Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Βάτραχοι το... εκκλησίασμα Ο Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης βρισκόταν μία ημέρα μέσα σ’ ένα λάκκο και έρριχνε νερό σ’ ένα βαρέλι. Από εκεί, μ’ ένα λάστιχο, το νερό έφτανε στους εργάτες που φύτευαν σ’ ένα χωράφι 150 μέτρα πιο πέρα. Όλη την ημέρα εργαζόταν, προσευχόμενος και ευχαριστώντας τον Θεό, που τον είχε γλυτώσει από ένα μεγάλο κακό. Κάθε φορά που έρριχνε νερό στο βαρέλι έλεγε και το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Το απόγευμα, πριν βασιλεύσει ο ήλιος, έκανε το Απόδειπνο και μετά, ενώ έψελνε τα μεγαλυνάρια της Υπαπαντής με πολλή κατάνυξι, άκουσε μία φωνή βατράχου, ωσάν να εφώναζε και άλλους να…
Ο όσιος Γεράσιμος και το λιοντάρι Ο όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης συνήντησε κάποτε σε μία όχθη του ποταμού Ιορδάνου ένα λιοντάρι. Εκείνο, μόλις τον αντίκρυσε, άρχισε να βρυχιέται και να ωρύεται. Ένα αιχμηρό καλάμι είχε μπη στο πόδι του και του προξενούσε αφόρητους πόνους. Ο άγιος κατάλαβε τι του συνέβαινε και συμπάθησε το θηρίο. Πλησίασε, είδε ότι το πόδι του άρχισε να πρήζεται και με πολλή προσοχή και επιμέλεια έβγαλε το κοφτερό καλάμι. Το λιοντάρι τότε μετέβαλε την φυσική του αγριότητα και, παρά τον πόνο που δεν σταμάτησε τελείως, ακολούθησε σαν πρόβατο τον όσιο! Το εκπληκτικό γεγονός είχε και εκπληκτικώτερη…
Δύο ασφαλείς οδηγοίΟ όσιος ερημίτης Συμεώνης ο Παλαιός έλαβε σαν μισθό της ασκήσεως του και αυτό το θείο χάρισμα, να διατάζη και τα αγριώτερα και φοβερώτερα θηρία. Έγινε φανερό το χάρισμα τούτο όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και σε απίστους ιουδαίους. Διότι κάποτε μια ανάγκη τούς έκανε να ξεκινήσουν για κάποιο φρούριο, που βρισκόταν μακριά. Ξέσπασε όμως ραγδαία βροχή και σφοδρή καταιγίδα. Έχασαν λοιπόν τον δρόμο. Αδυνατώντας να δουν μπροστά τους περιπλανήθηκαν στην έρημο χωρίς να βρίσκουν κανένα χωριό, κανένα σπήλαιο, κανένα διαβάτη.Παραδέρνοντας έτσι στην ξηρά σαν τους ναυτικούς μέσα σε φουρτούνα, φθάνουν σαν σε λιμάνι στο σπήλαιο του θείου…
Ο Άγιος ΣπυρίδωνΠροστάτης των Φτωχών, Πατέρας των Ορφανών, Δάσκαλος των Αμαρτωλών O άγιος Σπυρίδωνας είναι ένας από τους πλέον τιμημένους αγίους της Oρθοδόξου Eκκλησίας, που τον επικαλούνται οι χριστιανοί στις περιστάσεις όπως τον άγιο Nικόλαο, τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Δημήτριο. Το τίμιο λείψανό του το έχει η Κέρκυρα, όπως η Zάκυνθος έχει το λείψανο του αγίου Διονυσίου και η Kεφαλληνία τον άγιο Γεράσιμο. Γεννήθηκε στον καιρό του αυτοκράτορος Kωνσταντίνου του Mεγάλου στο νησί της Kύπρου, από γονιούς φτωχούς. Γι' αυτό στα μικρά χρόνια του ήτανε τσομπάνης και φύλαγε πρόβατα. Ήτανε πολύ απλός στη γνώμη σαν τους ψαράδες που…
Ευεργεσία στην ευεργέτιδα Ο αρχιμανδρίτης Βενέδικτος Πετράκης (+ 8 Σεπτεμβρίου 1961) ανέπτυξε μια θαυμαστή ποιμαντική δραστηριότητα στην Ι. Μητρόπολι Αιτωλοακαρνανίας και ιδιαίτερα στο Αγρίνιο. Πολλά πνευματικά αναστήματα της περιοχής αυτής είναι καρποί της πολυετούς συστηματικής εργασίας και της φλογερής αγάπης του για τον Θεό και τον πλησίον. Στα νεανικά του προπαντός χρόνια τον βοήθησε οικονομικά μια ευλαβής κυρία από την Πάτρα, η Μελπομένη Μπουλμπασάκου. Με τη συμπαράστασί της μπόρεσε να σπουδάση Θεολογία. Κάποτε, όταν σαν ώριμος ιεροκήρυξ άπλωνε τη δράσι του σε όλη την Αιτωλοακαρνανία, έλαβε ένα τηλεφώνημα, που του γνωστοποιούσε ότι η ευεργέτις του βρισκόταν στα τελευταία της και…
Το δαιμονόπληκτο βρέφοςΟ Δ.Κ έμενε το 1951 στο Μαρούσι. Είχε τότε ένα παιδί, βρέφος 10 μηνών. Η σπιτονοικοκυρά του είχε την κακή συνήθεια να βλασφημή και με το παραμικρό να « στέλνη» όλους στον διάβολο. Μια μέρα η μητέρα του παιδιού της έκανε παρατήρησι, γιατί ενωχλούσε με τα λόγια της το παιδί που κοιμόταν. Δεν πέρασε πολλή ώρα και το παιδί ξύπνησε και άρχισε να κλαίη, σαν να το πείραζε κάποιος. Η μητέρα προσπάθησε να το καθησυχάση, αλλά αυτό συνέχισε το κλάμα όλη την νύχτα. Τότε θυμήθηκε η μητέρα ότι το βρέφος είχε από το μεσημέρι να ουρήση. Το πήγαν…
Η αποτροπή της καταστροφής Το μεσημέρι της Πέμπτης, 7 Ιουνίου 1956, άρχισε να συννεφιάζη, ν’ αστράφτη και να βροντά στο χωριό των Τρικάλων Πλάτανος, που εφημέρευε ο ευλαβέστατος παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. «Έδειχνε μεγάλο κακό, διηγείται ο ίδιος, που αν αυτό ερχόταν στο χωριό μας, δεν θα έμενε τίποτε όρθιο και ζωντανό! Μόλις βάραιναν πολύ τα σύννεφα και έφθασαν στα σύνορα του χωριού, τρέχω στους Ταξιάρχες και γονυπετής, μετά δακρύων, τους παρακάλεσα να παραμερίσουν το μεγάλο αυτό κακό και να το ρίξουν στ’ άκαρπα ξύλα και στ’ άγρια βουνά. Και, ω του θαύματος! Εισακούσθηκε η δέησις μου και αμέσως το γύρισαν πίσω.…
Η επέμβασις του αρχαγγέλου Το πρωί της Κυριακής, 20 Οκτωβρίου 1945, μια ενδεκαμελής ομάδα εφίππων ανταρτών κυνηγούσε τον ονομαστό για την ευλάβεια του παπα – Δημήτρη Γκαγκαστάθη, που κατευθυνόταν στο χωριό Βασιλική Τρικάλων. «Με κυνηγούσαν, έβριζαν και έριχναν με τα Στεν, διηγείται ο ίδιος. Δεν μπορούσαν όμως να με φονεύσουν! Οι σφαίρες τρύπαγαν τα ράσα, δεν με τσίμπαγε όμως καμμιά! Με πλησίασαν και με περικύκλωσαν στα πενήντα μέτρα γύρω – γύρω. Εγώ, καθώς βρισκόμουν στον κίνδυνο, σήκωσα τα χέρια πάνω, προς τον ουρανό, και φώναξα από το βάθος της ψυχής μου: - Μιχαήλ, αρχάγγελε, σώσε με, κινδυνεύω. Ω του θαύματος!…
ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ, αδελφέ, να διώχνεις δαιμόνια; ρωτά ο Αββάς Πιτυρίων, ο μαθητής του Οσίου Αντωνίου. Μάθε τώρα να υποτάσσεις τα πάθη σου. Όποιο πάθος βγάλεις από μέσα σου, διώχνεις μαζί και το δαιμόνιο που το προκαλεί, γιατί κάθε πάθος έχει και το δαιμόνιο του. Νικώντας τα πάθη, διώχνεις και τον διάβολο που τα υποκινεί. ΈΝΑΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ έζησε τριαντα ολόκληρα χρόνια στην έρημο, τρώγοντας μόνο τους καρπούς μιας φοινικιάς που είχε φυτρώσει έξω από την καλύβα του. Ύστερα όμως του εσπειρε ζιζάνια στον νου ο διάβολος κι άρχισε να συλλογίζεται πως άδικα σπατάλησε εκεί τόσα χρόνια.- Τί κέρδισα τάχα; έλεγε στον εαυτό…
Μια πνευματική πάλη Κάποιος Β. Ι. Ποπώφ, καθώς διηγείται το ταξίδι που έκανε με τον π. Ιωάννη της Κρονστάνδης το 1890 από τον Αρχάγγελσκ στην Μόσχα, αναφέρει ότι σ’ έναν από τους σταθμούς δύο ρωμαλέοι χωρικοί έφεραν πιασμένη από τα χέρια μια γυναίκα: «Ήταν κυρτωμένη σαν τόξο και στριφογύριζε άγρια το ασπράδι των ματιών της. Μια φοβερή έκφρασις ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της. Μόλις την πλησίασαν στον π. Ιωάννη άρχισε να μιμήται το γαύγισμα του σκύλου. Εκείνος έβαλε το αριστερό του χέρι στο κεφάλι της και με το δεξί την σταύρωνε λέγοντας τον στίχο: ‘‘Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι…