660. Να επικαλήσαι τους Αγίους με ακράδαντο πίστι και ανυπόκριτο αγάπη, αν θέλης να σε ακούσουν και να ανταποκριθούν στην προσευχή σου. Οι Άγιοι άρεσαν στον Θεό με την πίστι τους και με την αγάπη τους. Τις επιθυμούν και από σένα. Στην πίστι και την αγάπη, πρόσθεσε και την οφειλομένη προς αυτούς τιμή.

661. Η προσευχή στον Κύριο για τους κεκοιμημένους πατέρες και αδελφούς μας δεν ωφελεί μονάχα εκείινους, αλλά και εμάς τους ιδίους. Έτσι, διατηρούμε τη μνήμη του θανάτου. Έτσι, φυλάμε την ελπίδα στη μέλλουσα ζωή. Έτσι, αποκτάμε ταπεινό φρόνημα, ενθυμούμενοι πόσο σύντομος είναι η παρούσα ζωή.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 259-260)

658. Λέγε πάντοτε στον Θεό: «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Λόγου χάριν, αν λαχταράς την υγεία και όμως είσαι ακόμη άρρωστος, λέγε του: «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Αν επιχειρής κάτι και δεν το στέφη η επιτυχία, λέγε: «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Όταν κάνης το καλό στους άλλους και αυτοί σου το πληρώνουν με το κακό, λέγε «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Όταν θέλης να κοιμηθής και δεν σε αφήνη η αϋπνία, λέγε: «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Γενικά μην εξεγείρεσαι όταν κάτι δεν συμβαίνη όπως θα ήθελες, αλλά μάθε να υποτάσσεσαι πάντοτε στο θέλημα του Κυρίου. Σε όποια δοκιμασία και αν σε αφήνη ο Θεός, λέγε του: «Γενηθήτω τό θέλημά σου».

659. Αφού ο Θεός είναι δικαιότατο πνεύμα, οι εντολές του είναι όπως και ο Ίδιος: δίκαιες. Γι’ αυτό ο Κύριος λέγει: «Εάν αγαπάτέ με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε» (Ιω. ιδ’ 15).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 259)

656. Αδελφέ μου, έπεσες στα βάθη του κακού; Τα αμαρτήματά σου είναι πολλά και βαρειά; Μην αφεθής στην απόγνωσι. Θυμήσου ότι ο Ουράνιος Πατήρ έστειλε τον Μονογενή Υιό του για σένα στον κόσμο και πέθανε ο Χριστός για χάρι σου στον Σταυρό. Πλησίασε λοιπόν με πίστι τον Σωτήρα σου, πρόσπεσε στα πόδια του και ζήτησέ του να σε απαλλάξη από την αμαρτία. Εξομολογήσου τις ανομίες σου μπροστά στον ιερέα του σαν μπροστά στον Ίδιο και θα παύσης να είσαι πλέον ένοχος. Θα είσαι ο υιός που γύρισε από τη μακρυνή χώρα της αμαρτίας στον πατέρα του, ο υιός που «νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη» (Λουκ. ιε’ 24, 32).

657. Μην αγανακτείς και μη θυμώνεις με όποιον σου φέρεται μοχθηρά και άδικα. Συμπάθησέ τον, αγάπησέ τον, λέγε: «Δεν είναι από μόνος του κακός μαζί μου. Είναι ένα φτωχό πλάσμα, σαν εμένα, που ο Διάβολος το πειράζει. Μόλις περάση αυτός ο πειρασμός, είναι πολύ πιθανό να ξαναγίνη ήμερος αυτός ο αδελφός μου». Συχνά είμαστε αξιολύπητα έρμαια του εχθρού, που μαίνεται εναντίον μας και θέλει το κακό μας.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 258-259)

654. Μην πτοείσαι από το τι λένε οι άνθρωποι για σένα. Αυτός είναι ο διαβολικός φόβος. Συλλογίσου τι ο Θεός λέγει για σένα, τι οι Άγγελοι και οι Άγιοι λένε για σένα.

655. Στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, ας σε συνοδεύει η λέξις «αγάπη», σαν φως της καρδιάς σου. Μη βγάλης ποτέ την πολύτιμη αυτή λέξι από εκεί μέσα. Βεβαίως, πρέπει να μην είναι εκεί μόνη της, αλλά μαζί με το όνομα του Ιησού Χριστού. Γιατί ο Κύριος και μόνο είναι η αληθινή αγάπη.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 258)

652. Όταν προσεύχεσαι στον Κύριο, έχε τα πνευματικά σου μάτια στραμμένα στον έσω άνθρωπο, στην ψυχή σου. Ο Κύριος είναι εκεί, στους λογισμούς σου, στα αγαθά σκιρτήματα της καρδιάς σου, όπως είναι συνάμα και παντού. «ἐγγύς σου τὸ ρῆμά (δηλαδή: ο Λόγος, ο Θεός) ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου» (Ρωμ. ι’ 8)

653. Είναι ωραίο πράγμα να ανάβουμε καντήλια μπροστά στις άγιες εικόνες. Αλλά πιο ωραίο πράγμα είναι να προσφέρουμε στον Θεό σαν θυσία τη φλόγα της αγάπης, Τότε είμαστε αληθινοί προσκυνηταί του. Αν ανάβης καντήλια στις εικόνες και δεν έχης αγάπη προς τον θεό και τον πλησίον σου, αν είσαι φιλάργυρος και φιλόνεικος, η θρησκεία σου είναι ματαία.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 257-258)

650. «Μη επιλήσεται γυνή του παιδίου αυτής του μη ελεήσαι τα έκγονα της κοιλίας αυτής; Ει δε και ταύτα επιλάθοιτο γυνή, αλλ΄ εγώ ουκ επιλήσομαί σου, είπε Κύριος» (Ησ. μθ’ 15). Υπάρχει στον κόσμο αγάπη μεγαλύτερη από την αγάπη της μάνας; Είναι δυνατόν μία μητέρα να μη ληπηθή το παιδί της, να το ξεχάση; Ας υποθέσουμε ότι αυτό το απίθανο πράγμα συμβαίνει. Αλλά εγώ – λέγει ο Κύριος – σας έχω αγάπη που υπερβαίνει απείρως την αγάπη της μητέρας προς το παιδί της. Εγώ ποτέ δεν θα σας ξεχάσω και δεν θα σας παραπετάξω. Τι πεποίθησι, τι ελπίδα ο Ίδιος ο Κύριος μας εμπνέει μ’ αυτά του τα λόγια ως προς την Πρόνοιά του, που πάντοτε γνοιάζεται για μας και ποτέ δεν μας εγκαταλείπει!

651. Η ανθρώπινη ψυχή κατοικεί στο σώμα της σαν ένα μικρό κόσμο. Όπως τον παλιό καιρό, εξ αιτίας της ανομίας που είχε απλωθή στη γη, ο Θεός τιμώρησε τους αμαρτωλούς κατοίκους της με τον κατακλυσμό, με φυσικά δηλαδή μέσα, έτσι τιμωρεί κάποτε και κάθε αμαρτωλό άνθρωπο μες από το ίδιο του το σώμα. Τα στοιχεία του σώματος, όπως το νερό του κατακλυσμού, παύουν να μένουν στα όριά τους, εξαπολύονται και καταστρέφουν το σώμα με τις αρρώστιες. Ο Θεός μας τιμωρεί τότε μες από τον ίδιο τον εαυτός μας. «Δι' ὧν τις ἁμαρτάνει διὰ τούτων κολάζεται» (Σοφδ. Σολ. ια’ 16).

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 257)

Η ιδέα της Βασιλείας του Θεού μας ανοίγει μεγάλες προοπτικές. Ο Κύριός μας όμως θέλει να καταστήσει αυτή την ιδέα ακόμη ακριβέστερη, πιο συγκεκριμένη. Τώρα χρησιμοποιεί τη λέξη «θέλημα». Κάνω το θέλημα του Θεού εδώ και τώρα, σημαίνει, κατά κάποιο τρόπο, ότι εξαργυρώνω μια επιταγή χωρίς όριο: τη Βασιλεία του Θεού. (Ας μας συγχωρεθεί αυτή η σύγκριση)! Η Βασιλεία του Θεού πρακτικά μεταφράζεται σε μια σειρά από θεία θελήματα που αντιστοιχούν σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Το θέλημα του Θεού εκφράζεται κατ’ αρχήν από τα διδάγματα του Ευαγγελίου, των οποίων η Εκκλησία είναι φύλακας και αυθεντικός ερμηνευτής. Υπάρχουν εδώ γενικοί νόμοι που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους και όλες τις εποχές, όσο κι αν η εφαρμογή τους σε συγκεκριμένες περιπτώσεις διαφοροποιείται ή παίρνει πολλές αποχρώσεις.

Μέσα στο ίδιο το Ευαγγέλιο δεν υπάρχουν τόσο διδάγματα όσο το παράδειγμα και το Πρόσωπο του Σωτήρος, τα οποία αποτελούν τον υπέρτατο κανόνα ζωής: Τι θα έκανε ο Ιησούς, αυτή τη στιγμή, στη δική μου θέση; Η ακτινοβολία του ζωντανού Προσώπου του Κυρίου υποκαθιστά τις Πλάκες του Νόμου.

Το θέλημα του Θεού εκφράζεται ακόμη και από τη φωνή του Αγίου Πνεύματος που ακούμε μέσα μας. Ο κοινός για όλους ευαγγελικός νόμος συμπληρώνεται και προσαρμόζεται καθώς ο Θεός επιφυλάσσει στον καθένα από μας συγκεκριμένα καθήκοντα, διαφορετικά απ’ αυτά των αδελφών μας. Το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που δείχνει στον κάθε ένα τη δική του κλήση, τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει. Αν ρωτούμε συχνά τον Κύριο τι πρέπει να κάνουμε (κυρίως εκεί όπου οι πράξεις φαίνονται χωρίς ιδιαίτερη σημασία, γιατί μπροστά στον Θεό δεν υπάρχει πράξη μικρή ή αδιάφορη)˙ εάν εναποθέτουμε με υπακοή και ταπείνωση το αυτεξούσιό μας στα θεία Του χέρια˙αν παραιτούμαστε από τα μακροπρόθεσμα σχέδιά μας και αποφασίσουμε να πορευθούμε βήμα βήμα, κάτω από το φως του Θεού, με το χέρι μας μέσα στο χέρι Του, τότε η ζωή μας αποκτά καθοδήγηση, γινόμαστε τα πιστά πρόβατα που ακολουθούν τον Καλό Ποιμένα και ακούνε τη φωνή Του.

Αυτή η αναζήτηση της θείας κατευθύνσεως, που θέλουμε να αποκαλυφθεί μέσα μας, δεν θα πρέπει να εκφυλιστεί σε ατομιστική αυταπάτη. Βρισκόμαστε στην αυταπάτη, αν στηριζόμαστε σε δήθεν εσωτερικές αποκαλύψεις, ώστε να ενεργούμε αντίθετα με το Ευαγγέλιο. Μέσα στη διδασκαλία της Εκκλησίας θα βρούμε τον ασφαλή κανόνα που σταθεροποιεί τον σκοπό και τα όρια της ελευθερίας μας.

Τέλος, το θέλημα του Θεού εκφράζεται μέσα από τα γεγονότα: όχι από τις καταστάσεις που εμείς επιλέγουμε για τον εαυτό μας, αλλά από αυτές τις οποίες συναντούμε στη ζωή. Κάθε ένα από αυτά τα περιστατικά πρέπει να γίνεται αποδεκτό με υποταγή, ως εάν να εκφράζει το θεϊκό σχέδιο εκείνης της στιγμής για μας. Όσο οδυνηρή κι αν φαίνεται η παρούσα κατάσταση, μπορεί και πρέπει να αποβεί για το καλό μου, εάν εγώ ανταποκριθώ με τον τρόπο που ο Θεός περιμένει από μένα. Αυτός ο τρόπος ισοδυναμεί με την επιθυμία, να εκπληρώσω στον πληρέστερο βαθμό το θέλημα του Θεού μέσα στην περίσταση που με έβαλε. Κάθε μέρα λοιπόν, κάθε ώρα και κάθε λεπτό μου μεταφέρουν το θείο θέλημα με τη μορφή, των γεγονότων ή των καταστάσεων που συναντώ. Υπάρχει, θα λέγαμε, το μυστήριο της παρούσας στιγμής. Το να δεχτώ αυτό το θείο θέλημα που σηματοδοτεί η στιγμή, είναι κάτι περισσότερο από απλή υπακοή: σημαίνει ότι «αφήνομαι», όπως το παιδί στα χέρια του Πατέρα.

Ο Κύριός μας είπε, ότι εκείνοι που θα εισέλθουν στη Βασιλεία Του δεν είναι όσοι επαναλαμβάνουν «Κύριε, Κύριε…» αλλά όσοι κάνουν το θέλημα του Πατρός Του. Ο ίδιος, στην καθοριστική στιγμή του πειρασμού μέσα στον Κήπο της Γεθσημανή, όταν ένιωσε τρόμο μπροστά στο Ποτήριο των δοκιμασιών που Τον περίμεναν, είπε στον Πατέρα Του: «πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω», δίνοντάς μας το παράδειγμα της τέλειας, της απόλυτης υπακοής.

Το θέλημα του Θεού είναι σαν μια ακριβέστατη γραμμή τεντωμένη στον χώρο μας: είμαι από τη μία πλευρά ή από την άλλη, από τη θετική ή από την αρνητική, ανάλογα με το εάν υποτάσσομαι σ’ αυτό το θέλημα. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει. Δεν μπορώ να έχω το ένα μου πόδι από τη μία πλευρά της γραμμής και το άλλο από την άλλη. Παίρνω θέση με ολόκληρη την προσωπικότητά μου. Η τοποθέτησή μου ως προς το θέλημα του Θεού, αυτή τη στιγμή, με δικαιώνει ή με κατακρίνει. Αν όμως με δικαιώνει, αυτό καθόλου δεν οφείλεται στις δικές μου δυνάμεις. Είναι κατ’ αρχήν έργο της Χάριτος -θεϊκή δηλαδή πρωτοβουλία και βοήθεια- και ακολουθεί η δική μου συνεργασία μαζί της.

(Lev Gillet, Πάτερ Ημών… Κύριε Ιησού Χριστέ: Οι δύο θεμελιώδεις προσευχές που στηρίζουν την πίστη των χριστιανών, Ενός μοναχού της Ανατολικής Εκκλησίας, μετάφραση Πολυξένη Τσαλίκη – Κιοσόγλου, 1η έκδ., Αθήνα, Ακρίτας, 2007)

"Αδιαφόρησε για τις ανέσεις και τότε θα αποκτήσεις άνεση,

αδιαφόρησε για τα υλικά αγαθά και τότε θα τα πάρεις,

για να τα πάρεις όχι σαν δέσμιος αυτών, ούτε σαν δούλος,

αλλά σαν ελεύθερος".

Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος