Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
28 Σεπ
Το πνεύμα αντίρρησης...
Όποιος εναντιώνεται στον νόμο του Θεού, αυτός γρήγορα θα αρχίσει να εναντιώνεται στον φυσικό και στον κοινωνικό νόμο. Όποιος εναντιώνεται στη βούληση του Θεού, τούτος σύντομα θα αρχίσει να εναντιώνεται στη βούληση του καθενός. Όποιος εναντιώνεται στην εξουσία του Θεού, τούτος σύντομα θα αρχίσει να εναντιώνεται σε κάθε εξουσία. Όποιος εναντιώνεται στην αγάπη του Θεού, τούτος σύντομα θα αρχίσει να εναντιώνεται και στην αγάπη της μητέρας, της γυναίκας, των παιδιών και των φίλων του. Η αγάπη τέτοιου πλάσματος θα μεταμορφωθεί σε φιλαυτία, η φιλαυτία σε απελπισία, ενώ η απελπισία είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς την αυτοκτονία. (“Στοχασμοί περί καλού…
27 Σεπ
Παραδειγματική υπομονή
Διελκυστίνδα Ωστόσο ο λόγος αυτός επαληθεύτηκε στις σχέσεις του παπα-Νικηφόρου με τον κυρ-Γιάννη. Έπεσε ζήλεια. Ο γέροντας δυσκολευόταν πολύ να ανεχθεί τις ελάχιστες περιποιήσεις που έκανε ο παπα-Εφραίμ στον πατέρα του. Ένας δύσκολος και μακρύς αγώνας άρχισε∙ ένας αγώνας που δεν ταίριαζε ούτε στην πνευματική του κατάσταση ούτε στον αρχοντικό χαρακτήρα του. Πέρασε τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής του προσπαθώντας να καταπραΰνει τον παπα-Νικηφόρο και να υπηρετεί, χωρίς να δίνει στόχο, τον πατέρα του. Ο γερο-Ιωσήφ που τον στήριζε, τον εμψύχωνε και τον ειρήνευε, είχε προ πολλού απέλθει προς τον Κύριο. Ο κυρ-Γιάννης, που νόμιζε ότι λόγω ηλικίας σύντομα…
[Ιστορικές Γραμμές, τόμ. Β΄Ιωάννου Παπαϊωάννου, σελ.63-91]ΥΠΗΡΞΕ ΜΕΓΑΣ Ή ΠΑΡΑΒΑΤΗΣ Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ;1. Παρεξήγησε η Ιστορία τον αύτοκράτορα Ιουλιανό;Είναι δύσκολο να μη συγκινηθείς διαβάζοντας απόψεις σαν κι αυτή: «Ο Ιουλιανός ήταν ένας ανίκητος στρατηγός που στις εκστρατείες του κρατούσε ως τα χαράματα αναμμένο το δαυλό στη σκηνή του για να μελετά και να συγγράφει... Ο Μονταίνιος είδε σ’ αυτόν «έναν σπάνιο και μεγάλον άνθρωπο», ο Βολταίρος τον χαρακτήρισε «δεύτερον σε αρετήν». Ο Σατωμπριάν τον εύρισκε ανώτερο στο ήθος από το θείο του Μεγάλο Κωνσταντίνο...Εκείνοι που τον αγάπησαν τον αποκάλεσαν άγιο· όσοι τον μίσησαν, τον αναθεμάτισαν για την αιωνιότητα με το στίγμα «Ο…
[Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,Κων/νου Παπαρρηγόπουλου,εκδ. Κάκτος,τόμος 8,σελ 234-256]Ο αναγνώστης θυμάται ότι από τη γενική σφαγή των συγγενών του Κωνσταντίου, που έγινε στην αρχή της βασιλείας του, είχαν σωθεί μόνο δυο εξαδέλφια του βασιλιά, ο Γάλλος και ο Ιουλιανός. Από αυτούς, ο πρώτος τότε ήταν δώδεκα χρονών και ο δεύτερος έξι. Και οι δυο ήταν γιοι του αδελφού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Ιουλίου Κωνσταντίου, που ήταν ανάμεσα στα θύματα της σφαγής. Για πολλά χρόνια είχε οριστεί να κατοικούν σε διάφορες πόλεις της Μικράς Ασίας, όπου, ζώντας αρκετά άνετα, ανατρέφονταν και εκπαιδεύονταν από ονομαστούς δασκάλους, μαζί με άλλους και από τον Ευσέβιο…
[Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Κων/νου Παπαρρηγόπουλου, εκδ. Κάκτος τόμος 8, σελ.147-227]...Αυτού του Κωνστάντιου γιος υπήρξε ο Κωνσταντίνος, που γεννήθηκε, σύμφωνα με μερικούς, στην Ταρσό, όπως λένε άλλοι στη Δρεπάνη της Βιθυνίας, και κατά την πιθανότερη άποψη στη Ναίσσο, τη σημερινή Νίσσα, της Μοισίας, το 274. Ο πατέρας του, αν και ήταν στενός συγγενής του αυτοκράτορα Κλαύδιου, ήταν ακόμα τότε απλός στρατηγός και συζούσε με κάποια κόρη από κατώτερη κοινωνική τάξη, που το ονομά της ήταν Ελένη, την τόσο ξακουστή αργότερα μητέρα του Κωνσταντίνου. Όταν πήρε το αξίωμα του Καίσαρα, αναγκάστηκε από τον Διοκλητιανό να χωρίσει την Ελένη και να πάρει…
3,14. «επί πάσι δε τούτοις την αγάπην, ήτις εστί σύνδεσμος της τελειότητος» Η αγάπη είναι το κεφαλαιώδες ένδυμα του «καινού ανθρώπου». Το «ενδύεσθαι» με αυτήν σημαίνει: «το ενδύεσθαι» με την «κατ’ εξοχήν» αρετή, με την παν-αρετή. Γιατί αυτή, όλες τις αρετές τις ενώνει, τις συνδέει, τις συν-ενώνει σ’ ένα σώμα. Έτσι, οι δυνάμεις όλων των λοιπών αρετών, αποτελούν δυνάμεις της αγάπης, και αυτή καθίσταται συστατικό κομμάτι της κάθε αρετής.Η αγάπη, «ο σύνδεσμος της τελειότητος», βρίσκει και συνδέει ότι είναι τέλειο σε όλα τα όντα.Στην ουσία της αυτή, δεν είναι μόνο ένθεη δύναμη, αλλά και «Θεϊκή ουσία». BOC. JE. LJUBAV «Ο…
Η φιλία και η αντιπαλότητα Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να μισεί έναν αμαθή εχθρό, όσο μπορεί να μισεί έναν άσωτο εχθρό. Ο εχθρός από άγνοια δεν είναι ποτέ τόσο απεχθής όσο ο εχθρός από κακία. Γινόμαστε εχθροί σ’ έναν άνθρωπο, όταν γνωρίσουμε τις άσχημες ιδιότητές του, και δεν γνωρίσουμε τις καλές του ιδιότητες. Και εμείς γινόμαστε φίλοι μ’ έναν άνθρωπο, όταν παρατηρούμε τις καλές του ιδιότητες, ενώ παραβλέπουμε τις άσχημες ιδιότητές του. Η δύναμη της φιλίας και της έχθρας μας απέναντι στους ανθρώπους, λοιπόν, δεν εξαρτάται απ’ αυτούς τους ανθρώπους, αλλά από εμάς τους ίδιους, από τα πιστεύω μας…
[Βιβλίο, Ιστορικές Γραμμές τόμος Β΄, Ιωάννου Ν. Παπαϊωάννου. σελ.15-61]Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣI. Ευνοήθηκε από την Ιστορία και την Εκκλησία ο Μέγας Κωνσταντίνος;Όταν μελετάς την Παγκόσμια Ιστορία διαπιστώνεις ότι ο τίτλος «μέγας» δόθηκε σε δύο δεκάδες περίπου προσωπικότητες απ’ όλον τον κόσμο και ότι αυτές οι μορφές συγκεντρώνουν επάνω τους όλους τους ερευνητικούς προβολείς των μελετητών όλων των εποχών.Για τον Κωνσταντίνο θα παραδεχόσουν την άποψη ότι: «εις την εξέλιξιν της Παγκοσμίου Ιστορίας, δύο κυρίως άνδρες κατόρθωσαν δια της δράσεως αυτών ν’ ανοίξουν μεγάλας λεωφόρους εις τον πολιτισμόν της ανθρωπότητος και να δώσουν νέαν μορφήν εις τον κόσμον, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο…
3,13. «ανεχόμενοι αλλήλων και χαριζόμενοι εαυτοίς, εάν τις προς τίνα έχη μομφήν· καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν, ούτω και υμείς» Τα παραπάνω λόγια του αγίου Αποστόλου, «αποδεικνύουν και καταδεικνύουν», ότι οι χριστιανοί ενδύθηκαν τις άγιες αρετές, οι οποίες αποτελούν και συνιστούν τον Χριστοειδή άνθρωπο.Ναι, στους χριστιανούς είναι υποχρέωση των υποχρεώσεων, να γίνουν «κατά πάντα» όπως είναι και ο Κύριος.Αυτοί δεν τολμούν (και δεν πρέπει) να χειραγωγηθούν με τίποτε άλλο και με κανέναν άλλον, εκτός από τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Κύρια και πρώτιστα στην «συχώρεση».Πώς και πόσο πρέπει να συγχωρούμε, είναι αποστολική ερώτηση (Μτ 18,21). Και…
06 Σεπ
Πνευματικοί αγώνες
Με τον γερο-Προκόπιο Ήταν φαίνεται πολύ χαριτωμένες εκείνες οι προσευχές, γιατί μερικές φορές ο π. Προκόπιος αισθανόταν ευωδία. Παρατούσε το εργόχειρό του και πήγαινε στο διπλανό δωμάτιο.─Παπά, τι ευωδιάζει; ρωτούσε με απλότητα.─Ο βασιλικός, απαντούσε ο παπα-Εφραίμ, δείχνοντας τη γλάστρα έξω από το παράθυρο.─Μα, το παράθυρο είναι κλειστό, παρατηρούσε το γεροντάκι με καθυστερημένη πονηριά και απορία.Με την υπακοή στον παπα-Νικηφόρο ο π. Προκόπιος δυσκολευόταν. Κάποτε τον έπιασαν αντικρουόμενοι λογισμοί:─Θέλω να φύγω, του έλεγε ο ένας λογισμός.─Πού θα πας; τον ρωτούσε αποδοκιμαστικά ο άλλος.─Δεν μπορώ να κάνω υπομονή στον παπα-Νικηφόρο παραπονιόταν εκ μέρους του ένας τρίτος.─Τι καλόγερος είσαι, αν δεν μπορείς να…