Εμπρησμός
η πορνεία
Να σβήσουμε την πυρκαγιά της πορνείας προτού να κυριεύση όλη την Εκκλησία.
Ε.Π.Ε. 30,100
Εμφάνισις
άσεμνη και στο ναό!
Τι κάνεις, άνθρωπε; Περιεργάζεσαι τα κάλλη των γυναικών και δεν φρίττεις που προβαίνεις σ’ αυτού του είδους τις αμαρτίες μέσα στο ναό; Για πορνείο την πέρασες την εκκλησία και χώρο ατιμότερο από την αγορά; Έξω μεν στο δρόμο φοβάσαι και ντρέπεσαι να περιεργάζεσαι μια γυναίκα, ενώ στο ναό του Θεού, την ώρα μάλιστα που σου μιλάει ο Θεός και σε απειλεί, πορνεύεις και μοιχεύεις.
Ε.Π.Ε. 11,800
ασελγής
Δεν έχετε σπίτια, για να κουβεντιάσετε; Πρέπει να κουβεντιάζετε στην εκκλησία και να εμποδίζετε και όσους στέκουν σεμνά και θέλουν ησυχία για την προσευχή; Η εκκλησία δεν είναι χώρος για κουβέντες, αλλά για διδασκαλία. Τώρα όμως σε τίποτε δεν διαφέρει από την αγορά. Για να μη πω και κάτι πιο τολμηρό, ότι δηλαδή, δεν διαφέρει η εκκλησία από το θέατρο. Οι γυναίκες στο ναό εμφανίζονται με πιο αισχρή εμφάνισι και από τις πορνευόμενες γυναίκες των θεάτρων.
Ε.Π.Ε. 18α,518
σκανδαλίζει
Λέει η γυναίκα: Τι φταίω εγώ, αν ο άλλος πονηρευθή; Μα εσύ δίνεις την αφορμή, με την εμφάνισί σου, με το βλέμμα σου, με τις κινήσεις σου. Γι’ αυτό και ο Παύλος έκανε πολύ λόγο για το ντύσιμο και τη ντροπή.
Ε.Π.Ε. 23,250
πορνική και μοιχική
Έχεις νυμφίο το Χριστό. Γιατί προσπαθείς ν’ αποσπάσης ανθρώπους εραστές; Τότε θα σε κρίνη για μοιχεία. Γιατί δεν στολίζεσαι τα στολίδια, που αρέσουν στο Χριστό, που αγαπά Εκείνος, δηλαδή, τη ντροπή, τη σωφροσύνη, την κοσμιό¬τητα, τη σεμνή ενδυμασία; Αυτή που τώρα έχεις, είναι πορνική και αισχρή. Δεν μπορούμε πια να ξεχωρίσουμε τις πόρνες απ’ τις παρθένες.
Ε.Π.Ε. 23,254
δείγμα εσωτερικής καταστάσεως
Και το ντύσιμο να είναι σεμνό. Διότι η καλή εξωτερική εμφάνισις είναι καθρέφτης της καταστάσεως, που επικρατεί στην ψυχή.
Ε.Π.Ε. 36,88-90
Εμφύλιος
εξ αίτιας της πίστεως
Είχε τότε ξεσπάσει παντού ένας εμφύλιος πόλεμος, που μάλιστα ήταν φοβερώτερος από κάθε άλλον εμφύλιο πόλεμο. Στον πόλεμο αυτό δεν συγκρούονταν μόνο πολίτες με πολίτες, αλλά και συγγενείς με συγγενείς και οικείοι με οικείους και φίλοι με φίλους. Τίποτε όμως από όλα αυτά δεν κατέλυσε την Εκκλησία, ούτε και την εξασθένισε. Και το πιο θαυμαστό βέβαια και παράδοξο είναι, ότι όλα αυτά συνέβησαν στην αρχή της ιδρύσεως της Εκκλησίας.
Ε.Π.Ε. 34,234
Έμφυτος
ξέρουμε το κακό και το καλό
Ολοφάνερη είναι μέσα μας η κακία, ώστε όλοι την κατηγορούν, ακόμα και όσοι την υπηρετούν. Και απ’ το άλλο μέρος, η αρετή από όλους θαυμάζεται, ακόμα και απ’ εκείνους που δεν προσπαθούν να την μιμηθούν. Έτσι, και ο πόρνος επαινεί τη σωφροσύνη, ο πλεονέκτης καταδικάζει την αδικία, ο οργίλος θαυμάζει την ανεξικακία, ο ακόλαστος μέμφεται την ακολασία. Πώς τότε, ρωτάνε, τα κάνει αυτά; Εξ’ αιτίας της ραθυμίας, αν και ξέρη πως δεν είναι καλό αυτό που κάνει. Διαφορετικά δεν θα ντρεπόταν για τις πράξεις του, ούτε θα αντιδρούσε όταν γι’ αυτές τον κατηγορούν οι άλλοι. Πολλοί όταν συνειδητοποιούν τι έκαναν, δεν αντέχουν τη ντροπή, και αυτοκτονούν. Τόσο μεγάλη είναι η μαρτυρία μέσα τους του καλού και του πρέποντος. Τόσο λαμπρότερα και από τον ήλιο λάμπουν τα καλά και φαίνονται απαίσια τα κακά.

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 200-201)

«Μη σας πλανά κανένας. Όποιος εφαρμόζει στην πράξη τη δικαιοσύνη εκείνος είναι δίκαιος όπως είναι δίκαιος ο Θεός» (Α’ Ιωάννου 3:7)

Ένας ιεροκήρυκας πήρε το αστικό λεωφορείο το πρωί της Δευτέρας. Πλήρωσε το εισιτήριο και κάθισε. Μέτρησε τα ρέστα και είδε ότι ο εισπράκτορας του έδωσε παραπάνω. Κάποιοι θα τα κρατούσαν ευλογώντας την τύχη τους. Ο ιεροκήρυκας στην επόμενη στάση πήγε στον εισπράκτορα να τα δώσει τα παραπανίσια λέγοντας του: «Κατά λάθος μου δώσατε περισσότερα». Ο εισπράκτορας απάντησε: «Το έκανα σκόπιμα. Χθες βράδυ σας άκουσα να κηρύττετε για την τιμιότητα και ήθελα να δω αν εφαρμόζετε αυτά που κηρύττετε!».
Αν είσαι χριστιανός, οι άνθρωποι παρακολουθούν τη ζωή σου και περιμένουν να βρουν κάτι μεμπτό, ώστε να δικαιολογήσουν τη δική τους απιστία. Κάποιος είπε: «να ζεις και να μιλάς έτσι που να μην ανησυχείς αν πουλήσεις τον παπαγάλο σου στον κουτσομπόλη της γειτονιάς!». Ακεραιότητα σημαίνει να μην υπάρχει τίποτε στην ζωή σου για το οποίο να ντρέπεσαι. Αυτή πρέπει να μας διακρίνει σε κάθε τι που σκεπτόμαστε, λέμε ή πράττουμε. Με τη ζωή μας είτε οικοδομούμε είτε γκρεμίζουμε το καλό μας όνομα και κυρίως την καλή μας χριστιανική μαρτυρία.

«Δώσε μου σοφία και γνώση» (Β’ χρονικών 1:10)

- Ο Θεός μετράει εκείνα που δίνουμε συγκρίνοντάς τα μ’ εκείνα που κρατάμε.
- Αν είχαμε μάθει να είμαστε σπλαχνικοί και να συμπαραστεκόμαστε και να βοηθούμε ο ένας τον άλλον, ο κόσμος θα είχε γίνει ένας καλύτερος τόπος για όλους.
- Κάνε όλο το καλό που μπορείς, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που μπορείς, με όλους τους τρόπους που μπορείς, όπου και όποτε μπορείς και για όσον καιρό μπορείς.
- Η πίστη τα κάνει όλα κατορθωτά. Η ελπίδα τα κάνει όλα λαμπρά. Η αγάπη τα κάνει όλα εύκολα.
- Όταν ένας άνθρωπος έχει ανάγκη, ένα γραμμάριο βοήθειας αξίζει περισσότερο από ένα κιλό κήρυγμα.
- Αν νιώθεις δυστυχισμένος, πίστεψε πως υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις σ’ αυτόν τον κόσμο για να γίνεις χαρούμενος. Ενόσω μπορείς να απαλύνεις τον πόνο κάποιου άλλου, η ζωή σου δεν μάταιη (Helen Keller – τυφλή).

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)

489. Κάποτε, το Πνεύμα εισέρχεται στην ψυχή μας , χωρίς να προηγηθούν λόγια για τα αφτιά ούτε να μιλήση το στόμα μας. Εισέρχεται απ’ ευθείας στην ψυχή μας, όπως ο Υιός του Θεού εισήλθε «των θυρών κεκλεισμένων» στο υπερώο, όπου βρίσκονταν οι Απόστολοι, «διά τον φόβον των Ιουδαίων» κρυμμένοι. Τότε, νοιώθουμε ξαφνικά μέσα μας φως και χαρά. Θυμήσου πως ο Άγγελος εισήλθε στη φυλακή για να απελευθερώση τον κλεισμένο εισήλθε στη φυλακή για να απελευθερώση τον κλεισμένο εκεί Απόστολο Πέτρο. «Φύλακές πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν.. Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι» (Πραξ. ιβ’ 6, 7). Έτσι και το Άγιο Πνεύμα ξαφνικά επισκέπτεται το δεσμωτήριο της ψυχής, το σώμα, περνά τις κλειστές θύρες των αισθήσεων και «φως λάμπει εν τω οικήματι».

490. Στον ιερέα: Πίστευε με όλη σου την καρδιά, πίστευε ακράδαντα στη χάρι που σου δόθηκε από τον Θεό, να προσεύχεσαι για τον λαό του. Πρόσεξε να μην αποβή «κενή» αυτή η χάρις, γιατί μ’ αυτή μπορείς να σώσης πολλές ψυχές. Ο Κύριος γρήγορα ακούει την ολοκάρδιο προσευχή σου για τον λαό του και είναι έτοιμος να τον ελεήση, όπως έκαμε με τις προσευχές του Μωϋσέως, του Ααρών, του Σαμουήλ, και των Αποστόλων. Μην αφήνεις καμμία ευκαιρία να προσεύχεσαι, στην εκκλησία, στα σπίτια, παντού. Παντού και πάντοντε, ας συλλογίζεσαι τη σωτηρία του λαού του Θεού. Έτσι και συ θα ελεηθής προσωπικά.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 205-206)

487. Ήμουν στον δρόμο, πηγαίνοντας στην εκκλησία για τον Όρθρο. Ο ήλιος είχε ανατείλει και το φως του έπεφτε σ’ ένα τζάμι. Η αντανάκλασις ήταν τόσο δυνατή, ώστε ήταν αδύνατο να κυττάξης εκείνο το γυαλί, όπως είναι αδύνατο να κυττάξης τον ίδιο τον ήλιο. Συλλογίσθηκα τότε: «Αν ο υλικός, ο κτιστός ήλιος αντανακλάται με τόση λάμψι από το φτωχό γυαλί, τι συμβαίνει με τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Κύριο, όταν αντανακλάται από μία καθαρή καρδιά; Λαμπρότατα αντανακλάται ο Θεός στους Αγίους του, που καθάρισαν και διηύγασαν την καρδιά τους «παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην ἐν φόβω Θεοῦ» (Β’ Κορ. ζ’ 1). Ναι, λαμπρότατα αντανακλάται στις ψυχές των εκλεκτών του. Αυτές οι καθαρές ψυχές, αυτές οι εικόνες του Θεού, σαν ακηλίδωτα κάτοπτρα λάμπουν στο φως του Ήλιου της Δικαιοσύνης.

488. Ο Θεός είναι Αλήθεια και η προσευχή μου πρέπει να είναι αλήθεια και ζωή. Ο Θεός είναι Φώς και η προσευχή μου πρέπει να προσφέρεται μέσα στο φως του νου και της καρδιάς. Ο Θεός είναι Πυρ και η προσευχή μου πρέπει να είναι φλογερή. Ο Θεός είναι η τελεία Ελευθερία και η προσευχή μου πρέπει να πηγάζη ελεύθερα από την καρδιά. Τι πλούτος υπάρχει στο ανθρώπινο πνεύμα! Αρκεί μόνο να σκεφθώ τον Θεό, μόνο να ποθήσω την ένωσί μου μαζί του, και ο Θεός είναι ήδη μαζί μου. Οι τοίχοι του σπιτιού, τα κιγκλιδώματα της φυλακής, τα βουνά που ορθώνονται πανύψηλα, δεν μπορούν να εμποδίσουν αυτή την ένωσι. Ευθύς ο Θεός είναι μαζί μου, όπως επίσης οι Άγγελοι και οι Άγιοι. Μαζί με τον Θεό και αυτά τα μακάρια πνεύματα βρίσκονται μπροστά στα μάτια μου, έρχονται μέσα στην καρδιά μου, σαν οι πιο κοντινοί μου φίλοι. Ώ, τι πλούτος υπάρχει στο ανθρώπινο πνεύμα!

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 204-205)

Πολλοί πάνε στον Αγ. Κυπριανό στη Φυλή και Αγ. Ειρήνη Χρυσοβαλάντου στη Λυκόβρυση, αγνοώντας δυστυχώς ότι εκεί είναι Παλαιοημερολογίτες. Το 1924 οι αδελφοί αυτοί αποκόπηκαν επισήμως από την Εκκλησία και δημιούργησαν ΣΧΙΣΜΑ με αφορμή την αλλαγή του ημερολογίου για 13 μέρες και έκαναν δική τους "Εκκλησία"! Από τότε ομόφωνα ΚΑΜΙΑ Ορθόδοξη Εκκλησία στον πλανήτη δεν τους αναγνωρίζει ως Εκκλησία και δεν έχει κοινωνία Μυστηρίων μαζί τους, ΟΧΙ ΔΙΟΤΙ ήθελαν το Παλαιό ημερολόγιο, (αυτό εξάλλου το κράτησαν για λόγους Παράδοσης το Άγιο Όρος και η Ρωσία και τα Ιεροσόλυμα κ.α. με τους οποίους έχουμε κοινωνία τέλεια και είμαστε η Μία Εκκλησία), αλλά διότι έγιναν σχισματικοί και αποκόπηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Οικουμένης. Για αυτό τους Παλαιοημερολογίτες δεν τους δέχονται ούτε οι Εκκλησίες που κράτησαν το Παλαιό Ημερολόγιο!!! Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας το ΣΧΙΣΜΑ και η αίρεση είναι τεράστια αμαρτήματα στο Σώμα του Χριστού, που είναι η ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ και τα Μυστήρια των ομάδων αυτών είναι άκυρα και αντικανονικά. Η πίστη μας είναι μεν η ίδια και τα τελετουργικά ακριβώς τα ίδια, αλλά αποκήρυξαν τη Μάνα μας Εκκλησία και χειροτόνησαν αντικανονικά δικούς τους ψευδοεπισκόπους με άκυρες και ανυπόστατες χειροτονίες και ο καθένας τους αυτοτιτλοφορείται Αρχιεπίσκοπος, όπως π.χ. ο γνωστός τελευταία "Γέροντας Παρθένιος" που μαγειρεύει στο youtube που είναι αρχιεπίσκοπος(!!) σε μία από τις 10, εχθρικές μεταξύ τους, παρατάξεις των Παλαιοημερολογιτών! Αλαλούμ!... Έτσι από το όνομα του Επισκόπου (υπέρ του αρχιεπισκόπου ημών (τάδε)) καταλαβαίνει κανείς ότι είναι σε ναό Παλαιοημερολογιτών. Τους αδελφούς αυτούς τους αγαπούμε, η Εκκλησία πάντα τους καλούσε να γυρίσουν στους κόλπους της και να κρατήσουν αν θέλουν το Παλαιό Ημερολόγιο αλλά να ενωθούν με τους κανονικούς Επισκόπους της Ιεραρχίας μας οπότε να έλθουν στην κανονικότητα. Αυτοί όμως αρνούνται πεισματικά και θεωρούν αιρετική! την Εκκλησία απανταχού γης! επειδή άλλαξε το ημερολόγιο, λες και αυτό είναι θέμα πίστης ή δόγματος! Οπότε εμείς δεν βοηθά να σχετιζόμαστε με αυτούς και να πηγαίνουμε στους Ναούς τους και έτσι να διαιωνίζουμε την πληγή του τόσο πικρού αυτού σχίσματος και να τους δίνουμε το λάθος μήνυμα ότι όλοι το ίδιο είμαστε και δεν μας νοιάζει(!!!) ποια είναι η κανονική Εκκλησία μας! Σαν να εξισώνουμε τους κανονικούς εγκεκριμένους γιατρούς με κάποιους αυτοδίδακτους που φοράνε και αυτοί τα ίδια άσπρα ρούχα και αυτοχαρακτηρίζονται ως γιατροί αλλά χωρίς το έγκυρο πτυχίο! Δεν παίζουμε με αυτά τα πράγματα... Όλοι οι σύγχρονοι άγιοι γέροντες Πορφύριος, Παΐσιος, Ιάκωβος, Ιωσήφ Ησυχαστής κλπ. διαφωνούσαν κάθετα και δημόσια με τους Παλαιοημερολογίτες και δεν έρχονταν σε κοινωνία μαζί τους! (Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο site μας sostis.gr στο θέμα: "Παλαιοημερολογίτες").

π. Νικόλαος

Τονίζει ο Αγ. Γρηγόριος Νύσσης, τα εξής πολύ σημαντικά για την ευχαριστία που πρέπει να αποδίδουμε στο Θεό κατά την προσευχή:

«Η Θεία χάρη μας εφοδίασε με άφθονα, κάθε είδους αγαθά, και για ν’ ανταποδώσουμε όλα όσα λάβαμε έχουμε αυτό μόνο, να προσπαθούμε να ξεπληρώσουμε τον Ευεργέτη μας με την προσευχή και την ευχαριστία.

Στοχάζομαι, λοιπόν, ότι κι αν ακόμα συμπαρατείνουμε σε όλο το μάκρος της ζωής μας τη συνομιλία μας με το Θεό με ευχαριστία και προσευχή, μας απομένει τόσο ακόμα για να εξοφλήσουμε τον Ευεργέτη, όσο εάν ούτε καν είχαμε προθυμοποιηθεί να κάνουμε αρχή της αντιπροσφοράς σ’ Αυτόν!

Το διάστημα του χρόνου το διαιρούμε σε τρία μέρη: Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Η ευεργεσία του Θεού γίνεται αντιληπτή στα τρία αυτά στάδια.

Αν αναλογιστείς το παρόν, σ’ αυτό είναι που ζεις. Αν αναλογιστείς το μέλλον, Εκείνος είναι η ελπίδα των προσδοκιών σου. Αν αναλογιστείς το παρελθόν, δεν θα υπήρχε βέβαια αν δεν είχες δημιουργηθεί από Εκείνον.

Ευεργετήθηκες παίρνοντας την ίδια σου την ύπαρξη από Εκείνον κι αφού έγινες ευεργετήθηκες πάλι, αφού ζεις και κινείσαι μέσα σ’ Αυτόν, όπως λέγει ο Απόστολος (Πράξ. 17, 28). Από την ίδια ενέργεια εξαρτώνται κι οι ελπίδες για τα μελλοντικά. Εσύ είσαι μόνο του παρόντος κύριος.

Ώστε, κι αν ακόμα δε σταματήσεις ποτέ να ευχαριστείς το Θεό, μόλις θα ξεπληρώσεις τη χάρη για το παρόν και δεν μπορείς να επινοήσεις ένα τρόπο ν’ ανταποδώσεις το χρέος σου ούτε για το μέλλον ούτε για το παρελθόν.

Κι ενώ είμαστε σε τόση αδυναμία να ευχαριστούμε, δε δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας ούτε όσο μπορούμε. Δε λέω όλη την ημέρα, αλλά ούτε πολλοστημόριο της μέρας μας δεν αφιερώνουμε στην απασχόληση μας με το Θεό.

Ποιος έστρωσε τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου;
Ποιος με την επινοητικότητά μας, μας έκανε να διαπλέουμε την υγρή φύση;
Ποιος στερέωσε για χάρη μου το θόλο του ουρανού;
Ποιος μου ανάβει τη λαμπάδα του ήλιου;
Ποιος στέλνει στα φαράγγια τις πηγές;
Ποιος άνοιξε τα περάσματα των ποταμών;
Ποιος έβαλε στο ζυγό να με υπηρετούν τα άλογα ζώα;
Ποιος έμενα την αναίσθητη σκόνη μ’ έκανε να πλημμυρίσω από ζωή και σκέψη;
Ποιος διαμόρφωσε αυτόν εδώ τον πηλό σύμφωνα με την εικόνα της Θείας σφραγίδας;
Ποιος επανέφερε στην πρωταρχική χάρη τη Θεία εικόνα που είχε θαμπώσει απ’ την αμαρτία;

Κι ενώ είχα δεχθεί έξωση απ’ τον Παράδεισο κι είχα απομακρυνθεί απ’ το δέντρο της ζωής κι είχα κατασκεπαστεί στο βάραθρο της υλικής ζωής, ποιος με έλκει στην αρχική μακαριότητα; «Δεν υπάρχει ο συνετός», λέγει η Γραφή (Ρωμ. 3, II).

Γιατί ασφαλώς αν σκεπτόμασταν όλ’ αυτά θα συνεχίζαμε ακατάπαυστη και ασταμάτητη την ευχαριστία μας σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ενώ τώρα όλοι σχεδόν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι μόνο για ό,τι υλικό. Γι’ αυτό δείχνουν ενδιαφέρον και προθυμία, μ’ αυτά καταγίνεται και η μνήμη και η ελπίδα. Ούτε νυστάζει, ούτε κοιμάται ο άνθρωπος επιθυμώντας σε κάθε πράγμα το περισσότερο, όπου μπορεί ν’ αποκτήσει το περισσότερο.

Είτε στην τιμή και τη δόξα είτε στα χρήματα και την περιουσία είτε στη νόσο του θυμού, σ’ αυτά όλα η ανθρώπινη φύση αποβλέπει στο περισσότερο. Για τα αληθινά αγαθά του Θεού λόγος κανένας, ούτε γι’ αυτά που βλέπουμε ούτε γι’ αυτά που μας έχει υποσχεθεί».

(«Εις την Προσευχήν», Λόγος Α’)

Γέροντα, θα γίνη πόλεμος;

Εσείς κάνετε προσευχή; Εγώ έχω από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο
που κάνω επιστράτευση προσευχής αθόρυβα , για να μας λυπηθεί ο Θεός,
να αποφύγουμε την επιστράτευση και τον πόλεμο. Είχα πληροφορία:
«Κάνετε πολλή προσευχή, για να εμποδιστούν οι Τούρκοι, διότι
την Κυριακή 16 Οκτωβρίου, έχουν σκοπό να μας χτυπήσουν».
Δόξα τω Θεώ, μέχρι στιγμής μας φύλαξε η Παναγία, ας ευχηθούμε
να μας προστατεύσει και στην συνέχεια.
Γέροντα, τώρα που πέρασε από εδώ ο κίνδυνος,
θα συνεχίσουμε να προσευχόμαστε γι’ αυτό το θέμα;
Μήπως υπάρχει τόπος χωρίς πόλεμο; Τι θα πη «εδώ» και «εκεί»;
Και εκεί που τώρα έχουν πόλεμο, αδελφοί μας είναι.
Από τον Αδάμ και από την Εύα δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι;
Μοιράστηκε όμως η οικογένειά μας, άλλοι είναι εδώ, άλλοι εκεί.
Με τους Ορθοδόξους είμαστε αδελφοί και κατά σάρκα και κατά πνεύμα,
ενώ με τους άλλους είμαστε αδελφοί μόνον κατά σάρκα.
Επομένως, για έναν λόγο παραπάνω, πρέπει να προσευχόμαστε με περισσότερο
πόνο γι’ αυτούς, γιατί αυτοί είναι πιο ταλαίπωροι.
Γέροντα, αυτό το διάστημα που τα πράγματα είναι δύσκολα για την Ελλάδα,
κάνω πολύ κομποσκοίνι, αλλά σκέφτομαι και ότι η σωτηρία της Ελλάδος
δεν κρέμεται από το κομποσκοίνι μου.
Δεν είναι ότι η σωτηρία της Ελλάδος κρεμάσθηκε από το κομποσκοίνι σου,
αλλά το να σκέφτεσαι συνέχεια
την δυσκολία που περνάει η Ελλάδα σημαίνει ότι πονάς την πατρίδα
και ζητάς την επέμβαση του Θεού, ο Οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει.
Να προσεύχεσθε να αναδείξει ο Θεός πνευματικούς ανθρώπους, Μακκαβαίους,
γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Ήρθε ο καιρός να πολεμήσει το καλό με το κακό,
γιατί την παρανομία την έχουν κάνει νόμο και την αμαρτία μόδα.
Όταν όμως δείτε συμφορές στην Ελλάδα, το κράτος να βγάζει παλαβούς νόμους
και να υπάρχει γενική αστάθεια, μη φοβηθείτε θα βοηθήσει ο Θεός.
Έτσι όπως τα λέτε, Γέροντα, πρέπει να τα αφήσουμε όλα και να δώσουμε
τις δυνάμεις μας στην προσευχή.
Μα, χωράει συζήτηση γι’ αυτό το πράγμα; Όλος ο κόσμος βράζει σαν σε καζάνι.
Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω κάτω! Και τι εξέλιξη θα έχουμε,
κανείς δεν το ξέρει. Ο Θεός να βάλη το χέρι του!
Πρέπει οι καλόγεροι να κάνουν πολλή προσευχή. Και επείγουσες δουλειές αν έχουν,
να τις σταματήσουν όλες και να στραφούν στην προσευχή.
Όσο μπορείτε, να εύχεσθε ταπεινά για τον κόσμο που έδωσε πολλά δικαιώματα
στον πονηρό και ταλαιπωρείται. Να μην ξεχνάτε ότι γίναμε μοναχοί
για την σωτηρία της ψυχής μας και για να βοηθήσουμε τον κόσμο με την προσευχή.
Να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλοί μοναχοί, να κάνουμε κομποσκοίνι και μετάνοιες
για τον εαυτό μας και για τον κόσμο, γιατί ο μοναχός με αυτά βοηθάει.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.31-32)