Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
ΑΥΤΗ την απόκριση έδωσε ο Όσιος Αρσένιος σ' ένα μοναχό, που του ζήτησε μια ωφέλιμη συμβουλή: - Αν κατορθώσει ο νους σου να βλέπει διαρκώς τον Θεό και μ' αυτήν την ενόραση να γίνεται όλη η εσωτερική σου εργασία, τότε μόνο θα βγεις νικητής στον αγώνα του κακού. (Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ.216)
ΟΤΑΝ αισθάνθηκε πώς έφτανε το τέλος του, παρήγγειλε ο Όσιος Αρσένιος στον μαθητή του να μην φροντίσουν να τον θάψουν. Εκείνοι τον άκουσαν ταραγμένοι. -Δεν ήρθε ακόμη η στιγμή, τους καθησύχασε. Όταν φτάσει, θα σάς το φανερώσω. Πλήν όμως θα ζητήσω ευθύνες από σάς μπροστά στο βήμα του Κριτού, αν τολμήσετε και δώσετε σε άνθρωπο το λείψανό μου. -Τί να το κανουμε, Αββά; ρώτησαν εκείνοι. -Δέστε το μ’ ένα σχοινί και σύρτε το ως την κορυφή του βουνού. Από κεί ρίξτε το στην χαράδρα να το φάνε τα όρνια. Τα έλεγε αυτά ο Άγιος γιατί φοβόταν και την μετά θάνατον…
ΕΝΩ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ κάποτε με τους μαθητές του ο Αββάς Σιλουανός, έπεσε σε έκσταση κι έμεινε πολλή ώρα γονατισμένος, ακουμπώντας το κεφάλι του στην γη. Όταν σηκώθηκε, τον είδαν κλαμένο. - Γιατί θλίβεσαι, Αββά; τον ρώτησαν οι αδελφοί. Ο Όσιος τότε αναγκάστηκε να τους φανερώσει πως ο νους του την ώρα της προσευχής ξεπέρασε τον γήινο κόσμο κι έφτασε στην μερική κρίση και είδε πολλούς μοναχούς να καταδικάζονται και να οδηγούνται στην κόλαση, ενώ πολλοί κοσμικοί ανέβαιναν στην αιώνιο Βασιλεία. Η καταδίκη εκείνων που άφησαν τον κόσμο για ν' αφιερώσουν τον εαυτό τους ολοκληρωτικά στην λατρεία του Θεού, τόσο έθλιβε τον…
225.«Λιτανεύουσιν... τω σω προσώπω... οι κεκτημένοι τον πλούτον της χάριτος». Ο ύμνος αυτός είναι εμπνευσμένος από τον 44ο Ψαλμό (στ. 13). «Το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν οι πλούσιοι του λαού»! Ο προφητικός αυτός στίχος που αναφέρεται στο μεσιτικό έργο της Θεοτόκου, εφαρμόστηκε κατά γράμμα: Οι πλούσιοι της χάριτος του Θεού, οι άνθρωποι της πίστεως και της αγάπης προς την Παναγία την ικετεύουν κάθε στιγμή και ζητούν την ευμένεια και την εύνοια του προσώπου της. Ιδιαίτερα όμως «λιτανεύουν» το πανάγιο πρόσωπο της θεομήτορος όσοι από τους πιστούς έχουν το Μεγάλο χάρισμα της Ιερωσύνης και το θεομητορικό χάρισμα της Παρθενίας. Οι διάκονοι,…
«Αποκείρεται (κάμει την κουρά ο Συμεών) από αυτόν όχι μόνο τον εξωτερικό αλλά και τον εσωτερικό άνθρωπο, και ονομάσθηκε Αρσένιος» (τ. 19Α, σ. 107). «Εσύ που φεύγεις τον κόσμο, κύτταξε να μη δώσης από την αρχή την ψυχή σου σε παράκληση να εγκατασταθής σ’ αυτόν, έστω και αν όλοι οι συγγενείς και φίλοι σε αναγκάζουν να το πράξης. Τούτο το υποβάλλουν οι δαίμονες, για να σβήσουν την θέρμη της καρδιάς σου· διότι και αν δεν μπορέσουν να εμποδίσουν τελείως την πρόθεσί σου, οπωσδήποτε θα την καταστήσουν χαυνότερη και ασθενέστερη. Όταν ευρεθής ανδρείος και ασυγκίνητος απέναντι σε όλα τα ευχάριστα του…
"Ο Γέροντας ήταν Ορθόδοξος: ούτε αυστηρός ούτε επιεικής" Ο Γέροντας στο σοβαρό, αλλά και λεπτό θέμα των σχέσεων των δύο φύλων, ήταν πατερικά διακριτικός. Δεν μπορούσε κανείς να του προσδώσει συμβατικό χαρακτηριστικό του αυστηρού ή του επιεική, διότι απλά ήταν σωστός. Βρισκόταν έξω και πάνω τόσο από τη δαιμονολογία της σεξοκεντρικής ηθικής των "αυστηρών",όσο και από τον αγγελισμό του ερωτικού εξαγνισμού των "επιεικών". Ακολουθούσε τον ίσιο δρόμο του Χριστού, όπως προκύπτει από την Αγία Γραφή και την Ορθόδοξη πατερική παράδοση. Επισκέπτονταν το κελί του ψυχές καταπτοημένες από τα φόβητρα των "διστακτικών" συντηρητικών, αλλά και ψυχές τσακισμένες από τις εμπειρίες των…
ΈΝΑΣ ΠΟΛΥ ΕΥΛΑΒΗΣ κι ενάρετος μοναχός είχε μια αδελφή στην πόλη, που ζούσε βίο άσωτο και παρέσυρε πολλούς νέους στην αμαρτία. Οι αδελφοί στην έρημο συχνά παρότρυναν τον μοναχό να πάει ως την πολη, να συνετίσει την παραστρατημένη αδελφή του. Εκείνος στην αρχή δίσταζε. Φοβόταν τους κινδύνους, που κρύβει ο κόσμος για τους νέους μοναχούς. Ύστερα όμως για την υπακοή αποφάσισε να κατέβει. Μόλις πλησίασε στο πατρικό του σπίτι, οι γείτονες πρόλαβαν και ειδοποίησαν την αδελφή του. Η καρδιά της παραστρατημένης κόρης σκίρτησε στο αναπάντεχο άκουσμα. Χρόνια επιθυμούσε να δει τον αγαπημένο της αδελφό. Παράτησε την συντροφιά της κι όπως…
ΈΝΑΣ αρχάριος μοναχός πήγε στενοχωρημένος στον Όσιο Ποιμένα.- Έπεσα σε μεγάλο σφάλμα, Αββά, του εξομολογήθηκε, και θέλω τουλάχιστον τρία χρόνια για να μετανοήσω.- Είναι πολλά, του είπε ο Όσιος.- Είναι αρκετοί τρεις μήνες, τότε;- Και τόσο είναι πολύ, αποκρίθηκε ο Όσιος. Εγώ σου λέω πως, αν ειλικρινά μετανοήσεις και πάρεις σταθερή απόφαση να μην επαναλάβεις ποτέ το ίδιο σφάλμα, σε τρεις μέρες σε δέχεται η αγαθότητα του Θεού. (Γεροντικό, Σταλαγματιές απο την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 178)
Το φλεγόμενο κελλίΡώτησαν κάποτε τον αββά Παλλάδιο, που καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη:-Κάνε αγάπη, πάτερ, και πες μας από ποια αιτία έγινες μοναχός;-Στην πατρίδα μου, απάντησε εκείνος, μισό χιλιόμετρο μακριά από το τείχος, ζούσε ένας έγκλειστος μοναχός που λεγόταν Δαβίδ. Είχε έρθει από τη Μεσοποταμία. Ήταν πολύ ενάρετος, ελεήμων και εγκρατής. Έμεινε κλεισμένος και προσευχόμενος στο κελλί του, περίπου εβδομήντα χρόνια! Εκείνο τον καιρό, εξ αιτίας βαρβαρικών επιδρομών, τα τείχη της Θεσσαλονίκης φυλάγονταν μέρα και νύχτα από τους στρατιώτες.Ένα βράδυ οι φρουροί του τείχους που ήταν προς το μέρος του κελλιού του εγκλείστου, είδαν να βγαίνουν φλόγες από τα παράθυρα του.…
Με την νοερή προσευχή μέσα στην Αθήνα Ξέραμε το μοναχισμό, ξέραμε την αγγελική ζωή από τα βιβλία, από τα ασκητικά. Την είδαμε στο πρόσωπο του Γέροντος μέσα στην Αθήνα. Να σας εξομολογηθώ κάτι ; Χρόνια που τον έβλεπα, είχα την εντύπωση ότι έχω δίπλα μου, απέναντί μου, έναν άγγελο. Ένσαρκο άγγελο. Αυτό είναι η μοναχική πολιτεία, ο αγγελικός βίος. Αυτό το έφερε ο Γέροντας στην Αθήνα. Με τη νοερή Προσευχή ! Είναι χαρακτηριστικό ότι τη νοερή προσευχή δεν την περιόριζε μονάχα στους μοναχούς, αλλά πίστευε ότι και οι άνθρωποι του κόσμου μπορεί να τη λένε. Πήγαινε κάποιος να τον δει;…