Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Η ΑΚΟΛΟΥΘΗ διήγηση είναι παρμένη από την ζωή του Οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου. Όταν πρωτοϊδρύθηκε το Κοινόβιο του Οσίου Θεοδοσίου στην Παλαιστίνη, ήταν τόσο φτωχό που συχνά δεν υπήρχαν ούτε τα απολύτως αναγκαία για την συντήρηση των μοναχών.Ήταν Μέγα Σάββατο απόγευμα. Περίμεναν να εορτάσουν το Άγιο Πάσχα. Οι αδελφοί έψαχναν απελπισμένοι ολόκληρο το μοναστήρι. Δεν ζητούσαν μεγάλα πράγματα. Για τίποτε φαγώσιμο ούτε συζήτηση πια δεν γινόταν. Ένα μικρό πρόσφορο κοίταζαν να βρουν, ξεχασμένο από άλλη φορά, για να μην στερηθούν την Θεία Κοινωνία. Αδύνατον ν’ ανακαλύψουν. Κι εδώ στέρηση, συλλογίζονταν. Το είπαν στον Γέροντά τους, τον Όσιο Θεοδόσιο. Τους άκουσε…
"Άφησε την αρρώστια σου ανυστερόβουλα στο Θεό" Σε μία άλλη συνάντησή μας, με βοήθησε να τον καταλάβω λίγο, μ' αυτά τα λόγια του: "Όταν είσαι άρρωστος, ξέρεις τί πρέπει να κάνεις; Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες και θα σε κάνει καλά και στο σώμα. Αλλά πρόσεξε: Να μην προσεύχεσαι με υστεροβουλία, να μη λες, "Θέε μου, συγχώρησε τις αμαρτίες μου", και το μυαλό σου να είναι προσκολλημένο στη σωματική σου ασθένεια. Μια τέτοια προσευχή δε θα έχει αποτέλεσμα. Εσύ, όταν προσεύχεσαι,…
ο ΘεόςΈχεις προστάτη τον αθάνατο, που πιο πολύ σε αγαπά. Aν αγαπάς περισσότερο τον Θεό, να μη πενθείς. Διότι εκείνος, τον οποίο περισσότερο αγαπάς, είναι αθάνατος. Και δεν αφήνει να νιώσεις την απουσία του ανθρώπου σου, που φυσικά λιγότερο απ’ Εκείνον αγαπάς. Ε.Π.Ε. 22,476 λες και θα ζήσουμε εδώ αθάνατοι!«Ως αθάνατοι ενταύθα ζώμεν, τρυφώντες και σπαταλώντες». Ε.Π.Ε. 23,398 ζούμε σαν αθάνατοι στη γη!Βλέπουμε συνεχώς τις απότομες μεταβολές και τις μεταπτώσεις, αλλ’ ούτε έτσι διδασκόμαστε. Γι’ αυτό συμβαίνουν θάνατοι συχνοί και πρόωροι, αλλ’ εμείς σκεπτόμαστε σαν να ‘μαστε αθάνατοι στη γη, σαν να μη πρόκειται να πεθάνουμε ποτέ. Γι’ αυτό κι…
Ανυπακοή σε βλάσφημο Διηγήθηκε ο Γέροντας ένα περιστατικό που συνέβη λίγο καιρό πριν απολυθή: «Γυρίζαμε από την Φλώρινα, αφού είχε τελειώσει ο πόλεμος. Στον δρόμο της επιστροφής άκουσα τον Λοχαγό να βρίζη τα θεία. Τον πλησίασα και του είπα: "Από αυτή την στιγμή αρνούμαι να εκτελέσω οποιαδήποτε διαταγή σας, διότι βρίζοντας τα θεία προσβάλατε και την πίστη μου και τον όρκο μου (Πατρίδα-θρησκεία-οικογένειαα)". Ακούγοντας αυτά προσβλήθηκε και με απεκάλεσε αυθάδη. Όταν αργότερα μου είπε: "Σε διατάσσω", απάντησα: "Σας το δήλωσα πριν από λίγο ότι στο εξής δεν θα εκτελώ διαταγές σας". Ο Αξιωματικός τότε μου είπε: "Ας θεωρήσουμε το θέμα…
"Με τέτοια πίστη δεν χρειάζεσαι τους γιατρούς" Ρωτήσαμε τον πατέρα Πορφύριο πώς συμβαίνει, πολλές φορές, άνθρωποι να γίνονται καλά από αθεράπευτες ασθένειες, κι εκείνος απάντησε: "Δια της πίστεως". Τον ρωτήσαμε τί εννοούσε "δια της πίστεως" και μας εξήγησε ότι, αν ο ασθενής εγκαταλείψει τη φυσική γνώση των γιατρών και τα αφήσει στο Θεό, τότε κάνει την πρόνοια του Θεού να αναλάβει να τον κάνει καλά. Και γίνεται έτσι καλά! Να, ήλθε, μας είπε, μία κυρία με καρκίνο στο μαστό και μου λέει: Εγώ δεν θα πάω πουθενά, ούτε σε γιατρούς ούτε σε κανένα και ό,τι θέλει ο Θεός ας γίνει.…
Η ταλαιπωρία των παιδιών εξ' αιτίας των γονέων -Γέροντα, μια μητέρα μας ρώτησε τί να κάνη που η κόρη της βρίζει την Παναγία.-Να εξετάση από που ξεκινάει το κακό. Μερικές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις φταίνε οι γονείς.Όταν οι ίδιοι δεν συμπεριφέρωνται καλά, δεν βοηθούν τα παιδιά και εκείνα μιλούν με αναίδεια.Τότε δέχονται μια επήρεια δαιμονική και αντιδρούν άσχημα. Άλλοτε πάλι οι γονείς νομίζουν ότι με το ζόρι θα κάνουν καλά παιδιά. Μπαίνει και ο εγωισμός και τους μιλούν με αγανάκτηση, ενώ πρέπει να τους φέρωνται πάντα με το καλό.Σήμερα μια γυναίκα με έσκασε! Έχει ένα παιδάκι και το δέρνει αλύπητα.…
"Ήμουν πολύ άρρωστος, ήταν πολύ ωραία! "Ο Γέροντας μας απεκάλυπτε μυστήρια του Θεού, όχι μόνο με τη διδασκαλία του, αλλά και με τα βιώματά του. Είναι γεγονός ότι, μέσα στις σωματικές ασθένειές του, "ετελειώθη η δύναμις" του Κυρίου, φανερώθηκαν τα θαυμαστά έργα Του και δοξάσθηκε το όνομά Του. Είναι επίσης αλήθεια ότι, με την ανεξάντλητη καρτερία του, μέσα στην οδύνη των ασθενειών αυτών, καταισχύνθηκε ο διάβολος και αποδείχθηκε, ότι ο Γέροντας έγινε "πιστός άχρι θανάτου" στο Θεό, όχι από ωφελιμιστική υστεροβουλία, αλλά μόνο από αγάπη, όπως ο "αληθινός, άμεμπτος,δίκαιος, θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος" Ιώβ που, με την ομώνυμη…
Ένας επίσκοπος κάποτε, περιοδεύοντας τα χωριά της επαρχίας του, έφτασε σ’ ένα πολύ μακρινό χωριουδάκι. Ζήτησε να δη τον ιερέα. Ύστερα από αρκετή ώρα παρουσιάστηκε μπροστά του ένας απλοϊκός χωρικός, μόλις είχε γυρίσει από το χωράφι και φορούσε τα ρούχα της δουλειάς. Ήταν ο ιερέας του χωριού! Ο επίσκοπος δεν έμεινε ικανοποιημένος. Ήθελε πιο ευπαρουσίαστο τον λειτουργό του Υψίστου. Η άλλη μέρα ήταν Κυριακή. Ο ιερέας ετοιμάστηκε να λειτουργήση κι ο επίσκοπος δεν τον άφηνε από τα μάτια του. Ήθελε να τα παρακολουθήση όλα. Θα έβρισκε ίσως πολλά σφάλματα στον αγροίκο εκείνο χωρικό. Παράδοξο όμως! Από τη στιγμή που άρχισε…
"Έλα να σου διαβάσω την ευχή και θα γίνεις καλά" Σε περίμενα! Δεν πίστεψες ούτε στα λόγια μου, ούτε στις διαβεβαιώσεις μου,αλλά ούτε και στις προσευχές μου. Να σε πάρει η ευχή, ευλογημένη, διέκοψες τις διακοπές σου, που τις είχες τόση ανάγκη και έτρεξες να με βρεις. Λες και οι ευχές μου δε σε φθάνανε εκεί που ήσουν, και ήρθες εσύ εδώ.Με αυτά τα λόγια την υποδέχθηκε ο Παππούλης τη φοιτήτρια, θέλοντας έμμεσα, να δείξει και την δυσφορία του για την ολιγοπιστία της. Και στη συνέχεια πρόσθεσε: -Έλα, πες μου τώρα, τί σου είπαν οι γιατροί που σε εξέτασαν;-Ό,τι ακριβώς…
Δυό γυναίκες στον Άθωνα Την εποχή της ηγουμενείας του αρχιμ. Αθανασίου ζούσε στην Ι. Μονή Γρηγορίου ένας εξαιρετικός μοναχός, ο π. Γελάσιος, πολύ απλός και ταπεινός. Ο π. Αθανάσιος ένιωθε υπερβολικά ευχαριστημένος από τη διαγωγή αυτού του υποτακτικού του. Όχι μόνο γιατί εκτελούσε ολοπρόθυμα τα μοναχικά του καθήκοντα, αλλά και γιατί είχε ευθύτητα καρδίας. Όταν συνωμιλούσαν μαζί, του παρουσίαζε το κάθε τι με απονήρευτο τρόπο. Ο ψυχικός του κόσμος έμοιαζε με ολόισιο δρόμο που αγνοούσε τους ελιγμούς, τις στροφές και τις διακλαδώσεις. Τον διέκρινε δηλαδή, για να χρησιμοποιήσουμε την πατερική φράσι, το «ανόθευτον ήθος» και η «αποίκιλος απλότης».Σε τέτοιες ψυχές…