Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
3,3 «αποθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ» Στο βάπτισμα, με τον θάνατο του Χριστού, έχετε πεθάνει για τον κόσμο, έχετε νικήσει τον θάνατο, με τον σωτηριώδη θάνατό του.Επίσης στο βάπτισμα αναστηθήκατε, με την ένθεη δύναμή του, για την αιώνια ζωή. Και από τότε η ζωή σας «κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ» (313).Από τότε, το μυστήριο της ζωής σας είναι σε Αυτόν, όπως είναι και η δύναμη, η αθανασία και η αιωνιότητα. Γιατί ο χριστιανός, γι’ αυτό είναι χριστιανός, επειδή ολόκληρος, με ολόκληρο το μυστήριο της ύπαρξής του, βρίσκεται στον Χριστό.Ο θάνατος…
707. Όλη η δύναμίς μας έγκειται στην καρδιά μας. Όταν η καρδιά είναι φως, ο όλος άνθρωπος νοιώθει άνετα και ευχάριστα. Όταν η καρδιά είναι βαρειά, νοιώθει δυστυχισμένος. Στην εκκλησία, ο Θεός αγγίζει τις καρδιές μας, τις καθαρίζει με τη χάρι του και τις υποτάσσει στον «χρηστόν» ζυγό του. Όταν η καρδιά λάμπη στο φως του Θεού, είναι έτοιμος ο άνθρωπος να κινηθή και να εκδηλωθή χαρωπά. Γι’ αυτό τον λόγο «και Δαυΐδ και πας Ισραήλ (ήσαν) παίζοντες εναντίον (δηλαδή: απέναντι) του Θεού εν πάση δυνάμει και εν ψαλτωδοίς και εν κινύραις και εν νάβλαις, εν τυμπάνοις και εν κυμβάλοις…
689. Θυμήσου ότι η ανθρώπινη ύπαρξίς σου είναι για τον Θεό μεγάλη, πολύτιμος αξία. Αλλά ο άνθρωπος, αφού έπεσε στην αμαρτία, έγινε πλάσμα αδύνατο, υποκείμενο σε πολλαπλή φθορά και αχρείωσι. Αγάπα και τίμα τον εαυτό σου σαν αξία δοσμένη από τον Θεό. Αλλά, συνάμα, να αγωνίζεσαι άσπονδα εναντίον των αμαρτωλών παθών σου. «Αγαπήσεις τον πλησίον σου –ο αμαρτωλός τον αμαρτωλό- ως εαυτόν» (Ματθ. ιθ’ 19). «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» (Γαλάτ. στ’ 2). Βαρύτιμα είναι αυτά τα λόγια. Βάλε τα βαθειά στην καρδιά σου. Φωταγωγούν την άλλη εκείνη φράσι της Κυριακής Προσευχής: «Και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». 690. Μεγάλο και…
Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για…
και διωγμοί Οι απόστολοι, όταν κήρυτταν, ενώ τους μαστίγωναν, τους λιθοβολούσαν, τους φυλάκιζαν συνεχώς, όχι μόνο μετά την απαλλαγή τους από τους κινδύνους, αλλά και μέσα σ’ αυτούς, με μεγαλύτερη προθυμία κήρυτταν το λόγο της αλήθειας. Έβλεπες π.χ. τον Παύλο, και στη φυλακή μέσα, και με αλυσίδες στα χέρια, να κατηχή, να μυσταγωγή, και να κάνη παρόμοιο έργο και μέσα στο δικαστήριο, και στο ναυάγιο, και στην τρικυμία και μέσα σε αναρίθμητους κινδύνους.Ε.Π.Ε. 31,618και επιτυχία η αποτυχίαΌσες φορές και αν αποτύχουμε, τόσες και ας ξαναρχίσουμε τα πνευματικά έργα. Ας μη λέμε: Γιατί επέτρεψε ο Θεός τόσα εμπόδια; Τα επέτρεψε, για…
ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο- Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του ΛουκάΤο ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας Κεφάλαιο 14 Στίχ. 28-35. Οικοδομή πύργου και εκστρατεία βασιλιά.14.34 Καλὸν τὸ ἅλας(1)· ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας μωρανθῇ(2), ἐν τίνι ἀρτυθήσεται(3);34 «Το αλάτι είναι καλό, αν όμως χάσει την αρμύρα του, με ποιον τρόπο θα την αποκτήσει πάλι;(1) Η παρομοίωση η σχετική με το αλάτι, πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε περισσότερες από μία φορές από τον Κύριο και σε διάφορα συμφραζόμενα. Δες Ματθ. ε 13 και Μάρκ. θ 50 και τις εκεί ερμην. σημειώσεις. Το αλάτι σημαίνει…
Επίσκοποςυπεύθυνος για τις χειροτονίεςΜη μου λες, ότι ο ιερέας αμάρτησε ή ο διακονος. Οι εκτροπές των ιερέων και των διακόνων είναι πάνω στο κεφάλι εκείνων που τους χειροτόνησαν... Δυστυχώς συμβαίνει ό,τι και με τις κοσμικές εξουσίες. Επιδιώκουμε την ιερωσύνη ως αξίωμα. Όταν όμως γινώμαστε ιερείς για να δοξαστούμε και να τιμηθούμε από τους ανθρώπους, χανόμαστε για τον Θεό.Ε.Π.Ε. 15,10γιατί σπεύδει;Γιατί έχει καταστή περιζήτητο το αξίωμα του επισκόπου; Δυστυχώς δεν επιδιώκουμε τη σωτηρία των αδελφών, αλλά για την τιμή και την απόλαυσι γινόμαστε επίσκοποι. Αν ήξερες, ότι είναι οφειλέτης όλων ο επίσκοπος, ότι βαστάζει τα βάρη όλων, ότι για τους άλλους…
564. Η υπακοή των τέκνων της στην Εκκλησία αρχίζει με την τέλεια εμπιστοσύνη στη λατρεία της και τελειώνει με την πλήρη εφαρμογή των εντολών της. 565. Τα πνευματικά μας μάτια βλέπουν καθαρά: ο Κύριος μας κρατεί στην υπακοή του με τη φωνή της συνειδήσεώς μας. 566. Ο άνθρωπος είναι η εικών του Θεού, ζώσα εικών του ζώντος Θεού. Στην ψυχή του ανθρώπου, ιδίως όταν είναι πιστή και ενάρετος, ανακλάται το φως του Θεού, το φως της θείας τελειότητος. «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμί» (Α’ Πέτρ. α' 16, Λευϊτ. ιθ’ 2). 567. Η ψυχή του πρώτου ανθρώπου προήλθε από τον…
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εν γαστρί έχουσα έκραξεν ωδίνουσα και βασανιζομένη του τεκείν» (στ. 2). Η αγωνία και η οδύνη της Θεοτόκου συμβολίζουν εδώ την αγωνιώδη προσπάθεια της Εκκλησίας για την αναγέννησι και μεταμόρφωσι των ανθρώπων, (πρβλ. «Τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν!» Γαλ. δ' 19) . Η αναπλαστική λειτουργία της Εκκλησίας απαιτεί κόπους, μόχθους και ωδίνες πνευματικές. Η Θεοτόκος εγέννησε τον Χριστό «άνευ πόνων». Η Εκκλησία όμως αναγεννά τους πιστούς με πολλές ωδίνες και πολλά δάκρυα... «ο δράκων έστηκεν ενώπιον της γυναικός της μελλούσης τεκείν, ίνα, όταν τέκη, το τέκνον αυτής…
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Στην Αποκάλυψι του Ευαγγελιστού Ιωάννου και σ’ ένα ολόκλήρο Κεφάλαιο (ιβ') γίνεται λόγος για τη Θεοτόκο, η οποία όμως τώρα είναι σύμβολο και, προσωποποίησις της Εκκλησίας (βλ. Δ, 281). Στο κεφάλαιο αυτό «περιγράφεται συμβολικώς και δραματικώς η κατά της αντιθέτου δυνάμεως πάλη απ΄ αρχής μέχρι τέλους και ο θρίαμβος του Χριστού και της Εκκλησίας, ως πάλη μεταξύ του άρρενος τέκνου της ουρανίου γυναικός τ.ε. του Ιησού Χριστού αφ’ ενός και του δράκοντος αφ’ ετέρου» (Ν. Αναγνώστου, Η Αποκάλυψις, σ. 60) . «Γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον» (στ. 1). Στον πρώτο στίχο, ο…