Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
780- Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ. Στην Σπάρτη οι γέροι, οι νέοι και τα παιδιά συχνά χόρευαν τον ίδιο χορό. Οι γέροι χορεύοντας έψαλλαν: Ἁμές ποκ’ ἦμες ἂλκιμοι νεανίαι (Είμαστε και μεις κάποτε ανδρεία παλληκάρια). Οι νέοι απαντούσαν: Ἁμές δε γ’ εἰμές · αἰ δέ λῇς, πεῖραν λαβέ. (Τώρα όμως είμαστε μείς · δοκίμασε αν θέλης). Τα παιδιά προσέθεταν: Ἁμές δέ γ’ ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες. (Μείς θέλομε φανή πολύ καλύτεροί σας). 527- ΘΝΗΤΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ. Ο Φίλιππος ο Μακεδών είχε διατάξει ένα δούλο του να παρουσιάζεται μπροστά του πολλές φορές την ημέρα και να του λέγη: «Φίλιππε, να θυμάσαι ότι θνητός γεννήθηκες».…
802- ΜΑΚΑΡΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΛΘΕ. Γέρος ζηλωτής ιερεύς απέθνησκε. Οι ιατροί γνωρίζοντας την ευσέβειά του δεν του απέκρυψαν την σοβαρότητα της ασθενείας του. Εκείνος τότε με βαθιά πίστι ανεφώνησε το στίχο του Δαυίδ: «Ηὐφράνθην ἐπί τοῖς εἰρηκόσι μοι εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα» και συνέχισε : «Σκιρτά η ψυχή μου στο άκουσμα ότι λίγο διάστημα με χωρίζει από του να ενωθώ με τον Πλάστη μου. Μακριά στιγμή, ελθέ, μην αργής». 803- ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ. Ένας εφημέριος επισκέφθηκε κάποιο ετοιμοθάνατο ναύτη, που ήταν εξαιρετικά ευσεβής. -Είσαι έτοιμος για το μεγάλο ταξίδι; τον ρωτά με θάρρος, επειδή ήξευρε τις βαθιές του πεποιθήσεις. -Εντελώς…
Εμείς οι άνθρωποι είμαστε κακομαθημένα πλάσματα! Είναι αλήθεια πως θέλουμε πάντα να γίνεται το δικό μας και θέλουμε τα πράγματα να γίνονται όπως ακριβώς τα έχουμε σκεφτεί και σχεδιάσει. Και όταν κάτι δεν πάει σύμφωνα με το πρόγραμμα μπορούμε να γίνουμε ιδιαίτερα δυσάρεστοι για τους άλλους και να νιώσουμε μεγάλη δυστυχία μέσα μας πολλές φορές. Ωστόσο υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις όπου δεν έχουμε επιλογή παρά να συμβιβαστούμε όταν χρειάζεται για παράδειγμα να νοσηλευτούμε επειδή αρρωστήσαμε ή κάναμε ένα χειρουργείο, όταν χρειάζεται να υποχωρήσουμε για να μη λυπήσουμε τον αδερφό, όταν αποδημεί ένας αγαπημένος μας ή όταν οι οικονομικές συνθήκες μας επιβάλλουν…
Μια ιστορία που από τότε που τη διάβασα έχει μπει στην καρδιά μου είναι αυτή που περιγράφει τη συνάντηση του Χριστού με έναν πλούσιο νέο [ Κατά Ματθαίον, ιθ΄16-26]. Ένας νέος ευσεβέστατος που είχε φυλάξει εκ νεότητος όλες τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης ρώτησε τον Κύριο τί να κάνει για να έχει ζωή αιώνια. Όταν ο Ιησούς τού είπε « αν θες να είσαι τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντα σου και ακολούθησε με», ο νέος έφυγε περίλυπος. Και η φράση που μου είχε κάνει πιο μεγάλη εντύπωση ήταν στο στίχο 22 «διότι είχε κτήματα πολλά».Και στενοχωρήθηκα για αυτόν το νέο…
Το καντήλι της ΠαναγίαςΟ παπα-Ιγνάτιος ο Πνευματικός (1827-1927) ανήκει στις πιο χαριτωμένες και σεβάσμιες προσωπικότητες του Αγίου Όρους. Επί ογδόντα χρόνια έζησε την πιο σκληρή ασκητική ζωή στα Κατουνάκια και έγινε δοχείο των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Ο παπα-Ιγνάτιος απέκτησε έναν υποτακτικό ταλαντούχο, τον πατέρα Νεόφυτο, νέο με υπέρμετρο ασκητικό ζήλο. Κάποια νύχτα ο πατήρ Νεόφυτος άκουσε ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα του κελλιού του, καθώς και μια απαλή γυναικεία φωνή:-Σήκω, παιδί μου. Κατέβα στην εκκλησία, γιατί το καντηλάκι μου έσβησε.Πετάγεται αμέσως από τον ύπνο, κατεβαίνει με αγωνία στον ναό της ερημικής τους καλύβης και βρίσκει σβησμένο το καντηλάκι της…
Παλιότερα στενοχωριόμουν όταν άνθρωποι που αγαπούσα πολύ και σεβόμουν την άποψη τους δε με επαινούσαν, δεν αναγνώριζαν την προσφορά μου. Ένιωθα πολύ αδικημένος και πικραμένος! Προσπάθησα πολύ για να καταφέρω να μην παραπονιέμαι όταν με αδικούν. Σκεφτόμουν πως ο Χριστός είναι δίκαιος και Αυτός θα με ανταμείψει όταν έρθει η ώρα. Στην προσπάθεια μου όμως αυτή, εξετάζοντας τα πράγματα καλύτερα, συνειδητοποίησα ότι δε με αδικούσαν οι άλλοι. Απλά δεν ήμουν κάποιος τόσο σπουδαίος όσο πίστευα ούτε έκανα κάτι τόσο αξιέπαινο. Έτσι, συμφιλιώθηκα με τον εαυτό μου και ειρήνευσα! Κοιτούσα μόνο τα λάθη μου και τις παραλείψεις μου και πόσες φορές…
Από τον ορίζοντα εξαρτάται η ησυχία. Όσο πιο στενός ο ορίζοντας, τόσο πιο μεγάλη η ανησυχία. Όσο πιο εκτενής ο ορίζοντας, τόσο πιο μικρή η ανησυχία. Εκτενέστατος ορίζοντας, απεριόριστη θεϊκή ησυχία.Όσο πιο στενός ο ορίζοντας, τόσο πιο μεγάλη η αξία του εαυτού μας. Όσο πιο εκτενής ο ορίζοντας, τόσο πιο μικρή η αξία του εαυτού μας. Eκτενέστατος ορίζοντας, ελαχιστότατη η αξία του εαυτού μας.Εάν ο υπερήφανος βάτραχος από το πηγάδι σταθεί δίπλα στον ωκεανό, θα χάσει αμέσως την υπερηφάνειά του. (Στοχασμοί περί καλού και κακού, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, σελ. 34).
686- ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ. Στην Αμερική κάποτε μερικοί στρατιώται μ’ ένα αξιωματικό προσπαθούσαν να στήσουν ένα μεγάλο στύλο. Ο αξιωματικός στεκόταν από μακρυά και έδιδε στους στρατιώτας διαταγές. -Κρατείστε στερεά! Όλοι μαζί! Λίγο δεξιά! Εμπρός, και άλλα τέτοια. Κατά τύχη περνούσε απ’ εκεί ένας πολίτης. Είδε τους στρατιώτας, που προσπαθούσαν να σηκώσουν το στύλο και είπε στον αξιωματικό: -Συγγνώμην κύριε, γιατί και σεις δεν βοηθείτε λίγο τους καϋμένους τους στρατιώτας; Δεν βλέπετε; έχουν ανάγκην από βοήθεια. -Τι είπατε; εγώ να βοηθήσω; Είμαι αξιωματικός, αποκρίθηκε δείχνοντας τα γαλόνια του. Τότε ο διαβάτης είπε: Με συγχωρείτε, δεν επρόσεξα τα γαλόνια σας,…
Σήμερα που είχα πάει στη μητέρα μου άκουσα το μεσημέρι έναν ακόμη καβγά ανάμεσα στο ζευγάρι του διπλανού διαμερίσματος παρόντος και του πεντάχρονου αγοριού τους. Εκείνος έβριζε και προσέβαλε αισχρά σε έξαλλη κατάσταση τη γυναίκα του και εκείνη προσπαθούσε επί ματαίω να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Δεν έχει σημασία ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λύνονται με αυτόν τον τρόπο οι διαφορές! Σημασία έχει πως σε αυτό το σπίτι δεν υπάρχει ειρήνη και αγάπη και το κυριότερο ότι πληγωνόταν για μια ακόμη φορά η ψυχή ενός παιδιού που γινόταν μάρτυρας ενός βίαιου…
Ο Όσιος Γρηγόριος (1296-1359) πολέμησε τον λατινόφρονα Βαρλαάμ. Γράφεται στο συναξάρι του κάτι πολύ χαρακτηριστικό:«... Για να υποδείξουμε και μερικά από εκείνα που τον χαρακτήριζαν, αυτά ήταν τα κατεξοχήν ιδιαίτερά του γνωρίσματα· το υπερβολικά πράο και ταπεινό του χαρακτήρα του, όπου δεν ήταν ο λόγος για το Θεό και τα θεία· διότι σε αυτού του είδους τα θέματα, ήταν πάρα πολύ μαχητής...» (Συναξάριον Τριωδίου της Β΄Κυριακής Νηστειών)