652. Όταν προσεύχεσαι στον Κύριο, έχε τα πνευματικά σου μάτια στραμμένα στον έσω άνθρωπο, στην ψυχή σου. Ο Κύριος είναι εκεί, στους λογισμούς σου, στα αγαθά σκιρτήματα της καρδιάς σου, όπως είναι συνάμα και παντού. «ἐγγύς σου τὸ ρῆμά (δηλαδή: ο Λόγος, ο Θεός) ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου» (Ρωμ. ι’ 8)

653. Είναι ωραίο πράγμα να ανάβουμε καντήλια μπροστά στις άγιες εικόνες. Αλλά πιο ωραίο πράγμα είναι να προσφέρουμε στον Θεό σαν θυσία τη φλόγα της αγάπης, Τότε είμαστε αληθινοί προσκυνηταί του. Αν ανάβης καντήλια στις εικόνες και δεν έχης αγάπη προς τον θεό και τον πλησίον σου, αν είσαι φιλάργυρος και φιλόνεικος, η θρησκεία σου είναι ματαία.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 257-258)

650. «Μη επιλήσεται γυνή του παιδίου αυτής του μη ελεήσαι τα έκγονα της κοιλίας αυτής; Ει δε και ταύτα επιλάθοιτο γυνή, αλλ΄ εγώ ουκ επιλήσομαί σου, είπε Κύριος» (Ησ. μθ’ 15). Υπάρχει στον κόσμο αγάπη μεγαλύτερη από την αγάπη της μάνας; Είναι δυνατόν μία μητέρα να μη ληπηθή το παιδί της, να το ξεχάση; Ας υποθέσουμε ότι αυτό το απίθανο πράγμα συμβαίνει. Αλλά εγώ – λέγει ο Κύριος – σας έχω αγάπη που υπερβαίνει απείρως την αγάπη της μητέρας προς το παιδί της. Εγώ ποτέ δεν θα σας ξεχάσω και δεν θα σας παραπετάξω. Τι πεποίθησι, τι ελπίδα ο Ίδιος ο Κύριος μας εμπνέει μ’ αυτά του τα λόγια ως προς την Πρόνοιά του, που πάντοτε γνοιάζεται για μας και ποτέ δεν μας εγκαταλείπει!

651. Η ανθρώπινη ψυχή κατοικεί στο σώμα της σαν ένα μικρό κόσμο. Όπως τον παλιό καιρό, εξ αιτίας της ανομίας που είχε απλωθή στη γη, ο Θεός τιμώρησε τους αμαρτωλούς κατοίκους της με τον κατακλυσμό, με φυσικά δηλαδή μέσα, έτσι τιμωρεί κάποτε και κάθε αμαρτωλό άνθρωπο μες από το ίδιο του το σώμα. Τα στοιχεία του σώματος, όπως το νερό του κατακλυσμού, παύουν να μένουν στα όριά τους, εξαπολύονται και καταστρέφουν το σώμα με τις αρρώστιες. Ο Θεός μας τιμωρεί τότε μες από τον ίδιο τον εαυτός μας. «Δι' ὧν τις ἁμαρτάνει διὰ τούτων κολάζεται» (Σοφδ. Σολ. ια’ 16).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 257)

Η ιδέα της Βασιλείας του Θεού μας ανοίγει μεγάλες προοπτικές. Ο Κύριός μας όμως θέλει να καταστήσει αυτή την ιδέα ακόμη ακριβέστερη, πιο συγκεκριμένη. Τώρα χρησιμοποιεί τη λέξη «θέλημα». Κάνω το θέλημα του Θεού εδώ και τώρα, σημαίνει, κατά κάποιο τρόπο, ότι εξαργυρώνω μια επιταγή χωρίς όριο: τη Βασιλεία του Θεού. (Ας μας συγχωρεθεί αυτή η σύγκριση)! Η Βασιλεία του Θεού πρακτικά μεταφράζεται σε μια σειρά από θεία θελήματα που αντιστοιχούν σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Το θέλημα του Θεού εκφράζεται κατ’ αρχήν από τα διδάγματα του Ευαγγελίου, των οποίων η Εκκλησία είναι φύλακας και αυθεντικός ερμηνευτής. Υπάρχουν εδώ γενικοί νόμοι που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους και όλες τις εποχές, όσο κι αν η εφαρμογή τους σε συγκεκριμένες περιπτώσεις διαφοροποιείται ή παίρνει πολλές αποχρώσεις.

Μέσα στο ίδιο το Ευαγγέλιο δεν υπάρχουν τόσο διδάγματα όσο το παράδειγμα και το Πρόσωπο του Σωτήρος, τα οποία αποτελούν τον υπέρτατο κανόνα ζωής: Τι θα έκανε ο Ιησούς, αυτή τη στιγμή, στη δική μου θέση; Η ακτινοβολία του ζωντανού Προσώπου του Κυρίου υποκαθιστά τις Πλάκες του Νόμου.

Το θέλημα του Θεού εκφράζεται ακόμη και από τη φωνή του Αγίου Πνεύματος που ακούμε μέσα μας. Ο κοινός για όλους ευαγγελικός νόμος συμπληρώνεται και προσαρμόζεται καθώς ο Θεός επιφυλάσσει στον καθένα από μας συγκεκριμένα καθήκοντα, διαφορετικά απ’ αυτά των αδελφών μας. Το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που δείχνει στον κάθε ένα τη δική του κλήση, τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει. Αν ρωτούμε συχνά τον Κύριο τι πρέπει να κάνουμε (κυρίως εκεί όπου οι πράξεις φαίνονται χωρίς ιδιαίτερη σημασία, γιατί μπροστά στον Θεό δεν υπάρχει πράξη μικρή ή αδιάφορη)˙ εάν εναποθέτουμε με υπακοή και ταπείνωση το αυτεξούσιό μας στα θεία Του χέρια˙αν παραιτούμαστε από τα μακροπρόθεσμα σχέδιά μας και αποφασίσουμε να πορευθούμε βήμα βήμα, κάτω από το φως του Θεού, με το χέρι μας μέσα στο χέρι Του, τότε η ζωή μας αποκτά καθοδήγηση, γινόμαστε τα πιστά πρόβατα που ακολουθούν τον Καλό Ποιμένα και ακούνε τη φωνή Του.

Αυτή η αναζήτηση της θείας κατευθύνσεως, που θέλουμε να αποκαλυφθεί μέσα μας, δεν θα πρέπει να εκφυλιστεί σε ατομιστική αυταπάτη. Βρισκόμαστε στην αυταπάτη, αν στηριζόμαστε σε δήθεν εσωτερικές αποκαλύψεις, ώστε να ενεργούμε αντίθετα με το Ευαγγέλιο. Μέσα στη διδασκαλία της Εκκλησίας θα βρούμε τον ασφαλή κανόνα που σταθεροποιεί τον σκοπό και τα όρια της ελευθερίας μας.

Τέλος, το θέλημα του Θεού εκφράζεται μέσα από τα γεγονότα: όχι από τις καταστάσεις που εμείς επιλέγουμε για τον εαυτό μας, αλλά από αυτές τις οποίες συναντούμε στη ζωή. Κάθε ένα από αυτά τα περιστατικά πρέπει να γίνεται αποδεκτό με υποταγή, ως εάν να εκφράζει το θεϊκό σχέδιο εκείνης της στιγμής για μας. Όσο οδυνηρή κι αν φαίνεται η παρούσα κατάσταση, μπορεί και πρέπει να αποβεί για το καλό μου, εάν εγώ ανταποκριθώ με τον τρόπο που ο Θεός περιμένει από μένα. Αυτός ο τρόπος ισοδυναμεί με την επιθυμία, να εκπληρώσω στον πληρέστερο βαθμό το θέλημα του Θεού μέσα στην περίσταση που με έβαλε. Κάθε μέρα λοιπόν, κάθε ώρα και κάθε λεπτό μου μεταφέρουν το θείο θέλημα με τη μορφή, των γεγονότων ή των καταστάσεων που συναντώ. Υπάρχει, θα λέγαμε, το μυστήριο της παρούσας στιγμής. Το να δεχτώ αυτό το θείο θέλημα που σηματοδοτεί η στιγμή, είναι κάτι περισσότερο από απλή υπακοή: σημαίνει ότι «αφήνομαι», όπως το παιδί στα χέρια του Πατέρα.

Ο Κύριός μας είπε, ότι εκείνοι που θα εισέλθουν στη Βασιλεία Του δεν είναι όσοι επαναλαμβάνουν «Κύριε, Κύριε…» αλλά όσοι κάνουν το θέλημα του Πατρός Του. Ο ίδιος, στην καθοριστική στιγμή του πειρασμού μέσα στον Κήπο της Γεθσημανή, όταν ένιωσε τρόμο μπροστά στο Ποτήριο των δοκιμασιών που Τον περίμεναν, είπε στον Πατέρα Του: «πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω», δίνοντάς μας το παράδειγμα της τέλειας, της απόλυτης υπακοής.

Το θέλημα του Θεού είναι σαν μια ακριβέστατη γραμμή τεντωμένη στον χώρο μας: είμαι από τη μία πλευρά ή από την άλλη, από τη θετική ή από την αρνητική, ανάλογα με το εάν υποτάσσομαι σ’ αυτό το θέλημα. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να έχω το ένα μου πόδι από τη μία πλευρά της γραμμής και το άλλο από την άλλη. Παίρνω θέση με ολόκληρη την προσωπικότητά μου. Η τοποθέτησή μου ως προς το θέλημα του Θεού, αυτή τη στιγμή, με δικαιώνει ή με κατακρίνει. Αν όμως με δικαιώνει, αυτό καθόλου δεν οφείλεται στις δικές μου δυνάμεις. Είναι κατ’ αρχήν έργο της Χάριτος -θεϊκή δηλαδή πρωτοβουλία και βοήθεια- και ακολουθεί η δική μου συνεργασία μαζί της.

(Lev Gillet, Πάτερ Ημών… Κύριε Ιησού Χριστέ: Οι δύο θεμελιώδεις προσευχές που στηρίζουν την πίστη των χριστιανών, Ενός μοναχού της Ανατολικής Εκκλησίας, μετάφραση Πολυξένη Τσαλίκη – Κιοσόγλου, 1η έκδ., Αθήνα, Ακρίτας, 2007)

"Αδιαφόρησε για τις ανέσεις και τότε θα αποκτήσεις άνεση,

αδιαφόρησε για τα υλικά αγαθά και τότε θα τα πάρεις,

για να τα πάρεις όχι σαν δέσμιος αυτών, ούτε σαν δούλος,

αλλά σαν ελεύθερος".

Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος

645. Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι όλα είναι κατορθωτά για όποιον πιστεύει. Γιατί όποιος πιστεύει, είναι ένα πνεύμα με τον Κύριο. Αν λοιπόν το κάθε τι είναι κατορθωτό για όποιον πιστεύει εδώ στη γή, για άνθρωπο δηλαδή ακόμη ατελή, πιο πολύ ισχύει αυτό για όποιον κατοικεί στους ουρανούς και είναι πνεύμα «τελειωμένον», ενωμένο απόλυτα με τον Θεό. Για τους Άγιους, ο Θεός είναι το παν. Έτσι, οι Άγιοι είναι αληθινοί θεοί. Το άψευστο στόμα του Κυρίου το διεκήρυξε, στην Γραφή: «ἐγώ εἶπα θεοί ἐστέ » (Ψαλμ. πα’ 6).

646. Πρόσεχε κάθε κίνηση της καρδιάς σου. Κύττα αν είναι κάτι ευάρεστο στην Αγία Τριάδα ή αν προέρχεται από τον «παλαιό» άνθρωπο, από τα πάθη σου.

647. Το έργο του Θεού –ο ορατός και αόρατος κόσμος- μαρτυρεί την ύπαρξι του Θεού, της σοφίας του, του ελέους του, της παντοδυναμίας του. Γι’ αυτό συχνά ακούμε στην Εκκλησία να ψάλλεται το «Εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου, τὸν Κύριον» (Δαν. γ’ 35).

648. Όπου εμφανίζεται ο Σταυρός του Κυρίου, -στην εκκλησία, στα σπίτια ή στο ύπαιθρο,- αγιάζει τον αέρα και όλα όσα έρχονται σ’ επαφή μαζί του.

649. Ενίσχυσέ με, Θεέ μου! Στερέωσέ με, Θεέ μου! Βοήθησέ με, Θεέ μου! «ἐδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου• ἐλέησόν με» (Ψαλμ. ριη’ 58).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 256)

643. Γιατί ο Θεός δεν έφτιαξε τον κόσμο μονομιάς, αλλά σε εξ ημέρες; Για να μας διδάξη, στα πράγματα, ότι και εμείς οφείλουμε να μην είμαστε βιαστικοί στα έργα μας, αλλά να προχωρούμε βαθμιαία, με σύνεσι. Αν προσεύχεσαι, μην τρέχει η γλώσσα σου. Αν μελετάς το Ευαγγέλιο, μη σπεύδεις στο διάβασμα, αλλά συγκέντρωνε την προσοχή σου σε κάθε λεπτομέρεια του ιερού κειμένου. Αν φτιάχνης κάτι το υλικό, φτιάχνε το με αβίαστο τρόπο. Με τη δημιουργία του κόσμου σε εξ ημέρες, ο Κύριος μας δίνει ένα παράδειγμα. Ας το ακολουθήσουμε.

644. Να αντιμετωπίζης με ταπεινή υποταγή στο θέλημα το Θεού κάθε θλίψι, κάθε κόπο, κάθε αδικία που σου κάνουν οι άλλοι. Λέγε: «Γενηθήτω το θέλημά σου» (Ματθ. στ’ 10). Και έχε υπ’ όψι σου, ότι το έλεος του Θεού όλα τα ρυθμίζει για το καλό σου. Και ότι ο Κύριος μπορεί ευκολα να μετατρέψη σε χαρά κάθε λύπη.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 255-256)

και διωγμοί
Οι απόστολοι, όταν κήρυτταν, ενώ τους μαστίγωναν, τους λιθοβολούσαν, τους φυλάκιζαν συνεχώς, όχι μόνο μετά την απαλλαγή τους από τους κινδύνους, αλλά και μέσα σ’ αυτούς, με μεγαλύτερη προθυμία κήρυτταν το λόγο της αλήθειας. Έβλεπες π.χ. τον Παύλο, και στη φυλακή μέσα, και με αλυσίδες στα χέρια, να κατηχή, να μυσταγωγή, και να κάνη παρόμοιο έργο και μέσα στο δικαστήριο, και στο ναυάγιο, και στην τρικυμία και μέσα σε αναρίθμητους κινδύνους.
Ε.Π.Ε. 31,618
και επιτυχία η αποτυχία
Όσες φορές και αν αποτύχουμε, τόσες και ας ξαναρχίσουμε τα πνευματικά έργα. Ας μη λέμε: Γιατί επέτρεψε ο Θεός τόσα εμπόδια; Τα επέτρεψε, για να φανή η προθυμία σου σε πολλούς ανθρώπους και η στοργή σου. Γνώρισμα της αγάπης είναι και αυτό: Το να μην απομακρύνεσαι από όσα αρέσουν στον αγαπώμενο.
Ε.Π.Ε. 31,620
στη ζωή των χριστιανών
Να σωφρονίσετε αυτούς που βλαστημούν. Και αν ακούσης κάποιον στο δρόμο ή στην αγορά να βλαστημάη το Θεό, πλησίασε, επίπληξέ τον. Και αν πρέπη να τον δείρης, να μη διστάσης. Ράπισέ τον στο πρόσωπο, σύντριψέ του το στόμα, αγίασε το χέρι σου με τέτοιο ράπισμα. Και αν σε σύρουν γι’ αυτό στο δικαστήριο, να πης: Ναι, τον χτύπησα, γιατί βλαστήμησε τον Βασιλέα των αγγέλων.
Ε.Π.Ε. 31,622
κατά των βλάσφημων
Ας φράξουμε τα στόματα των βλασφήμων. Να τα κλείσουμε, όπως κλείνουμε πηγές θανατηφόρες. Και να τα μετατρέψουμε σε στόματα υμνούντων. Έτσι οπωσδήποτε θα σταματήσουν τα κακά, που βρήκαν την πόλι.
Ε.Π.Ε. 31,644
όχι στάσις και σχίσμα
Αυτοί που ήσαν μαζί μας στράφηκαν εναντίον μας. Αυτοί που μαζί μας κυβερνούσαν το πλοίο της Εκκλησίας, θέλησαν να βουλιάξουν το πλοίο. Θαύμασα τη δική σας σύνεσι. Τα λέω αυτά όχι για να σας προτρέψω σε στάσι. Στάσις και σχίσμα είναι οι δικές τους ενέργειες, ενώ οι δικές σας είναι ζήλος.
Ε.Π.Ε. 33,432
ιεραποστολικός
Θα μπορούσε ο Χριστός να κάθεται σε ένα τόπο και από κει να προσελκύη όλους κοντά Του. Δεν το έκανε, για να δώση σε μας υπόδειγμα, να περιερχώμαστε και να αναζητάμε τους χαμένους. Αυτό δείχνει και με την παραβολή του καλού Ποιμένα (Λουκ. ιε' 4). Δεν έμεινε ο Κύριος με τα ενενήντα εννέα πρόβατα, περιμένοντας να έρθη το ένα, το πλανεμένο. Πήγε ο ίδιος σε αναζήτησι, το βρήκε, το φορτώθηκε στους ώμους του και το ξανάφερε στο κοπάδι. Μια κερδισμένη ψυχή είναι δυνατόν να εξαλείψη όγκο απείρων αμαρτημάτων και να αποβή αντίλυτρο για μας κατά την ημέρα της κρίσεως... Αυτό να κάνης και συ, ανάλογα με τις δυνάμεις σου. Δείξε κάθε φροντίδα και μέριμνα για την επάνοδο των πλανεμένων.
Ε.Π.Ε. 34,410
πυρακτωμένη πίστις
Ούτε η φύσις, ούτε η ηλικία, ούτε άλλο τίποτε είναι δυνατόν να εμποδίση την προθυμία και το ζήλο της πυρακτωμένης πίστεως.
Ε.Π.Ε. 37,324
τίποτα δεν τον σβήνει
Φωνάζει παντού η πραγματικότητα και σαλπίζει πιο διαπεραστικά από σάλπιγγα, τον τόσο όμορφο ζήλο σας και την προθυμία σας για την αλήθεια, που καμμιά απόστασις δρόμου και κανένας χρόνος και καμμιά πολεμική αυτών που είναι αθεράπευτα κακοί, ούτε τίποτα άλλο μπόρεσε να καταλύση ή να ατονήση.
Ε.Π.Ε. 38,298

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 287-289)

Εωσφόρος
έγινε διάβολος
Έγινε διάβολος ο Διάβολος, ενώ δεν ήταν από την αρχή διάβολος.
Ε.Π.Ε. 12,744
Ζακχαίος
πώς στόλισε το σπίτι του;
Μπες στο σπίτι του Ζακχαίου και μάθε, πώς το στόλισε εκείνος όταν επρόκειτο να μπη ο Χριστός. Δεν πήγε στους γείτονες, ζητώντας κουρτίνες ωραίες και καθίσματα και καρέκλες από ελεφαντοστούν, ούτε έβγαλε από το σεντούκι καλύμματα λακωνικά, αλλά στόλισε το σπίτι με στολισμό, που αρμόζει στο Χριστό. Και ποιος είναι αυτός; Λέει: Τα μισά από τα υπάρχοντά μου θα τα δώσω στους φτωχούς και όσα από άλλους άρπαξα θα τους τα δώσω τετραπλάσια. Έτσι και μείς ας στολίζουμε τα σπίτια, ώστε να μπη ο Χριστός... Αν όμως διαφορετικά τα στολίζης, το διάβολο καλείς και τη δική του παρέα... Στόλισε, λοιπόν, το σπίτι σου με ελεημοσύνες και προσευχές.
Ε.Π.Ε. 12,244
πριν φιλοχρήματος
Ποιος είχε πέσει στην αρρώστια της φιλοχρηματίας και σώθηκε εύκολα; Εκείνος ο Ζακχαίος. Τι πιο φιλοχρήματος από ένα τελώνη; Και όμως, αμέσως έγινε ενάρετος και έσβησε τη φωτιά του πάθους. Το ίδιο και ο Ματθαίος. Ήταν και αυτός τελώνης και ζούσε με συνεχείς κλοπές. Και όμως και αυτός αμέσως εγκατέλειψε το θανατηφόρο πάθος. Ικανοποίησε τη δίψα του ασχολούμενος με τα πνευματικά. Πρέπει, λοιπόν, πρώτα από όλα να κατορθώσουμε να αποφύγουμε την απόγνωσι και την απελπισία για τη σωτηρία μας.
Ε.Π.Ε. 18,306
ξέρεις ποιους αδίκησες;
Αν γνωρίζης αυτούς που αδίκησες, να τα επιστρέψης μιμούμενος το Ζακχαίο, και μάλιστα με το παραπάνω. Αν όμως δεν γνωρίζης όσους αδίκησες, σου υποδεικνύω και άλλο δρόμο, για να μην αποκλειστής από τη σωτηρία. Μοίρασε όσα με αδικίες απέκτησες, σ’ όσους έχουν ανάγκη. Έτσι θα μετριάσης το κακό.
Ε.Π.Ε. 18,428
αποκατάστασις αδικίας
Άκουσε τι λέει ο Ζακχαίος: «Σε όσους έκλεψα, θα επιστρέφω τα κλεμμένα τετραπλάσια». Συ όμως, αρπάζοντας μύρια τάλαντα, αν δώσης μερικές δραχμές, νομίζεις ότι έδωσες το παν και καμαρώνεις, σαν να έχης δώσει περισσότερα!
Ε.Π.Ε. 22,564
Ζήλος
επίτασις καλών έργων
Πρόσεχε, πως όλα ο Παύλος τα ζητάει μετ’ επιτάσεως. Δεν είπε απλώς να δίνετε κάτι, αλλά με αφθονία· δεν είπε απλώς να είστε προϊστάμενοι στο καλό, αλλά και με ζήλο να το τελήτε· δεν είπε απλώς να ελεήτε, αλλά με χαρά· δεν είπε απλώς να τιμάτε, αλλά να ξεπερνάτε τους άλλους· δεν είπε απλώς να αγαπάτε, αλλά και χωρίς υποκρισία· δεν είπε απλώς να απέχετε από τα κακά, αλλά να τα μισήτε· δεν είπε απλώς να επιδιώκετε τα καλά, αλλά να προσηλώνεστε σ’ αυτά· δεν είπε απλώς να αγαπάτε, αλλά φιλόστοργα· δεν είπε απλώς να ενδιαφέρεστε, αλλά και χωρίς οκνηρία· δεν είπε απλώς να έχετε πνεύμα, αλλά να είναι θερμό το πνεύμα. Θέλει, λοιπόν, να είμαστε ζωντανοί και σε συνεχή πνευματική έντασι.
Ε.Π.Ε. 17,468
καλός
Αυτό είναι ζήλος καλός, το να μιμήσαι και να μην εχθρεύεσαι. Το να μη στενοχωριέσαι για τα αγαθά των άλλων, αλλά το να πονάς για τα δικά σου κακά.
Ε.Π.Ε. 18α,324
θείος και λαθεμένος
Αν τα όσα κατά της Εκκλησίας έκανα (λέει ο Παύλος), τα έκανα κινούμενος όχι από ανθρώπινο πάθος, αλλ’ από ζήλο ιερό, λαθεμένο βέβαια, αλλά πάντως ζήλο, πως τώρα που γνώρισα την αλήθεια, τρέχω υπέρ της Εκκλησίας από κενοδοξία;
Ε.Π.Ε. 20,210
αγαθός και πονηρός
Υπάρχει ζήλος αγαθός, όταν κανείς έχη τέτοιο πόθο, ώστε να μιμήται την αρετή. Υπάρχει όμως και ζήλος σατανικός, που θέλει να απομακρύνη από την αρετή και εκείνον, που την έχει πετύχει.
Ε.Π.Ε. 20,330
του ενός
Ένας μόνο άνθρωπος, που ζη ενάρετα, μπορεί να σώση ολόκληρη πόλι από την οργή του Θεού, ενώ μια ολόκληρη διεφθαρμένη πόλις δεν έχει τη δύναμι να παρασύρη στην ανήθικη ζωή και την τιμωρία γι’ αυτήν ούτε και να υποτάξη ένα ενάρετο άνθρωπο. Και αυτό φαίνεται σαφώς στην περίπτωσι του Νώε. Όλοι καταστράφηκαν, εκείνος σώθηκε μόνος.
Ε.Π.Ε. 31,164-166

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 283-287)