Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
172. Όλα, ευχάριστα και λυπηρά, που συμβαίνουν σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, παρέρχονται, έχουν ένα τέλος. Φεύγουν σαν την απατηλή νύκτα, μόλις ανατείλη ο ήλιος. Έτσι, ο χριστιανός, που είναι καλεσμένος για την ουράνια πατρίδα και περνά σαν ξένος και περεπίδημος από τη γη, δεν πρέπει να προσκολλά την καρδιά του σε τίποτε το γήινο. Ανήκει αποκλειστικά στον Κύριο, την Πηγή της Ζωής, που ανέστη για να μας δώση την αιώνια ζωή. 173. Κύριε! Αξίωσέ με, με τη χάρι σου, να μην αφήσω ανεκμετάλλευτα τα τάλαντα που μου εμπιστεύθηκες. Κάνε, ώστε να χρησιμοποιώ τις δωρεές σου κατά σωτήριο για μένα…
170. Κύριε! Κάμε την καρδιά μου να είναι στραμμένη προς εσένα και όχι προς τα γήϊνα αγαθά. Γιατί η προσκόλλησις σ’ αυτά φέρει θλίψη και βασανιστικά αισθήματα. Κάμε να μην έχη τίποτε το γήϊνο σαν ακριβό η καρδιά μου, αλλά να εκτιμά εσένα όπως σου αξίζει, καθώς και την αθάνατο ψυχή, το πανάκριβο αυτό δημιούργημά σου, που φέρει την εικόνα σου. Κάμε ώστε καμμία ανθρώπινη αξία –χρήμα, φαγητό, ενδύματα, κοινωνικές διακρίσεις- να μη γίνη είδωλο της καρδιάς μου. Οφείλουμε να συνηθίσουμε στα απλούστατα, στην υλική ολιγάρκεια, στη σεμνή βιοτή. 171. Ο Κύριος πέθανε για μας στον Σταυρό. Αυτός είναι ο…
168. «Πάσα φάραγξ πληρωθήσεται παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται και έσται τα σκολιά εις ευθείαν και αι τραχείαι εις οδούς λείας και όψεται πάσα σάρξ το σωτήριον του Θεού» (Λουκ. γ’ 5, 6). Κάθε φαράγγι θα γεμισθή και κάθε βουνό και ύψωμα θα ταπεινωθή. Οι στραβοί δρόμοι θα γίνουν ίσοι και οι κακοτράχαλοι θα λειανθούν. Έτσι, κάθε άνθρωπος θα δη τη σωτηρία του από τον Θεό. Οι φάραγγες είναι οι ταπεινές καρδιές. Τα βουνά και οι λόφοι είναι οι περήφανοι, που έχουν υψηλή ιδέα για τον εαυτό του. Ο Κύριος ακατάπαυστα ενεργεί με τη δικαιοσύνη και το έλεος του στις…
166. Δόξα στη δύναμι της χάριτός σου, Κύριε! Τίποτε, καμμία αντίστασις της αμαρτίας, δεν μπορεί να σε νικήση, αν σε επικαλούμαι με πίστι. Έτσι, όταν οι πειρασμοί απειλούν την ψυχή μου, κάνω το σημείο του Σταυρού και λέγω μέσα μου: «Τίποτε δεν μπορεί να αντισταθή στη χάρι σου, Κύριε». Τότε η ταραχή παύει, οι επιθέσεις του κακού εξανεμίζονται και η ειρήνη σου βασιλεύει στην καρδιά μου. Δόξα στη δύναμί σου, Κύριε! 167. Αξίωσέ με, Κύριε, να απαρνηθώ τον εαυτό μου, να βγάλω από πάνω μου την κατάρα που κληρονόμησα από τον Αδάμ. Κύριε Ιησού, νέε Αδάμ, μετάβαλέ με. Κάμε με…
164. Να συμπεριφέρεσαι στον πλησίον σου με άδολο καρδιά, δηλαδή με την αγάπη που τρέφεις για τον εαυτό σου. Έτσι, είναι πολύ πιθανό, ο πλησίον σου να σου επιστρέψη την ίδια αγάπη. Αλλά και αυτό να μη γίνει, θα αισθανθή μέσα του σεβασμό προς την αρετή σου, θα την τιμήση και θα θελήση ίσως, αργότερα, να τη μιμηθή. 165. Είναι δυσάρεστο για τον υπερήφανο να του ζητηθή να είναι ταπεινός προς τους άλλους. Στον φθονερό, να λέγη καλά λόγια για τους εχθρούς του. Στον εκδικητικό, να συγχωρήση και να συμφιλιωθεί. Στον φιλοχρήματο, να πληρώση τα χρέη του. Στον σαρκολάτρη, να…
162. Πρέπει ακόμη πιο πολύ να αγαπάμε τον πλησίον μας όταν αμαρτάνη είτε απέναντι του Θεού είτε απέναντι σ’ εμάς. Γιατί είναι τότε άρρωστος, γιατί είναι αξιολύπητος, γιατί κινδυνεύει. Ακριβώς τότε πρέπει να τον συμπαθούμε, να ικετεύουμε τον Κύριο γι’ αυτόν, να του θεραπεύουμε την καρδιά με λόγια αφυπνιστικά, με λόγια στηλιτευτικά της αμαρτίας, με λόγια παρηγορητικά, με λόγια συγγνώμης, με λόγια αγάπης. «Γίνεσθε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς, καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν» (Εφεσ. δ’ 32). 163. «Ειρήνην διώκετε μετά πάντων και τον αγιασμόν, ου χωρίς ουδείς όψεται τον Κύριον» (Εβρ. Ιβ’ 14). Ας επιδιώκετε…
158. Ο Χριστός είναι η ειρήνη, η ελευθερία και το γλυκύτατο φως της ψυχής. 159. Ο ασπασμός με τα χείλη αντιστοιχεί στον ασπασμό με την ψυχή. Ασπαζόμενοι τις άγιες εικόνες, τις ασπαζόμαστε όχι μονάχα με τα χείλη, αλλά και με την ψυχή. 160. Δόξα σοι, Παναγία Τριάς, που μας σώζεις από τον πνευματικό θάνατο, τη συνέπεια αυτή των ανομημάτων μας! Δόξα σοι, ο Θεός, που μας χαρίζεις την ειρήνη σου, αυτό το αγαθό που ξεπερνά σε αξία όλα τα γήινα αγαθά, την ειρήνη σου την «πάντα νουν υπερέχουσαν» (Φιλιππ. δ’ 7). 161. Να προσεύχεσαι αδιάλειπτα στην Αγία Τριάδα, ώστε ποτέ…
155. Είναι αδύνατο να φαντασθούμε και να σκεφθούμε τον Σταυρό χωρίς αγάπη. Όπου είναι ο Σταυρός, εκεί είναι και η αγάπη. Στην εκκλησία, βλέπουμε παντού το σημείο του Σταυρού. Έτσι, από παντού μας γίνεται η υπόμνησις ότι βρισκόμαστε στο σπίτι του Θεού της αγάπης, στο σπίτι της ίδιας της αγάπης, που σταυρώθηκε για μας. 156. Λένε μερικοί ότι αν δεν νοιώθουμε διάθεσι για προσευχή, καλύτερα να μην προσευχηθούμε. Είναι μία σοφιστεία της σαρκός. Η σάρκα δεν θέλει την προσευχή. Αλλά «η βασιλεία των ουρανών βιάζεται» (Ματθ. ια’ 12). Δεν μπορούμε να εργασθούμε τη σωτηρία χωρίς να εκβιάσουμε τον εαυτό μας.…
153. Δύο μικρά παιδιά, ο Παύλος και η Όλγα, χάρις στο άπειρο έλεος του Κυρίου, που ανταποκρίθηκε στις προσευχές της αναξιότητός μου, έγιναν καλά από την αρρώστια τους. Στην περίπτωσι του Παύλου, η αρρώστια έφυγε μες από ένα ήσυχο ύπνο. Και το προσωπάκι της Όλγας φωτίσθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη με τη χαρά της υγείας. Εννέα φορές πήγα να προσευχηθώ με πίστι, ελπίζοντας ότι την πίστι μου δεν θα την απεδοκίμαζε ο Κύριος. Αρκεί να κρούη κανείς και η πόρτα θα του ανοιχθή. Μπορεί εγώ να ήμουν ανάξιος, αλλά ο Κύριος χάρις στο άπειρο του έλεος θα με…
151. Τίποτε δεν είναι ακατατόρθωτο σε όποιον πιστεύει. Η ζώσα και στερεά πίστις μπορεί να επιτελέση μεγάλα θαύματα εν ριπή οφθαλμού. Αλλά και άσχετα προς τη δική μας πίστη, ο Θεός επιτελεί θαύματα, όπως εκείνα που γίνονται μέσα στα Μυστήρια. Ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αδιάφορο αν ο λειτουργός ιερεύς είναι ή δεν είναι άξιος. «μη η απιστία την πίστιν του Θεού καταργήσει;» (Ρωμ. γ’ 3), ρωτά ο Απόστολος. Οι δικές μας ελλείψεις δεν μπορούν να υπερισχύσουν στο ανείπωτο έλεος του Κυρίου. Ούτε η αδυναμία μας στη δική του παντοδυναμία. 152. Αρκεί να είναι…