Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΓΟΓΓΥΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Αγ. Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας Την προηγούμενη Κυριακή προσπάθησα να αποκαλύψω το μεγαλείο και το βάθος του λόγου του αποστόλου Παύλου που τον εαυτό του ονομάζει σπονδή στη Θυσία. Σας έλεγα για τις αμέτρητες συμφορές και τα βάσανα που υπόφερε σ' όλη τη ζωή του για τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος προσφέρθηκε Θυσία για τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Συμπληρώνοντας αυτά που σας έλεγα τότε, για τα παθήματα του μεγάλου αυτού αποστόλου, θα σας πω τώρα και τι υπέφερε σε μία πόλη της Μακεδονίας, στους Φιλίππους, για το κήρυγμά του. Με την καταγγελία κάποιων,…
Από το Βίο του… «επάλαισε με πολλούς πειρασμούς για την δικαιοσύνη και διεφύλαξε έως το τέλος αήττητο το μαρτύριο της συνειδήσεώς του» (εκδ. ΕΠΕ, τ. 19Α, σ. 105). «Σε μία έρημη τοποθεσία, όπου υψώνεται και η στήλη του καταδικασμένου δελφινιού, άφησαν τον άγιο μόνον του χωρίς να φροντίσουν ούτε για την τροφή της ημέρας. Ο μακαριότατος Συμεών, όταν είδε ότι νίκησε η μανία του συγκέλλου (Επισκόπου, εχθρού του) και πραγματοποίησε το φθονερό του βούλευμα, ευχαριστεί χωρίς μεμψιμοιρίες τον Θεό που έτσι επέτρεψε να ρυθμιστεί η τύχη του. Γι’ αυτό τριγυρίζοντας επάνω στο τραχύτατο εκείνο βουνό, έψαλλε με ευθυμία λέγοντας· "με…
Άγιος Παΐσιος: «Δεν παίρνει και η Εκκλησία μια θέση να αφορίσει μερικούς. Αυτούς έπρεπε να τους αφορίζει η Εκκλησία. Λυπούνται τον αφορισμό!» Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ -ΑΝ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ, ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ” – Γέροντα, δεν φοβάστε έτσι που μιλάτε; – Τι να φοβηθώ; Τον τάφο μου τον έχω ανοίξει. Αν δεν τον είχα ανοίξει, θα με απασχολούσε που θα κουραζόταν ο άλλος να σκάψει. Τώρα θα χρειαστεί να ρίξει μόνο λίγους τενεκέδες χώμα… Κατάσταση είναι αυτή; Δικαστικοί να φοβούνται να δικάσουν, να κάνουν μηνύσεις για εγκληματίες και να τους απειλούν ο ένας και…
«Είναι επιβεβλημένο να πειθαρχεί κανείς στο Θεό παρά στους ανθρώπους» (Πραξ. 5:29) Ήταν μέρες κατοχής στην Ινδονησία. Ένας λοχαγός των στρατευμάτων κατοχής κάλεσε τον ποιμένα μιας εκκλησίας και του είπε να συγκεντρώσει την Κυριακή όλους τους άντρες της ενορίας του και να τους οδηγήσει στο αεροδρόμιο για αναγκαστική εργασία.- Την Κυριακή δεν εργαζόμαστε, κύριε, αλλά λατρεύουμε το Θεό, απάντησε με θάρρος ο εργάτης εκείνος του Ευαγγελίου.- Θα εργαστείτε, επέμενε ο αξιωματικός. Σας διατάσσω. Αλλιώς θα σας σκοτώσω.Ο ποιμένας ξεκούμπωσε το σακάκι του, έδειξε το στήθος του και είπε στην αξιωματικό: «Εδώ, λοχαγέ μου, είναι η καρδιά μου. Πυροβολήστε αν θέλετε,…
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ. Περί δειλίας (Διά την άνανδρον δειλίαν) 1. Όποιος εργάζεται την αρετή σε Κοινόβιο ή σε συνοδία, δεν είναι συνηθισμένο να πολεμήται από την δειλία. Εκείνος όμως που ευρίσκεται σε ησυχαστικώτερους τόπους, ας αγωνίζεται μήπως και τον κυριεύση το γέννημα της κενοδοξίας και η θυγατέρα της απιστίας, δηλαδή η δειλία. 2. Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής που εγήρασε στην κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνσις της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά. 3. Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι μία έντρομη καρδιακή αίσθησις, που συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απροβλέπτων…
«Ο Θεός… μπορεί να μας βγάλει από το φλογερό καμίνι… Αλλά κι αν αυτό δε γίνει… εμείς, βασιλιά, τους θεούς σου δεν τους λατρεύουμε…» (Δανιήλ 3:17 –ΝΜΒ) Ο Αμντούλ Ραχμάν, 41 ετών, καταδικάστηκε σε θάνατο στο Αφγανιστάν, επειδή ασπάστηκε το Χριστιανισμό. Ήταν μουσουλμάνος πριν αρχίσει να εργάζεται για μια χριστιανική οργάνωση βοηθώντας τους συμπατριώτες του που ζουν στο Πακιστάν. Όταν γύρισε στο Αφγανιστάν τον περίμεναν οι διώξεις, που προέρχονταν από την οικογένεια της ίδιας της συζύγου του. Αλλά δεν είναι μόνο στο Αφγανιστάν. Η Εκκλησία βρίσκεται σε διωγμό στην Ινδονησία, στην Ινδία, στη Βόρεια Κορέα, στο Πακιστάν, στην Ερυθραία, στη…
Η αρκούδα του Αγίου Σεραφείμ Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ γεννήθηκε το 1759 στο Κουρσκ της Ρωσσίας, από εμπόρους γονείς. Στα δεκαεννέα του χρόνια πήγε στο δάσος του Σάρωφ, όπου ασκήτεψε μέχρι το τέλος της ζωής του. Εκεί, έδωσε στα διάφορα μέρη του δάσους ονομασίες, όπως Ναζαρέτ, Βηθλεέμ, Ιερουσαλήμ, Όρος Θαβώρ, Γολγοθάς. Την δε καλύβα του την ωνόμασε Άγιον Όρος. Έτσι, κάνοντας τις καθημερινές του εργασίες, μαζεύοντας βρύα, για να τα χρησιμοποιήση ως λίπασμα στον κήπο του, ή κόβοντας ξύλα, επαναλάμβανε τις διάφορες φάσεις της ζωής του Χριστού. Σ’ αυτή την γη ο Άγιος είχε άμεση επαφή με τα πλάσματα…
ΈΝΑΣ μοναχός σ’ ένα Κοινόβιο, αμελής στα πνευματικά, έπεσε βαριά άρρωστος κι ήρθε η ώρα του να πεθάνει. Ο Ηγούμενος κι όλοι οι αδελφοί τον περικυκλώσανε για να του δώσουν θάρρος στις τελευταίες του στιγμές. Παρατήρησαν όμως έκπληκτοι πως ο αδελφός αντίκριζε τον θάνατο με μεγάλη αταραξία και ψυχική γαλήνη.- Παιδί μου, του είπε τότε ο Ηγούμενος, όλοι εδώ ξέρουμε πως δεν ήσουν και τόσο επιμελής στα καθήκοντά σου. Πώς πηγαίνεις με τόσο θάρρος στην άλλη ζωή;- Είναι αλήθεια, Αββά, ψιθύρισε ο ετοιμοθάνατος, πως δεν ήμουν καλός μοναχός. Ένα πράγμα όμως τήρησα με ακρίβεια στην ζωή μου: Δεν κατέκρινα ποτέ…
Η ισαπόστολος Νίνα Το κήρυγμα της αγίας Νίνας στην Καχέτη ήταν το τελευταίο έργο της αποστολικής της διακονίας στη Γεωργία. Τώρα πλέον ο Θεός της αποκάλυψε ότι πλησίασε το τέλος της. Έγραψε τότε το ακόλουθο γράμμα προς τον βασιλιά Μιριάν: «Είθε να έχη το βασίλειό σου την παντοτινή ευλογία του Θεού και τις Υπεραγίας Θεοτόκου, και την προστασία της ανίκητης δυνάμεως του Τιμίου Σταυρού! Εγώ, ως ξένη και πάροικος, φεύγω πια απ’ αυτόν τον κόσμο. Στείλε μου, σε παρακαλώ, τον επίσκοπο Ιωάννη να με ετοιμάση για το αιώνιο ταξίδι, γιατί η μέρα του θανάτου μου βρίσκεται κοντά». Το γράμμα το…
"Δεν σε φοβούμεθα, διάβολε· όχι, δεν σε φοβούμεθα. Δεν δειλιάζομεν πλέον τας επιβουλάς σου. Δεν βάνομεν εις τον νουν μας τους λυπηρούς λογισμούς οπού μας προσβάλλεις. Καταφρονούμεν ως βέλη νηπίων τα βέλη και τα τόξα σου. Έχομεν γαρ, έχομεν βοηθούς και άγρυπνους ημών φύλακας τους δύο μέγιστους Αρχαγγέλους. Έχομεν τον ηλιόμορφο Μιχαήλ, ο οποίος σε κατεκρήμνισεν από τους ουρανούς εις τα καταχθόνια· έχομεν τον ιεροπρεπέστατον Γαβριήλ, ο οποίος με της χαράς του τα ευαγγέλια διέλυσεν ως αράχνην την πρώτη λύπην και κατάρα όπου προξένησες εις το γένος μας". Aγ. Νικοδήμου του Αγιορείτη (πηγή: περιοδικό «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου, τ. 8-9, 147)