Κατά την εποχή του Σωκράτους, υπήρχαν στην Αθήνα δυο ονομαστοί γλύπτες, ο Πράξις κι ο Νικίας. Ο πρώτος είχε μεγάλο ταλέντο, αλλά ήταν νωθρός κι άσωτος. Έτσι, αφού είχε φτιάξει μερικά έργα, παράτησε τέλος την τέχνη του και γύριζε διαρκώς στα καπηλειά. Ο άλλος είχε μικρότερο ταλέντο, αλλά ήταν πολύ εργατικός κι επιμελής. Ρώτησαν, λοιπόν, κάποτε τον φιλόσοφο, ποιόν από τους δύο θεωρούσε μεγαλύτερο καλλιτέχνη. Κι εκείνος αποκρίθηκε:— Τον Νικία. Γιατί η αξία ενός ανθρώπου δεν κρίνεται από τα προσόντα του, αλλά από τη χρήσι των προσόντων του.(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο925 Τα δυο σκυλάκια…