Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Μια φορά και έναν καιρό πατερας και γιος ήθελαν να κινήσουν για την πόλη για να ψωνίσουν τα απαραίτητα. Πήραν λοιπόν μαζί τους και τον γαϊδαράκο τους για να τους βοηθήσει στο κουβάλημα και κίνησαν για την πολιτεία. Πάνω στον γαϊδαράκο καθόταν ο μικρός ενώ ο πατέρας προπορευόταν πεζός κρατώντας τον χαλινό του ζώου. Εκεί που περπατούσαν λοιπόν, συνάντησαν έναν διαβάτη ο οποίος σχολίασε: «Κοίτα το παλιόπαιδο που κάθεται πάνω στο γαϊδουράκι και αφήνει τον γερο-πατέρα του να περπατάει και να κουράζεται». Ο πατέρας που έδινε πάντα πολύ μεγάλη σημασία στο «τι θα πει ο κόσμος», έδωσε αμέσως εντολή στο…
ΩΔΗΓΗΣΑΝ κάποτε στον Αββά Λογγίνο ένα δυστυχή δαιμονισμένο και τον παρακαλούσαν να τον κάνη καλά. — Δεν έχω τέτοιο χάρισμα, έλεγε εκείνος με ταπεινοσύνη. Πηγαίνετε στον Αββά Ζήνωνα. Εκείνος με την προσευχή του μπορεί να διώξη το δαιμόνιο. Πήγαν τον άνθρωπο στον Αββά Ζήνωνα. Εκείνος τον λυπήθηκε κι άρχισε να εξορκίζη το πονηρό πνεύμα να φύγη από το βασανισμένο πλάσμα. Το διαμόνιο άρχισε ν' αγριεύη και ξαφνικά φώναξε στον Γέροντα: — Μήπως νομίζεις πως για λόγου σου φεύγω; ο Αββάς Λογγίνος προσεύχεται αυτή τη στιγμή κι η δική του προσευχή δε μ' αφήνει να σταθώ. Σε σένα δε δίνω καμμία…
ΥΠΑΚΟΗ συνδυασμένη με εγκράτεια υποτάσσει και θηρία, έλεγε ο Μέγας Αντώνιος. * * * ΛΕΝΕ για τον Αββά Ιωάννη τον Κολοβό, πως προτού γίνει Ερημίτης, έζησε πολλά χρόνια στην υποταγή κάποιου Γέροντος στη Θηβαΐδα. Όταν πρωτοπήγε, για να τον δοκιμάση ο Αββάς του, τον πήρε μια μέρα κι αφού περπάτησαν δώδεκα ώρες δρόμο από την καλύβα τους, έφτασαν σ' ένα τόπο άνυδρο. Πήρε τότε ο Γέροντας το ραβδί του, το έμπηξε στη γή και πρόσταξε το νεαρό Ιωάννη να πηγαίνη κάθε μέρα μ' ένα κάδο νερό να το ποτίζη. Ο καλός υποτακτικός έκανε πρόθυμα τον ορισμό του Γέροντος. Ύστερα από…
ΤΟ ΟΛΕΘΡΙΟ πάθος της μνησικακίας απογυμνώνει την ψυχή από τη θεία Χάρι κι αφήνει πτώμα οικτρό και τον πιο ενάρετο άνθρωπο. Να τι διαβάζομε στα παλαιά μαρτυρολόγια της Εκκλησίας μας: Ενας ευσεβής χριστιανός νέος, ο Νικηφόρος, ζούσε σε κάποια πόλι της Ανατολής στα χρόνια του Αυτοκράτορος Ουαλεριανού. Στην ίδια πόλι έμενε και κάποιος ζηλωτής χριστιανός Ιερεύς, ο Σαπρίκιος. Οι δυο τους είχαν συνδεθή με στενή, πολύ στενή πνευματική φιλία. Ο Νικηφόρος, σαν νεώτερος, εσέβετο και υπήκουε τον Σαπρίκιο. Εκείνος πάλι αγαπούσε και συμβούλευε το νέο. Αλλ' ο διάβολος, που φθονεί κάθε καλό, έσπειρε ζιζάνια ανάμεσά τους και διέλυσε την ωραία…
Αν ο Χριστός χτυπήσει την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;Θα έλθει ίσως σαν άλλοτε φτωχός Κι αποδιωγμένος.Σαν ένας εργάτης,Σαν ένας άεργοςΗ ένας απεργός που αγωνίζεται σε δίκαιη απεργία.Μπορεί να είναι ασφαλιστήςΚι ακόμη πωλητής ανεμιστήρων…Θ’ ανεβαίνει, αδιάκοπα σκαλοπάτια,Θα σταματά σε κεφαλόσκαλαΜ΄ ένα χαμόγελο γλυκόΣτο θλιμμένο του πρόσωπο…Μα το κατώφλι σας είναι τόσο σκοτεινό…Άλλωστε, πως να δεις το χαμόγελο αυτών που διώχνεις!«Δεν μ’ ενδιαφέρει…», θα πείτε,πριν ακόμη τον ακούσετε.Κι αν βγει η μικρή σας υπηρέτρια, θα επαναλάβει το μάθημά της:«Η κυρία έχει τους φτωχούς της»και θα βροντήξει την πόρτακαταπρόσωπο στον Φτωχόπου είναι ο ίδιος ο Σωτήρας.Μπορεί ακόμη να είναι πρόσφυγας,Ένας από τα…
Ο μέγας φιλόσοφος της αρχαιότητας Αριστοτέλης εκλήθη να εκφωνήσει ένα λόγο μπροστά στο λίκνο του μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν αυτός γεννήθηκε. Ο Αριστοτέλης, που υπήρξε κατόπιν, ως γνωστόν, δάσκαλος του Αλεξάνδρου, είπε μονάχα τα εξής.«Εύχομαι, όταν μιά μέρα γίνεις βασιλιάς να είσαι το ίδιο αδιάφορος και απαθής στη γλώσσα της κολακείας και των επαίνων, όπως είσαι αδιάφορος κι απαθής στον λόγο, που ο πατέρας σου με υποχρέωσε να εκφωνήσω τώρα μπροστά σου». **********Παρακάλεσα το Θεό -έλεγε μιά ευσεβής ψυχή- να μου δώσει δύναμη για να κατορθώσω μεγαλύτερα πράγματα στη ζωή μου. Εκείνος όμως με αφήκε στην αδυναμία, για να πραγματοποιήσω καλύτερα…
Ο κίνδυνος του εγωισμού Στο χτύπημα της θύρας του Παραδείσου βαριά αντήχησε η ερώτηση:- Ποιος είναι; ρώτησε από μέσα ο Χριστός.- Εγώ, απάντησε ο ασκητής.Η πόρτα έμεινε κλειστή. Καμιά φωνή από πουθενά. Έφυγε πάλι για την έρημο. Υποβλήθηκε σε νέες πνευματικές ασκήσεις και ξαναγύρισε. Χτύπησε την πόρτα και στο ερώτημα «ποιος είναι» αυτή τη φορά απάντησε «Εσύ». .. Άνοιξε διάπλατα η θύρα. Γιατί είχε τώρα πια ανακαλύψει ποιό ήταν, εκείνο, που την κρατούσε κλειστή. Ήταν το «εγώ» του εγωιστή ανθρώπου, που έπρεπε να αντικατασταθεί με το «εσύ» του Χριστού. ********* Θεέ μου,Κάνε με να βλέπω τον εαυτό μου, όχι με…
Δεν έχεις πίστη, όταν πιστεύονταςρωτάς την κρίση και τη γνώμη.Δεν έχεις πίστη, όταν την πίστη σουστο λογικό έχεις θεμελιώσει.Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειροτο ανάφτεις στο βωμό της τάμα.Κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,προσμένεις να γενεί το θαύμα.(Γ. Δροσίνης) *****Ο Εκατόνταρχος του Ευαγγελίου διέσχισε τα πλήθη, που εκύκλωναν τον Ιησού, όχι με το ξίφος του Ρωμαίου αξιωματικού, αλλά με την επίδειξη ενός δίπτυχου. Στη μία πτυχή έγραφε: Πίστις! «Ουδέ εν τώ Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον», διεκήρυξε ο Ιησούς. Στην άλλη έγγραφε: Ταπείνωσις! «Ούκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης», εδήλωσε ο ίδιος.Ήταν το δίπτυχο διαβατήριο, με το…
"Δεν είναι ωραίο πράγμα η φήμηΔεν σε ψηλώνει η προβολή.Βραβεία, αυτόγραφα κι’ ενθύμιαΜη τα τιμάς τόσο πολύ. […]Τυλίξου μέσα στην αφάνειαΚαι κρύψε τον άθλο σου σ’ αυτή, […]"ΒΟΡΙΣ ΠΑΣΤΕΡΝΑΚ "Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις".ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ (Χαράλαμπος Μπαρακλής, Ανθολόγιο Παγκόσμιας Σοφίας) "Όλα τα πάθη ατονούν και μαραίνονται, όταν κυριαρχήσουν πάνω τους και χάνουν ημέρα με την ημέρα τη δυναμή τους. Ο χώρος της διαμονής και η πάροδος του χρόνου ελαττώνουν τη βιαιότητά τους. Μπορεί κανείς τουλάχιστον να προφυλαχθεί ευκολότερα από αυτά και να αποφύγει πιο ανώδυνα επειδή μπορεί να τα πολεμήσει με τις αντίστοιχες προς…
«Γιατί ο ταπεινός ποτέ δεν πέφτει. Από πού να πέσει, αφού βρίσκεται κάτω από όλους; Ταπεινώνει πολύ τον άνθρωπο η υψηλοφροσύνη, ενώ η ταπεινοφροσύνη γίνεται ύψωση και τιμιότητα και αξίωμα». (Όσιος Μακάριος, εκδ. ΕΠΕ σελ 353) «Ας είναι παρούσα μαζί σου η ταπείνωση σε κάθε τόπο και σε όλα τα έργα που κάνεις˙ διότι, όπως το σώμα χρειάζεται το ένδυμα, είτε υπάρχει καύσωνας είτε παρουσιάστηκε υπερβολικό κρύο, έτσι η ψυχή χρειάζεται διαρκώς την ενδυμασία της ταπεινοφροσύνης.Η ταπεινοφροσύνη είναι απόκτημα καλό και εκλεκτό˙ και αυτό το ξέρουν όλοι όσοι έσυραν ανεπαίσχυντα τον ζυγό της. Προτίμησε, καλύτερα, να βαδίζεις γυμνός και ξυπόλητος,…