αγαθά και οι υλικές απολαύσεις, που κάνουν τον άνθρωπο αδιάφορο απέναντι της θρησκείας. Κυττάς τότε πώς να αρέσης στον κόσμο και όχι στον Θεό. Ζης…
…Ο Κύριος μας περιμένει πάντοτε για να ενώσουμε τον εαυτό μας μαζί του εν αγάπη, αλλά εμείς αντ’ αυτού απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο από κοντά του. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς αγάπη. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Αλλά η αγάπη του δεν είναι σύστοιχη με την αντίληψη αυτού του κόσμου. Η αγάπη που ο κόσμος μας δίνει αποτελείται από οδύνη και υποδούλωση, διότι τα πονηρά πνεύματα ανακατεύονται μαζί της. Μικρό ποσοστό αγάπης υπάρχει. Το μεγαλύτερο μέρος της είναι απλά υποδούλωση. Τα πονηρά πνεύματα προσπαθούν να μας υποδουλώσουν, ώστε να…
181. Ποια είναι τα είδωλά μας; Είναι ωρισμένα πρόσωπα και η πρόσκαιρος ζωή μας εδώ κάτω. Το θνητό, γεμάτο πάθη σώμα και όσα σχετίζονται μ’ αυτό: υλικές τροφές, ενδύματα, στολίδια, διακρίσεις, χρήμα, πολυτελή σπίτια κλπ. Ο Πειραστής στρέφει την προσοχή μας προς αυτά, για να μας κάμη να ξεχάσουμε τα αόρατα αγαθά: τον αιώνιο Θεό, την ανέσπερο ζωή στον Παράδεισο, την άνω μακαριότητα. Πώς θα αντιμετωπίσης την προσπάθειά του; Όταν σε ελκύη με τη θέα του σώματος, να θυμάσαι την ομορφιά και την αξία της ψυχής, της εικόνος του Θεού. Να ξέρης ότι ο Διάβολος θέλει να παρασύρη ολόκληρο την…
…Τι ήταν εκείνο όμως που “είχαν” οι ποιμένες της Βηθλεέμ και δεν το είχαν ίσως άλλοι της εποχής τους, για να γίνουν οι πρώτοι θεατές του υπέρ φύσιν γεγονότος της ενανθρώπησης του Θεού; Όχι βέβαια κάποια αναμαρτησία - διότι “πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού ” - αλλά την απλότητα της καρδιάς τους. Οι ποιμένες προφανώς δεν είχαν πωρωθεί και σκληρυνθεί εσωτερικά με την πονηριά. Μπορεί να ήσαν υπό το καθεστώς της αμαρτίας, αλλά διατηρούσαν κάποια καλά αποθέματα από το κατ’ εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Είχαν δηλαδή καλή διάθεση. Κι αυτό τελικώς φαίνεται να είναι εκείνο που…
170. Κύριε! Κάμε την καρδιά μου να είναι στραμμένη προς εσένα και όχι προς τα γήϊνα αγαθά. Γιατί η προσκόλλησις σ’ αυτά φέρει θλίψη και βασανιστικά αισθήματα. Κάμε να μην έχη τίποτε το γήϊνο σαν ακριβό η καρδιά μου, αλλά να εκτιμά εσένα όπως σου αξίζει, καθώς και την αθάνατο ψυχή, το πανάκριβο αυτό δημιούργημά σου, που φέρει την εικόνα σου. Κάμε ώστε καμμία ανθρώπινη αξία –χρήμα, φαγητό, ενδύματα, κοινωνικές διακρίσεις- να μη γίνη είδωλο της καρδιάς μου. Οφείλουμε να συνηθίσουμε στα απλούστατα, στην υλική ολιγάρκεια, στη σεμνή βιοτή. 171. Ο Κύριος πέθανε για μας στον Σταυρό. Αυτός είναι ο…
86. «Επορεύθη εις την ορεινήν και ησπάσατο την Ελισάβετ» (Λουκ. α΄ 40).Υπό την πίεση όλων αυτών των εντυπώσεων και των συναισθημάτων η Παρθένος Μαρία αναζητεί κάποια διέξοδο. Κάποια εκτόνωση. Η σκέψις της σταματά σ’ ένα συγγενικό πρόσωπο που της το θύμησε μάλιστα το αγγελικό μήνυμα: «Ελισάβετ η συγγενής σου» (Λουκ. α' 36) . Αυτό ήταν! Χωρίς να χάση καιρό, ρίχνει επάνω της ένα ιμάτιο —ήταν ακόμη χειμώνας— και παίρνει τον ανηφορικό δρόμο για τα ορεινά μέρη της Ιουδαίας. Σκοπός της να συναντήση την Ελισάβετ και να της εκμυστηρευθή το μεγάλο της μυστικό.Το δεύτερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δέχονται την κλήσι…
85. «Αναστάσα Μαριάμ» (Λουκ. α΄39). Όσο διαρκούσε η συνομιλία με τον Αρχάγγελο, η Παρθένος διατηρούσε την ψυχική της ηρεμία. Όταν όμως «απήλθε ο άγγελος απ’ αυτής», τότε η υπαρξίς της αναστατώνεται. Μέσα στο εσωτερικό της ξεσπά θύελλα εντυπώσεων, σκέψεων και συναισθημάτων. Η καρδιά της χτυπά δυνατά και γρήγορα, μη μπορώντας ακόμα να συνέλθη από το συγκλονισμό του αγγελικού δράματος. Το μυαλό της βουίζει απ’ το περιεχόμενο του θείου μηνύματος. Την αγνή της ύπαρξη είχε πυρπολήσει η φωτιά της κλήσεως και της αγάπης του Θεού: «Α ν α σ τ ά σ α Μαριάμ»!Η κλήσις του Θεού στον άνθρωπο είναι μια…