Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
45. Η συνείδησις του κάθε ανθρώπου είναι μία ακτίνα, που προέρχεται από τον λαμπρότατο πνευματικό Ήλιο, τον Θεό. Μες από τη συνείδησι, ο Θεός μας κυβερνά, όλα τα κτίσματά του, σαν δίκαιος και παντοδύναμος βασιλεύς. Πόση είναι η δύναμίς του μέσα στη συνείδησί μας! Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός, ώστε να επιβάλη σιωπή στη φωνή αυτή. Μιλά αμερόληπτα σε όλους και στον καθένα. Είναι η ίδια η φωνή του Θεού. Μες από τη συνείδησι, όλοι είμαστε σαν ένας άνθρωπος ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι Δέκα Εντολές μοιάζουν να απευθύνωνται σε ένα άνθρωπο: «Εγώ είμι Κύριος ο Θεός…
Νίκη κατά των δαιμόνωνΗ έρημος δεν είναι μόνο καταφύγιο των φιλήσυχων μοναχών. Είναι και τόπος εξορίας των δαιμόνων, που στήνουν στους αγωνιστές του Χριστού τις πιο φοβερές παγίδες.Η τοποθεσία Μελανά ήταν ο τόπος όπου ασκήθηκε ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης (10ος αι.). Ο διάβολος αγωνίστηκε μεθοδικά για να τον εκτοπίσει από κει, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι ο όσιος ετοιμαζόταν για την οικοδομή του μοναστικού συγκροτήματος της Μεγίστης Λαύρας.'Όταν όμως άρχισε η οικοδομή, ό,τι έχτιζαν οι οικοδόμοι τη μέρα, το γκρέμιζαν οι δαίμονες τη νύχτα.Εμφανίζεται τότε η Κυρία Θεοτόκος στον όσιο Αθανάσιο και του λέει:— Για να προχωρήσει το έργο,…
391- ΠΟΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ. Ωραία μέρα, είπαν σ’ ένα γεωργό. -Αλλ’ άσχημη για τις πατάτες, απάντησε εκείνος. Την επόμενη που έβρεχε, του είπαν: -Καλή μέρα για τις πατάτες. -Αλλά καταστροφή για το σιτάρι, απάντησε ο γκρινιάρης και αχάριστος γεωργός! 396- ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ. Από τους δέκα λεπρούς που ιάτρευσε ο Ιησούς, μόνο ένας γύρισε πίσω να τον ευχαριστήση και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ακόμη και ο Ιησούς παρεπονέθη για την αχαριστία τους. -Δεν καθαρίσθηκαν και οι δέκα; Που είναι οι εννέα; Δε βρέθηκε κανένας να δώση δόξα στον Θεό, παρά μόνον ο αλλογενής αυτός; 401- ΠΩΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ. Ένας…
ΈΝΑΣ Άγιος Ερημίτης είδε κάποτε τα πονηρά πνεύματα, σαν σμήνος από μελίσσι, να περικυκλώνουν τον άνθρωπο, για να τον παρασύρουν στο κακό. Κοντά του όμως στεκόταν ο φύλακας Άγγελος της ψυχής του και με γυμνό σπαθί έδιωχνε τα δαιμόνια. ΞΕΚΙΝΗΣΕ μια μέρα ο Αββάς Μακάριος να πάει όσο μπορούσε πιο βαθιά στην έρημο, για προσευχή και πνευματική μελέτη. Στον δρόμο συνάντησε ένα παράξενο πλάσμα, αναιδέστατο στην όψη, φορτωμένο με σωρό μικρά και μεγάλα δοχεία, που το καθένα είχε κι από ένα φτερό. Παραξενευτηκε ο Γέροντας από την ακατανόητη εκείνη μορφή και στάθηκε να την περιεργασθεί. Ο άλλος, φανερά ενοχλημένος, του φώναξε…
Αδελφοί, είμαι βυθισμένος σε πένθος και οδυρμό για την επικείμενη οργή• διότι όλα όσα κάνομε είναι αντίθετα προς τις εντολές του. Διότι είπε, «εάν δεν γίνει η δικαιοσύνη σας περισσότερη από την των γραμματέων και των Φαρισαίων, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών»• όμως ξεπέρασε η παρανομία μας κατά πολύ περισσότερο την των αλλοεθνών. Και είναι πολλοί αυτοί που παρακαλούν τη φιλανθρωπία του Θεού, να παύσει την οργή από τον κόσμο• κανένας δεν είναι φιλανθρωπότερος του Θεού, αλλά δεν θέλει να ελεήσει, διότι αντιστέκεται το πλήθος των αμαρτιών που γίνεται στον κόσμο. Υπάρχουν όμως τρεις άνδρες τέλειοι απέναντι στο…
O Αββάς Ιωάννης και ο ιερεύς Σε μια σκήτη έτρωγαν μαζί μερικοί μοναχοί. Ανάμεσά τους ήταν και ο νεαρός τότε αββάς Ιωάννης ο Κολοβός. Σε μια στιγμή σηκώθηκε ένας σεβάσμιος ιερεύς, πήρε την κανάτα με το νερό και την πρόσφερε στους αδελφούς. Οι μοναχοί από ευλάβεια δεν πήραν νερό απ’ αυτόν. Πήρε όμως ο αββάς Ιωάννης.Οι άλλοι απόρησαν και του είπαν:-Πώς εσύ, ο μικρότερος από όλους, δέχθηκες να σε εξυπηρέτηση ο γέροντας;Κι εκείνος αποκρίθηκε:-Όταν εγώ σηκώνωμαι να προσφέρω νερό, χαίρομαι όταν παίρνουν όλοι, γιατί θα έχω μισθό. Γι’ αυτό λοιπόν δέχθηκα νερό από τον ιερέα, για να του εξασφαλίσω μισθό…
Η φιλομάρτυς Κλεοπάτρα. Όταν αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μαξιμιανός, μαρτύρησε στην Αίγυπτο γύρω στα 304 ο άγιος Ούαρος, νέος ακόμη αξιωματικός κάποιας ρωμαϊκής λεγεώνας. Ζηλωτής χριστιανός, συνελήφθη μέσα στις φυλακές που πήγαινε κρυφά, για να ανακουφίζει και να δίνει θάρρος στους μάρτυρες. Ήρθε έτσι και η δική του σειρά να χύσει το αίμα του για την αγάπη του Χριστού. Στον τόπο μαρτυρίου του βρέθηκε, σταλμένη από τη θεία πρόνοια, μια πολύ ευσεβής χριστιανή, η Κλεοπάτρα. Ήταν χήρα, αλλά πλουσιωτάτη κι είχε κοντά της τον μικρό μοναχογιό της. Η ευγενής κυρία παρακολούθησε με βαθύ πόνο τα σκληρά βασανιστήρια, που έκαναν…
23. Οι εορτές της εκκλησίας μας φέρουν στη μνήμη κάποιο γεγονός της θείας οικονομίας ή κάποιο άγιο πρόσωπο. Το γεγονός ή το πρόσωπο αυτό πρέπει να συγκεντρώνει την ευλαβική προσοχή μας, ώστε να φωτίζεται η ψυχή από τη σημασία του και το πνευματικό του μεγαλείο. Έτσι, φέρουμε μπροστά στα μάτια του εσωτερικού μας ανθρώπου τον Κύριο, τη Μητέρα του, τους Αγγέλους και του Αγίους. Αναλογιζόμαστε τη σχέσι καθενός απ’ αυτά τα πρόσωπα με τον θεό και τι επίδρασι έχουν σε όλη την Εκκλησία.Πρέπει λοιπόν να ερευνούμε και να μαθαίνουμε την ιστορία του γεγονότος ή του προσώπου, που εορτάζουμε. Να τα…
Οι ερωτήσεις του αββά ΑβραάμΚάποιος ασκητής απέκτησε την φήμη ότι επί πενήντα χρόνια έζησε με αυστηρή νηστεία, αποφεύγοντας και αυτό το ψωμί και το κρασί. Έλεγε μάλιστα και ο ίδιος:-Θανάτωσα την φιληδονία, την φιλαργυρία και την φιλοδοξία.Όταν το άκουσε αυτό ο αββάς Αβραάμ, πήγε και τον συνάντησε.-Εσύ είπες αυτά τα λόγια; τον ρώτησε.-Ναι, απήντησε εκείνος.-Δεν μου λες, εάν μπης στο κελλί σου και βρης μέσα μια γυναίκα, μπορείς να μείνης τελείως αδιάφορος για το φυλό της;-Όχι, αλλά θ’ αγωνισθώ να μην την αγγίξω.-Άρα, συμπέρανε ο αββάς Αβραάμ, δεν θανάτωσες το πάθος της φιληδονίας. Το νίκησες μόνο και το έχεις δεμένο...…
Με οδηγό τον Σταυρό Ανέφερε ο Γέροντας: «Κάποια μέρα τ’ αδέλφια μου ήταν στο χωράφι και εργάζονταν. Η μητέρα ετοίμασε το φαγητό αλλά δεν είχε με ποιον να το στείλη και στενοχωριόταν. Το χωράφι ήταν δυο ώρες μακρυά.— Δώσ’ το να το πάω εγώ, της λέω.— Μα που ξέρεις εσύ τον δρόμο;— Θα ρωτήσω, είπα.«Ξεκίνησα χωρίς να ρωτήσω κανέναν κρατώντας στο χέρι τον Σταυρό, όπως έβλεπα στις εικόνες τους αγίους Μάρτυρες, και ούτε κατάλαβα καλά από που πήγα. Έφθασα στο χωράφι, άφησα το φαγητό και γύρισα αμέσως, γιατί περίμενε η μητέρα». Θεοπτία Διηγήθηκε ο Γέροντας: «Από ένδεκα χρόνων διάβαζα βίους…