Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
"Το χέρι του ιερέα" Ένα απογευματινό ανοιξιάτικο βρίσκουμε τον π. Πορφύριο να φροντίζει τις φράουλες ξαπλωμένος σχεδόν στη γη. Διαλέγει φράουλες και μας προσφέρει να γευτούμε τους καρπούς της γης. Και εκεί κουβεντιάζουμε. Χωρίς πολλές συμβουλές και ηθικολογίες τέμνει βαθιά την ψυχή και ρίχνει το βάλσαμοτης χάρης του Θεού. Ακτινοβολεί τέτοιες ώρες και λάμπει και χαίρεται σαν παιδί. Μας μιλάει ασταμάτητα για την ευχή. Για την νοερά προσευχή. Άλλοτε μας λέει και μας εξηγεί τη σημασία της ευλογίας από τον ιερέα για το χειροφίλημα. "Το χέρι του ιερέα!" λέει με θαυμασμό και έκσταση. "Τι σπουδαίο πράγμα, ε; Τι μυστήριο!" Μιλάει…
«Πραγματικά, καθώς κάποια νύκτα στεκόταν σε προσευχή και με καθαρό νου ενωνόταν με τον πρώτο καθαρότατο νου, είδε ξαφνικά να λάμπει σ’ αυτόν φως επάνω από τους ουρανούς, λαμπερό και άφθονο, που καταφώτισε το παν και το κατέστησε καθαρό σαν ημέρα. Από αυτό δε φωτιζόμενος και ο ίδιος νόμιζε ότι όλος ο οίκος μαζί με το δωμάτιο οπού στεκόταν είχε αφανισθεί και είχε περάσει αμέσως στο μη ον κι ο ίδιος αισθανόταν ότι είχε αρπαγή στον αέρα και είχε ξεχάσει τελείως το σώμα. Σ’ αυτήν την κατάσταση, όπως έλεγε και έγραφε στους έμπιστους του, γέμισε από μεγάλη χαρά…
421. Η ανεκλάλητος ειρήνη και γλυκύτης της ψυχής, που νοιώθουμε στην εκκλησία, ακούοντας τα μελωδικά άσματά της και τις θεόπνευστες ευχές των λειτουργών της, είναι μία πρόγευσις. Η πρόγευσις της απείρου χαράς που μας περιμένει στη βασιλεία του Θεού και που δεν θα έχει τέλος. Ας αγαπάμε θερμά τη θεία λατρεία, που τελείται στον ναό. Και ας μην ξεχνάμε, ότι επικαλούμενοι τους Αγίους με τα ονόματά τους, τους κινούμε να μεσιτεύουν για μας. 422. Μπαίνοντας στην εκκλησία για να προσευχηθούμε, πρέπει να ξέρουμε και να νοιώθουμε βαθειά, ότι είμαστε παιδιά του Ουρανίου Πατρός και μπαίνουμε στο σπίτι του. Πρέπει λοιπόν,…
Μη νομίζεις ότι, όταν θα πεθάνουμε, θα πάμε εκεί να χαρούμε, να νιώσουμε την ευδαιμονία του Θεού. Από εδώ πρέπει να τη νιώσουμε. Αν δεν ενωθούμε από 'δώ, και δε σταυρωθούμε με το Χριστό, ούτε εκεί θα είμαστε μαζί Του.Δεν είναι ο Παράδεισος ωραία δένδρα, καρποφόρα άνθη κ.λ.π. Είναι μυστική ευδαιμονία, που νιώθει η ψυχή εν τω Θεώ.[Ά 89] Κάποια μέρα μου είπε: "Όταν φύγω, θα είμαι πιο κοντά σας. Μετά θάνατον καταργούνται οι αποστάσεις".[Ί 225] (Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.203)
Ιούλιος 2001, Κυριακή. Ήρθε στη Μονή ένα πούλμαν με προσκυνητές από τον Γέρακα Αττικής με τον ιερέα π. Σταμάτιο, ο οποίος ζήτησε αν μπορούσαν να κάνουν μία παράκληση στην Παναγία γιατί είχαν μαζί τους έναν άνθρωπο που είχε, όπως οι γιατροί είπαν, καρκίνο στον προστάτη, αλλά την ερχόμενη Τρίτη θα του έλεγαν κάνοντας συμβούλιο αν θα τον χειρουργούσαν. Μετά την παράκληση πλησίασε ο ασθενής την Ηγουμένη και την ρώτησε: - Σας είπε κάτι ο παπάς για έναν άρρωστο; - Ναι, μου είπε, αλλά η Παναγία κάτι θέλει από σένα. - Το σπίτι μου, απάντησε εκείνος με προθυμία, να Της δώσω,…
"Να γίνεις αθάνατος από τώρα" Σε μια άλλη επίσκεψή μου, ήμουν πολύ λυπημένος, γιατί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα με είχαν πλήξει αλλεπάλληλες δοκιμασίες, που απειλούσαν να κάμψουν την αντοχή μου. Μέσα σ' εκείνον το ζόφο, μου έδινε πολλή παρηγοριά και κουράγιο μια σκέψη, που την εξέφρασα στο Γέροντα, μόλις μπήκα στο κελί του. - "Εσείς ξέρετε, του είπα, πριν σας το φανερώσω, ότι περνώ δοκιμασίες, για μια ακόμη φορά. Να ξέρατε όμως, πόσο με παρηγορεί η σκέψη, ότι στον πήλινο αυτό κόσμο, που ζούμε, όλα είναι μάταια και πρόσκαιρα. Λίγη παραπάνω υπομονή μας χρειάζεται, αφού και χαρές και λύπες γρήγορα θα περάσουν και θα 'ρθει…
«Πραγματικά, καθώς κάποια νύκτα στεκόταν σε προσευχή και με καθαρό νου ενωνόταν με τον πρώτο καθαρότατο νου, είδε ξαφνικά να λάμπει σ’ αυτόν φως επάνω από τους ουρανούς, λαμπερό και άφθονο, που καταφώτισε το παν και το κατέστησε καθαρό σαν ημέρα. Από αυτό δε φωτιζόμενος και ο ίδιος νόμιζε ότι όλος ο οίκος μαζί με το δωμάτιο όπου στεκόταν είχε αφανισθεί και είχε περάσει αμέσως στο μη ον κι ο ίδιος αισθανόταν ότι είχε αρπαγή στον αέρα και είχε ξεχάσει τελείως το σώμα. Σ’ αυτήν την κατάσταση, όπως έλεγε και έγραφε στους έμπιστούς του, γέμισε από μεγάλη χαρά και θερμά…
Σωστή αντιμετώπιση της αναπηρίας-Μια αναπηρία, Γέροντα, μπορεί να δημιουργήση σύμπλεγμα κατωτερότητος;-Αυτά είναι μπανταλά.-Στους αναπήρους όμως, Γέροντα, μερικές φορές συμβαίνει αυτό.-Συμβαίνει, γιατί δεν τοποθετούνται σωστά. Όταν καταλάβουν ότι η αναπηρία είναι ευλογία από τον Θεό, τοποθετούνται σωστά και απαλλάσσονται από την μειονεκτικότητα. Όταν ένα μικρό παιδί έχη κάποια αναπηρία και δεν έχη βοηθηθή, ώστε να χαίρεται για την αναπηρία του, τότε έχει ελαφρυντικά, αν αισθάνεται μειονεκτικά. Αλλά, αν μεγαλώση και παραμένη η μειονεκτικότητα, σημαίνει ότι δεν έχει συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής. Σε ένα κοριτσάκι, όταν ήταν εννέα χρονών, παρουσιάσθηκε όγκος στο μάτι του και οι γιατροί του αφήρεσαν το…
"Να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει θάνατος""Μπορούμε να ζούμε μέσα στη χαρά του Θεού, και ποτέ να μη σκεφτόμαστε το θάνατο. Και να έρθει το τέλος της ζωής σου, και να είναι το πόδι σου μέσα στο λάκκο. Εσύ μπορεί να φυτεύεις συκιές, καρυδιές, κυπαρίσσια, να φτιάχνεις περιβόλια για τους συνανθρώπους σου, να φτιάχνεις εκκλησίες και να είναι το ένα σου ποδάρι μες στο λάκκο.Γιατί τα κάνεις αυτά; Από την αγάπη. Πιστεύεις ότι δεν υπάρχει θάνατος και θέλεις και οι συνάνθρωποί σου, που θα έρθουνε πάλι εδώ, να βρούνε κάτι, να γίνουνε καλοί, να μη γίνουνε κλέφτες και κλέβει ο ένας…
- Σκέφτομαι πολλές φορές, παιδιά, πώς άραγε να ήταν οι άγιοι;Πώς να ζούσαν;Και τι δεν θα 'δινα να γνωρίσω από κοντά έναν άγιο άνθρωπο.Που να τον βρεις όμως στη σημερινή εποχή, που όλοι μας έχουμε εξαχρειωθεί;Ρώτησε ο διάκος της συντροφιάς μας. - Κι όμως υπάρχουν και σήμερα άγιοι, του απάντησα!Εγώ μάλιστα έχω γνωρίσει έναν!Τον λένε Γέροντα Ιερώνυμο και μένει στην Αίγινα! Αυτό ήταν! Έτρεξε αμέσως ως η διψασμένη έλαφος μέχρι την Αίγινα! Βρήκε τον Γέροντα Ιερώνυμο και είπαν πνευματικά.Όταν γύρισε και μας συνάντησε ήταν αλλοιωμένος την καλήν αλλοίωσιν, πλήρης ευλογίας και πνευματικής ευφροσύνης από την συνάντησή του με τον Όσιο…