Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
108. Η πίστις είναι το κλειδί, με το οποίο ανοίγεται ο θείος θησαυρός. Το κατέχουν οι απλές, αγαθές, όλο αγάπη καρδιές. «Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μάρκ. Θ’ 23). Η πίστις είναι το πνευματικό στόμα. Ας ανοίγουμε ελεύθερα αυτό το στόμα, όπως κάνουμε και για το σωματικό. Ας μη σφίγγουν τα χείλη του η αμφιβολία και η ολιγοπιστία. Αν μένη κλειστό εξ αιτίας τους, κλειστός θα μείνη και ο ουρανός για μας. Όσο πιο πολύ κινείται το στόμα της πίστεως, όσο πιο αδίστακτα δηλαδή πιστεύουμε στην παντοδυναμία του Θεού, τόσο πιο πολλοί θα είναι οι θείοι οικτιρμοί απέναντί μας. «διὰ τοῦτο…
106. Όπου και αν στραφώ και κυττάξω με τα μάτια της ψυχής, βρίσκω αιτίες για να ευχαριστώ και να αινώ τον Κύριο. Αυτό συμβαίνει πιο πολύ όταν κυττάζω μέσα μου. Η στήριξης της καρδιάς μου, το πνευματικό μου φως, προέρχονται από τον Θεό. Η σωματική μου δύναμις, ό,τι διατηρεί την υλική μου ζωή, προέρχεται από τον Θεό. Όπου και αν κυττάξω, βλέπω τη δόξα του Θεού μου. Τίποτε δεν έχω που να είναι πράγματι δικό μου. "Δόξα σοι, Κύριε, πάντων ένεκεν!». Δόξα σε σένα, που εργάζεσαι μέσω εμού και μ’ εμένα! Αφού δεν έχω τίποτε δικό μου και έχω το…
104. Ω πόσο φθηνές είναι οι σκέψεις μας, πόσο μάταιοι οι λογισμοί μας, ενώ έχουμε κληθή να ενωθούμε με τον Θεό, που μας υποσχέθηκε κληρονομία αφθάρτων αγαθών! Πόσο σκοτεινιασμένη η διάνοιά μας μπροστά στην εκλογή ανάμεσα στο φθαρτό και το άφθαρτο! Τι άσοφοι είμαστε όταν εκτιμάμε τα ασήμαντα ως σπουδαία και παραθεωρούμε τα άφθαρτα χαρίσματα! Όταν δεν μας ελκύουν και δεν μας αιχμαλωτίζουν η αθάνατος ψυχή, η ειρήνη της καρδιάς, η αγιότης, η υπακοή, όλες δηλαδή οι ιδιότητες του αληθινού χριστιανού! Ας στραφούμε με δίψα προς τα αιώνια αγαθά. Ας περιφρονήσουμε τα γήινα αγαθά σαν φθαρτά και ανάξια της αγάπης…
102. Όλα τα παρόντα πράγματα δεν είναι παρά σκιά των μελλόντων. Το παρόν φως είναι η σκιά του μέλλοντος φωτός. Η φωτιά, η σκιά του πυρός της Γεέννης, όπου θα ριχθούν οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Η καθαρά γήινη χαρά, η σκιά της ανείπωτης μακαριότητος του Παραδείσου. Τα μεγαλοπρεπή βασιλικά ανάκτορα, η σκιά των υπερπολυτελών «μονών», που προετοιμάσθηκαν στην άνω ζωή για όσους αγαπούν τον θεό και εφαρμόζουν τις εντολές του. Τα χρυσοϋφασμένα και αδαμαντοκόλλητα αμφιάσματα των ισχυρών της γης δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε από μακριά με τις στολές που θα φορούν οι εκλεκτές ψυχές, έχοντας ενδυθή τον Χριστό από εδώ…
101. Στο κάθε τι και στην κάθε στιγμή, να προσπαθής να αρέσης στον Θεό, έχοντας στον νου τη σωτηρία σου από την αμαρτία και το ότι σε υιοθέτησε ο Θεός. Όταν σηκώνεσαι από το κρεββάτι, κάνε τον Σταυρό σου και λέγε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Και επίσης: «Καταξίωσον, Κύριε, ἐν τῆ ημέρᾳ ταύτη ἀναμαρτήτους φυλαχθῆναι ἡμᾶς. Δίδαξόν με του ποιεῖν τὸ θέλημά σου» (από τη Δοξολογία). Όταν πλύνεσαι, λέγε: «Ραντιεῖς μὲ ὑσσώπω, καὶ καθαρισθήσομαι. πλυνεῖς μέ, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι» (Ψαλμ. ν’ 9). Όταν φορής τα καθαρά σου εσώρρουχα, θυμήσου την καθαρότητα…
99. Αν εσύ δεν μας έσωζες, Κύριε, αν συ δεν μας ευεργετούσες, θα είχαμε καή μέσα στην κάμινο των παθών μας, θα είχαμε γίνει λεία του Σατανά και θα χάναμε την αιώνιο ζωή. «Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων· η παγίς εν ονόματι Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην» (Ψαλμ. ρκγ’ 7,8). 100. Ποιά είναι η σχέσις μου με τον Θεό; Από το ένα μέρος, η σχέσις του κτίσματος προς τον Ποιητή του, του πολύτιμου αντικειμένου προς τον Καλλιτέχνη που το έφτιαξε, του κερμίνου σκεύους προς τον Κεραμέα. Από το άλλο, της εικόνος…
98. Ο Κύριος με δημιούργησε, με έφερε στην ύπαρξι από το μηδέν. Και όταν έπεσα, με σήκωσε με το σωτήριο Πάθος και τον θάνατό του. Με καθάρισε από τις αμαρτίες μου με το Αίμα του, με έκαμε υιό του κατά χάριν. Μου υποσχέθηκε την κληρονομία των αιωνίων αγαθών. Με φώτισε με το θείο του Ευαγγέλιο. Με τιμωρεί και με συγχωρεί σαν πατέρας.Με ζεσταίνει και με φωτίζει με τον ήλιο του. Με τρέφει και με ποτίζει κάθε μέρα. Και, πάνω από όλα, μου χορηγεί τη γλυκυτάτη και ζωοδότειρα αμβροσία, την Αγία Κοινωνία. Με τυλίγει με τον αέρα, που αναπνέω. Και, το…
96. Τι να σου ανταποδώσω, Κύριε, για τα ελέη σου, με τα οποία πλουτίζεις τη ζωή μου; Μονάχα την πίστι μου. Γιατί δεν έχω έργα να με δικαιώσουν. Τίποτε το καλό δεν έπραξα ενώπιόν σου. Αλλά και η πίστις μου δικό σου δώρημα είναι. «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν Σοὶ προσφέρομεν». Συ είσαι το τελειότατο Πρότυπό μας. «Εἰκών εἰμι, τῆς ἀρρήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων· οἰκτείρησον τὸν σὸν πλάσμα Δέσποτα… Παραδείσου πάλιν ποιῶν πολίτην με.» (από τη νεκρώσιμο Ακολουθία). 97. Όταν έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας, είμαστε ευχαριστημένοι από το κάθε τι. Οι θλίψεις γίνονται γλυκιές,…
94. Μη θυμώνεις με τους αδελφούς σου που αμαρτάνουν ή σε προσβάλλουν με την άδικο συμπεριφορά τους. Μην έχεις την τάσι να σημειώνης κάθε παράπτωμα του πλησίον σου και να τον κατακρίνης, όπως συνηθίζουμε να κάνουμε. Ο καθένας έχει να δώσει λόγο για τον εαυτό του. Ο καθένας διαθέτει συνείδησι. Ο καθένας έχει ακούσει τον Λόγο του Θεού και κάτι ξέρει από το θείο θέλημα. Ζήτησε από τον Κύριο και λάβε το σωτήριο χάρισμα της αυτομεμψίας. Δηλαδή, το να προσέχης και να αποδοκιμάζης μονάχα τα δικά σου αμαρτήματα και να παραβλέπης τα αμαρτήματα των άλλων. 95. Λογισμοί στον δρόμο, κατά…
92. Κάποιος, που έννοιωσε ακηδία κατά την ώρα της προσευχής και το σώμα του αναζητούσε τον ύπνο, στήριξε τον εαυτό του με την εξής εσωτερική ερώτηση: «Με ποιόν συνομιλείς, ψυχή μου;». Και κατόπιν, λαμβάνοντας ζωηρά υπόψιν ότι βρισκόταν μπροστά στον Κύριο, άρχισε να προσεύχεται με πολύ αίσθημα και ζέσι. Η διάνοιά του και η καρδιά του φωτίσθηκαν και ο ίδιος αισθανόταν σαν αναγεννημένος. Αυτό δείχνει τι σημαίνει να νιώθουμε τον ζώντα Θεό ενώπιον μας και να του μιλάμε μέσα στο αίσθημα της παρουσίας του. Αν μιλώ στους ανθρώπους, που είναι μαζί μου, όχι βαρετά για να μη τους προσβάλω, πως…