Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
«Επίσης ας μαθαίνουμε, παρατηρώντας ο ένας τον άλλον, να διεγειρόμαστε στον υπέρτατο βαθμό σε εκδηλώσεις αγάπης και καλών έργων» (Εβραίους 10:24) Κάποτε μερικοί πρώην αιχμάλωτοι πολέμου ρωτήθηκαν για τις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο εχθρός προκειμένου να τους τρομοκρατήσει και να τους αποθαρρύνει. Η έρευνα έδειξε ότι οι αιχμάλωτοι δε λύγισαν ούτε από τη στέρηση τροφής ούτε από τα σωματικά βασανιστήρια. Εκείνο που τους εξουθένωσε ήταν η απομόνωση και η απομάκρυνσή τους από την υπόλοιπη ομάδα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Κι αυτό, γιατί μέσα στην ομάδα αντλούσαν δύναμη και παρηγοριά με τη συντροφιά μεταξύ τους για ν’ αντέξουν τις φυσικές στερήσεις.…
222. Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Γιατί, αγαπώντας τον σαν τον εαυτό σου, αγαπάς τον εαυτό σου, ενώ μισώντας τον πλησίον σου, μισείς την ίδια σου την ψυχή. Ώ Κύριε, τι γλυκό που είναι να ακολουθούμε τις εντολές σου, τι ελαφρός, αληθινά, είναι ο ζυγός σου! 223. Όταν τρέφης χριστιανική αγάπη προς τον πλησίον σου, όλοι οι ουρανοί σε αγαπούν. Όταν είσαι ενωμένος πνευματικά με τους γύρω σου, είσαι ενωμένος επίσης με τον Θεό και τα μακάρια πνεύματα των ουρανών. Όταν είσαι σπλαχνικός στον πλησίον σου, ο Θεός, οι Άγγελοι και οι Άγιοι θα είναι σπλαχνικοί μαζί…
204. Είμαστε όλοι ένα, μέσα στην ομοθυμία της αγάπης. Είμαστε μία αδελφότης, με ένα πνεύμα. «Εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ» (Ρωμ. η’ 9). Ας το καταλάβουμε αυτό. Είμαστε η Εκκλησία του Χριστού, της οποίας Κεφαλή είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο πράος και ταπεινός, ο πολυέλεος. Ανήκουμε στην Εκκλησία, αρκεί να έχουμε αμοιβαία αγάπη. Είμαστε η ποίμνη και Αυτός είναι ο Ποίμην. Είμαστε τα μέλη και Αυτός είναι η Κεφαλή. Πώς είναι δυνατόν τα μέλη να μην υπακούουν στην Κεφαλή; 205. Αν μας συνδέη ζώσα και ενεργός ένωσις με τα επί γης μέλη του…
192. Σκέφτηκες τι χάνεις, όταν προσκολλάσαι στα μηδαμινά και πρόσκαιρα του κόσμου τούτου; Σκέφθηκες από τι χαρίσματα στερείς τον εαυτό σου; Όλος ο ορατός κόσμος είναι ένα τίποτε μπροστά στην αξία της ψυχής σου. Λοιπόν, να τον λογαριάζης σαν ένα τίποτε. Συλλογίσου για ποιο σκοπό σε έφερε ο Θεός στη ζωή και τι ένδοξο προορισμό ανοίγει ενώπιόν σου. Για σένα κατέβηκε ο Υιός του Θεού στη γη. Για σένα δίδαξε. Για σένα θεληματικά πτώχευσε. Για σένα έκαμε θαύματα και προφήτευσε. Για σένα τέλεσε τον Μυστικό Δείπνο. Για σένα σταυρώθηκε, σηκώθηκε από τον τάφο και ανελήφθη στους ουρανούς. Για σένα ξανάνοιξε…
185. Είμαστε ένα σώμα αγάπης. Όλα τα υλικά αγαθά είναι ένα τίποτε, ενώ ο άνθρωπος είναι το παν. Τίποτε το πιο πολύτιμο από τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο. Ο άνθρωπος, χάρις στην ψυχή του, είναι αθάνατος. Ενώ όλα τα υλικά πράγματα είναι φθαρτά και εφήμερα, σκιά που φεύγει. Όλα είναι του Θεού, τίποτε δικό μας. Άνθρωπε! Εκτίμα την αξία του ανθρώπου, εικόνος του Θεού. Και στον καιρό της ανάγκης του, μην του στερήσης κάθε υλική βοήθεια. 186. Κύριε, αξίωνέ με να βλέπω τις αμαρτίες μου και να παραβλέπω τα αγνοήματα των αδελφών μου, περιφρονώντας τον εαυτό μου, παραδεχόμενος ότι είμαι…
«Και γιατί τάχα με προσφωνείτε: Κύριε, Κύριε, αφού δεν εφαρμόζετε αυτά που λέω;» (Λουκάς 6:46) Όταν αρρώστησε βαριά, κι άκουσαν για θάνατο, όλοι βουβάθηκαν κι έκλαψαν. Πέσανε πάνω του. Τον χάιδευαν και τον φιλούσαν. Του έλεγαν να μην ανησυχεί για το μέλλον. Όσο δε θα δούλευε, θα ‘παιρνε κανονικά το μισθό που έπαιρνε από την εταιρεία του, γιατί θα ‘διναν τα χρήματα οι ίδιοι οι αδελφοί από την εκκλησία του. Όλη μέρα ήταν κοντά του με βάρδιες και τον βοηθούσαν. Με λόγια γλυκά παρηγορούσαν τη γυναίκα του. Κάποιοι άλλοι αδελφοί, που τα οικονομικά τους ήταν πιο καλά, αγόρασαν ένα διαμέρισμα…
179. Να θεωρής τον εαυτό σου χειρότερο και ευτελέστερο όλων των ανθρώπων, από την άποψι της ψυχικής σου καταστάσεως. Είναι ορθό και ευσεβές να περιφρονής τον εαυτό σου για τις αμαρτίες σου και να είσαι επιεικής προς τους άλλους. Να τους σέβεσαι και να τους αγαπάς, παρά τις αμαρτίες που τους βαραίνουν. Αυτό θέλει από σένα ο Κύριος, που μας έδωσε εντολή να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, γιατί είναι κτισμένοι «κατ’ εικόνα» δική του, γιατί είναι μέλη του Ιησού Χριστού. 180. Ο Κύριος επέτρεψε να του πάρουν τα ενδύματα και να τον καθηλώσουν στον Σταυρό. Μ’ αυτό, μας δίδαξε να…
175. Στα γήινα θέλγητρα, δεν υπάρχει ζωή αληθινή, αλλά θλίψις και θάνατος πνευματικός. Έχει λοιπόν δίκιο ο Κύριος να παραπονήται με το στόμα του Προφήτου, λέγοντας για τους άπιστους ανθρώπους: «ἐμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ιερεμ. β’ 13). Μάταια προσπαθούμε να αντλήσουμε αληθινή χαρά από εκεί. Όλα τα γήινα αγαθά είναι φθαρτά, διαβατικά, καταλήγουν σε θάνατο. Ο Διάβολος, ο κάτοχος της δυνάμεως του θανάτου, επιδιώκει, αιχμαλωτίζοντάς μας στη λατρεία αυτών των αγαθών, να απεργασθή τον αιώνιο θάνατό μας. «Στώμεν καλώς», λοιπόν. Ας είμαστε άγρυπνοι προς όλες τις κατευθύνσεις, ώστε τίποτε…
164. Να συμπεριφέρεσαι στον πλησίον σου με άδολο καρδιά, δηλαδή με την αγάπη που τρέφεις για τον εαυτό σου. Έτσι, είναι πολύ πιθανό, ο πλησίον σου να σου επιστρέψη την ίδια αγάπη. Αλλά και αυτό να μη γίνει, θα αισθανθή μέσα του σεβασμό προς την αρετή σου, θα την τιμήση και θα θελήση ίσως, αργότερα, να τη μιμηθή. 165. Είναι δυσάρεστο για τον υπερήφανο να του ζητηθή να είναι ταπεινός προς τους άλλους. Στον φθονερό, να λέγη καλά λόγια για τους εχθρούς του. Στον εκδικητικό, να συγχωρήση και να συμφιλιωθεί. Στον φιλοχρήματο, να πληρώση τα χρέη του. Στον σαρκολάτρη, να…
162. Πρέπει ακόμη πιο πολύ να αγαπάμε τον πλησίον μας όταν αμαρτάνη είτε απέναντι του Θεού είτε απέναντι σ’ εμάς. Γιατί είναι τότε άρρωστος, γιατί είναι αξιολύπητος, γιατί κινδυνεύει. Ακριβώς τότε πρέπει να τον συμπαθούμε, να ικετεύουμε τον Κύριο γι’ αυτόν, να του θεραπεύουμε την καρδιά με λόγια αφυπνιστικά, με λόγια στηλιτευτικά της αμαρτίας, με λόγια παρηγορητικά, με λόγια συγγνώμης, με λόγια αγάπης. «Γίνεσθε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς, καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν» (Εφεσ. δ’ 32). 163. «Ειρήνην διώκετε μετά πάντων και τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον» (Εβρ. Ιβ’ 14). Ας επιδιώκετε…