Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (†14 Ιουνίου) Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ Ιουστίνος ο νέος, από το μοναστήρι Τσέλι (Μονή των Αγίων Αρχαγγέλων) γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1894, ξημερώματα του Ευαγγελισμού στην πόλη Βράνια της νοτίου Σερβίας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Σπυρίδων, γνωστός ως π. Αλέξιος, και η μητέρα του Αναστασία. Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Μπλάγκογιε (Ευάγγελος). Η οικογένεια του πατέρα του ήταν εκ παραδόσεως ιερατική και είχε δώσει στην ορθόδοξη Εκκλησία τουλάχιστον επτά ιερωμένους. Αυτό εξάλλου φανερώνει και το επώνυμο Πόποβιτς (= Παπαδόπουλος). Από μικρό παιδάκι ακόμα, συχνά επισκεπτόταν με τους γονείς του τον άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό…
Την αληθινή και πραγματική θεογνωσία και αυτογνωσία ο άνθρωπος αποκτά μόνο διά της οδού της έμπρακτης αγάπης. Αγαπώντας το Θεό και τους ανθρώπους ο άνθρωπος γνωρίζει εμπειρικά ότι η ψυχή του είναι χριστοειδής και αθάνατη. Η εμπειρία της έμπρακτης αγάπης ως μέθοδος της θεογνωσίας και ανθρωπογνωσίας είναι ένα από τα ευαγγέλια, το οποίο ο Θεάνθρωπος χάρισε στο ανθρώπινο γένος. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο αυτή ο άνθρωπος γρήγορα βρίσκει και το Θεό και τον εαυτό του. Ενώ στους δρόμους του μίσους ο άνθρωπος εύκολα χάνει και το Θεό και τον εαυτό του. Έχοντας εισαχθεί και χρησιμοποιηθεί από το Θεάνθρωπο η μέθοδος αυτή…
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια και τις άγιες αρετές. Έτσι η προσευχή με την αγία της δύναμη χαριτώνει το νου και ο νους που έλαβε την ποιότητα της προσευχής γεννά και κατευθύνει κάθε λογισμό του στους θείους δρόμους, για να μη συντριβεί ποτέ σε ζοφερά αδιέξοδα. Το ίδιο και η αγάπη με την αγία της δύναμη χαριτώνει το νου και ο άνθρωπος ευαγγελίζεται και πραγματώνει τη χριστοειδή αγάπη σ’ όλους τους ανθρώπους και όλα τα πλάσματα και όλη την κτίση. Έτσι και η ταπείνωση,…
2,15. «απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ» Γιατί αυτές, στο νεκρό σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, δεν βρήκαν αμαρτία και φθορά [17], αλλά αναμαρτησία και παν-αγιότητα. Και αυτό σημαίνει ότι: το ανθρώπινο σώμα, ο άνθρωπος, δεν είναι πλέον δούλος της αμαρτίας, και όταν δεν είναι δούλος της αμαρτίας, δεν είναι και δούλος του θανάτου και γι’ αυτό δεν μπορεί να βρεθεί στην δουλεία του θανάτου, δεν μπορεί να κρατηθεί στο βασίλειο του θανάτου [18]. Το καύχημα του θανάτου ήταν η ανθρώπινη αμαρτία, σε όλες τις εκδηλώσεις της. Η υπερηφάνεια του θανάτου ήταν η…
Εάν υπάρχει μια αλήθεια στην οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι ευαγγελικές αλήθειες, η αλήθεια αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Και ακόμη, εάν υπάρχει μια πραγματικότητα στην οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν όλες οι καινοδιαθηκικές πραγματικότητες, η πραγματικότητα αυτή θα ήταν η ανάσταση του Χριστού. Μόνο στην ανάσταση του Χριστού εξηγούνται όλα τα θαύματά Του, όλες οι αλήθειές Του, όλα τα λόγια Του, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης. Μέχρι την ανάστασή Του ο Κύριος δίδασκε για την αιώνια ζωή, αλλά με την ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος όντως είναι η αιώνια ζωή. Μέχρι την ανάστασή…
2,10. «και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι, ος εστίν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας» Ω λόγια! Εσείς έχετε Αυτόν τον ίδιο· είστε «πλήρεις» δια της Θεότητάς Του. «Η φύση μας συνενώθηκε με την Θεία φύση. Εμείς εν Αυτώ, γιατί - Θείας εκοινωνήσαμεν φύσεως» (Θεοφύλακτος). Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, «είναι παν το πλήρωμα της Θεότητος» και εσείς οι χριστιανοί είστε δικοί Του, γιατί είστε «πεπληρωμένοι» με το δικό Του πλήρωμα. O άνθρωπος δεν είναι πλέον νεκρός εσωτερικά, δεν είναι πλέον κενός στον κενό κόσμο. Όλος είναι «πλήρης» δια του Θεού. Και η Θεοειδής ψυχή του, με τις «ατελευτότητές» της, μπορεί να…
2,9 «ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς» Όχι ο άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος είναι η λύση όλων των ανθρώπινων προβλημάτων και η ενσάρκωση όλων των ανθρώπινων ευαγγελιών. Ευαγγελίες, οι οποίες αρχίζουν στον κόσμο αυτό, για να ανθίσουν και να διατηρηθούν αιώνια, σε «κείνο τον κόσμο». Ο Θεός Λόγος «καθιστάμενος» άνθρωπος, το «παν» του ανθρώπου, το μετέτρεψε σε αιώνια ευαγγελία. Ποια ανεκλάλητη ευαγγελία, το να είσαι άνθρωπος, από τότε που ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος! Ποια ανεκλάλητη ευαγγελία, το να έχεις ανθρώπινη ψυχή, από τότε που η ανθρώπινη ψυχή «κατέστη» ψυχή του Θεανθρώπου Χριστού! Ποια θαυμαστή ευαγγελία,…
…Γι’ αυτό και ο Απόστολος, που έχει την σοφία του Θεού, ευαγγελίζεται στους χριστιανούς: 2,6. «Ως ουν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε» Να μη αλλάζετε τίποτε στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ούτε να προσθέτετε τίποτε σ’ Αυτό. Γιατί Αυτός είναι ο ίδιος πάντοτε. Αυτός είναι και θεϊκά και ανθρώπινα παν-τέλειος. Εμείς οι Απόστολοι, τέτοιον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Θεάνθρωπο, διδάξαμε και παραδώσαμε σε σας. Και εσείς έτσι ακριβώς τον «δεχθήκατε». Να ζήτε, λοιπόν, «εν Αυτώ», να ζήτε «εν τω Θεανθρώπω». Να μη ζήτε για τον εαυτό σας, για τον άνθρωπο, να μη ζήτε «κατά άνθρωπον»,…
2,5. «ει γαρ και τη σαρκί άπειμι, αλλά τω πνεύματι συν υμίν ειμι, χαίρων και βλέπων υμών την τάξιν και το στερέωμα της εις Χριστόν πίστεως υμών». Όχι μόνο με τις σκέψεις, αλλά και με το πνεύμα του ο άγιος Απόστολος είναι μαζί με τους Κολασσαείς. Σαν να έφυγε το πνεύμα του από το σώμα του και να μετοίκησε σ’ αυτούς· τόσο αυτός, ολόκληρος, συμμετείχε στην ζωή τους. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι αυτός ζει με την καθολική ζωή της Εκκλησίας, ώστε απλά δεν ξέρεις, που σταματά η ζωή του και που αρχίζει η ζωή των αδελφών του «εν Χριστώ».…
2,3. «εν ω εισί πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι» Με την βοήθεια της Εκκλησίας, που είναι εδώ στην γη, είναι οργανικά «ενωμένος» ο επίγειος με τον ουράνιο κόσμο. Γιατί στον Θεανθρώπινο οργανισμό της περιλαμβένει όλους τους κόσμους. Σε αυτήν υπάρχει κάθε αθάνατη σοφία και γνώση. Μόνο που αυτά είναι «κεκρυμμένα», από τον μη ενχριστοποιημένο, από τον μη αγιοποιημένο, από τον εφάμαρτο νου του ανθρώπου. Και «αποκεκαλυμμένα», φανερά, στον ενχριστοποιημένο και αγιοποιημένο νου, στον νου που είναι μέλος στον άγιο και καθολικό νου της Εκκλησίας. Στον Χριστό, στην Εκκλησία, «εισί πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της…