Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
1,12. «ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί τω ικανώσαντι ημάς εις την μερίδα του κλήρου των αγίων εν τω φωτί». Σε όλο τον ευαγγελικό δρόμο της σωτηρίας, οι χριστιανοί αισθάνονται ζωντανά, αισθάνονται έντονα, ότι χωρίς την αδιάκοπη βοήθεια του Θεού, τίποτε δεν μπορούν να προσφέρουν για την σωτηρία τους.Ο φιλάνθρωπος Θεός μας, ο ουράνιος Πατέρας μας, που ακατάπαυστα και στον υπέρτατο βαθμό προνοεί για μας, είναι Εκείνος ο οποίος μας έδωσε την ικανότητα, να γίνουμε μέτοχοι της κληρονομίας των αγίων, που είναι στην φωτεινή βασιλεία Του. (1, 12).Γενικά, οι άγιες δυνάμεις, για την άγια ζωή, δίνονται από την Τριαδική Θεότητα: «εκ…
Ένας σύγχρονος λειτουργός άγιος Ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς (1932), ένας άγιος των ημερών μας, λειτουργούσε καθημερινά, χωρίς διακοπή, σε διάστημα μισού αιώνα. Στο διάστημα αυτό τύχαινε κάποτε να μην έχει πρόσφορο. Πάντοτε όμως εξοικονομούσε είτε από τους πιστούς είτε από τους γύρω φούρνους.Κάποια μέρα είχε προχωρήσει ο όρθρος αρκετά, αλλά πρόσφορο δεν φαινόταν πουθενά. Έστειλε να ψάξουν στους φούρνους και στις νοικοκυρές που πάντα είχαν. Κοίταξε και στα ντουλάπια του ιερού, μήπως είχε αφήσει άλλος ιερέας. Μα κανένα αποτέλεσμα. Στενοχωρήθηκε μέχρι δακρύων.Κάποια στιγμή τον βλέπουν να βγαίνει στην ωραία πύλη κρατώντας ένα πρόσφορο φρέσκο-φρέσκο. Το είχε βρει στην αγία τράπεζα!…
Η ανάστασις του παιδιού Στα περίχωρα της Λαύρας της Αγ. Τριάδος, στο Ζαγκόρσκ της Μόσχας ζούσε κάποιος που έτρεφε βαθύ σεβασμό και πίστη στον ιδρυτή της όσιο Σέργιο. Ο μοναχογιός του έπασχε από μια ανίατη αρρώστια. Με την προσδοκία της θεραπείας ήρθε να τον παρακαλέση φέρνοντας τον άρρωστο μαζί του. Όμως από την ταλαιπωρία του δρόμου το παιδί του πέθανε! Χάνοντας έτσι κάθε ελπίδα, ο πατέρας άρχισε να θρηνή και να λέη στον όσιο: — Αλλοίμονο σε μένα! Ήρθα εδώ με τη βεβαιότητα ότι θα με βοηθούσες, αλλά το μονάκριβο παιδί μου πέθανε στον δρόμο. Καλύτερα θα ήταν να μην…
επιτίθεται αγριώτεραΕπειδή ήταν μεγάλη η πίστις του Παύλου, επειδή προχωρούσε το ευαγγέλιο, γι’ αυτό μένεα έπνεε ο διάβολος εναντίον του.Ε.Π.Ε. 18α,728τους αγίους πολεμείΟ άγιος, και όταν υποφέρη κάνοντας το καλό, ευχαριστεί τον Θεό. Έτσι πλήττει το διάβολο. Βέβαια καλό είναι να ελεή και να είναι ενάρετος και όταν όλα του έρχωνται κατ’ ευχήν. Αλλά πιο καλό είναι να μη παραιτήται ο χριστιανός από το καλό όταν δυστυχή. Τότε κατ’ εξοχήν είναι άνθρωπος του Θεού.Ε.Π.Ε. 18α,732διαβάλλειΚαλείται διάβολος, επειδή και τον Θεό στους ανθρώπους διαβάλλει, και στο Θεό εμάς διαβάλλει, αλλά διαβάλλει και τον ένα εναντίον του άλλου.Ε.Π.Ε. 19,72τα νοήματα (μηχανές) του …
Η διάβασις του Ιορδάνου Η οσία Μαρία η Αιγυπτία διηγήθηκε κάποτε τη ζωή της στον όσιο Ζωσιμά και τέλος τον παρακάλεσε:- Αββά Ζωσιμά, ό,τι σου είπα να μην το πης πουθενά, μέχρι να πεθάνω. Πήγαινε τώρα και του χρόνου μην περάσης τον Ιορδάνη, καθώς έχετε συνήθεια. Μείνε στο μοναστήρι σου, γιατί κι αν θελήσης να φύγης, δεν θα μπορέσης. Όταν έρθη όμως η Μ. Πέμπτη, πάρε τα Άγια Μυστήρια, έλα στον Ιορδάνη και περίμενε με εκεί, γιατί αφ’ ότου ήρθα εδώ δεν έχω μεταλάβει.Αυτά είπε η οσία και έφυγε προς την έρημο. Ο όσιος θαύμασε το προορατικό της χάρισμα της…
110. Ο Θεός είναι αγάπη, πηγή χάριτος, πάνσοφο και παντοδύναμο Όν. Όσοι λοιπόν προσεύχονται, πρέπει να πιστεύουν ότι ο Κύριος θα τους δώση ό,τι έχουν ανάγκη, με γενναιοδωρία, γιατί είναι η Αγάπη. Θα τους το δώση σοφά, γιατί είναι η Σοφία. Θα τους το δώση ακόμη και αν υπάρχουν στη μέση όλα τα εμπόδια, γιατί είναι η Παντοδυναμία. 111. Κατά τη θεία λατρεία, κατά την τέλεσι όλων των Μυστηρίων και των Ακολουθιών, έχε εμπιστοσύνη στη δύναμι της Εκκλησίας, όπως το μικρό παιδί έχει εμπιστοσύνη στους γονείς του. Θυμήσου, ότι οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, σαν θεόπνευστοι φωστήρες, κινούμενοι από το…
Ο Κύριος « εν δόξη»Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ ( 1759-1833), ο τόσο προσφιλής αυτός άγιος των Ορθοδόξων, ενισχυόταν στους αγώνες του από τη θεία πρόνοια με πνευματικά οράματα που παρηγορούσαν την ψυχή του. Σαν διάκονος έβλεπε κατά καιρούς στις ακολουθίες τους αγίους αγγέλους να ψάλλουν και να διακονούν μαζί με τους μοναχούς. ‘ Κάποτε’ , διηγείται ο ίδιος, ‘ λειτουργούσα τη Μεγάλη Πέμπτη. Μετά τη μικρή είσοδο και τα αναγνώσματα, είπα, ο ταπεινός, πλάι στο άγιο θυσιαστήριο την εκφώνηση: « Κύριε, σώσον τους ευσεβείς και επάκουσον ημών». Ύστερα βγήκα στην ωραία πύλη και υψώνοντας το οράριο προς το εκκλησίασμα,…
35. «Φαεινήν λυχνίαν σε, ο Προφήτης έβλεψεν, Αγνή, λαμπάδιον νοητόν φέρουσαν Χριστόν» (Π).Ο ύμνος αυτός αναφέρεται στην προφητεία του Ζαχαρίου: «Εώρακα και ιδού λυχνία χρυσή όλη και το λαμπάδιον επάνω αυτής και επτά λύχνοι επάνω αυτής» (δ' 2) . Η προφητεία προτυπώνει την Θεοτόκο που εβάστασε το «φώς του κόσμου» (Ιω. η' 12), τον Χριστό και πάνω στην οποία κατέβηκε η φλόγα του Αγίου Πνεύματος.Στην προτύπωσι αυτή φαίνεται ο στενός σύνδεσμος της Θεοτόκου με τον Θεάνθρωπο. Το φώς της θεότητος υποβαστάζεται από την ανθρώπινη λυχνία, την Αειπάρθενο. Ο ρόλος της λυχνίας είναι βασικός και απαραίτητος στην μετάδοσι του φωτός. Όπως…
Η αναχαίτησις της θαλάσσης Ποθώντας την ησυχία ο λαμπρότατος φωστήρας της ερήμου όσιος Θεόγνιος ήρθε και κατοίκησε σ’ ένα σπήλαιο κοντά στο κοινόβιο του αγίου Θεοδοσίου, μεταξύ της Βηθλεέμ και της λαύρας του αγίου Σάββα. Στο σπήλαιο αυτό έζησε ησυχαστική ζωή για λίγο χρονικό διάστημα και, αφού αναδείχθηκε ναός του Αγίου Πνεύματος και θωρακίσθηκε με θεία δύναμι, άρχισε να θεραπεύη θαυματουργικά χρόνιες ασθένειες και να επιτελή πολλά θαύματα. Όταν η φήμη του απλώθηκε, έχτισε περίλαμπρο κοινόβιο σε προσιτότερο τόπο. Αργότερα χειροτονήθηκε από τον αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων Ηλία επίσκοπος του Βιτυλίου, μιας παραθαλάσσιας πολίχνης που απέχει 130 χιλιόμετρα από την αγία πόλι.…
Η μεταστροφή ενός απίστουΑνάμεσα στους αγίους μάρτυρες της Εκκλησίας μας συγκαταλέγεται και ο νεομάρτυρας Αχμέτ ( 17ος αι.). Ήταν Τούρκος και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Στο σπίτι του είχε δούλες δύο αιχμάλωτες Ρωσίδες, μια νέα και μια ηλικιωμένη. Και οι δύο ήταν ευσεβείς. Η τελευταία συνήθιζε να πηγαίνει στην εκκλησία σε κάθε γιορτή. Εκεί έπαιρνε αντίδωρο και αγιασμό, κι έφερνε απ’ αυτά και στη νέα. Αλλά κάθε φορά που γινόταν αυτό, ο Αχμέτ ένιωθε να βγαίνει από το στόμα της κοπέλας μια υπέροχη ευωδία.-Τί είν’ αυτό που τρως, κι ευωδιάζει το στόμα σου; τη ρωτούσε.-Τίποτα ιδιαίτερο, απαντούσε εκείνη.-Δεν μπορεί. Κάτι…