Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Ο όσιος Σισώης Όταν έμαθαν οι πολυάριθμοι ασκητές στο βουνό του Μ. Αντωνίου πως ο αββάς Σισώης ήταν στα τελευταία του, μαζεύτηκαν στην καλύβα του να πάρουν την ευχή του. Η εκτίμησίς τους γι’ αυτόν δεν είχε όρια. Τον έλεγαν «διαμάντι της ερήμου» και πολύ δίκαια. Όλη του η μακρόχρονη ζωή ήταν ένας αγώνας για την αγιότητα, που τώρα στον θάνατο του έλαμψε σ’ όλη της την πληρότητα. Στη σεβάσμια μορφή του είχε χαραχθή μια έκφρασις ευτυχίας. Σαν ένιωσε γύρω του τους συνασκητές του, τους αδελφούς του, τους συντρόφους του στον «καλόν αγώνα», που τώρα αυτός νικητής άγγιζε στο τέρμα…
"Αν δεν τον μαλώσεις, η ψυχή του μαλακώνει" Γι' αυτό πολλές φορές ας μη μιλάμε και ας μην ελέγχουμε τους άλλους. Θυμάμαι, εδώ, τον Γέροντα Πορφύριο που έλεγε: "Βρε, όταν μαλώσεις κάποιον που φταίει, τί θα κάνει τότε; Όχι μόνο δεν θα σε ακούσει, αλλά θα προσπαθήσει να αμυνθεί και να σου αποδείξει το αντίθετο. Και θα κλείσει η ψυχή του περισσότερο.Ενώ αν τον αφήσεις και δεν το μαλώσεις και δεν τον ελέγξεις, η ψυχή του μαλακώνει, γίνεστε φίλοι, και σιγά σιγά έρχεται και σου λέει εκείνος αυτά που θα του έλεγες εσύ". Γι' αυτό, κυρίως, ας λέμε στο Θεό…
Τον τελευταίο καιρό πολύ με πολεμάνε πάλι οι λογισμοί. Όμως τους πολεμάω κι εγώ με διάφορους τρόπους. Αλλά κάποια στιγμή έρχεται η κόπωση και βγαίνει απ’ την καρδιά μου η προσευχή: « Κύριε, τι θα κάνω μ’ αυτούς τους μαύρους λογισμούς; Τί να κάνω με το διάβολο που μου κάθεται στο σβέρκο;» Μόλις λίγα λεπτά πέρασαν και κάποιος αδελφός μου έστειλε στο κινητό μου ένα κείμενο, απ’ τα πιο όμορφα που έχω διαβάσει και το οποίο με συγκλόνισε, επειδή ήταν μια ξεκάθαρη απάντηση από τον Κύριο! Έλεγε το κείμενο: « Το μόνο πουλί που τολμά να τσιμπήσει τον αετό είναι…
ΈΝΑΣ αρχάριος μοναχός ρώτησε κάποιο Γέροντα πώς σε μερικούς ανθρώπους έχει δοθεί το χάρισμα να βλέπουν αποκαλύψεις και να μαθαίνουν ουράνια μυστήρια. - Μην μακαρίζεις μόνο αυτούς, παιδί μου, αποκρίθηκε ο σοφός Γέροντας, μα πιο πολύ εκείνους που βλέπουν διαρκώς τις αμαρτίες τους, ανακαλύπτουν τις αδυναμίες τους και γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους. - Πριν λίγες ημέρες, Αββά, είπε πάλι ο αδελφός, είδα ένα μοναχό να βγάζει δαιμόνιο από κάποιον άρρωστο και τον θαύμασα. - Εγώ δεν επιθύμησα ποτέ, αποκρίθηκε ο Γέροντας, να διώχνω δαιμόνια και να γιατρεύω αρρώστιες. Παρακαλώ μόνο τον Θεό να μην γίνω ο ίδιος περίγελως του…
ΚΑΠΟΙΟΣ άλλος Γέροντας επισκέφθηκε έναν από τους Πατέρες. Έψησε εκείνος λίγα όσπρια να τον φιλοξενήσει. Όταν έδυσε ο ήλιος, πρότεινε στον επισκέπτη του να πουν την προσευχή τους, πριν καθίσουν στην τράπεζα. Ο άλλος δέχτηκε πρόθυμα. Άρχισαν. Τότε, ο ένας είπε απ’ έξω ολόκληρο το ψαλτήρι, ενώ ο άλλος αποστήθισε τους δύο μεγάλους Προφήτες. Έτσι ξημερώθηκαν κι έφυγε ο επισκεπτης χωρίς κανένας από τους δύο να θυμηθεί το φαγητό, που τους περίμενε στην τράπεζα. Ο ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ κάποιου θεωρητικού Γέροντα διηγούνταν στους αδελφούς πως μια βραδιά έβαλαν τράπεζα να φανε με τον Γέροντά του. Ενώ ο νέος άρχισε να λέει την…
ΌΤΑΝ πλησίαζε η ενάτη ώρα, θύμιζε πάντοτε στον Όσιο Σισώη ο μαθητής του να σηκωθεί να φάει το λίγο ψωμάκι του.- Δεν φάγαμε παιδί μου; ρωτούσε ο Γέροντας.- Όχι ακόμη, Αββά.- Έ, τότε ας φάμε.Δεν αισθανόταν την ανάγκη της υλικής τροφής, γιατί τρεφόταν με πνευματική η καθαρή ψυχή του. ΠΗΓΕ κάποτε με τους αδελφούς ο Αββάς Μακάριος να μαζέψει φοινικόφυλλα για το εργόχειρό του. Όταν νύχτωσε, τον προσκάλεσαν να φάει μαζί τους. Εκείνος για να μην τους λυπήσει έφαγε. Το άλλο βράδυ τον φώναξαν πάλι για φαί.- Φάτε εσείς, παιδιά μου, τους είπε ο Όσιος, που εχετε ακόμη ανάγκη από…
Ενώ λοιπόν η μετά δακρύων εκείνη δέηση [του λαού κάτω από τον στύλο, για να σταματήσει η θεομηνία του σεισμού] παρατεινόταν για πολύ, ο Όσιος Συμεών έκανε σημάδι με το χέρι του και επέβαλε σιωπή. Ευθύς, λοιπόν, αμέσως με βαθιά θλιμμένη τη φωνή και την ψυχή είπε: «Αδελφοί μου, αυτά που πρόκειται να σας πω έκαναν πρώτα τη δική μου καρδιά να πονέσει πολύ και μου πλήγωσαν βαθιά την ψυχή. Ξέρω βεβαίως ότι αυτά θα δημιουργήσουν και σε εσάς την ίδια ψυχική διάθεση· όμως θα τα πω. Λοιπόν, κοιτάτε πόσο πλήθος είστε και πόσα δάκρυα χύσατε και πόσες φορές κραυγάσατε…
Οι Πατέρες εκείνοι εξεπλάγησαν από τον καινοφανή και παράξενο τρόπο άσκησης του Οσίου Συμεών του στυλίτου και απέστειλαν προς τον μετάρσιο εκείνον άνθρωπο κάποιους εκπροσώπους τους, με την εξής εντολή: αφενός μεν να τον επιτιμήσουν για την παράξενη επινόησή του (να ανέβει σε στύλο), αφετέρου δε να τον διδάξουν να πορεύεται τη δοκιμασμένη και συνηθισμένη οδό (τρόπος ζωής και άσκησης) των Αγίων και να μην την καταφρονεί, αφού αυτήν την οδό βάδισε ένας τόσο πολυπληθής χορός μακαριστών ασκητών… Κατόπιν όμως οι θείοι Πατέρες, φοβηθέντες μήπως το επινόημα του Οσίου ήταν θεάρεστο, ενώ εκείνοι έκριναν ανθρωπίνως το πράγμα,…
«…όλοι μαζί με υποταγή ο ένας στον άλλο περιβληθείτε την ταπεινοφροσύνη, γιατί ο Θεός στους περήφανους εναντιώνεται, ενώ στους ταπεινούς δίνει χάρη» (Α’ Πέτ. 5:5) Ρώτησαν τον ιερό Αυγουστίνο: «Ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή;» «Η ταπεινοφροσύνη», απάντησε. «Η δεύτερη;» «Η ταπεινοφροσύνη», απάντησε και πάλι. «Η τρίτη;» «Η ταπεινοφροσύνη» επανέλαβε, και πρόσθεσε: «Λίγον καιρό μετά την επιστροφή του στο Χριστό, ο απ. Παύλος κήρυττε πως δεν είναι άξιος να ονομάζεται απόστολος» (Α’ Κορ. 15:9). Ενώ περνούσε ο καιρός και αυξανόταν η πίστη του, έλεγε ότι ήταν ο ελάχιστος απ’ όλους τους πιστούς (Εφ. 3:8). Και προς το τέλος της επίγειας ζωής…
ΑλαζονείαΌτι χειρότεροΑν δεν έχετε την αγάπη, ακόμα και η θεολογική γνώσις θα σας βλάψει. Διότι τι χειρότερο υπάρχει απ’ την αλαζονεία; Αν όμως υπάρχει η αγάπη, θα σαι ασφαλισμένος κι απ’ την αλαζονεία. Ε.Π.Ε. 18.556 τρέλαΤίποτε άλλο δεν είναι τόσο ξένο προς τη χριστιανική ψυχή, όσο η αλαζονεία. Άλλο αλαζονεία, και άλλο παρρησία και ανδρεία, που είναι οικείες αρετές της ψυχής. Ε.Π.Ε. 21,484 μανίαΟνομάζει τον εαυτό του δούλο ο Παύλος, που είναι ισάξιος της οικουμένης και μυριάδων ουρανών, και συ υπερηφανεύεσαι; Αυτός που ρύθμιζε τα πάντα όπως ήθελε, που έχει τα πρωτεία στη βασιλεία των ουρανών, ο στεφανωμένος Παύλος, που…