Η αξιοποίηση της ατεκνίας

Η γυναίκα, όταν δεν έχη παιδιά, αν δεν αξιοποιήση το θέμα αυτό πνευματικά, βασανίζεται.
Τί είχα τραβήξει μια φορά με μια γυναίκα που δεν είχε παιδιά!
Ο άνδρας της είχε μεγάλη θέση στην δουλειά του. Αυτή είχε σπίτια που τα νοίκιαζε, σπίτι μεγάλο στο οποίο έμεναν, προίκα μεγάλη,
και βαριόταν να πάη στην αγορά να ψωνίση, βαριόταν να μαγειρέψη, αλλά ούτε και ήξερε να μαγειρεύη.
Τηλεφωνούσε και της έφερναν έτοιμα φαγητά. Τίποτε δεν της έλειπε, και όμως ήταν βασανισμένη, γιατί τίποτε δεν την ευχαριστούσε.
Όλη μέρα καθόταν στο σπίτι, της έφταιγε το ένα, της έφταιγε το άλλο, βαριόταν το ένα, βαριόταν το άλλο.
Την έπνιγαν μετά οι λογισμοί και αναγκαζόταν να παίρνη χάπια.
Ο άνδρας της έπαιρνε δουλειά από το γραφείο στο σπίτι, για να της κάνη παρέα, και εκείνη καθόταν πάνω από το κεφάλι του,
για να περνάη την ώρα της. Ο άνθρωπος την βαριόταν, αλλά έπρεπε ο καημένος να κάνη και την δουλειά του.
Όταν την συνάντησα, της είπα: «Μήν κάθεσαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι και μουχλιάζεις.
Πήγαινε σε κανένα νοσοκομείο, να κάνης καμμιά επίσκεψη σε αρρώστους».
«Που να πάω, Πάτερ; μου λέει, δύσκολο μου φαίνεται».
«Τότε θα κάνης το εξής: Θα διαβάζης την Πρώτη Ώρα στην ώρα της, την Τρίτη Ώρα στην ώρα της κ.λπ. και θα κάνης και καμμιά μετάνοια».
«Δεν μπορώ», μου λέει. «Έ, τότε να ασχοληθής με τα Συναξάρια».
Της είπα να διαβάση τον βίο όλων των γυναικών που αγίασαν, με την σκέψη μήπως από κεί πάρη κάτι και βοηθηθή.
Τρόμαξα να την βάλω σε μια σειρά, για να μην καταλήξη στο τρελλοκομείο. Είχε αχρηστευθή τελείως.
Γερή μηχανή, αλλά με παγωμένα λάδια.
Με όλα αυτά θέλω να πω ότι η καρδιά της γυναίκας αχρηστεύεται, όταν η αγάπη που έχει στην φύση της δεν βρη διέξοδο.
Και βλέπεις, άλλη με πέντε-έξι ή και οκτώ παιδιά, να είναι πάμφτωχη η καημένη και να χαίρεται. Έχει και λεβεντιά και παλληκαριά.
Γιατί; Γιατί βρήκε τον στόχο της. Μου έκανε εντύπωση μια περίπτωση: Ένας γνωστός μου είχε δύο αδελφές.
Η μία παντρεύτηκε πολύ μικρή και απέκτησε πολλά παιδιά. Θυσία γινόταν. Έρραβε κιόλας και έστελνε σε φτωχούς ελεημοσύνες.
Ήρθε προ ημερών και μου είπε: «έχω και εγγονάκια τώρα!» και σκιρτούσε η καρδιά της.
Η άλλη δεν παντρεύτηκε, δεν αξιοποίησε πνευματικά και το αμέριμνο που είχε και ήταν... μην τα ρωτάς! Ένα άχρηστο πράγμα!
Βαριόταν που ζούσε. Περίμενε από την γριά μάνα της να την εξυπηρετή και είχε και παράπονα. Βλέπετε τί γίνεται;
Δεν έγινε η αλλαγή μέσα της, γιατί δεν έγινε μητέρα και ούτε αξιοποίησε την αγάπη που υπάρχει στην γυναικεία φύση, βοηθώντας όσους έχουν ανάγκη.
Γι’ αυτό λέω ότι η θυσία είναι απαραίτητη στην γυναίκα.
Ο άνδρας, και αν ακόμη δεν καλλιεργήση την αγάπη, δεν παθαίνει και μεγάλη ζημιά.
Η γυναίκα όμως, με την αγάπη που έχει, αν τυχόν δεν την διοχετεύη σωστά, είναι σαν μια μηχανή που δουλεύει,
αλλά δεν έχει υλικό να δουλέψη και τραντάζεται και τραντάζει και τους άλλους.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 81-82)

Καλός
Όπου υπάρχει αλυσόδεμα, όπου φυλακή, όπου θάνατος, εκεί είναι ο καλός αγώνας.
Διότι όλα αυτά γίνονται για το Χριστό.
Ε.Π.Ε. 23,638

αρχή και τέλος
Όποιος εξαντληθή στον αγώνα, σαν ακούση το τέλος του αγώνα, ανακουφίζεται λίγο,
ξέροντας ότι είναι το τέλος των κόπων και η αρχή της αναπαύσεως.
Ε.Π.Ε. 24,214

και ανάπαυσις
Ας θεωρήσουμε όλη μας τη ζωή γεμάτη αγώνες και ποτέ δεν θα αιφνιδιαστούμε στις θλίψεις μας.
Ο πυγμάχος δεν αιφνιδιάζεται, όταν στον αγώνα πάνω υποφέρη. Άλλος είναι ο καιρός της αναπαύσεως.
Πρέπει μέσω της θλίψεως να γίνουμε τέλειοι. Αν και δεν υπάρχη τώρα διωγμός και παρόμοια θλίψις.
Υπάρχουν όμως άλλες θλίψεις, πού μάς συμβαίνουν κάθε μέρα.
Ε.Π.Ε. 24,340

συστηματικός
Να βάλουμε πρόγραμμα στον εαυτό μας. Ας πούμε, σήμερα θα κατορθώσουμε αυτό.
Τον άλλο μήνα ας ασκήσουμε τον εαυτό μας στην ανεξικακία. Κατά τον άλλον σε άλλη αρετή.
Κι όταν παγιωθούμε στη μια αρετή, ας προχωρήσουμε στην άλλη, όπως γίνεται και με τα μαθήματα.
Ε.Π.Ε. 25,170

συνεχής και επίμονος
Αν ο δρυοτόμος, που θέλει να κόψη μεγάλο δέντρο, καταφέρη μια τσεκουριά και δεν πέση το άχρηστο δέντρο, σταματάει;
Δεν δίνει και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη και πέμπτη και δέκατη, μέχρις ότου πέση το δέντρο;
Ε.Π.Ε. 30,290

άνοιξε το στάδιο
Από σήμερα άνοιξε το στάδιο .Έφτασε η ώρα του αγώνα. Οι θεατές κάθονται στις κερκίδες.
Όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά οι άγγελοι βλέπουν τα παλαίσματα.
Ε.Π.Ε. 30,388

έφτασε η ώρα για αγώνα
Με θάρρος ας ριχτούμε στα παλαίσματα.
Τα όπλα μας λαμπρότερα από οποιοδήποτε χρυσάφι, ισχυρότερα από οποιοδήποτε διαμάντι, καυστικώτερα και σφοδρότερα από οποιαδήποτε φωτιά,
ελαφρότερα από οποιοδήποτε αέρα.
Ε.Π.Ε. 30,390

μετά τον αγώνα το στεφάνι
Μετά τους κόπους και τους πόνους Έρχεται η νίκη. Και για τους αγώνες έχει ετοιμαστή το στεφάνι.
Ε.Π.Ε. 33,398

η παρούσα ζωή
Όλη η παρούσα ζωή είναι αγώνας και πάλη. Πρέπει να μπαίνουμε στο στάδιο αυτό της αρετής με εγκράτεια σε όλα.
«Καθένας που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα» (Α' Κορ. θ' 25).
Δεν βλέπεις τί γίνεται στους γυμναστικούς αγώνες;
Πώς φροντίζουν πολύ για τον εαυτό τους όσοι δέχονται να παλέψουν με ανθρώπινο αντίπαλο!
Με πόση εγκράτεια εξασκούνται σωματικά!
Ε.Π.Ε. 36,88

χωρίς ανακωχή
Φωτιά είναι η σαρκική επιθυμία, φωτιά άσβεστη και διαρκής. Σκυλί λυσσασμένο.
Στη ζωή αυτή δεν έχουμε ανακωχή. Παντοτινός ο αγώνας. Ε.Π.Ε. 37,246

υπέρ της Εκκλησίας
Πολύ κόπο έχετε υπομείνει. Αναλάβατε μια τόσο μακρά και υπερπόντια αποδημία.
Πολύ ιδρώτα χύσατε, όχι βέβαια για βιωτικά πράγματα και φθαρτά, αλλά για τα συμφέροντα της Εκκλησίας,
για τα οποία θα λάβετε πολύ μεγαλύτερα απ’ τους κόπους βραβεία απ’ τον φιλάνθρωπο Θεό.
Ε.Π.Ε. 38,306

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, Τόμος Α΄, σελ. 89-91)

Η ειρήνευσις δύο χωριών 

Μια κόρη που λεγόταν Πιαμούν, ζούσε ασκητικά στην Αίγυπτο μαζί με τη μητέρα της. Έτρωγε μια φορά κάθε δύο μέρες και έπλεκε λινάρια.
Συνέβη κάποτε, την εποχή των πλημμυρών του Νείλου, να διαπληκτίζονται τα γύρω χωριά για τη διανομή του νερού. Όταν η διαμάχη οξύνθηκε, σημειώθηκαν ακόμη και φόνοι! Στη δύσκολη αυτή περίοδο ένα γειτονικό χωριό ξεσηκώθηκε εναντίον του χωριού που έμενε η Πιαμούν. Πλήθος χωρικών οπλισμένων με δόρατα και ρόπαλα ξεκίνησαν εναντίον των συμπατριωτών της. Άγγελος Κυρίου τότε την πληροφόρησε για την επίθεσι. Αυτή κάλεσε τους ηλικιωμένους του χωριού και αφού τους ενημέρωσε, τους συμβούλεψε:
- Να βγήτε, να συναντήσετε τους επιδρομείς και να προσπαθήσετε να λυθούν ειρηνικά οι διαφορές σας, γιατί διαφορετικά θα καταστραφούμε.
Εκείνοι όμως φοβήθηκαν και την παρακάλεσαν να πάη να τους συναντήση η ίδια:
- Εμείς δεν τολμούμε να τους συναντήσουμε, γιατί θα μας επιτεθούν. Αν όμως λυπάσαι το χωριό και το σπίτι σου, πήγαινε η ίδια και παρακάλεσε τους. Εσένα θα σε σεβαστούν.
Η ασκήτρια δεν το δέχθηκε αυτό. Αλλά ανέβηκε στο κελλί της και ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν στον Θεό:
- Κύριε, εσύ που κρίνεις τη γη και δεν ανέχεσαι τις αδικίες, ευδόκησε να μας λυτρώσης από τον κίνδυνο που διατρέχουμε. Η δύναμις σου ας καθηλώση ακίνητους τους επιδρομείς σε όποιο μέρος βρίσκονται.
Κατά τα ξημερώματα, ενώ οι επιτιθέμενοι βρίσκονταν τρία μίλια μακριά, καρφώθηκαν στον τόπο που ήταν και δεν μπορούσαν να σαλέψουν. Όταν αργότερα πληροφορήθηκαν ότι τους συνέβη αυτή η συμφορά με τις προσευχές της παρθένου Πιαμούν, έστειλαν μήνυμα στο χωριό ζητώντας ειρηνική διευθέτησι των διαφορών τους. Μετά απ’ αυτό ελευθερώθηκαν από τον αόρατο δεσμό που τους είχε ακινητοποιήσει.

(Λαυσαϊκή Ιστορία)

(Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, Ι. Μονή Παρακλήτου, τόμος Β΄, σ. 115-116)

Άμεση ήταν η ίαση…

…Ήταν Παρασκευή πρωί και στο ιατρείο του νοσοκομείου δεν είχε και πολλή δουλειά. Είχα τελειώσει τις πρωινές παραγγελίες θεραπειών και είχα κενό. Χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν ο αδελφός μου που εκείνη την εποχή ήταν με τους γονείς μου στο νησί. "Να σου πω. Ο μπαμπάς δε μιλάει και πολύ καλά, σαν να είναι μεθυσμένος αλλά δεν έχει πιει", "δώσε μου τον" του απάντησα. Ο πατέρας μου, 73 χρόνων με ιστορικό χειρουργηθείσας καρδιοπάθειας -διπλό bypass, μεταλλική βαλβίδα και χειρουργείου στις καρωτίδες υπό αγωγή που ευλαβικά ακολούθει σύμφωνα με τη συνεννόηση που κάνουμε μεταξύ μας. Μου τον έδωσε... Όντως ο πατέρας μου μίλαγε σαν μεθυσμένος, σαν να μασούσε τα λόγια του. Ξαναζήτησα τον αδερφό μου: " περπατάει κανονικά; χαμογελάει κανονικά; έχει δύναμη σε χέρια και σε πόδια;" " όλα καλά αλλά δε μιλάει καλά"." Τον φορτώνεις τώρα στο αυτοκίνητο και τον πας νοσοκομείο". Κλείνω τη γραμμή και με τη μία παίρνω τον παλιό μου διευθυντή στην παθολογική και στην καρδιολογική. "Σας έρχεται ο πατέρας μου με δυσλεξία πρόσφατης έναρξης με το γνωστό του ιστορικό". Ξαναπαίρνω τον αδερφό μου," μόλις ξεκινήσαμε, σε 15 λεπτά θα είμαστε εκεί". "Σας περιμένουνε, δε περιμένεις στα επείγοντα, πας σφαίρα στην κλινική μέσα, οκ;" "οκ".
Χίλιοι λογισμοί, χιλιάδες τρομακτικές σκέψεις. Δε χρειάζεται καν να είσαι γιατρός για να έρθει η λέξη "εγκεφαλικό" στο μυαλό παρέα με σκέψεις για μη αναστρέψιμες βλάβες κλπ κλπ. Τους ξαναπήρα. Είχαν ξεκινήσει. Η ομιλία του πατέρα μου αμετάβλητη.
Χρειάζομαι βοήθεια. Άμεση βοήθεια! Ναι αλλά από ποιον; Μία σκέψη μου πέρασε απ’ το μυαλό... Απ’ τη Γοργοεπήκοο!!!!! Η ίδια έχει πει ότι ταχύτατα έρχεται σε βοήθεια αυτών που της το ζητάνε. Βρήκα την εικόνα της, άνοιξα και το βιβλιαράκι με τους Χαιρετισμούς και ξεκίνησα να τους διαβάζω. Αρκετές φορές μου άρεσε να το κάνω στη δουλειά όταν είχα χρόνο.
Έφτασα στο Τ με δυσκολία, λόγω της στεναχώριας μου. Διαβάζοντας το "και πάντων των εις σε προστρεχόντων" κούνησα το δάχτυλό μου σαν να ήθελα να πω στην Παναγία "θυμήσου τι υποσχέθηκες"! Αστραπιαία σκέφτηκα " τι κάνεις τώρα; σε ποια κουνάς το δάχτυλό σου; εσύ θα πεις στην Παναγία τι να κάνει;" και ξέσπασα σε κλάματα, μία για τον πατέρα μου, μία για το δάχτυλό μου... Μέσα σε πραγματικό κλάμα τελείωσα τους χαιρετισμούς. "Σε παρακαλώ, Παναγία μου, εσύ είδες τον Υιό σου στο σταυρό. Ξέρεις τι είναι ο πόνος για δικό σου. Για τον πάτερά μου σε παρακαλώ. Ξέρεις πόσο αγαπάει ο δικός σου Υιός τον Πάτερά του. Δεν συγκρίνεται αυτή η αγάπη αλλά λογίσου το και βοήθα με". Αμέσως σκέφτηκα να της τάξω κάτι, όχι γιατί η Παναγία αγοράζεται ή θέλει δωράκια αλλά έτσι, από καρδίας. Σκέφτηκα ένα- δύο πράγματα αλλά κανένα δε θα μου έλειπε. Κανένα δε θα με στεναχωρούσε να το δώσω. Έπεσε και το βλέμμα μου σε κάτι που είχα πάνω μου και αντιλήφθηκα ότι ο λογισμός μου δεν ήθελε να το κοιτάω. Το ξανακοίταξα και πάλι ο λογισμός μου έλεγε ότι θα ήταν κρίμα. Αυτό έπρεπε να της πάω! Θα μου έλειπε και μάλιστα πολύ. Το έβγαλα, το έβαλα μπροστά της και της είπα ότι ξέρω ότι δε θέλει δώρα αλλά απ’ την καρδιά μου μέσα, χαλάλι σαν ανάμνηση της αγάπης της. Και δε χρειάζονταν να με ακούσει, θα της το πήγαινα όπως και να’ χει. Απλά χρειαζόμουν βοήθεια.
15 λεπτά είχαν περάσει από την ώρα που ξεκίνησε ο αδερφός μου με τον πατέρα μου για το νοσοκομείο, 7 λεπτά από τότε που μιλήσαμε για τελευταία φορά. Αυτή τη φορά δε πήρα εγώ, με πήρε εκείνος. "Έλα, βόλτα ήθελε ο πατέρας σου, μία χαρά είναι". "Δώστόν μου!!"
Η κανονική, χωρίς πρόβλημα φωνή του πάτερά μου!
Τώρα δεν ήξερα πια για τι να πρωτοκλάψω! Η σκέψη και μόνο ότι η Παναγία είχε ακούσει τι της ζήταγα και μου έκανε το χατήρι με ανατριχιάζει ακόμα.
Όντας γιατρός δεν είμαι καθόλου μα καθόλου ευκολόπιστος σ’ αυτά τα θέματα, ειδικά στην ειδικότητά μου. Και ξέρω ότι υπάρχουν πχ παροδικά ισχαιμικά που διαρκούν κάποια ώρα και μπορούν να λυθούν από μόνα τους.
3 μέρες μετά, μία κυρία στην κλινική παρουσίασε ακριβώς τα ίδια συμπτώματα. Πέθανε ακαριαία, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα μετά από 2 ώρες.
Ευχαριστώ

(Τα θαύματα των Χαιρετισμών…σήμερα, Αριστομένης Φλουράκης, σ. 144-146)

ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 

Όπως ακριβώς εξεβλήθη ο Αδάμ από τον παράδεισο εξ αιτίας της τροφής και της παρακοής, έτσι πάλι δια μέσου της νηστείας και της υπακοής, αυτός που θέλει, εισέρχεται στον Παράδεισο.
Εάν έρχονται και σε προτρέπουν μερικοί να μη νηστεύεις πυκνά, γιατί θα ασθενήσεις, ούτε να τους πιστεύεις, ούτε να τους ακούσεις.
Ας αγαπήσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε τη νηστεία. Με αυτήν την αρετή κόσμησε το σώμα σου. Βλέπεις τι κατορθώνει η νηστεία; Και νόσους θεραπεύει και ρεύσεις του σώματος ξηραίνει και δαιμόνια εκβάλλει, και τους πονηρούς λογισμούς αποδιώκει και καθιστά το νου λαμπρότερο, την καρδιά καθαρή, το σώμα το εξαγιάζει, και τον άνθρωπο τον οδηγεί μπροστά στο θρόνο του Θεού. Και για να μη νομίσεις ότι αυτά λέγονται έτσι απερίσκεπτα, ιδού, έχεις και τη μαρτυρία του Σωτήρος μας στο Ιερό Ευαγγέλιο. Όταν λοιπόν τον ρώτησαν οι μαθητές λέγοντας, «Κύριε δείξε μας με ποιον τρόπο εκδιώκονται τα ακάθαρτα πνεύματα», ο Κύριος απάντησε, «αυτό το γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο παρά μόνο με προσευχή και νηστεία». Μεγάλη δύναμη είναι όντως η νηστεία και μεγάλα κατορθώματα μπορεί κανείς να πράξει με αυτήν. Η νηστεία είναι η ζωή των Αγγέλων και αυτός που τη χρησιμοποιεί βρίσκεται σε κατάσταση αγγελική.
Πριν από όλες τις αρετές είναι η ταπεινοφροσύνη. Πριν δε από όλα τα πάθη, η γαστριμαργία.³

3 PG. v. 28: 257, 260, 1413

(Ορθόδοξη Ανθολογία, Τόμος 2ος, "ΝΗΣΤΕΙΑ", Ε. Ν. Χρυσοχόος, σ. 21)

και τα όργανά του αγρυπνούν

Ας συγκρίνουμε τη νύχτα του Παύλου με τις νύχτες, όπου συμβαίνουν γλέντια, μεθύσια, ασέλγειες. Σ’ αυτές παρατηρείται ύπνος, που δεν διαφέρει από το θάνατο. Οι αγρυπνίες τους είναι φοβερότερες απ’ τον ύπνο. Διότι εκείνοι μεν κοιμούνται χωρίς να γίνωνται αντιληπτοί, ενώ αυτοί ξαγρυπνούν κατά τρόπο ελεεινό και άθλιο. Ξαγρυπνούν μηχανευόμενοι πονηρίες και ραδιουργίες. Φροντίζουν για χρήματα, πως ν’ αντιμετωπίσουν όσους τους αδικούν. Μελετούν εχθρότητες και ανταλλάσσουν καθημερινά λόγια υβριστικά. Μ’ αυτό τον τρόπο υποδαυλίζουν τη φωτιά της οργής, διαπράττοντας πράγματα ανυπόφορα. Ε.Π.Ε. 16α,360

εμείς του δίνουμε ευρυχωρία

Ασφαλώς δεν προξενεί όλα τα κακά ο διάβολος. Πολλά συμβαίνουν και από τη δική μας ραθυμία. Αν κάπου ο διάβολος είναι αίτιος του κακού, αυτό γίνεται διότι εμείς του το επιτρέπουμε. Πες μου, σε παρακαλώ, πότε ο διάβολος υπερίσχυσε πάνω στον Ιούδα; Λέει ο ευαγγελιστής, ότι μπήκε μέσα του ο Σατανάς. Αλλ’ άκουσε την αιτία: «Ήταν κλέφτης και αφαιρούσε όσα έβαζαν στο ταμείο». Ο Ιούδας άφησε να μπη μέσα του με όλη την άνεσί του ο διάβολος. Επομένως δεν κάνει ο διάβολος την αρχή, αλλ’ εμείς τον δεχόμαστε και τον καλούμε. Ε.Π.Ε. 16β,268 εχθρός για ν’ αφυπνιζώμαστε Ας μη ξεγελάμε τους εαυτούς μας. Δεν είναι ο διάβολος αίτιος της βλάβης μας, αν εμείς είμαστε προσεκτικοί. Άλλωστε ο διάβολος μας ξυπνάει. Μας ξεσηκώνει. Ε.Π.Ε.16β,270

όφις

Αν δούμε στο κρεβάτι μας φίδι να φωλιάζη, προσπαθούμε οπωσδήποτε να το σκοτώσουμε. Τώρα όμως που φωλιάζει στις ψυχές μας ο διάβολος, δεν λαμβάνουμε μέτρα, αλλά μένουμε αδιάφοροι. Ε.Π.Ε. 17,40

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 31-32)

873.Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. 
Στο σπίτι ενός παπά ήταν ανάγκη να καθαρισθή η καπνοδόχος. Φωνάζουν ένα καπνοδοχοκαθαριστή – δε θα ήταν πάνω από 13 χρονών – και τον βάζουν ακριβώς στο δωμάτιο που ήταν πιο χαλασμένο και που χρησίμευε για γραφείο στον παπά. Ο τελευταίος βρισκόταν μέσα και ετοίμαζε το κήρυγμα του. Ο καπνοδοχοκαθαριστής χάθηκε στην καπνοδόχο και σε μια ώρα τελείωσε. Πήγαινε να πληρωθή από τον παπά.
- Πέντε φράγκα, κύριε.
- Να, πάρε τα, είμεθα εξωφλημένοι.
Το παιδί έφυγε.
Ξαναπαίρνοντας την πέννα του ο ιερεύς, σαν κάποιο σιδερένιο χέρι να σφιγγε την καρδιά του. Μια τύψις συνειδήσεως τον πίεζε.
«Εξωφλημένοι; Πως; Αλλά μήπως ο μικρός αυτός είναι μια μηχανή; Δεν έχει μια ψυχή, ψυχή αθάνατη; Δεν έχυσε το αίμα του γι αυτή ο Χριστός;»
Αναπήδησε στην εσωτερική αυτή επίπληξι. Ξαναφωνάζει το παιδί, του κάνει ερωτήσεις για το Θεό, για την Παναγία, για την Κατήχησι και την πρώτη του Κοινωνία. Ούτε κατήχησι είχε μάθει, ούτε πρώτη Κοινωνία είχε κάνει. 
Ο καπνοδοχοκαθαριστής και ο ιερεύς συνεδέθηκαν σαν πατέρας και παιδί. Ύστερα από δύο μήνες, σε ένα κατανυκτικό παρεκκλήσιο, ο ιερεύς ακουμπούσε στα αγνά χείλη του παιδιού τον Άρτον, που καθιστά τους ανθρώπους δυνατούς και ευτυχισμένους. Αργότερα, έπειτα από πολλές σπουδές, ο μικρός καπνοδοχοκαθαριστής χειροτονόταν ιερεύς. Στιγμές συγκινητικώτατες. Εκείνη την ημέρα η πραγματική εξόφλησις είχε γίνει. Η πληρωμή της καρδιάς είχε πληρωθή ολόκληρη.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 400 )

853. «ΚΙ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ».  Κάποτε ο άγιος εφημέριος του Άρς αισθάνθηκε βαρυμένο τον εαυτό του από τις κατηγορίες και παρεξηγήσεις των ενοριτών του.  Κάθισε λοιπόν κι άρχισε να γράφη ένα γράμμα στον Επίσκοπό του για να του εκθέση την κατάστασι.  Όταν έφτασε στο σημείο να υπογράψη διερωτήθηκε τι μέρα ήταν και είδε ότι ήταν Παρασκευή.  «Παρασκευή, είπε, Παρασκευή ήταν η μέρα, κατά την οποίαν με τόσο θάρρος ο Χριστός σήκωσε το σταυρό του».  Ξέσχισε το γράμμα και συνεπέρανε:  «Κι εγώ πρέπει να σηκώνω το σταυρό μου κοντά και μαζί με το Χριστό, έτσι μόνο θα μου φανή ελαφρός».
Στις δοκιμασίες μας, στις θλίψεις μας, στα βάσανα μας ας υψώνωμε τη σκέψι μας στο θείο αρχηγό μας Χριστό.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 392)

"Η Θεία Κοινωνία και ο κορονοϊός"
(σκέψεις ενός πνευματικού)

Ως ιερέας και πνευματικός θα ήθελα να πω τα εξής περί κορονοϊού και Θείας κοινωνίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν θα το έχετε, αδελφοί, από τους άθεους αλλά από τους Χριστιανούς! Οι άθεοι είναι σαφέστατοι και συνεπείς με τις απόψεις τους! Αρνούνται το θαύμα εντελώς! Οπότε είναι αναμενόμενα όσα λένε. Το μεγάλο πρόβλημα θα το έχετε με τους δικούς σας, συγγενείς, φίλους κλπ που "πιστεύουν" αλλά εδώ τώρα κάτι "έπαθε" (ζυγίστηκε τελικά στα δύσκολα) η πίστη τους. Στα ΜΜΕ βλέπουμε λοιπόν την εξής άποψη:
"και εγώ πιστεύω, είμαι Χριστιανός, αλλά τι πειράζει να μην κοινωνήσω για 3 μήνες; Κοινωνώ μετά. Άρα το Πάσχα, π.χ., αν είχα σκοπό να κοινωνήσω, δεν πειράζει, θα κοινωνήσω το Μάιο. Τι κακό είναι αυτό;"
Μα το θέμα δεν είναι ΠΟΤΕ θα κοινωνήσεις, αλλά ΤΟ ΓΙΑΤΙ αναβάλλεις να κοινωνήσεις! Γιατί λοιπόν αναβάλλεις, ματαιώνεις, ενώ θα κοινωνούσες; Διότι τελικά φοβήθηκες. Μπήκε ο λογισμός απιστίας ότι μπορεί να κολλήσω! Η Θ Κοιν. ή είναι σώμα Χριστού ή δεν είναι! Αν είναι έχει διαφορά τώρα ή σε 4 μήνες; Τώρα είναι μη ασφαλής και έπειτα ασφαλής; Άρα ο λόγος που δεν θα πάω και θα περιμένω να περάσει η "μπόρα" (ας είμαι ειλικρινής) είναι διότι φοβάμαι, δεν πιστεύω επομένως στο τι είναι η Θεία Κοινωνία. Άρα αυτό που όλοι λένε: "Ε, και τι έγινε να κοινωνήσω σε 4 μήνες;" κάτι κρύβει. Κοινώνα και σε 14 μήνες! Αλλά γιατί ενώ ήθελες να κοινωνήσεις το ανέβαλλες; Άρα η πίστη στη Θ. Κοιν. είναι ασταθής! Αυτό λένε τώρα παντού! Στα ραδιόφωνα, στα social κλπ! "Ε, και μεις Χριστιανοί είμαστε. Θα κοινωνήσουμε αργότερα". Άρα η Θ. Κοιν. "ΤΩΡΑ" μπορεί να μας κολλήσει! Αυτό κρύβεται από πίσω. Γιατί δεν το λέμε; Σέβομαι, αδελφοί μου, τη δυσκολία του καθενός και τους λογισμούς απιστίας. Αλλά να μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας! Η Εκκλησία της Ρουμανίας δεν κοινωνά με κουταλάκια. Είναι ψέμα! Υπάρχει εγκύκλιος που το αναιρεί ξεκάθαρα! Τόσο καλά ενημερώθηκαν οι δημοσιογράφοι! Αλλά η προπαγάνδα έχει φουλ ανακρίβεια! Καμία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν θα αλλάξει το παραμικρό στη Θ. Κοινωνία. Αυτή η "κρίση" βγάζει στη φόρα το πόσο πραγματικά πιστεύουμε ΟΛΟΙ μας! Μας ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΛΟΥΣ! Σαν κόσκινο μας κοσκινίζει και σαν ζυγαριά μας ζυγίζει! Επίσης ακούμε και το άλλο τώρα:
"Όποιος κοινωνεί να μας το λέει να τον απομονώσουμε, διότι ίσως κόλλησε. Εσύ αν πιστεύεις σκασίλα μου, εγώ δεν θέλω να με κολλήσεις όμως! Οπότε κοινώνα και κάτσε σπίτι σου! Μακριά από μένα!" ή, "θα κοινωνήσεις; τότε αναβάλλουμε την επίσκεψη στο σπίτι σας!" Είδατε, αδελφοί μου, ένας μικρός ιδιότυπος διωγμός; Σε λίγο το επόμενο βήμα είναι (το είπαν!) όσοι κοινωνάτε να κάνετε δικό σας γκέτο, να μένετε μόνοι σας!" Δηλαδή περίπου θα μας βάλουν και σε κάνα στρατόπεδο συγκέντρωσης! Εγώ δεν λέω να τσακωνόμαστε με τους δικούς μας. Θα συνιστούσα ταπεινά, σιωπή και αποφυγή εντάσεων και συζητήσεων διότι εδώ πλέον αποκαλύπτονται ΟΛΑ. Αποκαλύπτεται ότι μιλάμε ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ οι Χριστιανοί με τους κοσμικούς. Άλλη λογική! Υποτίθεται με Χριστιανούς που το Πάσχα θα ψάλλουν "Χριστός ανέστη"! αλλά αυτοί θα αναβάλλουν τη Θεία Κοιν. το Πάσχα (!) γιατί ανέστη μεν ο Χριστός(!) οπότε είναι ο Θεός (ή όχι τελικά;) αλλά μεταδίδει ασθένεια αν Τον κοινωνήσω σήμερα π.χ. που ψέλνω "Χριστός ανέστη!" Τέτοια κοροϊδία του εαυτού μας! Οπότε ή πιστεύει κάποιος ή δεν πιστεύει! Εξευτέλισαν στα ΜΜΕ την Ιερά Σύνοδο που είπε το αυτονόητο!
Οι άλλοι αιρετικοί τι μας νοιάζει αν έκλεισαν εκκλησίες (άλλο αν υπάρξει μία γενική απαγόρευση κάθε εξόδου με κρατική εντολή! άλλο αυτό) ή θα μεταδίδουν αλλιώς τη Θ. Κοινωνία (που δεν είναι Θεία Κοιν. αφού είναι αιρετικοί); Εμείς με τα μυαλά των αιρετικών θα πάμε; Αυτοί μπορεί να την δίνουν αν θέλουν και σε σακουλάκι ή να την πίνουν και με καλαμάκι του φραπέ αν θέλουν μήπως κολλήσουν! Τόσο πιστεύουν και αυτοί! Εύγε τους! Εμείς όμως είμαστε Ορθόδοξοι! Χαίρομαι που αυτή η "κρίση" θα μας κοσκινίσει όλους. Να δούμε τελικά πόσο πιστεύουμε στο Χριστό. Οπότε, μην σας παραξενέψει, τον πόλεμο θα τον φάτε πιο πολύ από τους δικούς μας. Αυτή είναι η ποιότητα της Ορθοδοξίας μας, της ποιμαντικής ημών των κληρικών. Να πόσο εμπνεύσαμε και εμείς το ποίμνιο μας... Μην τους κατακρίνετε όμως τους αδελφούς αυτούς. Προσευχηθείτε για αυτούς να ξεκαθαρίσει και να δυναμώσει η πίστη τους. Όσοι από σας πολεμηθείτε, χλευαστείτε, απομονωθείτε κλπ. είστε μακάριοι από τον Κύριο. Θα δείτε πολλά, θα ακούσετε πολλά και από δικούς σας που θα δακρύζουν βέβαια (!) τη Μ. Πέμπτη στο "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου" και δώστου συγκίνηση στο "Αι γενεαί πάσαι" στα πρωινάδικα στην tv (είναι Μ. Εβδομάδα βλέπεις..) Αλλά τώρα στην ίδια εκπομπή λένε προσοχή στη Θ. Κοινωνία.... Τι ωραίος Χριστιανισμός! Αλλά "το Πάσχα αν κοινώνησες, συγγνώμη αλλά δεν θα φάμε μαζί, μην μας κολλήσεις αν κόλλησες εσύ από τη Θ.Κοιν." Είστε έτοιμοι για αυτά ή θα το παίξουμε και εμείς τρελοί και Ορθόδοξοι γιαλαντζί;....Για να δούμε: μας κοστίζει κάτι ο Χριστιανισμός μας, είμαστε έτοιμοι να χλευαστούμε για αυτόν το Χριστό;
Σε περίπτωση οικογενειακών διαμαχών βέβαια πρέπει να ρωτήσουμε τον πνευματικό πως να χειριστούμε το θέμα της Θείας Κοινωνίας. Όχι άτσαλες κινήσεις.
Το να έχει κάποιος λογισμούς απιστίας το καταλαβαίνω απόλυτα και θα τον αγκαλιάσουμε αυτόν τον αδελφό με χαρά! Αλλά το να "θεολογώ" και για την απιστία μου και να τη "λέω" και σε όποιον πιστεύει γνήσια ή και να του κάνω φασαρία-πόλεμο (!) επειδή κοινώνησε, ε, αυτό είναι σατανικό.... Φυσικά δεν ισχύει ακριβώς το ίδιο για φίλημα εικόνων, σταυρού κλπ. Εκεί δεν θα κατηγορήσουμε κάποιον αν διστάζει να φιλήσει τα ιερά αντικείμενα. Δεν είναι η Θεία Κοινωνία. Για αυτό άλλωστε καθαρίζουμε συνεχώς τις εικόνες κλπ. Κατανοούμε τη δυσκολία. Αλλά και στη Θεία Κοινωνία; ε, πάει πολύ! Κοσκινίζει το κόσκινο... για να ζυγιστούμε όλοι μας. Δόξα τω Θεώ για αυτήν την "κρίση". Ίσως βγάλει πιο "πιστούς" πιστούς . Επίσης δείτε άγχος, πανικό, ενδιαφέρον για τον κορονοϊό! Τους 2 τελευταίους μήνες ψάξτε, αν θέλετε, πόσοι πέθαναν στον πλανήτη από ΠΕΙΝΑ!
Ψάξτε! πολλαπλάσιοι από κορονοϊούς! Αλλά εκεί σκασίλα μας! Ας πεθάνουν! Ξέρετε γιατί; Διότι δεν μεταδίδεται!!!! Μόνο όταν αγγίξει κάτι το ΕΓΩ μας, τον εαυτούλη μας και τους "δικούς" μας νοιαζόμαστε!! Και φοβόμαστε! Αλλά, κατά τα άλλα, θα ψάλλουμε "Χριστός ανέστη" και να τα πυροτεχνήματα και οι βλακείες με τις ρουκέτες και τέλειωσε το εορταστικό παραμυθάκι της ετήσιας φολκλόρ Ορθοδοξίας μας. Άντε και του χρόνου πάλι στην Εκκλησία!!! "Ζήτω" λοιπόν αυτή η "νέα" Ορθοδοξία μας.... να την χαιρόμαστε...

πατήρ Νικόλαος

99. Αν εσύ δεν μας έσωζες, Κύριε, αν συ δεν μας ευεργετούσες, θα είχαμε καή μέσα στην κάμινο των παθών μας, θα είχαμε γίνει λεία του Σατανά και θα χάναμε την αιώνιο ζωή. «Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων· η παγίς εν ονόματι Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην» (Ψαλμ. ρκγ’ 7,8).

100. Ποιά είναι η σχέσις μου με τον Θεό; Από το ένα μέρος, η σχέσις του κτίσματος προς τον Ποιητή του, του πολύτιμου αντικειμένου προς τον Καλλιτέχνη που το έφτιαξε, του κερμίνου σκεύους προς τον Κεραμέα. Από το άλλο, της εικόνος προς το Πρωτότυπο της, του παιδιού προς τον Πατέρα του, του λυτρωμένου προς τον Λυτρωτή του, του ευεργετημένου προς τον Ευεργέτη του, του προσκεκλημένου στους γάμους προς τον Νυμφίο, του πολιτογραφημένου της ουρανίου βασιλείας προς τον Βασιλέα της, του υποδίκου προς τον Κριτή του.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 58-59)