Του Αββά του Ρωμαίουα’ . Ήλθε κάποτε ένας μοναχός Ρωμαίος, οπού είχε ανεδειχθή μεγάλος στο παλάτι, και εγκαταστάθηκε σε Σκήτη, πλησιέστερα στην εκκλησία. Είχε δε και ένα δούλο, να τον υπηρετή. Βλέποντας λοιπόν ο πρεσβύτερος την αδυναμία του και μαθαίνοντας από τί καλοπέραση ήταν, ό,τι ο Θεός οικονομούσε και ερχόταν στην εκκλησία, του το έστελνε. Και αφού έκαμε εικοσιπέντε χρόνια σε Σκήτη, έγινε διορατικός και ονομαστός. Ακούοντας δε ένας από τους μεγάλους Αιγυπτίους γι’ αυτόν, ήλθε να τον δη, περιμένοντας να βρή σ’ αυτόν κάποια περισσότερη σωματική άσκηση. Μπαίνοντας, τον ασπάσθηκε και αφού προσευχήθηκαν, κάθισαν. Τον βλέπει λοιπόν ο Αιγύπτιος…

Του Αββά ΠαύλουΔιηγήθηκε κάποιος από τους πατέρες για έναν Αββά Παύλο, ότι ήταν από τα κάτω μέρη της Αιγύπτου, κατοικούσε δε στη Θηβαΐδα. Ότι αυτός κρατούσε στα χέρια του τα κερασφόρα ερπετά και τους σκορπιούς και τα φίδια και τα έσχιζε καταμεσίς. Και του έβαλαν οι αδελφοί μετάνοια, λέγοντας: «Πες μας, τί έργο έκαμες και έλαβες αυτό το χάρισμα;». Και τους αποκρίθηκε: «Συγχωρήστε με, πατέρες. Αν τινάς αποχτήση καθαρή ψυχή, όλα υποτάσσονται σ’ αυτόν, όπως στον Αδάμ, όταν ήταν στον παράδεισο, πριν παραβή την εντολή».Του Αββά Παύλου του σαρωτήα’ . Ο Αββάς Παύλος οπού είχε το διακόνημα να σαρώνη τη…

Του Αββά Πέτρου του Πιονίτη α’. Έλεγαν για τον Αββά Πέτρο τον Πιονίτη, στα Κελλιά, ότι κρασί δεν έπινε. Όταν λοιπόν γήρασε, ετοιμάζουν οι αδελφοί λίγο κρασί ανακατεμένο με νερό και τον παρακαλούσαν να το δεχθή. Και έλεγε: «Πιστέψτε με, σαν ακριβό αρωματικό κρασί το έχω». Και έκρινε τον εαυτό του, πίνοντας από εκείνο το νερωμένο κρασί. β’ . Ένας αδελφός είπε στον Αββά Πέτρο του Αββά Λώτ: «Όταν είμαι στο κελλί μου, η ψυχή μου ειρηνεύει. Αν όμως έλθη κάποιος αδελφός και μου πη τα έξω λόγια, η ψυχή μου πέφτει σε ταραχή». Λέγει ο Αββάς Πέτρος: «Έλεγε ο…

Του Αββά ΠιστούΔιηγήθηκε ο Αββάς Πιστός, λέγοντας: «Πήγαμε εφτά αναχωρητές στον Αββά Σισώη οπού κατοικούσε στο Κλύσμα και τον παρακαλέσαμε να μας πη κάτι ωφέλιμο. Και αποκρίθηκε: «Συχωρήστε με, άνθρωπος ακατάρτιστος είμαι. Αλλά πήγα στον Αββά Ώρ και στον Αββά Αθρέ. Βρισκόταν δε άρρωστος ο Αββάς Ώρ δεκαοχτώ χρόνια. Και τους έβαλα μετάνοια, ζητώντας να μου πουν κάτι ωφέλιμο. Και είπε ο Αββάς Ώρ: Τί να σου πώ; Πήγαινε και ό,τι βλέπεις κάμε. Ο Θεός μ΄ εκείνον είναι όπου επιδίδεται με ζήλο στο να βιάζη τον εαυτό του σε όλα. Και δεν ήταν από την ίδια περιφέρεια ο Αββάς Ώρ…

Του Αββά Παμβώ α’. Ήταν ένας λεγόμενος Αββάς Παμβώ και γι΄ αυτόν αναφέρουν, ότι επί τρία χρόνια παρακαλούσε τον Θεό, λέγοντας: «Μη με δοξάσης πάνω στη γη». Και τόσο τον δόξασε ο Θεός, ώστε δεν μπορούσε τινάς να τον ατενίση κατά πρόσωπο, από τη δόξα όπου έλαμπε στην όψη του. β’. Ήλθαν κάποτε αδελφοί στον Αββά Παμβώ και τον ρώτησε ο ένας, λέγοντας: «Αββά, εγώ επί δυο μέρες νηστεύω και δυο ψωμιά τρώγω. Άρα σώζω την ψυχή μου ή είμαι σε πλάνη;». Είπε δε και ο άλλος: «Αββά, εγώ κερδίζω δυο μικρά νομίσματα από το εργόχειρό μου κάθε μέρα και…

ρξη’. Συνέβη μερικοί πατέρες, όπου ανάμεσά τους ήταν και ο Αββάς Ποιμήν, να πάνε στο σπίτι ενός φιλοχρίστου ανθρώπου. Και εκεί όπου έτρωγαν, τους παρέθεσαν και κρέας. Έφαγαν δε όλοι εκτός από τον Αββά Ποιμένα. Και θαύμαζαν οι γέροντες όπου δεν έτρωγε, γνωρίζοντας τη διάκρισή του. Όταν λοιπόν σηκώθηκαν, του λέγουν: «Συ είσαι ο Ποιμήν και έτσι έκαμες;». Τους αποκρίθηκε ο γέρων: «Συγχωρήστε με, πατέρες. Σεις φάγατε και κανείς δεν σκανδαλίστηκε. Εγώ όμως αν έτρωγα, επειδή πολλοί αδελφοί έρχονται πολύ κοντά μου, θα ζημιώνονταν, λέγοντας: Ο Ποιμήν έφαγε κρέας και εμείς δεν τρώμε;». Και θαύμασαν τη διάκρισή του.ρξθ’. Είπε ο…

ρνα’ . Ένας αδελφός συμβουλεύτηκε τον Αββά Ποιμένα, λέγοντας: «θέλω σε Κοινόβιο να εισέλθω και να κατοικήσω». Του λέγει ο γέρων: «Αν θέλης σε Κοινόβιο να εισέλθης, μονάχα αμεριμνώντας για κάθε συνάντηση και κάθε ζήτημα, θα μπορέσης να ανταποκριθής στην κοινοβιακή ζωή. Γιατί ούτε και μόνο του το κανάτι του νερού δεν θα εξουσιάζης».ρνβ’. Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Ποιμένα, λέγοντας: «Τί να κάμω;». Και είπε: «Είναι γραμμένο :  «Ότι την ανομίαν μου εγώ αναγγελώ και μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου».ρνγ’. Είπε ο Αββάς Ποιμήν: «Δεν επιτρέπεται καθόλου στον άνθρωπο να κάμη λόγο για τους λογισμούς της σαρκικής αμαρτίας και…

ρμα’. Ένας αδελφός πήγε στον Αββά Ποιμένα. Και καθώς ήταν γύρω και άλλοι μερικοί, επήνεσε έναν αδελφό, λέγοντας ότι ήταν «μισοπόνηρος». Λέγει ο Αββάς Ποιμήν σ΄ αυτόν όπου το είπε: «Και τί είναι μισοπονηρία;».  Αλλά ο αδελφός τα έχασε και δεν ήξερε τί να αποκριθή. Σηκώθηκε λοιπόν, έβαλε μετάνοια στον γέροντα και τον ρώτησε τί σημαίνει μισοπονηρία. Και ο γέρων είπε: «Μισοπονηρία είναι αυτό: Το να έχη μισήση τινάς τις αμαρτίες του και να δικαιώση τον πλησίον του».ρμβ’. Ένας αδελφός πήγε στον Αββά Ποιμένα και του είπε: «Τί να κάμω;». Του λέγει ο γέρων: «Πήγαινε και πλησίασε το θέλημα του…

ριζ’. Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Ποιμένα, λέγοντας: «Τί σημαίνει το να οργισθής χωρίς λόγο στον αδελφό σου;». Και είπε: «Κάθε αδικία οπού θα σου κάμη ο αδελφός σου για δικό του όφελος και θα του οργισθής, χωρίς λόγο οργίζεσαι. Και αν σου βγάλη το δεξί μάτι και σου κόψη το δεξί χέρι και οργισθής μαζί του, χωρίς λόγο οργίζεσαι. Αν όμως σε χωρίζη από τον Θεό, τότε να οργισθής».ριη΄. Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Ποιμένα, λέγοντας: «Τί να κάμω με τις αμαρτίες μου;». Του λέγει ο γέρων: «Όποιος θέλει να λυτρωθή από αμαρτίες, με τον κλαυθμό λυτρώνεται απ΄ αυτές.…

ργ’. Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Ποιμένα, λέγοντας: «Σε καιρό οπού είχα θλίψη, ζήτησα από ένα των αγίων κάτι χρήσιμο. Και μου το έδωσε χάρισμα, από αγάπη. Αν λοιπόν και σ΄ εμένα τα φέρη δεξιά ο Θεός, να το δώσω και εγώ χάρισμα, από αγάπη, σε άλλους ή μάλλον σ΄ αυτόν οπού μου το έχει δώσει;». Του λέγει ο γέρων: «Το σωστό, για τον Θεό, είναι να δοθή σ΄ εκείνον. Γιατί του ανήκει». Του λέγει ο αδελφός: «Αν λοιπόν του το πάω και δεν θελήση να το πάρη, αλλά μου πη να το δώσω όπου θέλω, από αγάπη, τί να…