Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
“Ελέησε με, Κύριε” (Ματθ. ιε΄22) “Αυτός που προσεύχεται αδιάλειπτα,και αν ακόμα αξιωθεί και κατορθώσει κάτι, ξέρει με Ποιου τη δύναμη το κατόρθωσε. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπερηφανευτεί, ούτε να το αποδώσει στη δύναμή του, αλλά αποδίδει στο Θεό κάθε κατόρθωμα και Αυτόν πάντα ευχαριστεί και παρακαλεί, φοβούμενος μήπως χάσει αυτή τη βοήθεια και τότε φανερωθεί η ασθενική και αδύναμη φύση του. Και έτσι με τη βοήθεια της ταπεινώσεως προσεύχεται, και όσο κατορθώνει κάτι, τόσο ταπεινώνεται, βοηθιέται και προκόβει”. …
Νηστεία με φιλότιμοΜε την νηστεία ο άνθρωπος δείχνει την προαίρεσή του. Κάνει από φιλότιμο μια άσκηση και ο Θεός βοηθάει. Αν όμως ζορίζει τον εαυτό του και πει «τί να κάνω; είναι Παρασκευή, πρέπει να νηστέψω», θα βασανίζεται. Ενώ, αν μπει στο νόημα και νηστέψει από αγάπη για τον Χριστό, θα χαίρεται.«Αυτήν την ημέρα, να σκεφθή, ο Χριστός σταυρώθηκε• ούτε νερό δεν Του έδωσαν να πιει, ξίδι Του έδωσαν. Κι εγώ δεν θα πιώ νερό όλη την ημέρα». Αν το κάνη αυτό, τότε θα νιώθει ανώτερη χαρά μέσα του από αυτόν που πίνει τα καλύτερα αναψυκτικά!Και βλέπεις, πολλοί κοσμικοί μια…
"Είχε εκκλησιαστική συνείδηση και σεβόταν πολύ τον επίσκοπο"Ο Γέρων Πορφύριος είχε πολύ ανεπτυγμένη την εκκλησιαστική συνείδηση. Σεβόταν τα εκκλησιαστικά πρόσωπα και την εκκλησιαστική ιεραρχία. Έλεγε: "Αν τα χαλάσω με τον επίσκοπο, αν ο επίσκοπος είναι θυμωμένος μαζί μου, η προσευχή μου δεν ανεβαίνει στον ουρανό".[Ί 183] Αν μπορώ να πώ ένα δεύτερο: Ήταν ο Γέροντας εκκλησιοεκκεντρικός. Η Εκκλησία ήταν η βάση της όλης ζωής και δραστηριότητός του. Μάλιστα τον είχα δει πολλές φορές, όταν μιλούσε για την Εκκλησία, να αναλύεται εις δάκρυα. Έτρεφε απόλυτο σεβασμό στην επίσημη Εκκλησία. Ο επίσκοπος ήταν εις τόπον και εις τύπον Χριστού. Τον στενοχωρούσε αφάνταστα…
Με την άσκηση εξαϋλώνεται ο άνθρωπος-Γέροντα, κάποια φορά μας είχατε πεί: «χρειάζεται αποκλεισμός στον πνευματικό αγώνα». Τί εννοούσατε;-Στον πόλεμο προσπαθούν τον εχθρό να τον αποκλείσουν. Τον περικυκλώνουν, τον κλείνουν μέσα στα τείχη, τον αφήνουν νηστικό. Μετά του κόβουν και το νερό. Γιατί ο εχθρός, αν δεν έχει βασικά εφόδια και πυρομαχικά, θα αναγκασθεί να παραδοθεί. Έτσι, θέλω να πώ, και με την νηστεία και την αγρυπνία αφοπλίζεται ο διάβολος και υποχωρεί. «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών...», λέει ο υμνωδός.Με την άσκηση εξαϋλώνεται ο άνθρωπος. Φυσικά πρέπει να εγκρατεύεται κανείς αποβλέποντας σε έναν ανώτερο πνευματικό σκοπό. Αν κάνει εγκράτεια, για…
Το επάγγελμα δεν κάνει τον άνθρωπο-Γέροντα, όταν κάποιος ζορίζεται σε μια δουλειά, τί φταίει;-Μήπως δεν την αντιμετωπίζει με καλούς λογισμούς; Αν την αντιμετωπίζη όμορφα, τότε, όποια δουλειά και αν κάνη, θα είναι πανηγύρι.-Γέροντα, και όταν κανείς στενοχωριέται, γιατί κάνει μια δουλειά βαρειά ή καταφρονητική, λ.χ. χτίζει ή πλένει κατσαρόλες σε κάποιο μαγειρείο κ.λπ., πώς πρέπει να τοποθετηθή;-Αν σκεφθή ότι ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, θα πάψη να στενοχωριέται. Με αυτό που έκανε ο Χριστός ήταν σαν να μας έλεγε: «Έτσι πρέπει να κάνετε και εσείς». Είτε κατσαρόλια πλένει κανείς είτε σκάβει, να χαίρεται. Αλλος καθαρίζει υπονόμους, γιατί…
Η προσευχή είναι η μητέρα όλων των καλώνΕπαναλάμβανε πάντοτε ότι " ο Θεός είναι το πάν " και μας τόνιζε ότι χωρίς προσευχή στο Θεό δεν γίνεται τίποτε. " Η προσευχή ", έλεγε, " είναι η μητέρα όλων των καλών, αρκεί να γίνεται πάντοτε με ταπείνωση, χωρίς καθόλου εγωισμό, με αγάπη προς το Χριστό ".[Ί 95](Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.357)
εκάθητο παρά την θάλασσανΜατθαίου ιγ' 1 Ο Ιησούς άλλοτε περπατούσε κι άλλοτε καθόταν στην ακροθαλασσιά. Έμενε μόνος. Σιωπούσε. Άφινε το βλέμμα του να χαθή στον ορίζοντα της θάλασσας και τουρανού ενώ ο αργαλειός της σκέψεώς του δούλευε. Δεν γνωρίζομε τί ένοιωθε ο Ιησούς τις στιγμές αυτές. Σε κανένα ποτέ δεν μίλησε γι’ αυτές.Ο Ιησούς δεχόταν συνεχώς και κατ’ ευθείαν την αποκάλυψι του Θεού για όλα και για το κάθε τί που του συνέβαινε. Ο Ίδιος είχε ομολογήσει για τις στιγμές αυτές, ότι «ουκ ειμί μόνος. Ο Πατήρ μετ’ εμού εστί».Όλες οι στιγμές της ζωής του Χριστού, ιδίως κοντά στη θάλασσα…
105. «Οι υποψίες του Ιωσήφ» Στην εικόνα αυτή ο Ιωσήφ και η Θεοτόκος τοποθετούνται ο ένας απέναντι στον άλλον. Η θλίψις είναι βαθειά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Ιωσήφ για την εγκυμοσύνη της Παρθένου Μαρίας.Το θέμα της εικόνας αυτής προέρχεται πάλι από το απόκρυφο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, σύμφωνα με το οποίο ο Ιωσήφ, επιστρέφοντας από την εργασία του και βλέποντας την εγκυμοσύνη της Θεοτόκου την ήλεγξε, ενώ εκείνη τον εβεβαίωσε για την αγνότητά της, (ΚΚ, ΘΗΕ/8,699) .Πρόκειται για την αναπόφευκτη στιγμή, για την οποία τόσο θα είχε προσευχηθή η αγία Παρθένος! Είναι η πρώτη θύελλα που προκαλεί στη ζωή μας η…
"Να ζυγίζουμε καλά το καλό που θα κάνουμε" Έλεγε ο π. Πορφύριος ότι πολλοί άνθρωποι, πολλές φορές, θέλουν να κάνουν το καλό, αλλά από την ενέργειά τους αντί να γίνει καλό, βγαίνει κακό. Πρέπει, έλεγε, να ζυγίζουμε τα πράγματα και μία και δύο και δέκα φορές και να βεβαιωνόμαστε ότι η πράξη κι η ενέργειά μας δεν πρόκειται να φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Κι αν αμφιβάλλουμε ότι η ενέργειά μας δεν θα φέρει το καλό, θα πρέπει να συμβουλευθούμε ανθρώπους έμπειρους επί του θέματος κι ακόμη να πάρουμε και την ευλογία του πνευματικού μας, όπως κάνουν και οι μοναχοί στα Μοναστήρια,…
Ο αγιασμός της εργασίαςΟ καθένας πρέπει με την προσευχή του, με την ζωή του, να αγιάζει την εργασία του και να αγιάζεται. Αλλά, αν είναι αφεντικό και έχει ευθύνη, να βοηθάει πνευματικά και τους υπαλλήλους του. Αν έχει καλή εσωτερική κατάσταση, αγιάζει και την δουλειά του. Όταν λ.χ. πηγαίνουν νέοι σε έναν τεχνίτη να τους μάθει την δουλειά, παράλληλα πρέπει να βοηθηθούν να ζουν πνευματικά. Αυτό θα ωφελήσει και τον ίδιο και τους υπαλλήλους και τους πελάτες του, γιατί ο Θεός θα ευλογει την εργασία του.Το κάθε επάγγελμα αγιάζεται. Ένας γιατρός λ.χ. δεν πρέπει να ξεχνάει ότι στην ιατρική αυτό…