Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Οι ερωτήσεις του αββά ΑβραάμΚάποιος ασκητής απέκτησε την φήμη ότι επί πενήντα χρόνια έζησε με αυστηρή νηστεία, αποφεύγοντας και αυτό το ψωμί και το κρασί. Έλεγε μάλιστα και ο ίδιος:-Θανάτωσα την φιληδονία, την φιλαργυρία και την φιλοδοξία.Όταν το άκουσε αυτό ο αββάς Αβραάμ, πήγε και τον συνάντησε.-Εσύ είπες αυτά τα λόγια; τον ρώτησε.-Ναι, απήντησε εκείνος.-Δεν μου λες, εάν μπης στο κελλί σου και βρης μέσα μια γυναίκα, μπορείς να μείνης τελείως αδιάφορος για το φυλό της;-Όχι, αλλά θ’ αγωνισθώ να μην την αγγίξω.-Άρα, συμπέρανε ο αββάς Αβραάμ, δεν θανάτωσες το πάθος της φιληδονίας. Το νίκησες μόνο και το έχεις δεμένο...…
187- ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ. Ο Θεμιστοκλής όταν ήταν μικρός άκουσε να του διηγούνται την νίκη του Μιλτιάδου στο Μαραθώνα και από τότε άλλαξε εντελώς διαγωγή. Έγινε φρόνιμος και σκεπτικός. Σε όσους του ζητούσαν την αιτία της μεταβολής αυτής απαντούσε: -Ούκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον (Δε μ’ αφήνει να ησυχάσω η νίκη του Μιλτιάδου). 193- ΜΕΓΑ ΚΙΝΗΤΡΟ. Τίποτε άλλο δεν παρακινεί περισσότερο τον άνθρωπο να υποβληθή σε πολλούς κόπους και μεγάλες θυσίες, όσο η ελπίς μιας μεγάλης αμοιβής. Ο ισραηλιτικός λαός πέρασε την Ερυθρά Θάλασσα, βάδισε πολλά χρόνια στην έρημο της Αραβίας και υπέφερε τόσες ταλαιπωρίες…
160- Ο ΑΡΙΘΜΟΣ. Πολλοί εκπλήσσονται γιατί στην εξομολόγησι τους ρωτούν πόσες φορές διέπραξαν την ίδια αμαρτία. Νομίζουν πως δεν έχει σημασία, αν δίνουν ένα ή δέκα χαστούκια στον Εσταυρωμένο την ημέρα. 163- Η ΟΛΕΘΡΙΑ ΔΟΚΙΜΗ. Παρακάλεσε η Σεμίραμις το βασιλιά τον Ασσυρίων να της επιτρέψη να βασιλέψη για μια μόνο μέρα. Έπειτα από πολλές αντιρρήσεις δέχτηκε ο βασιλιάς. Μόλις όμως αυτή πήρε στα χέρια της την εξουσία τα πράγματα άλλαξαν. Παρευθύς βγάζει διαταγή να συλλάβουν και να θανατώσουν το βασιλιά. Και αφού τον θανάτωσαν έμεινε για πάντα βασίλισσα. Έτσι και η αμαρτία πολιτεύεται με την ψυχή. Ζητά να βασιλέψη μόνο…
63- ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΡΜΗΛΙΤΙΣ. Η Εδίθ Στάιν, Γερμανίς ισραηλίτις, μέχρι ηλικίας 21 έτους ήταν άθεη. Μαθήτρια του γερμανού φιλοσόφου Χούσσερλ, προσελήφθη βοηθός εις το πανεπιστήμιον του Φρειβούργου, όπου έγινε γνωστή για τις φιλοσοφικές της διαλέξεις. Μια μέρα, πήγε να επισκεφθή μια φίλη της, και βρήκε ένα μικρό βιβλίο, πολύ ωραία δεμένο. Ήταν η ζωή της αγίας Θηρεσίας της Αβίλα. -Άρχισα να το διαβάζω και αμέσως με κατέκτησε, ωμολόγησε αργότερα. Σταμάτησα το διάβασμα, μόνο όταν το τελείωσα κατά την αυγή και σκέφθηκα: «αυτή είναι η αλήθεια» Αμέσως προμηθεύτηκε μια Κατήχησι. Έγινε Καθολική και κοινωνούσε κάθε μέρα. Η επιστημονική της δράσις πολλαπλασιάστηκε…
Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: “ὡς μὴ ἐρχομένου δέ μου πρὸς ὑμᾶς ἐφυσιώθησάν τινες·” ( Α’Κορ.4 , 18). Για ποιο λόγο υπερηφανεύτηκαν; Ο θείος απόστολος απουσίαζε πολύ καιρό και μεταξύ των χριστιανών της Κορίνθου έγινε αυτό που συνήθως γίνεται όταν το ποίμνιο μένει χωρίς καλό ποιμένα, όταν αφήνεται στην τύχη του.Βρέθηκαν στο ποίμνιο του Χριστού άτομα που είχαν ξεχάσει την ταπείνωση, την πραότητα και την αγάπη, είχαν ξεχάσει όλα όσα δίδασκε ο Ποιμήν ο Καλός, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και άρχισαν να ακολουθούν τη δική τους λογική. Βρέθηκαν μεταξύ των Κορινθίων άνθρωποι που άρχισαν να κατηγορούν τον απόστολο…
Ο καθημερινός του κανόνας ήταν να μελετά, σχολιάζοντας για τον εαυτό του, μερικές περικοπές απο τον Απόστολο και το Ευαγγέλιο. Για να ζή μάλιστα πιο έντονα τις περικοπές αυτές πήγαινε και τις διάβαζε στα αντίστοιχα σημεία του δάσους, στα οποία είχε δώσει ονόματα απο τους Αγίους Τόπους. Έτσι λοιπόν όταν βρισκόταν στον κήπο της Βηθλεέμ, έφερνε στον νου του το θείο Βρεφος μέσα στη φάτνη και έψαλλε κι αυτός μιμούμενος τους αγγέλους: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».Στην όχθη του Σάρωφκα, που έμοιαζε με τον Ιορδάνη, διάβαζε για τον Ιωάννη τον βαπτιστή, για το κήρυγμά…
"…Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα ότι περνούσαμε έξω από τις κτιριακές εγκαταστάσεις των χιλιαστών. Αισθάνθηκα να με κατακλύζει η θλίψη και η αγανάκτηση για το ψυχοφθόρο έργο των αιρετικών αυτών οι οποίοι αντί να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους αγωνίζονται να κλονίσουν την πίστη στο Χριστό, ψυχών, υπέρ ων Χριστός απέθανε και ανέστη. Ο γέροντας σιωπούσε. Κάποια στιγμή συλλογίστηκα: Τι να σκέφτεται άραγε ο γέροντας· δεν αγανακτεί βλέποντας σε αυτούς τους ανθρώπους και τα έργα τους; Αλλά αμέσως άκουσα τον Γέροντα να λέει: «Ε, και αυτοί οι ταλαίπωροι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, ο Θεός να τους ελεήσει. Μερικοί χριστιανοί αγανακτούν εναντίον τους, άλλοι…
Ετοιμάζεται να μιλήσει για το Άγιο Πνεύμα Όλες τις μέρες τούτες, θέμα κύριο στις συζητήσεις των χριστιανών στην Πόλη ήταν αυτά που ανέπτυξε ο Γρηγόριος. Η επιτυχία ολοφάνερη. Λουφάξανε οι αρειανοί λογάδες, μασάγανε τα λόγια τους. Οι ορθόδοξοι πλέον κυκλοφορούσανε με το αίσθημα του νικητή. Ο αετός της θεολογίας τους είχε απαλλάξει από την καταφρόνια των αντιπάλων και από κάποιο δικό τους αίσθημα μειονεκτικότητας.Ο Γρηγόριος —και το ξέρανε οι ακροατές του— δεν είχε τελειώσει τον κύκλο των ομιλιών τούτων, που μείνανε στην ιστορία με την ονομασία «Θεολογικοί Λόγοι», ένεκα της απόλυτης θεολογικής αξίας τους. Δε βιάστηκε. Άφησε να περάσουνε λίγες…
Επιστολή 390 οσίου Ισιδώρου Πηλουσιώτου - ΣΤΟΝ ΔΙΑΚΟΝΟ ΛΑΜΠΕΤΙΟ. Αν και μερικοί νομίζουν ότι έχει λεχθεί με τρόπο υπερβολικό αυτό πού θα λεχθεί (γιατί ξέρω ότι πολλοί διάκεινται με αγένεια και ανανδρία), εγώ θα πω τη δική μου γνώμη. Γιατί υπάρχουν, νομίζω, μερικοί που το αποδέχθηκαν, αλλά και κανένας να μη το αποδεχόταν, πρέπει να προτιμάται η αλήθεια. Τι είναι λοιπόν αυτό πού θέλω να πω; Πρέπει να ειπωθεί με συντομία. Με ευχαρίστηση, έχοντας ευεργετήσει όλους, θα δεχόμουν να τιμωρηθώ σα να τους αδίκησα όλους, παρά, αδικώντας έναν, να στεφανωθώ και να ανακηρυχθώ, σα να τους ευεργέτησα όλους. (οσίου Ισιδώρου…
Ο ιδεώδης άνθρωποςΑνέκαθεν το ανθρώπινο πνεύμα ζήτησε εναγώνια τον ιδεώδη τύπο του ανθρώπου, το κλασσικό πρότυπο, που θάπρεπε ν’ αντιγράψη στη ζωή.Κι’ έτσι η Αρχαιότης εδόξασε τον Ήρωα. Ο Μεσαίων τραγούδησε τον Ιππότη. Η Χθες εθεοποίησε την Υπεράνθρωπο. Η Σήμερον αναζητεί μέσα στους καπνούς και τα χαλάσματα τον ιδεώδη τύπο του ανθρώπου.Τον ιδεώδη όμως τύπο του ανθρώπου δεν θα τον βρούμε ούτε στη δάφνη της Ολυμπίας, μήτε στους ρεμβασμούς υποθετικών μυθιστορημάτων, ούτε στις παρακρούσεις του Νίτσε. Θα τον βρούμε στο πραιτώριο του υποδίκου, που τον έφερε η άρνησίς μας. Εκεί θα δούμε τον πράο και ανεξίκακο Ιησού προπηλακιζόμενον και θ’…