Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
211. Για ποιο λόγο ο Κύριος προσθέτει ημέρες και χρόνια στην ύπαρξί μας; Για να προχωρήσουμε βαθμιαία στο καλό, για να απαλλαγούμε βαθμιαία από τις ατέλειες μας, για να γίνουμε πιο απλοί. Για να γίνουμε άκακοι σαν πρόβατα, απλοί σαν παιδιά. Για να απαλλαγούμε από την έλξι των γήινων αγαθών. Για να στρέψουμε ολοκληρωτικά την καρδιά μας στον Θεό. Για να τον αγαπάμε με όλο το είναι μας. Για να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Ας παρακαλούμε λοιπόν τον Κύριο να μας χαρίζη απλότητα καρδιάς. Ας τον παρακαλούμε να μας κάνη ικανούς να διώχνουμε το κακό από…
209. Ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι υπάρχει ο Σατανάς, αυτός ο πνευματικός όφις, που φέρει τον θάνατο. Καταδικασμένος από τον θεό στην αιωνία Κόλασι, προσπαθεί να παρασύρη εκεί τους απίστους, τους αδίκους, τους αμετανόητους. Και το κατορθώνει. Καθένας πρέπει να ξέρη και να πιστεύη ότι ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να σώση τους ανθρώπους από τα δόντια αυτού του όφεως, δηλαδή από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο. Και ότι ο Χριστός χορηγεί σε όλους τα σωτήρια φάρμακα εναντίον των δηγμάτων αυτού του όφεως: την πίστι, τη μετάνοια, τα Άγια Μυστήρια του Σώματος και του Αίματός του. 210. Είναι…
208. Όπως ένας άνθρωπος έκδοτος στα πάθη είναι ένα πνεύμα με το κακό, έτσι και ένας ενάρετος άνθρωπος είναι και μένει ένα πνεύμα με τον Κύριο, πράγμα που βαθειά το νοιώθει και γι’ αυτό λέγει: «Zῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλατ. β’ 20). Ή, όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος: «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ιω. στ’ 56). Ή, πάλι, όπως ο Απόστολος λέγει: «Ουκ επιγινώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν εστίν;» (Β’ Κορ. ιγ’ 5). Έτσι, οι Άγιοι του Θεού είναι ένα πνεύμα…
206. Εμείς που λάβαμε ζωή από τον Θεό, τον δοτήρα της ζωής, του προσφέρουμε τη ζωή μας, τους καρπούς της ζωής μας, όπως έκαμαν οι προπάτορές μας, οι Προφήται, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Δίκαιοι και όλοι οι υπόλοιποι Άγιοι; Το πραγματοποιούμε αυτό κάθε μέρα; Ζούμε σύμφωνα με τις εντολές και τα προστάγματα του Ζωοδότου; Αν δεν συμβαίνη αυτό, τι μας εμποδίζει να το κάνουμε; Ασφαλώς η φιλαυτία, η αυτοαγάπη. Ας προσφέρουμε λοιπόν το εγώ μας στην αγάπη του Κυρίου, ταπεινοφρονώντας. 207. Μην παραλείπεις την ελεημοσύνη. Πρέπει καθημερινά να την ασκής, χωρίς να δυσανασχετή η καρδιά σου. Δεν…
204. Είμαστε όλοι ένα, μέσα στην ομοθυμία της αγάπης. Είμαστε μία αδελφότης, με ένα πνεύμα. «Εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ» (Ρωμ. η’ 9). Ας το καταλάβουμε αυτό. Είμαστε η Εκκλησία του Χριστού, της οποίας Κεφαλή είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο πράος και ταπεινός, ο πολυέλεος. Ανήκουμε στην Εκκλησία, αρκεί να έχουμε αμοιβαία αγάπη. Είμαστε η ποίμνη και Αυτός είναι ο Ποίμην. Είμαστε τα μέλη και Αυτός είναι η Κεφαλή. Πώς είναι δυνατόν τα μέλη να μην υπακούουν στην Κεφαλή; 205. Αν μας συνδέη ζώσα και ενεργός ένωσις με τα επί γης μέλη του…
202. Οφείλουμε να έχουμε ζώσα πνευματική ένωση με τον ουράνιο κόσμο των Αγίων, των Αποστόλων, των Προφητών, των Μαρτύρων, των Οσίων, των Δικαίων. Γιατί όλοι αυτοί είναι μέλη του Σώματος του Χριστού, της Αγίας του Εκκλησίας, στην οποία, παρά την αμαρτωλότητά μας, ανήκουμε και εμείς. Γι’ αυτό τους επικαλούμαστε κατά τη λατρεία, μιλούμε μαζί τους, τους ευχαριστούμε και τους υμνούμε. Είναι κατεπείγουσα ανάγκη για όλους τους χριστιανούς να είναι ενωμένοι πνευματικά με αυτούς, αν αληθινά ποθούν να προοδεύσουν στον δρόμο του Ευαγγελίου. Γιατί οι Άγιοι είναι οι φίλοι μας, οι οδηγοί μας προς τη σωτηρία, προσευχόμενοι και μεσιτεύοντας για μας.…
200. Πρέπει να είμαστε ένα πνεύμα με τον Κύριο, πνεύμα αγιότητας, αγάπης, αγαθότητος, πραότητος, μακροθυμίας, ελέους. Όποιος δεν έχει αυτό το πνεύμα, δεν ανήκει στον Θεό. Ας γίνουμε αγάπη, ας γίνουμε ένα σώμα, το σώμα του Χριστού. Κύριε, αξίωσέ μας να το κατορθώσουμε. «Γένοιτο εφ’ ημάς το έλεός σου». 201. Τι θα γίνη μ’ εμάς στη μέλλουσα ζωή, όταν κάθε τι που μας αιχμαλώτισε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο –πλούτη, τιμές, φαγοπότι, πολυτελή ρούχα, φανταχτερά σπίτια – δεν θα τα έχουμε πλέον μαζί μας; Όταν όλα αυτά θα μας φαίνωνται σαν όνειρο που διαλύθηκε; Όταν τα έργα της πίστεως και…
198. Πρέπει να εξομολογούμαστε συχνά τις αμαρτίες μας, απαλλάσσοντας τον εαυτό μας από το βδελυρό βάρος τους. Σκέψου, άνθρωπε, σε τι αθλία κατάστασι σε έφερε η αμαρτία και τι έκαμε για τη σωτηρία σου ο Κύριος σου Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού. Θυμήσου τη Σάρκωσί του, τη διδαχή του, τα θαύματά του, το Πάθος του, την ταφή του, την εκ νεκρών έγερσί του. Σκέψου τι αντίλυτρο προσέφερε για μας και τι απαιτεί από μας τώρα: να του προσφέρουμε ολόκληρο τον εαυτό μας, να ζούμε πλέον όχι για το εγώ μας, αλλά γι’ Αυτόν, κάνοντας τις εντολές του. Μακριά λοιπόν…
195. Αν σε τριγυρίζουν οι νοητοί εχθροί και πέφτης σε πνευματική θλίψι, επικαλέσου ευθύς την Δέσποινά μας Υπεραγία Θεοτόκο. Είναι η Παντάνασσα, η βασίλισσα που κυριαρχεί πάνω σε όλες τις σκότιες δυνάμεις, όσες μας απειλούν και μπορεί να τις τρέψη σε φυγή. Και αυτό το κάνει από έλεος σ’ εμάς, τα τέκνα της. 196. Όλοι είμαστε ένα και έχουμε ένα Θεό κοινό Πατέρα μας. Αυτός φροντίζει για μας με άπειρο στοργή, «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού… Καταμάθετε τα κρίνα του αγρού… Εί δε τον χόρτον του αγρού… ο Θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι;» (Ματθ. στ’ 26,…
192. Σκέφτηκες τι χάνεις, όταν προσκολλάσαι στα μηδαμινά και πρόσκαιρα του κόσμου τούτου; Σκέφθηκες από τι χαρίσματα στερείς τον εαυτό σου; Όλος ο ορατός κόσμος είναι ένα τίποτε μπροστά στην αξία της ψυχής σου. Λοιπόν, να τον λογαριάζης σαν ένα τίποτε. Συλλογίσου για ποιο σκοπό σε έφερε ο Θεός στη ζωή και τι ένδοξο προορισμό ανοίγει ενώπιόν σου. Για σένα κατέβηκε ο Υιός του Θεού στη γη. Για σένα δίδαξε. Για σένα θεληματικά πτώχευσε. Για σένα έκαμε θαύματα και προφήτευσε. Για σένα τέλεσε τον Μυστικό Δείπνο. Για σένα σταυρώθηκε, σηκώθηκε από τον τάφο και ανελήφθη στους ουρανούς. Για σένα ξανάνοιξε…