Ο ΑΒΒΑΣ Βενιαμίν μας διηγείται το ακόλουθο περιστατικό: Όταν ήμουν ακόμη αρχάριος στην μοναχική ζωή και νεοφερμένος στην σκήτη, πήγα να θερίσω με τους άλλους αδελφούς. Στην επιστροφή μας μοίρασαν από ένα σφραγισμένο φλασκί λάδι. Το επόμενο καλοκαίρι μας είπαν να πάμε το περίσσευμα του λαδιού στην εκκλησία. Όλοι οι άλλοι αδελφοί πήγαν σφραγισμένα τα φλασκιά, όπως τα είχαν πάρει. Κανένας δεν είχε δοκιμάσει λάδι. Μόνο το δικό μου βρέθηκε σε μια μεριά τρυπημένο. Το είχα ανοίξει με μια βελόνα κι είχα βάλει μια σταγόνα στο στόμα μου για να το δοκιμάσω. Ένιωσα τότε τόση ντροπή, σαν να είχα πέσει…

Του Αββά Φήλικος α'. Πήγαν κάποιοι αδελφοί στον Αββά Φήλικα, έχοντας μαζί τους λαϊκούς. Και τον παρακάλεσαν να τους πή κάτι ωφέλιμο. Αλλά ο γέρων σιωπούσε. Αφού δε πολύ ακόμη τον παρακάλεσαν, τους είπε: « Λόγο θέλετε να ακούσετε ; ». Του απαντούν: « Ναι, Αββά ». Είπε λοιπόν ο γέρων: « Τώρα πλέον δεν υπάρχει λόγος. Όταν ρωτούσαν οι αδελφοί τους γέροντες και έχαναν ό,τι εκείνοι τους έλεγαν, ο Θεός έδινε από πάνω τη χάρη πώς να μιλήσουν. Τώρα όμως, επειδή ρωτούν μεν, αλλά δεν κάνουν όσα ακούνε, ο Θεός πήρε τη χάρη του λόγου από τους γέροντες. Και…

Του Αββά Τι θ ό ηα'. Έλεγαν για τον Αββά Τιθόη, ότι, αν γρήγορα δεν κατέβαζε τα χέρια του όταν στεκόταν σε προσευχή, αρπαζόταν ο νους του στα άνω. Όταν λοιπόν συνέβαινε να συμπροσεύχεται με αδελφούς, φρόντιζε γρήγορα να κατεβάζη τα χέρια, για να μή αρπαγή ο νους του και χρονίση.β'. Έλεγε ο Αββάς Τιθόης : « Ξενιτεία είναι το να είσαι κύριος του τι λές ».γ'.  Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Τιθόη: «Πώς να φυλάξω την καρδιά μου ; ». Του λέγει ο γέρων: « Πώς να φυλάξουμε την καρδιά μας, όταν είναι ανοιγμένες η γλώσσα και η κοιλιά…

Της Αμμάς Συγκλητικήςα'.  Είπε η Αμμάς Συγκλητική : « Αγών και κόπος πολύς είναι σε όσους προσέρχονται στον Θεό για πρώτη φορά, ύστερα δε χαρά ανεκλάλητη. Όπως όσοι θέλουν να ανάψουν φωτιά, πρώτα γεμίζουν καπνούς και δακρύζουν και έτσι κατορθώνουν αυτό οπού θέλουν, και η Γραφή λέγει: Ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον, ανάλογα πρέπει και εμείς να ανάψουμε τη Θεία φωτιά με δάκρυα και κόπους ».β'. Είπε πάλι: « Εμείς όπου διαλέξαμε τον μοναχικό βίο, πρέπει να κατέχουμε άκρα σωφροσύνη. Βέβαια και στους ανθρώπους του κόσμου φαίνεται να υπάρχη σωφροσύνη, αλλά είναι μαζί της και η αφροσύνη. Και αυτό συμβαίνει…

Του Αββά Σερίνουα'. Έλεγαν για τον Αββά Σερίνο, ότι πολύ εργαζόταν και δυο παξιμάδια έτρωγε όλα και όλα. Πήγε σ’ αυτόν λοιπόν ο Αββάς Ιωσήφ, όπου μόναζε κοντά του και ήταν και αυτός μεγάλος ασκητής, και του είπε: « Στο κελλί μου, κάνω με ακρίβεια την άσκηση μου. Όταν όμως βγω, συγκαταβαίνω στους αδελφούς ». Και του λέγει ο Αββάς Σερίνος: « Μεγάλη αρετή δεν είναι να κάνης το χρέος σου μέσα στο κελλί, αλλά μάλλον όταν είσαι έξω από το κελλί».β'. Είπε ο Αββάς Σερίνος: « Πέρασα τον καιρό μου θερίζοντας, ράβοντας, πλέκοντας. Και παρ’ όλα αυτά, αν το…

Του Αββά ΣωπάτρουΠαρακάλεσε κάποιος τον Αββά Σώπατρο, λέγοντας: «Δός μου εντολή, Αββά, και θα την τηρήσω». Και εκείνος του είπε: «Να μη εισέλθη γυναίκα στο κελλί σου και να μη διαβάσης απόκρυφα και να μη θελήσης να εμβαθύνης στα σχετικά με τη θεία εικόνα. Γιατί αυτό δεν είναι αίρεση, αλλά ανοησία και φιλονεικία και των δυο μερών. Επειδή είναι αδύνατο να γίνη κατανοητό αυτό το μυστήριο από όλη τη δημιουργία».Του Αββά Σαρματάα’ . Είπε ο Αββάς Σαρματάς: «Προτιμώ άνθρωπο αμαρτωλό αν ξέρη ότι αμάρτησε και μετανοή, από άνθρωπο αναμάρτητο οπού έχει την ιδέα ότι κάνει το θέλημα του Θεού».β’ .…

Του Αββά Σιλουανούα’ .  Πήγαν κάποτε ο Αββάς Σιλουανός και ο μαθητής του Ζαχαρίας σε Μοναστήρι. Και τους έβαλαν να φάνε λιγάκι πριν ξεκινήσουν. Και όταν βγήκαν, βρήκε ο μαθητής του νερό στον δρόμο και ήθελε να πιή. Και του λέγει ο γέρων: «Ζαχαρία, νηστεία σήμερα». Και εκείνος λέγει: «Δεν φάγαμε πάτερ;». Αποκρίνεται ο γέρων: «Το ότι φάγαμε, ήταν της αγάπης. Εμείς όμως, ας κρατήσουμε τη νηστεία, τέκνο μου».β’ . Ο ίδιος, ενώ βρισκόταν κάποτε με αδελφούς, ήλθε σε έκσταση κα πέφτει κατά πρόσωπο. Και όταν, υστέρα από αρκετή ώρα, σηκώθηκε, έκλαιε. Και τον ρώτησαν οι αδελφοί, λέγοντας: «Τι έχεις,…

λα'. Έλεγαν για τον Αββά Σισώη τον Θηβαίο, ότι έμεινε στον Καλαμώνα του Αρσενοΐτη. Και ένας άλλος γέρων ήταν άρρωστος στην άλλη λαύρα. Και μόλις το άκουσε, λυπήθηκε. Επειδή δε επί δυο μέρες νήστευε και ήταν μέρα οπού δεν έτρωγε, λέγει μέσα του σαν το πληροφορήθηκε: «Τί να κάμω; Αν πάω, ίσως με αναγκάσουν οι αδελφοί να φάω. Και αν περιμένω έως αύριο, ίσως τελευτήση. Λοιπόν, αυτό θα κάμω. Πηγαίνω και δεν τρώγω». Και έτσι ξεκίνησε νηστικός. Συμμορφώθηκε με την εντολή του Θεού, αλλά και την άσκηση του, οπού έκανε για τον Θεό, δεν την κατέλυσε.λβ’ . Διηγήθηκε ένας από…

ιστ’ . Πήγαν κάποιοι στον Αββά Σισώη, για να ακούσουν απ’ αυτόν ωφέλιμο λόγο και τίποτε δεν τους είπε. Πάντα δε έλεγε: «Συγχωρήστε με». Βλέποντας δε τα ζεμπίλια του, είπαν στον μαθητή του Αβραάμ»: «Τί τα κάνετε αυτά τα ζεμπίλια;». Και εκείνος είπε: «Εδώ και εκεί τα ξοδεύουμε». Ακούοντας δε ο γέρων, είπε: «Και ο Σισώης από εδώ και από εκεί τρώγει». Και εκείνοι, ακούοντας, πολύ ωφελήθηκαν. Και έφυγαν με χαρά, οικοδομημένοι από την ταπείνωσή του. ιζ'. Συμβουλεύθηκε ο Αββάς Αμμών της Ραϊθώ τον Αββά Σισώη: «'Όταν διαβάζω κάτι στη Γραφή, ο λογισμός μου με σπρώχνει να φιλοτεχνήσω σχετικό λόγο,…

Του Αββά Σισώη του μεγάλουα’ . Ένας αδελφός αδικήθηκε από άλλον αδελφό και πήγε στον Αββά Σισώη, λέγοντάς του: «Αδικήθηκα από έναν αδελφό και θέλω να πάρω εκδίκηση». Ο δε γέρων τον στήριζε, λέγοντας: «Όχι, τέκνο μου. Άφησε καλύτερα στον Θεό την εκδίκηση».  Αλλά εκείνος έλεγε: «Δεν θα ησυχάσω ώσπου να εκδικηθώ». Του λέγει τότε ο γέρων: «Ας προσευχηθούμε, αδελφέ». Και σηκώθηκε και είπε ο γέρων: «Κύριε, δεν σε έχουμε πλέον ανάγκη να φροντίζης για μας. Γιατί μόνοι μας παίρνουμε το δίκιο μας». Αυτό λοιπόν ακούοντας ο αδελφός, έπεσε στα πόδια του γέροντος και είπε: «Δεν θέλω πλέον να εκδηκηθώ…