Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η αγάπη μεταξύ των συζύγων

-Έγραψες, Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται;
-Έγραψα, Γέροντα.
-Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και η Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνης με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία!
Το ίδιο και στην Μαρία!». Για να δώ, θα καταλάβουν τί εννοώ; Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τί ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;».
«Η ευγνωμοσύνη», του λέω. Ο ένας αγαπάει τον άλλον γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή.
Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψη.
Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια.
Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα.
Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά,
στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχη αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει.
Και όταν παίρνη κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ο οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίασή Του.
Όταν υπάρχη αγάπη, και μακριά να βρεθή ο ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις.
Όταν όμως, Θεός φυλάξοι, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκωνται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά.
Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ο ένας για τον άλλον.
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει,
όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια.
Ενώ, όταν υπάρχη η πνευματική, η ακριβή αγάπη, αν τυχόν ο ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει,
αλλά τους ενώνει περισσότερο. Όταν υπάρχη μόνον η σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. η γυναίκα μάθη ότι ο σύντροφος της κοίταξε κάποια άλλη,
του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχη η αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρη πάλι στον σωστό δρόμο.
Έτσι έρχεται η Χάρις του Θεού.
Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος Ελληνοαμερικανός γιατρός. Είδα το πρόσωπό του που ήταν φωτεινό, γι’ αυτό με τρόπο τον ρώτησα για την ζωή του.
«Πάτερ, μου είπε, είμαι Ορθόδοξος, αλλά μέχρι τελευταία ούτε νηστείες κρατούσα ούτε στην εκκλησία πήγαινα συχνά.
Ένα βράδυ είχα γονατίσει στο δωμάτιό μου να παρακαλέσω τον Θεό για ένα θέμα που με απασχολούσε, οπότε γέμισε το δωμάτιο με ένα γλυκό φώς.
Για αρκετή ώρα δεν έβλεπα τίποτε άλλο παρά μόνο φως και ένιωθα μια ανέκφραστη ειρήνη μέσα μου».
Θαύμασα, γιατί κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός αξιώθηκε να δη το άκτιστο φώς, και του ζήτησα να μου πη τί είχε προηγηθή.
«Πάτερ, μου είπε, είμαι παντρεμένος και έχω τρία παιδιά. Στην αρχή περνούσαμε καλά στην οικογένεια.
Μετά όμως η γυναίκα μου δεν είχε την υπομονή να ασχολήται στο σπίτι με τα παιδιά και ζητούσε να βγαίνουμε έξω με τις φίλες της.
Της έκανα το χατίρι. Έπειτα από ένα διάστημα μου είπε ότι ήθελε να βγαίνη μόνη της με τις φίλες της. Το δέχθηκα και αυτό και κοίταζα εγώ τα παιδιά.
Ύστερα δεν ήθελε να κάνουμε μαζί διακοπές και μου ζητούσε χρήματα να πηγαίνη μόνη της.
Στην συνέχεια μου ζήτησε ένα διαμέρισμα, για να ζη μόνη της. Το έκανα και αυτό, αλλά εκείνη μάζευε εκεί τους φίλους της.
Όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσα να την βοηθήσω με διάφορους τρόπους, με συμβουλές κ.λπ., ώστε να λυπηθή τα παιδιά μας, αλλά δεν δεχόταν κουβέντα.
Τελικά μου πήρε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και εξαφανίσθηκε. Έψαχνα, ρωτούσα παντού, άδικα όμως. Είχα χάσει τελείως τα ίχνη της.
Κάποια μέρα πληροφορήθηκα ότι είχε έρθει εδώ στην Ελλάδα και έμενε σε κάποιον κακόφημο οίκο.
Η στενοχώρια μου για το κατάντημά της δεν περιγράφεται. Γονάτισα πάνω στην θλίψη μου να προσευχηθώ.
"Θεέ μου, είπα, βοήθησέ με να την βρώ και να κάνω ό,τι μπορώ, για να μη χάση την ψυχή της. Αυτήν την κατάντια της δεν μπορώ να την αντέξω".
Τότε με έλουσε εκείνο το φως και πλημμύρισε με ειρήνη η καρδιά μου».
«Ο Θεός, αδελφέ, του είπα, είδε την υπομονή, την ανεξικακία, την αγάπη σου και σε παρηγόρησε με αυτόν τον τρόπο».
Γι’ αυτό λέω ότι θα μας κρίνουν οι λαϊκοί. Βλέπετε; Γιατρός στην Αμερική, με τέτοια σύζυγο, με τί συνθήκες και σε τί περιβάλλον ζούσε, και όμως τί αξιώθηκε!

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 43-46)


45. Η συνείδησις του κάθε ανθρώπου είναι μία ακτίνα, που προέρχεται από τον λαμπρότατο πνευματικό Ήλιο, τον Θεό. Μες από τη συνείδησι, ο Θεός μας κυβερνά, όλα τα κτίσματά του, σαν δίκαιος και παντοδύναμος βασιλεύς. Πόση είναι η δύναμίς του μέσα στη συνείδησί μας! Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός, ώστε να επιβάλη σιωπή στη φωνή αυτή. Μιλά αμερόληπτα σε όλους και στον καθένα. Είναι η ίδια η φωνή του Θεού. Μες από τη συνείδησι, όλοι είμαστε σαν ένας άνθρωπος ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι Δέκα Εντολές μοιάζουν να απευθύνωνται σε ένα άνθρωπο: «Εγώ είμι Κύριος ο Θεός σου… Ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην εμού. Ου ποιήσεις σε αυτώ είδωλον… Ού λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω… Μνήσθητι την ημέραν των σαββάτων… Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου… Ου φονεύσεις… Ου μοιχεύσεις… Ού κλέψεις. Ου ψευδομαρτυρήσεις» (Έξοδ. κ’ 1-17).


46. «Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά» (Ψαλμ. λγ’ 21), αλλά και τις εικόνες των Αγίων, μην αφήνοντας τες να φθαρούν από την αμέλεια και τη λησμονιά. Αυτό το γνωρίζουμε από τις περιγραφές των εμφανίσεων θαυματουργικών εικόνων, ιδίως της Μητρός του Κυρίου, της Παναγίας. Τόσο προσφιλής είναι στον Θεό η εικών του ανθρώπου, ιδίως του αγίου ανθρώπου, σκεύους της Χάριτος. Έτσι, μες από πολλές εικόνες, ενεργεί θαύματα, θεραπεύοντας ασθένειες και στηρίζοντας τις ψυχές.


(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 37-38)

Δέλεαρ

με πονηρό δόλωμα
Πονηρός όντας ο διάβολος, τους έρριξε το δόλωμα, με σκοπό να τους βλάψη σε άλλους τομείς.
Ε.Π.Ε. 19,600
του όφεως στον παράδεισο
Έπρεπε η Εύα να καταλάβη τον εχθρό και πολέμιο, και μόνο από το ότι είπε αντίθετα από όσα είχε πει ο Θεός. Έπρεπε αμέσως ν’ αποφύγη το δόλωμα, να υπερπήδηση την παγίδα. Της πρότεινε ελπίδα μεγαλύτερης υποσχέσεως, και έχασε τα αγαθά που είχε στα χέρια της. Τους υποσχέθηκε ότι θα τους κάνη θεούς, και τους έρριξε στην τυραννία του θανάτου. Γιατί, ω γυναίκα, πίστευσες το διάβολο; Δεν σου έφτανε η αξιοπιστία του Νομοθέτη; Δεν έβλεπες, ότι ο μεν Θεός είναι ο δημιουργός και ποιητής σου, ενώ ο διάβολος είναι ο εχθρός σου; Μπορούσε να διακρίνη την απάτη, αλλά δεν το θέλησε η Εύα.
Ε.Π.Ε. 31,116
πρώτα τα χρηστά ή τα λυπηρά
Οι κυνηγοί πτηνών και ψαριών πιάνουν τα θηράματά τους με δολώματα. Προτείνουν την τροφή που τους αρέσει, και πίσω από αυτήν κρύβουν την παγίδα. Παρόμοιο είναι το έργο των κάθε λογής απατεώνων. Προτείνουν πρώτα τα αρεστά, τα γλυκά, και ύστερα επιφέρουν τα φρικτά και λυπηρά. Όσοι όμως αληθινά αγαπούν και φροντίζουν, κάνουν το τελείως αντίθετο.
Ε.Π.Ε. 32,496

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 23-24)

469-     ΟΧΙ ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ. Στη συνέλευσι ενός φεμινιστικού συλλόγου η ομιλήτρια καταλήγει ως εξής:
            -Που θα βρισκόταν ο άντρας, κύριοι, σήμερα, αν δεν υπήρχε η γυναίκα;
            -Στον Παράδεισο! Φώναξε ένας ακροατής.
471-     ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ. Σε ένα σαλόνι ο Μέγας Ναπολέων λέγει σε μια γυναίκα διάσημο συγγραφέα, την Σοφία Γκέ.
            -Ξέρεις, δε συμπαθώ διόλου τις γυναίκες συγγραφείς.
            -Μου το έχουν κι άλλοι πει, απαντά ψύχραιμα εκείνη.
            -Τι καλό έχετε φτιάξει στη ζωή σας, κυρία μου; προσθέτει ο Αυτοκράτωρ.
            -Τρία παιδιά, απαντά και πάλι η συγγραφεύς.
Κι ο Ναπολέων την χαιρέτισε με θερμή χειραψία.
472-     ΤΟ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ. Ένας μεγάλος Άγγλος ποιητής ήταν τυφλός κι είχε μια πολύ όμορφη αλλά και δύστροπη γυναίκα. Μια μέρα ένας φίλος του για να τον κολακέψη του λέγει:
            -Ξέρεις, έχεις την πιο όμορφη γυναίκα. Είναι όμορφη σαν τριαντάφυλλο.
            -Το ξέρω, απαντά εκείνος, αλλ’ εγώ δεν βλέπω τα χρώματα, αισθάνομαι μόνο τα αγκάθια.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ. 210-211 )

464-     -Εκ γυναικός τα φαύλα (είπεν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος προς την Κασσιανή, υπαινισσόμενος την Εύα).
            -Και εκ γυναικός τα κρείττονα (απάντησε η Κασσιανή, υπαινισσόμενη την Παναγία).
465-     ΝΑ ΜΗ ΝΙΚΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ. Μερικοί φίλοι του Μ. Αλεξάνδρου τον προέτρεπαν να δη τις θυγατέρες του Δαρείου και τη γυναίκα του, που φημίζονταν για την ομορφιά τους. «Δεν δέχομαι, απάντησε ο μεγάλος κατακτητής, γιατί είναι ντροπή, εκείνος, που νίκησε τόσους άνδρας να νικηθή από δυο γυναίκες».
467-     ΜΕΓΑΛΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:
            -Μπαμπά, ποιες είναι αυτές «οι Μεγάλες Δυνάμεις», για τις οποίες γράφουν οι εφημερίδες;
            -Η μητέρα σου και η μητέρα της, παιδί μου, απάντησε εκείνος.
468-     ΑΜΝΗΣΙΑ. Μια κυρία, όχι πολύ νέα, ωδηγούσε το αυτοκίνητό της. Σε κάποια στροφή το αυτοκίνητο ανετράπηκε κι η κυρία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κακή κατάστασι. Ο γιατρός αφού την εξήτασε και της επέδεσε τα τραύματα, άρχισε να υπαγορεύη στη νοσοκόμο:
-Γράψτε σας παρακαλώ: Θλάσις πλευράς, εξάρθρωσις ωμοπλάτης, εκδοραί…
-Πόσων ετών είσθε, κυρία μου;
            -Είκοσι πέντε, ψιθυρίζει η τραυματισμένη.
            -Και σοβαρά απώλεια της…μνήμης! συμπλήρωσε ο γιατρός.

(Θησαυρός Γνώσεων και ευσεβείας, Υακίνθου Γρατιανουπόλεως, σελ.209-210 )

Η λέξη χάρισμα προέρχεται από το ρήμα χαρίζω που σημαίνει προσφέρω ως δώρο. Ο Θεός μας δίνει τα χαρίσματα κι εμείς με τη σειρά μας πρέπει να τα αξιοποιήσουμε προς όφελος μας αλλά και προς όφελος του αδερφού. Να τα μοιραζόμαστε … όχι μόνο για μας! Ποιο το νόημα να είμαι ευλογημένη με το χάρισμα της ελεημοσύνης και εγώ να κρατώ μόνο για τον εαυτό μου τα υλικά αγαθά ή τους πνευματικούς καρπούς του αγώνα μου όταν δίπλα μου άνθρωποι υποφέρουν; Γιατί μου έδωσε ο Κύριος αυτό το χάρισμα; Δεν έχει ανάγκη φυσικά Εκείνος ανταλλάγματα από εμάς! Τις εντολές Του μας τις έδωσε για τη σωτηρία της ψυχής μας και κανέναν δεν πιέζει! Για μας θέλει να είμαστε τηρητές του Λόγου Του… για τη δική μας θεραπεία, το δικό μας αγιασμό!’ ‘ Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται’. Δηλαδή ‘ Μακάριοι είναι οι ευσπλαχνικοί και επιεικείς που συμπονούν στη δυστυχία του πλησίον, διότι αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό την ημέρα της Κρίσεως’.
Αν είμαι ευλογημένη με το δώρο της προσευχής, να πηγαίνω κοντά στον Κύριο και να προσεύχομαι όχι μόνο για μένα αλλά για κάθε άνθρωπο για τον οποίο αντιλαμβάνομαι ότι χρειάζεται τη βοήθεια του Θεού αλλά και για τη μετάνοια όλου του κόσμου! Αν έχω ευλογηθεί με το χάρισμα του κηρύγματος, να γίνω ιεροκήρυκας και αν έχω το χάρισμα μιας καρδιάς γεμάτης Αγάπης να γίνω μια αγκαλιά και ένα λιμάνι για κάθε άνθρωπο που υποφέρει από την έλλειψη της. Και αυτός που έχει το χάρισμα της ευγνωμοσύνης να μη σταματάει να δοξολογεί το Θεό και έτσι εξομοιώνεται με άγγελο! Και όποιος έχει το χάρισμα μιας ισχυρής πίστης να στηρίζει αυτούς που έχουν ακόμα ασθενική πίστη. Και αν ακόμα σου έχει δοθεί το δώρο της ειρήνης είναι αμαρτία να μην τη μεταδίδεις και στους άλλους ανθρώπους! ‘ Μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται’. Δηλαδή ‘ Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν μέσα τους την εκ του αγιασμού ειρήνη και μεταδίδουν αυτή και στους άλλους διότι αυτοί θα αναγνωρισθούν και θα ανακηρυχθούν στον ουράνιο κόσμο υιοί Θεού’.
Και αν έχεις ευλογηθεί να βλέπεις το Θεό με τα μάτια της ψυχής σου, γίνε φως, λαμπάδα αναμμένη, δρόμος για όλους τους ανθρώπους που ακόμα δεν έχουν ‘δει’ τον Αναστημένο Χριστό! Και πάντα να θυμάσαι την Αγία Τριάδα η οποία εκφράζει το μοίρασμα, την κοινωνία και την Αγάπη! Δεν είναι αληθινός χριστιανός αυτός που δεν μοιράζεται τα δώρα του Θεού με τους άλλους ανθρώπους. Και να ξέρεις πως όλοι οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με χαρίσματα από το Θεό απλά δεν είναι σε όλους τα ίδια !
Όποιος θέλει λοιπόν να γίνει μιμητής του Χριστού ας αξιοποιεί τα δώρα και τις ευλογίες Του προς όφελος και των συνανθρώπων του γιατί με αυτό τον τρόπο επιτελεί το θέλημα του Θεού που εξέφρασε με την εντολή Του ‘ Αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς’. Δηλαδή ‘Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον καθώς εγώ σας αγάπησα’[ Ιω. ιε,12] . Άλλωστε η αγάπη θεραπεύει δυο ανθρώπους… και εκείνον που την προσφέρει και εκείνον που τη δέχεται! Ας ακολουθούμε λοιπόν κι εμείς το δρόμο της θυσιαστικής Αγάπης του Χριστού για να οδηγηθούμε μια μέρα κοντά Του και να μας πει ‘ Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου , κληρονομήστε τη βασιλεία που είναι ετοιμασμένη για σας από τη δημιουργία του κόσμου, επειδή πείνασα και μου δώσατε να φάω...’.[ Ματθ. κε,34-36] (A.K.B)

ιη’. Ένας αδελφός συμβουλεύθηκε τον Αββά Θεόδωρο, λέγοντας: «Θέλω Να φέρω σε πέρας τις εντολές». Και του λέγει ο γέρων για τον Αββά Θεωνά ότι είχε πῆ και εκείνος: «θέλω να φέρω σε πέρας ό,τι καλό μου εμπνέει ο Θεός». Πηγαίνει λοιπόν στο αρτοποιείο και φτιάχνει ψωμιά. Και όταν του τα ζήτησαν οι φτωχοί, τους τα δίνει. Του ζητούν και άλλοι, τους δίνει τα ζεμπίλια και το ιμάτιο που φορούσε. Μπαίνει έτσι στο κελλί του, ζωσμένος με το μαφόρι. Αλλά και έτσι πάλι μεμφόταν τον εαυτό του, λέγοντας ότι δεν είχε εφαρμόσει ως πέρα την εντολή του Θεού.
ιθ’. Αρρώστησε κάποτε ο Αββάς Ιωσήφ και έστειλε να ειδοποιήσουν τον Αββά Θεόδωρο, λέγοντας: «Έλα να σε δω πριν εγκαταλείψω το σώμα». Και ήταν μεσοβδόμαδο. Και δεν πήγε. Έστειλε δέ να του πουν: «Αν μείνης έως το Σάββατο, έρχομαι. Αν φύγης, τότε θα ειδωθούμε στην άλλη ζωή».
κ’. Ένας αδελφός λέγει στον Αββά Θεόδωρο: «Πες μου δυο λόγια, γιατί χάνομαι». Και μόλις μετά βίας του αποκρίνεται: «Εγώ κινδυνεύω και τι μπορώ να σου πω;».
κα’. Ένας αδελφός πήγε στον Αββά Θεόδωρο ζητώντας του να μάθει να πλέκει φοινικοβλαστούς. Και του έφερε και τα σχοινιά. Ο δε γέρων του λέγει: «Πήγαινε και έλα εδώ το πρωί». Και σηκώθηκε ο γέρων, έβρεξε τα σχοινιά και ετοίμασε το προκαταρτικό πλέξιμο λέγοντας: «Έτσι και έτσι θα κάνης». Και τον άφησε. Και μπήκε στο κελλί του ο γέρων και κάθισε εκεί. Όταν δε ήλθε η ώρα, του έβαλε να φάγη και τον ξεπροβόδισε. Έρχεται πάλι το πρωϊ. Και του λέγει ο γέρων: «Πάρε τα υλικά σου και πήγαινε. Γιατί ήλθες να με βάλης σε πειρασμό και σε φροντίδα». Και δεν τον άφησε πλέον μέσα.
κβ’. Είπε ο μαθητής του Αββά Θεόδωρου, ότι ήλθε κάποτε ένας όπου πουλούσε κρεμμύδια και μου γέμισε ένα σταμνί. Και του λέγει ο γέρων: «Γέμισε του το με σιτάρι και δόστο του». ήταν δε δυό σωροί από σιτάρι, ο ένας παστρεμένος και ο άλλος απάστρευτος. Και του έδωσα από τον απάστρευτο. Ο γέρων το είδε αυτό και λυπήθηκε. Και από τον φόβο μου, έπεσα και έσπασα το σταμνί. Και του έβαλα μετάνοια. Και ο γέρων μου λέγει: «Σήκω, δεν φταίς εσύ, αλλά εγώ που σου το είπα». Και μπαίνοντας ο γέρων, γέμισε τον κόρφο του με σιτάρι παστρεμένο και του το έδωσε μαζί με τα κρεμμύδια.
κγ’. Πήγε κάποτε ο Αββάς Θεόδωρος μ΄ έναν αδελφό να βγάλουν νερό. Και φτάνοντας ο αδελφός πρώτος στην πηγή, είδε μεγάλο φίδι. Και του λέγει ο γέρων: «Πήγαινε, πάτησε του το κεφάλι». Αλλά φοβήθηκε και δεν πήγε. Ήλθε δε ο γέρων. Και βλέποντας τον το ερπετό, πήρε δρόμο για την έρημο, καταντροπιασμένο.
κδ’. Ρώτησε κάποιος τον Αββά Θεόδωρο: «Αν ξαφνικά γίνη σεισμός, θα φοβηθείς και εσύ, Αββά;» Του λέγει ο γέρων: «Και ο ουρανός να πέσει στη γη, ο Θεόδωρος δεν φοβάται. Γιατί είχε παρακαλέσει τον Θεό να τον απαλλάξη από την δειλία. Για αυτό και τον ρώτησε.
(Είπε Γέρων,Το Γεροντικόν εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1996 σελ.95-96)

     Η αναρχία παντού είναι κακό και αιτία πολλών συμφορών και αρχή της αταξίας και της συγχύσεως, κυρίως όμως στην Εκκλησία είναι πάρα πολύ επικίνδυνη, διότι και η εξουσία της Εκκλησίας είναι μεγαλύτερη και υψηλότερη. Όπως δηλαδή αν σκοτώσης τον αρχηγό του χορού θα διαλυθή ο χορός και ως προς τα μέλη του και ως προς την τάξι, κι αν αρπάξης τον στρατηγό από τη στρατιωτική φάλαγγα, δεν θα υπάρχη ευρυθμία και τάξις στην παράταξι, και επίσης αν αφαιρέσης τον κυβερνήτη από το πλοίο, θα καταβύθισης το σκάφος, έτσι και εάν απομακρύνης τον ποιμένα από το ποίμνιο, όλα θα τα ανατρέψης και θα τα καταστρέψης. Είναι λοιπόν μεγάλο κακό η αναρχία και αιτία καταστροφής, αλλά όχι μικρότερο κακό είναι και η ανυπακοή των υπηκόων• το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και εδώ. Διότι ο λαός που δεν υπακούει στον άρχοντά του μοιάζει μ’ εκείνον που δεν έχει άρχοντα, και ίσως χειρότερα• καθόσον εκεί και συγχωρούνται για την αταξία τους, ενώ εδώ όχι μόνο δεν συγχωρούνται, αλλά και τιμωρούνται. Ίσως όμως μας πη κάποιος, ότι υπάρχει και τρίτο κακό, το να είναι ο αρχηγός κακός. Το ξέρω κι εγώ, κι όχι μόνο δεν είναι μικρό το κακό αυτό, αλλ’ είναι πολύ χειρότερο και από την αναρχία• και είναι προτιμότερο να μη διοικήσαι από κανέναν, παρά να διοικήσαι από κακόν άρχοντα. Διότι αυτός πολλές φορές σώθηκε, αλλά πολλές φορές και κινδύνευσε, ενώ ο άλλος οπωσδήποτε θα κινδυνεύση, οδηγούμενος στα βάραθρα.
     Πώς λοιπόν ο Παύλος λέγει, «να υπακούτε και να υποτάσσεσθε στους προϊσταμένους σας»; Αφού είπε προηγουμένως, «να αναλογίζεσθε την όλη πορεία της ζωής τους και να μιμήσθε την πίστι τους», κατόπιν πρόσθεσε, «να υπακούτε και να υποτάσσεσθε στους προϊστάμενους σας». Τι λοιπόν θα συμβή, λέγει, όταν είναι κακός και δεν τον υπακούμε; Κακός, πώς το εννοείς; εάν είναι τέτοιος εξ αίτιας της πίστεως, απόφευγέ τον και απομακρύνσου απ’ αυτόν, όχι μόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά κι αν ακόμη είναι άγγελος που κατέβηκε από τον ουρανό• εάν όμως είναι κακός ως προς την ιδιωτική του ζωή, μην ασχολήσαι μ’ αυτήν. Κι αυτό δεν το λέγω εγώ, αλλά το παίρνω από τη θεία Γραφή.
     Άκουσε τι λέγει ο Χριστός• «στην έδρα του Μωυσή κάθισαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι». Αφού προηγουμένως τους καταδίκασε, κατόπιν πρόσθεσε• «στην έδρα του Μωυσή κάθισαν. Όλα  λοιπόν, όσα σας λένε να κάνετε, να τα κάνετε• να μην ενεργήτε όμως σύμφωνα με τα έργα τους». Έχουν, λέγει, το αξίωμα του διδασκάλου, αλλ’ η ζωή τους είναι ακάθαρτη. Εσείς όμως μη προσέχετε τη συμπεριφορά τους, αλλά τα λόγια τους• διότι τα ήθη τους δεν θα βλάψουν κανέναν. Γιατί; Και διότι είναι γνωστά σε όλους, αλλά ούτε και ο ίδιος, κι αν ακόμα είναι μύριες φορές κακός, θα διδάξη ποτέ το κακό. Αν όμως είναι κακός ως προς τα θέματα πίστεως, ούτε γίνεται σε όλους φανερό, και ο κακός δεν θα διστάση να διδάσκη το κακό• αφού και το, «μη κρίνετε, για να μη κριθήτε», αναφέρεται στον τρόπο ζωής, κι όχι στην πίστι• διότι αυτό που προσθέτει αυτό δείχνει. «Γιατί βλέπεις», λέγει, «το άχυρο που υπάρχει στο μάτι του αδελφού σου, και δεν αντιλαμβάνεσαι το δοκάρι που υπάρχει στο δικό σου μάτι;»., «Όλα λοιπόν, όσα σας λένε», λέγει, «να κάνετε, να τα κάνετε (και το «να τα κάνετε» αναφέρεται στα έργα, όχι στην πίστι)• να μην κάνετε όμως αυτά που κάνουν αυτοί». Βλέπεις ότι ο λόγος δεν γίνεται για δόγματα, αλλά για τρόπο ζωής και πράξεως;
(ΕΠΕ,τομος 25,σελ. 379-383)

43. Όταν κάνουμε την προσευχή μας, πρέπει να πηγάζη κάθε λέξις της κατ’ ευθείαν από την καρδιά και κάθε μία απ’ αυτές τις λέξεις να διατηρή όλη τη δύναμι του περιεχομένου της. Αν αφήσουμε να εξατμισθή η ουσία ενός φαρμάκου, το φάρμακο αυτό παύει να είναι σωτήριο για τη σωματική μας υγεία. Έτσι και κατά την προσευχή. Αν λέμε τα λόγια της μη προσέχοντας στο ζωοποιό νόημά τους, μη νοιώθοντας τη αλήθειά τους στην καρδιά μας, δεν θα αποκομίσουμε ωφέλεια από την προσευχή. Γιατί η αληθινή, η καρποφόρος προσευχή γίνεται μονάχα όταν είναι προσευχή «εν πνεύματι και αληθεία». Τα λόγια της προσευχής αντιστοιχούν στα συστατικά στοιχεία ενός φαρμάκου. Το καθένα έχει τη δική του δύναμι και όλα μαζί αποτελούν τη θεραπευτική δόσι που χρειάζεται το άρρωστο σώμα μας. Όπως οι φαρμακοποιοί φυλάνε σε κλειστό μπουκάλι ένα παρασκεύασμα ιαματικό, για να μην εξατμισθή η δύναμίς του, έτσι και εμείς πρέπει να κάνουμε με τα λόγια της προσευχής. Να φυλάμε τη δύναμί τους στον κλειστό χώρο της καρδιάς μας, για να τα προφέρουμε με όλη τη δύναμί τους άθικτο και ακεραία.


44. Όπου και να στραφώ, προς όποια κατεύθυνσι και αν κινηθώ, ο Θεός είναι μπροστά μου. Όλοι οι δρόμοι μου Αυτόν έχουν ως τέρμα τους. «Ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω;» (Ψαλμ. ρλη’ 7).


(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 36-37)

Στα πρώτα χρόνια της ερημικής του ζωής ο όσιος Βενέδικτος (480-547) υπέμεινε ένα φοβερό σαρκικό πειρασμό.
Αρχικά εμφανίστηκε το δαιμόνιο της πορνείας με τη μορφή μαύρου κοτσυφιού, που φτερούγιζε ενοχλητικά γύρω στο πρόσωπό του. Πετούσε τόσο κοντά, που θα μπορούσε ο όσιος να το πιάσει στα χέρια του. Αυτός κατάλαβε τη δαιμονική ενέργεια και έκανε το σημείο του Σταυρού. Αμέσως το κοτσύφι εξαφανίστηκε!
Άρχισε όμως ένας πρωτοφανής σε ένταση εσωτερικός πόλεμος. Με τη ζωντανή ανάμνηση μιας γυναίκας, που είχε δει στην νεότητά του, ο όσιος δοκίμασε τέτοιο πειρασμό, που λίγο έλειψε να κλονιστεί, ν’αφήσει την έρημο και να γυρίσει στον κόσμο.
Όμως η θεία χάρη δεν τον εγκατέλειψε! Ήρθε και τον ανέδειξε και πάλι νικητή των παθών. Γρήγορα συνήλθε από τη ζάλη και ελευθερώθηκε από τη δαιμονική παγίδα. Μάλιστα δεν αρκέστηκε σε αυτό. Θέλησε να παιδαγωγήσει το σώμα του, για ν’αντιμετωπίζει με περισσότερη απάθεια τους μελλοντικούς πειρασμούς.
Βρήκε λοιπόν ένα αγρό γεμάτο αγκάθια. Έβγαλε τα ρούχα του και ρίχτηκε γυμνός ανάμεσά τους. Κυλίστηκε πολλή ώρα πάνω στ’αγκάθια, μέχρις ότου ολόκληρο το σώμα του καταματώθηκε από τα κεντήματα. Υπέμεινε φρικτούς πόνους, ενώ το αίμα έτρεχε από παντού.
Μπροστά σε αυτό το παιδαγωγικό μέτρο το δαιμόνιο κατατροπώθηκε και δεν τον ξαναενόχλησε.

(Βίος οσίου Βενεδίκτου)

(Χαρίσματα και χαρισματούχοι, Ι.Μ. Παρακλήτου, τόμος γ΄, σελ. 40-41)

Εύρεση

Δημοφιλή Θέματα (Α-Ω)

αγάπη (607) Αγάπη Θεού (348) αγάπη σε Θεό (248) αγάπη σε Χριστό (167) άγγελοι (69) Αγγλικανισμός (1) Αγία Γραφή (231) Αγιασμός (10) Άγιο Πνεύμα (98) Άγιο Φως (1) άγιοι (179) άγιος (198) αγνότητα (42) άγχος (36) αγώνας (105) αγώνας πνευματικός (275) αδικία (6) Αθανασία (7) Αθανάσιος ο Μέγας (4) αθεΐα (128) αιρέσει (1) αιρέσεις (363) αιωνιότητα (15) ακηδία (4) ακτημοσὐνη (14) αλήθεια (119) αμαρτία (345) Αμβρόσιος άγιος (3) άμφια (1) Αμφιλόχιος της Πάτμου (4) Ανάληψη Χριστού (4) Ανάσταση (146) ανασταση νεκρών (31) ανθρώπινες σχέσεις (324) άνθρωπος (304) αντίχριστος (11) Αντώνιος, Μέγας (5) αξιώματα (15) απἀθεια (5) απελπισία (11) απιστία (21) απληστία (5) απλότητα (16) αποκάλυψη (8) απόκρυφα (17) Απολογητικά Θέματα (1) αργολογία (3) αρετή (201) Αρσένιος Όσιος (5) ασθένεια (110) άσκηση (63) αστρολογία (2) Αυγουστίνος άγιος (3) αυταπάρνηση (31) αυτεξούσιο (2) αυτογνωσία (149) αυτοθυσἰα (26) αυτοκτονία (10) αχαριστία (6) Β Παρουσία (10) Β' Παρουσία (11) βάπτιση (17) βάπτισμα (32) Βαρβάρα αγία (1) Βαρσανουφίου Οσίου (31) Βασιλεία Θεού (34) Βασίλειος ο Μέγας (32) Βελιμίροβιτς Νικόλαος Άγιος (42) βία (4) βιβλίο (31) βιοηθική (10) βίος (2) Βουδδισμός (5) γαλήνη (2) γάμος (125) Γένεση (5) Γέννηση Κυρίου (14) Γεροντικόν (195) Γερόντισσα Γαβριηλία (1) Γεώργιος Άγιος (1) γηρατειά (11) γιόγκα (4) γλώσσα (64) γνώση (26) Γνωστικισμός (3) γονείς (134) Γρηγόριος Νεοκαισαρείας άγιος (1) Γρηγόριος Νύσσης Άγιος (2) Γρηγόριος ο Θεολόγος (20) Γρηγόριος ο Παλαμάς όσιος (10) γυναίκα (37) δάκρυα (58) δάσκαλος (24) Δεύτερη Παρουσία (29) Δημήτριος Άγιος (1) Δημιουργία (62) διάβολος (235) Διάδοχος Φωτικής όσιος (13) διαίσθηση (1) διακονία (4) διάκριση (148) διάλογος (5) δικαιο (4) δικαιοσύνη (39) Διονύσιος Αρεοπαγίτης Άγιος (2) Διονύσιος Κορίνθου άγιος (1) Δογματικα Θέματα (205) Δογματική Τρεμπέλα (1) δύναμη (71) Δωρόθεος αββάς (10) εγκράτεια (20) εγωισμός (250) εικόνες (34) Ειρηναίος Λουγδούνου άγιος (4) ειρήνη (56) εκκλησία (240) Εκκλησιαστική Ιστορία (24) Εκκλησιαστική περιουσία (3) έκτρωση (5) έλεγχος (17) ελεημοσύνη (115) ελευθερία (62) Ελλάδα (19) ελπίδα (61) εμπιστοσὐνη (59) εντολές (13) Εξαήμερος (2) εξέλιξης θεωρία (16) Εξομολόγηση (168) εξωγήινοι (13) εξωσωματική γονιμοποίηση (5) Εορτή (3) επάγγελμα (17) επιείκεια (2) επιμονἠ (52) επιστήμη (108) εργασία (80) Ερμηνεία Αγίας Γραφής (186) έρωτας (19) έρωτας θείος (9) εσωστρέφεια (1) Ευαγγέλια (195) Ευαγγέλιο Ιωάννη Ερμηνεία (33) Ευαγγελισμός (2) ευγένεια (16) ευγνωμοσὐνη (42) ευλογία (5) Ευμένιος Όσιος γέροντας (7) ευσπλαχνία (34) ευτυχία (65) ευχαριστία (54) Εφραίμ Άγιος Νέας Μάκρης (1) Εφραίμ Κατουνακιώτης Όσιος (42) Εφραίμ ο Σύρος όσιος (6) εχεμύθεια (1) ζήλεια (15) ζώα (46) ζωή (40) ηθική (14) ησυχία (32) θάνατος (310) θάρρος (100) θαύμα (260) θέατρο (5) Θεία Κοινωνία (179) Θεία Λειτουργία (130) θεία Πρόνοια (14) θἐλημα (57) θέληση (38) θεογνωσία (2) Θεόδωρος Στουδίτης όσιος (36) θεολογία (29) Θεός (333) Θεοφάνεια (6) Θεοφάνους Εγκλείστου Αγίου (6) θέωση (6) θλίψεις (282) θρησκείες (43) θυμός (100) Ιάκωβος Αδελφόθεος Άγιος (1) Ιάκωβος Τσαλίκης Όσιος (15) ιατρική (13) Ιγνάτιος Θεοφόρος (9) Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ Άγιος (7) ιεραποστολή (49) ιερέας (177) ιερωσύνη (17) Ινδουισμός (14) Ιουδαίοι (1) Ιουλιανός Παραβάτης (2) Ιουστίνος άγιος (3) Ιουστίνος Πόποβιτς Άγιος (64) Ιππόλυτος άγιος (1) Ισαάκ ο Σύρος (5) Ισίδωρος Πηλουσιώτης όσιος (36) Ισλάμ (11) Ιστορία Ελληνική (12) Ιστορία Παγκόσμια (16) Ιστορικότης Χριστού (1) Ιωάννης Δαμασκηνός Άγιος (1) Ιωάννης Θεολόγος (3) Ιωάννης Κροστάνδης (332) Ιωάννης Χρυσόστομος (401) Ιωσήφ Ησυχαστής Άγιος (7) Καινή Διαθήκη Ερμηνεία (139) Καινή Διαθήκη κριτικό κείμενο NestleAland (5) Κανόνες Εκκλησίας (4) καρδιά (120) Κασσιανός Όσιος (4) κατάκριση (132) καταναλωτισμός (8) Κατηχητικό (4) καύση νεκρών (1) κενοδοξία (14) κήρυγμα (53) Κίνητρα (3) Κλήμης Αλεξανδρέας (1) Κλήμης Ρώμης άγιος (1) Κλίμακα (6) κλοπή (5) Κοίμησις Θεοτόκου (26) κοινωνία (167) κόλαση (50) Κόντογλου Φώτης (4) Κοσμάς Αιτωλός Άγιος (2) Κουάκεροι (1) ΚράτοςΕκκλησία (1) Κρίσις Μέλλουσα (49) Κυπριανός άγιος (1) Κύριλλος Άγιος (1) Κωνσταντίνος Άγιος (2) Λατρεία Θεία (75) λείψανα (9) λογική (1) λογισμοί (117) λόγος Θεού (22) Λουκάς Ευαγγελιστής Άγιος (1) Λουκάς Κριμαίας Άγιος (12) λύπη (60) μαγεία (19) μακροθυμία (5) Μανιχαϊσμός (1) Μάξιμος Ομολογητής (15) Μαρία Αιγυπτία Αγία (2) Μαρκίων αιρετικός (1) μάρτυρες (24) μεγαλοσὐνη (7) Μεθοδιστές (1) μελέτη (59) μετά θάνατον (44) μετά θάνατον ζωή (103) Μεταμόρφωση (11) μετάνοια (372) Μετάσταση (1) μετάφραση (13) Μετενσάρκωση (8) μητέρα (56) Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος (3) μίσος (12) ΜΜΕ (4) μνημόσυνα (9) μοναξιά (20) μοναχισμός (115) Μορμόνοι (1) μόρφωση (20) μουσική (8) Ναός (17) ναρκωτικά (4) Νέα ΕποχήNew Age (1) Νεκτάριος άγιος (27) νέοι (27) νεοπαγανισμός (11) νηστεία (67) νήψη (2) Νικηφόρος ο Λεπρός Άγιος (3) Νικόδημος Αγιορείτης Άγιος (3) Νικόλαος Άγιος (8) Νικόλαος Καβάσιλας Άγιος (3) Νικόλαος Πλανάς Άγιος (1) νους (55) οικονομία (2) Οικουμενισμός (4) ομολογία (3) ομορφιά (17) ομοφυλοφιλία (2) όνειρα (35) οραμα (25) οράματα (33) οργή (2) ορθοδο (1) Ορθοδοξία (295) όρκος (1) πάθη (270) πάθος (38) παιδεία (24) παιδιά (138) Παΐσιος Όσιος (381) Παλαιά Διαθήκη (7) Παλαιά Διαθήκη Ερμηνεία (10) παλαιοημερολογίτες (17) Παναγία (336) Παπαδόπουλος Στυλιανός (3) παράδειγμα (38) Παράδεισος (113) Παράδοση Ιερά (9) Παρασκευή Αγία (1) Παρθένιος ο Χίος Όσιος (2) Πάσχα (23) πατήρ Νικόλαος Πουλάδας (21) πατρίδα (9) Πατρολογία (19) Παύλος Απόστολος (4) πειρασμοί (28) Πεντηκοστή (12) περιέργεια (3) Πέτρος Απόστολος (1) πίστη (548) πλησἰον (69) πλούτος (75) Πνευματικές Νουθεσίες (93) πνευματική ζωή (279) πνευματικός πατέρας (121) πνευματισμός (10) ποίηση (21) πόλεμος (29) πολιτική (25) πολιτισμός (9) Πορφύριος Όσιος (273) πραότητα (7) προθυμἰα (28) Πρόνοια (5) Πρόνοια Θεία (91) προορισμός (16) προσευχή (816) προσοχή (51) προσπἀθεια (139) προτεσταντισμός (29) προφητείες (15) ραθυμία (18) Ρωμαιοκαθολικισμός (36) Σάββας Καλύμνου Άγιος (1) Σαρακοστή (12) σεβασμός (28) Σεραφείμ του Σαρώφ Όσιος (12) Σιλουανός Άγιος (3) σιωπή (14) σοφία (54) Σπυρίδων Άγιος (2) σταθερότητα (2) Σταυρός (86) Σταυροφορίες (4) Σταύρωση (53) συγχώρηση (97) συκοφαντία (3) Συμεών Νέος Θεολόγος όσιος (88) συμπὀνια (24) συναξάρι (2) συνείδηση (27) σχίσμα (34) σώμα (49) σωτηρία (57) Σωφρόνιος του Έσσεξ Άγιος (37) τάματα (2) ταπεινοφροσύνη (271) ταπείνωση (197) Τέλος Κόσμου (4) Τερτυλλιανός (1) Τεσσαρακοστή Μεγάλη (6) τέχνη (1) τιμωρία (21) Τριάδα Αγία (35) τύχη (2) υγεία (8) υλικά αγαθά (43) υπακοή (130) Υπαπαντή (2) υπαρξιακά (73) υπερηφἀνεια (55) υποκρισία (27) υπομονή (230) φανατισμός (5) φαντασία (5) φαντάσματα (3) φιλαργυρἰα (9) φιλαυτἰα (11) φιλία (31) φιλοσοφία (23) Φλωρόφσκυ Γεώργιος (3) φόβος (55) φὀβος Θεοὐ (26) φύση (1) φως (47) Φώτιος άγιος (1) χαρά (124) Χαράλαμπος Άγιος (1) χάρις θεία (122) χαρίσματα (39) Χειρόγραφα Καινής Διαθήκης (1) Χριστιανισμός (21) χριστιανός (101) Χριστός (366) Χριστούγεννα (70) χρόνος (36) ψαλμωδία (7) ψεύδος (24) ψυχαγωγία (10) ψυχή (278) ψυχολογία (25)