"Πάντων προστατεύεις, Αγαθή"

- Γέροντα, δεν μου στείλατε «γλυκά» για την γιορτή μου και οι αδελφές ζητούσαν «κεράσματα».

- Έχεις δίκαιο δεν σου έστειλα «γλυκά», και φυσικά δεν είχες να δώσεις στις αδελφές, αλλά τις ευχές σου τις έστειλα με άλλον τρόπο. Τώρα που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και εμείς την Μητέρα μας, θα Την παρακαλέσω και πάλι να σε κεράσει Εκείνη με την γλυκιά Της αγάπη και στοργή και να σου δώσει πολλά θεία δώρα.

- Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.

- Να ψέλνεις το "Πάντων προστατεύεις, αγαθή" και το "Πάντων θλιβομένων η χαρά". Αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήσει. Η Παναγία δεν μας αφήνει μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.

- Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήσει κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.

- Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν ένιωσες καμμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της. Την νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη». Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει την μεγάλη της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της, και τρέφομαι με Χάρη.

- Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε μου δίνει αμέσως αυτό που Της ζητώ και άλλοτε όχι;

- Η Παναγία, όποτε έχουμε ανάγκη, απαντά αμέσως στην προσευχή μας, όποτε δεν έχουμε, μας αφήνει, για να αποκτήσουμε λίγη παλληκαριά (...).

- Γέροντα, πέστε μας κάτι για την προστασία της Παναγίας.

- Να σας πω κάτι που έγινε στην Ρωσία. Δύο γειτονικά μοναστήρια σε μια περιοχή της Ρωσίας τα χώριζε μια γραμμή τραίνου. Σε ένα πανηγύρι κάποιοι μοναχοί από το ένα μοναστήρι πήγαν στο άλλο και μέθυσαν.
Καθώς επέστρεφαν στο μοναστήρι τους μεθυσμένοι, πήγαν και ξάπλωσαν επάνω στις ράγες της σιδηροδρομικής
γραμμής και τους πήρε ο ύπνος. Παρουσιάζεται τότε η Παναγία στον σταθμάρχη και του λέει: «Τα γουρουνάκια μου θα τα κόψει το τραίνο». «Τι να ‘ναι αυτό; λέει εκείνος, ποια γουρουνάκια θα κόψει τα τραίνο;».
Για δεύτερη φορά παρουσιάζεται η Παναγία και επαναλαμβάνει τα ίδια:
«Τα γουρουνάκια μου θα τα κόψει το τραίνο». «Βρε, τι γουρουνάκια;», λέει ο σταθμάρχης νόμισε ότι είναι κανένα κοπάδι γουρουνάκια στις σιδηροδρομικές γραμμές. Πήγε να δει και τους βρήκε να κοιμούνται. Πρόλαβε και τους ξύπνησε. Θα περνούσε τα τραίνο και θα τους σκότωνε.
Βλέπετε, η Παναγία σαν καλή Μητέρα προστατεύει κα προνοεί ακόμα και για τα άτακτα παιδιά Της.
Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα τη Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σας βοηθάει. Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύει όλες σας και όλον τον κόσμο. Αμήν.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σ. 89-92)

«Ήμαρτον, Κύριε, δεν τα κατάφερα.
Βοήθησέ με.
Παράμεινε μαζί μου.
Συ είπες: χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Ακριβώς αυτό το έχω καταλάβει.
Το έκαμα συνείδησι.
Γι' αυτό επιμένω.
Κρούω, ζητώ, αιτώ, δεν θα παύσω να ενοχλώ.

Δεν μπορώ χωρίς Εσένα.
Δεν πρόκειται να φύγω.
Εάν δεν βαρύνονται τα ώτα Σου να με ακούουν, δεν θα βαρεθή και το στόμα μου να φωνάζη.
Επιμένω, είναι αλάνθαστος η κρίσι Σου στο να με ανακαλέσης σε μετάνοια.

Τούτο το έκανες Συ, θεία Παναγαθότης, δεν το έκανα εγώ. Ούτε ήξερα τον Θεό, ούτε ήταν δυνατό να τον ανακαλύψω. Συ, Κύριε, Πανάγαθε, ήρθες και με ευρήκες και με εφώναξες να σε ακολουθήσω.
Αυτό το επήρα, το θέλω, το επιθυμώ.
Δεν τα καταφέρνω όμως.

Γι' αυτό επιμένω, θέλω να με βοηθήσης.
Πρέπει αυτό που εχάρησες να μην το απολέσω».

Άγιος Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Έρωτας
θείος
Η συνήθεια των ερώτων αυτή είναι το να μη κρύβεται στη σιγή ο έρωτας. Οι ερωτευμένοι λένε και παρουσιάζουν και στους άλλους, ότι αγαπούν. Διότι είναι θερμή η υπόθεσις της αγάπης... Ας μη λέει κάποιος· Και πώς μπορώ ν’ αγαπώ τον Θεό, αφού δεν Τον βλέπω; Διότι πολλούς τους αγαπάμε, καίτοι δεν τους βλέπουμε, όπως π.χ. τους φίλους που έχουν αποδημήσει μακρυά. Τίποτε δεν εμποδίζει το να μη βλέπουμε. Αντίθετα, μάλλον ανάβει περισσότερο η αγάπη και αυξάνει ο πόθος.
Ε.Π.Ε. 5,588
αμαρτωλός
Ας μη προσκολλώμαστε στα βιοτικά, ώστε να είναι γνήσιος και αποκλειστικός ο έρωτας του Θεού. Να μη τον μοιράζουμε, γιατί έτσι γίνεται ασθενέστερος.
Ε.Π.Ε. 5,602-604
Θεού
Ωνόμασε δίψα την πολλή επιθυμία, δηλώνοντας σε μας και τα δυο, και την φλόγα της αγάπης και τη διάρκεια του έρωτα. Και οι άγιοι συνέχεια και καθημερινά ζούσαν με τον θείο έρωτα και με την ευλάβεια, και όλο και πιο πολύ αύξαναν την αγάπη.
Ε.Π.Ε. 5,602-604
η αγάπη τον κρατάει
Τι το όφελος από τα χρυσαφικά σου, ω γυναίκα; Γιατί τα φοράς; Για να φαίνεσαι όμορφη; Γίνε όμορφη στην ψυχή, και τότε θα είσαι επιθυμητή και στο σώμα. Τίποτε δεν προκαλεί τόσο τον έρωτα και τον πόθο, όσο η αγάπη. Αν σε αγαπά ο άντρας σου, έστω και αν είσαι άσχημη, θα του είσαι επιθυμητή. Αν σε μισήση, και όμορφη αν είσαι, δεν θα θέλη να σε βλέπη.
Ε.Π.Ε. 8α,292
Χριστού
Μόνο Εσένα επιθυμώ και κανέναν άλλον. Αυτό είναι έρωτας, αυτό είναι φιλία.
Ε.Π.Ε. 16β,464
για τα παρόντα και τα μέλλοντα
Ας αγαπήσουμε αυτό τον έρωτα, για να χαρούμε και τα παρόντα και τα μέλλοντα. Και προ παντός να χαρούμε αυτή τη φύσι του θείου έρωτα.
Ε.Π.Ε. 16β,644
εραστής και ερώμενος ο Χριστός
Το ανώτερο όλων είναι να έχουμε τον Χριστό και ερώμενο και εραστή... Ας αποκτήσουμε πείρα της πνευματικής ζωής και ευφροσύνης και ας ζήσουμε το μακάριο βίο και ας γευτούμε το θησαυρό των μυρίων αγαθών. Ας αφήσουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την αγάπη του Χριστού, και για τη δική μας μακαριότητα και για τη δική Του δόξα.
Ε.Π.Ε. 16β,646

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 253-254)

Εργαλείο
η Γραφή, αποκτήστε την!
Είναι απαράδεκτο, οι μεν τεχνίτες να μη προφασίζωνται φτώχεια, αλλά ν’ αποκτούν τα εργαλεία τους, κι εμείς, που τόσο μεγάλη ωφέλεια πρόκειται να καρπωθούμε απ’ την Αγία Γραφή, να προβάλουμε ως δικαιολογία τη φτώχεια ή την απασχόλησι και να παραμένουμε χωρίς Γραφή. Κι αν ακόμα μερικοί είναι τόσο φτωχοί, ώστε να μη μπορούν ν’ αποκτήσουν την Αγία Γραφή, αν την αγαπούσαν, θα την είχαν μάθει απ’ τη συνεχή ανάγνωσι, που γίνεται εδώ.
Ε.Π.Ε. 12,632-634
Έρευνα
έρευνα και φωτισμός για τη Γραφή
Και ο Κύριος, προτρεπόντας τους Ιουδαίους να ερευνούν τις Γραφές, μας υποδεικνύει να τις μελετούμε. Γι’ αυτό λέει, ότι οι Γραφές είναι κρυμμένος θησαυρός, για να μας ωθεί προς αναζήτησι. Έχουν λεχθή όλα αυτά σε μας, για να μη περνάμε με επιπολαιότητα τα λόγια των Γραφών, αλλά να τα μελετάμε με πολλή προσοχή.
Ε.Π.Ε. 12,708
του Θεού
Όπως ακριβώς ψάχνουμε για το χαμένο, έτσι ας αναζητούμε τον Θεό. Για να βρούμε το χαμένο τι κάνουμε; Δεν στρέφουμε το μυαλό μας συνεχώς σ’ αυτό; Δεν ρωτάμε όλους; Δεν πηγαίνουμε παντού; Δεν υποσχόμαστε χρήματα; Αν π.χ. έχουμε χάσει ένα παιδί, τι κάνουμε; Δεν περιερχόμαστε όλη τη θάλασσα και την ξηρά; Δεν θεωρούμε όλα τα άλλα δευτερεύοντα μπροστά στο να βρούμε το παιδί; Και όταν το βρούμε, τι κάνουμε; Το κρατάμε, το σφίγγουμε στην αγκαλιά μας, δεν το αφήνουμε. Πόσο μάλλον πρέπει να ενεργούμε έτσι αναζητώντας τον Θεό! Και όχι απλώς έτσι, αλλά πολύ περισσότερο.
Ε.Π.Ε. 25,126
Έρις
χωρίς αποτέλεσμα
Εδώ εννοεί τις φιλονικίες με αιρετικούς, για να μη κουραζώμαστε στα χαμένα. Δεν βγαίνει κέρδος, αφού το τέλος τους είναι το τίποτε. Όταν κάποιος είναι διεστραμμένος και αποφασισμένος να μην αλλάξη καθόλου τη θέσι του, ό,τι και αν γίνη, για ποιο λόγο κουράζεσαι άσκοπα; Είναι σαν να σπέρνης πάνω σε πέτρες. Καλύτερα να κάνης τον καλό αυτό κόπο μιλώντας με ανθρώπους της πίστεως περί της ελεημοσύνης και περί των άλλων αρετών.
Ε.Π.Ε. 24,120
και ομόνοια
Τίποτε δεν επιφέρει εξασθένησι, όσο η φιλονικία και το τσάκωμα. Και τίποτε δεν παρέχει τόση ισχύ και δύναμι, όσο η αγάπη και η ομόνοια. Βασιλεία, που διαταράσσεται από εσωτερικές έριδες, καταλύεται, ενώ δυο άνθρωποι, που είναι μονιασμένοι και ενωμένοι, είναι πιο αρραγείς από ένα τείχος.
Ε.Π.Ε. 34,162

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 252-253)

592. «Ελθέτω η βασιλεία σου». Τι σημαίνει αυτή η επίκλησις; Ας βασιλεύσης οριστικά στην καρδιά μου.

593. Οι Άγιοι εξεπλήρωσαν τον λόγο του Θεού. Ο Κύριος εκπληρώνει τον δικό τους λόγο. Εργάσθηκαν γι’ Αυτόν. Και Αυτός εργάζεται για χάρι τους. Είπε ο Ίδιος: «εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» (Ματθ. ζ’ 2). Γι’ αυτό ο Κύριος γρήγορα πραγματοποιεί τις ικεσίες που του κάνουν οι Άγιοι για μας.

594. Η ελπίδα απαιτεί και βίο ανάλογό της. Όσοι ελπίζουν, δεν πρέπει να ζουν «καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» (Α’ Θεσς. δ’ 13). «Ταύτας οὖν ἔχοντες τάς ἐπαγγελίας, ἀδελφοί, καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος» (Β’ Κορ. ζ’ 1). «ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος » (Α’ Πέτρ. γ’ 15).

595. Τι ποθούμε πιο πολύ στον κόσμο; Τη ζωή και την υγεία. Ποιος είναι η ζωή μας και η υγεία μας; Ο Ιησούς Χριστός. Λοιπόν, αν θέλης να ζης και, μάλιστα, να ζης αιώνια, άτρωτος από τη φθορά, πίστευσε στον Ιησού Χριστό και γίνε του αρεστός, ζώντας σύμφωνα με το Ευαγγέλιό του.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 240-241)

590. Όταν διαβάζω το Ευαγγέλιο, δεν μιλώ εγώ, αλλά ο Ίδιος ο Κύριος. Ο Ίδιος είναι μέσα σ’ αυτές τις λέξεις, τις θεόπνευστες, τις θαυμαστές. Το ίδιο βλέπω, λόγου χάριν, στην εικόνα του Θείου Εσταυρωμένου. Ο Ίδιος είναι και εκεί, στην εικόνα ή τον Σταυρό. Ο Ίδιος είναι και στην ευλογία του λειτουργού, που γίνεται με κίνησι σταυροειδή. Και όταν ο πιστός κάνη τον Σταυρό του, εκεί είναι πάλι η δύναμις του Θεού, αρκεί να έχει πίστι η καρδιά.

591. «Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά» (Ματθ. ιη’ 21, 22). Ο Καρδιογνώστης Κύριος ξέρει ότι οι άνθρωποι είναι υποκείμενοι σε συχνές πτώσεις, αλλά και ότι συχνά μεταμελούνται και σηκώνονται. Γι’ αυτό και μας εντέλλεται να συγχωρούμε συχνά τις παραβάσεις τους. Αλλά και ο Ίδιος πρώτος εκπληρώνει τον άγιο λόγο του. Όσες φορές πηγάζει από την καρδιά σου η λέξις «μετανοώ», Εκείνος ευθύς σε συγχωρεί.

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 239-240)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ -Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο-

Ερμηνεία πατερική & θεολογική του Ευαγγελίου του Λουκά
Το ερμηνευτικό Υπόμνημα του Π.Ν. Τρεμπέλα
μεταφρασμένο στη νεοελληνική γλώσσα

Μετάφραση αρχιμ. Νικόλαος Πουλάδας

Κεφάλαιο 14

Στίχ. 28-35. Οικοδομή πύργου και εκστρατεία βασιλιά.
14.34 Καλὸν τὸ ἅλας(1)· ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλας μωρανθῇ(2),
ἐν τίνι ἀρτυθήσεται(3);
34 «Το αλάτι είναι καλό, αν όμως χάσει την αρμύρα του,
με ποιον τρόπο θα την αποκτήσει πάλι;
(1) Η παρομοίωση η σχετική με το αλάτι, πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε
περισσότερες από μία φορές από τον Κύριο και σε διάφορα συμφραζόμενα.
Δες Ματθ. ε 13 και Μάρκ. θ 50 και τις εκεί ερμην. σημειώσεις.
Το αλάτι σημαίνει εδώ την αυτοθυσία, για την οποία έγινε λόγος στους
σ. 26,27,33. Η εικόνα του αλατιού δεν συναντιέται στην Π.Δ.
αλλά δες Ιώβ στ 6. Τα αλεξανδρινά χειρόγραφα γράφουν: Καλόν οὖν το άλας.
Το οὖν ίσως αναφέρεται στον αμέσως προηγούμενο λόγο= Το αλάτι λοιπόν,
όπως είπα προηγουμένως, είναι καλό (p). Το αλάτι νοστιμίζει την γεύση
κάποιων ουσιών και προλαβαίνει την σήψη άλλων. Είναι λοιπόν καλό.
Έτσι είναι καλή και ευεργετική η επίδραση, την οποία ο μαθητής
του Χριστού ασκεί με την αυστηρή και στυπτική γεύση του ευαγγελίου,
από το οποίο είναι εμποτισμένος, και η οποία είναι επίδραση
καθαρτική και ζωοποιός πάνω στην αηδή ή σαπισμένη ζωή της ανθρωπότητας
που τον περιβάλλει (g). Τι είναι στην πνευματική ζωή εκείνο,
το οποίο ανταποκρίνεται στην επίδραση του αλατιού στη φυσική ζωή;
Απάντηση· μία βαθιά και μυστική δύναμη του Πνεύματος του Θεού που
επενεργεί στη συνείδηση, στη διάνοια, στις διαθέσεις και προθέσεις,
στα αισθήματα, στη θέληση του ανθρώπου, που εμποτίζει και ανακαινίζει
αυτά και διατηρεί αυτά σε κατάσταση εσωτερικής ζωής και καθαρότητας,
ώστε και για τους ομοίους του, με τους οποίους έρχεται σε επαφή
ή με οποιαδήποτε σχέση, να γίνεται ο άνθρωπος αυτός φορέας και αγωγός αρετής,
αλήθειας, αγνότητας. Το αλάτι στον άνθρωπο είναι η παρουσία του Θεού σε αυτόν,
που εμποτίζει όλες τις σκέψεις του και όλο το εσωτερικό του με τη χάρη του.
Για τη διατήρηση της άγιας αυτής ιδιότητας είμαστε όλοι υπεύθυνοι
ενώπιον του Θεού. Διότι εξαρτάται και από εμάς να καλλιεργήσουμε αυτήν.
Μπορεί αυτή εύκολα να μειωθεί, όπως μπορεί και συνεχώς να αυξάνεται.
Μία μικρή αμαρτία, μία μικρή αφροντισιά και απροσεξία, μία μικρή κοσμική επαφή,
μία ελάχιστη δυσαρέσκεια του Πνεύματος, το οποίο λυπούμε με τις αμαρτωλές
κινήσεις της ψυχής μας, είναι ικανά να μειώσουν, να εξασθενήσουν,
να εκμηδενίσουν ολοτελώς την ιδιότητα αυτή. Αλλά και μία θερμή προσευχή,
μία πράξη θεάρεστη, συντριβή και ταπείνωσή μας μπορούν αμέσως
να αναζωπυρώσουν αυτήν και να προσδώσουν νέα δύναμη σε αυτήν.
(2) Ο Maundrell (Jurney from Aleppo to Jerusalem σελ. 161-162) μιλά για
κοιλότητα που άνοιξε με ανασκαφή σε βουνό από αλάτι. Έκοψε κάποια θρύμματα
από το αλάτι αυτό και μολονότι διατηρούσαν ακόμη όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα
του αλατιού, τα βρήκε εξ’ ολοκλήρου στερημένα από τη γεύση τους.
Έτσι μπορεί να συμβεί και στον μαθητή, ο οποίος δεν απαρνήθηκε τον εαυτό του,
βαθμιαία εξασθένηση της ευαγγελικής ζωής και ιδιότητας, η οποία μπορεί
να φτάσει μέχρι πλήρους αμαύρωσης και εξαφάνισης· έτσι λοιπόν ο μαθητής
θα είναι πλέον ανίκανος να επιδράσει ως ανακαινιστικός και αγιαστικός
παράγοντας στο περιβάλλον (g).
(3) Όπως το αλάτι όταν αποβάλλει την ιδιότητα και γεύση του,
δεν μπορεί να ανακτήσει αυτήν, έστω και αν αναμιχθεί με άλλο αλάτι,
έτσι και ο μαθητής του Χριστού, όταν ξεπέσει, είναι πλέον χαμένος
για την ουράνια ζωή. Δεν είναι δυνατόν αυτή να ανανεωθεί με το ευαγγέλιο,
του οποίου η επίδραση πάνω του εκμηδενίστηκε (g). Ξεπεσμένοι χριστιανοί,
οι οποίοι γεύτηκαν τις δωρεές της χάρης και απώθησαν έπειτα αυτές αφού
ελκύστηκαν και πάλι από τον αμαρτωλό κόσμο και έγιναν αποστάτες,
έχασαν πλέον οριστικά την ιδιότητά τους ως αλατιού πνευματικού.
Είναι αδύνατον οι αποστάτες αυτοί «να ανακαινιστούν σε μετάνοια» (Εβρ. στ 4-6).
Διδάσκαλος και υπηρέτης της θρησκείας, του οποίου η διάνοια και τα ήθη
διαφθάρθηκαν, είναι το πλέον αηδιαστικό και απεχθές κτήνος.
Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να διώχνονται από την εκκλησία, όχι μόνο διότι εξέπεσαν
από όλες τις τιμές και τα προνόμιά τους ως μέλη της εκκλησίας,
αλλά και διότι αποτελούν μολυσματικό κίνδυνο και για τα υγιή μέλη της.

«Την Μητέρα σου προσάγει σοι εις ικεσίαν ο λαός σου, Χριστέ»

- Γέροντα, ποια εικόνα της Παναγίας Την αποδίδει περισσότερο;

- Η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα. Μια φορά Την είδα εκεί στο Καλύβι, στην Παναγούδα... αν σου το πω, σε πόσους θα το πεις;

- Σε κανέναν, Γέροντα.

- Λοιπόν, είδα σε όραμα ότι θα πήγαινα μακρινό ταξίδι και έπρεπε να ετοιμάσω τα χαρτιά μου, διαβατήριο, συνάλλαγμα κ.λπ., αλλά οι υπάλληλοι δεν μου έκαναν τα χαρτιά. Εκεί ήταν πολλοί άνθρωποι, όμως δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήσει. «Ποιος θα με βοηθήσει; λέω. Μα δεν βρίσκεται κανένας, για να ενδιαφερθεί;». Είχα μια αγωνία!...
Και ξαφνικά παρουσιάζεται μια Γυναίκα με λαμπερό πρόσωπο, ντυμένη στα χρυσαφένια. Είχε μια ωραιότητα! Άστραφτε ολόκληρη!
«Μην ανησυχείς, εγώ θα σε βοηθήσω, ο Γιος μου είναι Βασιλιάς», μου λέει και με χτύπησε απαλά στον ώμο. Παίρνει τα χαρτιά και με μια κίνηση τα βάζει στον κόρφο Της. Ώ, τι κίνηση ήταν εκείνη!
Ύστερα μου είπε: «Θα περάσετε δύσκολες ημέρες» και μου ανέφερε κάτι που έπρεπε να κάνω κι εγώ. Μετά από καιρό είδα την Παναγία την Ιεροσολυμίτισσα σε ένα βιβλίο και Την αναγνώρισα.

- Κάποιος, Γέροντα, μας ρώτησε: «Αφού η σωτηρία μας είναι στα χέρια του Θεού, γιατί, όταν επικαλούμαστε την Παναγία, λέμε: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»;

- Ας πούμε, μια γυναίκα έχει γειτόνισσα την μάνα ενός υπουργού και την παρακαλεί να φροντίσει, ώστε να βρεθεί μια δουλειά για το παιδί της. Η γειτόνισσα προθυμοποιείται, όμως δεν θα βρει η ίδια την δουλειά, αλλά θα παρακαλέσει τον γιο της, που ως υπουργός έχει αυτήν την δυνατότητα και θα κάνει το χατίρι της μάνας του. Έτσι κι εμείς, παρακαλούμε την Παναγία να μας σώσει και η Παναγία παρακαλεί τον Υιό Της που έχει αυτήν την δύναμη. Και Εκείνος Της κάνει το χατίρι, γιατί αγαπάει πολύ την Μητέρα του.

- Γέροντα, στην Παναγία προσεύχομαι με περισσότερη άνεση από ό,τι στον Χριστό. Μήπως αυτό είναι ανευλάβεια;

- Κι εγώ έτσι νιώθω. Από πολύ σεβασμό στον Χριστό, νιώθω περισσότερη άνεση στην Παναγία, όπως και τα παιδιά και μεγάλα αγόρια να είναι, πηγαίνουν στην μάνα με περισσότερο θάρρος από ό,τι στον πατέρα, από σεβασμό προς τον πατέρα. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματική ευλάβεια και σεβασμό στον Χριστό, συστέλλονται μπροστά στον Χριστό, ενώ στην Παναγία έχουν περισσότερο θάρρος και Την πλησιάζουν άνετα, γιατί η Παναγία ανήκει στο γένος το ανθρώπινο.

- Καμμιά φορά, Γέροντα, όταν κάνω μετάνοιες, ψάλλω την Παράκληση της Παναγίας ή λέω τους Χαιρετισμούς. Μήπως, όταν κάνω μετάνοιες, πρέπει να λέω μόνον την ευχή;

- Όχι, κάνε όπως αναπαύεσαι, γιατί και η Παναγία στον Χριστό τα πηγαίνει όλα, αλλά και με την στοργή και την τρυφερότητά Της γεμίζει την ψυχή μας από αγάπη και έρωτα προς τον Χριστό. Εγώ παρακαλώ την Παναγία να μου πάρη την καρδιά και, αφού πρώτα την καθαρίσει, να την κόψει στα τέσσερα: Τρία κομμάτια να δώσει στην Αγία Τριάδα και ένα κομμάτι να κρατήσει Εκείνη.

- Γέροντα, όταν λέω την ευχή, μπορεί να περάσει πολλή ώρα και να μην κάνω κανένα κομποσχοίνι στην Παναγία, γιατί δεν μπορώ να αφήσω το όνομα του Χριστού.

- Φοβάσαι μήπως παρεξηγηθεί η Παναγία; Ευλογημένη, δεν είπαμε ότι οι προσευχές προς την Παναγία και προς όλους τους Αγίους απευθύνονται στον Χριστό; Να κάνεις όπως νιώθεις. Δεν παρεξηγείται η Παναγία ούτε οι Άγιοι.

- Γέροντα, σε μια ατομική αγρυπνία που την αφιερώνω στην Παναγία τι να κάνω;

- Να συλλογίζεσαι προηγουμένως την Παναγία. Σ’ αυτό μπορούν να σε βοηθήσουν και μερικά τροπάρια από την Παράκληση της Παναγίας ή από το Θεοτοκάριο ή από τον Ακάθιστο Ύμνο. Μετά να συνεχίσεις με ευχή και ό,τι άλλο «δόξη τω Προεστώτι» του εαυτού σου, ήγουν «τω τυπικό της καρδίας σου».

- Γέροντα, οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι δοξολογία;

- Δοξολογία είναι. Μπορείς να τους λες σαν ευχαριστία στην Παναγία, όταν εκπληρώνει κάποιο αίτημά σου. Όχι όλο να ζητάμε από την Παναγία, αλλά να Την ευχαριστούμε κιόλας. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας έχουν πολλή Χάρη.
Ανώνυμος τους έγραψε. Να τους μάθεις απ’ έξω και να τους λες και μέσα στην ημέρα.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 85-89)

Η ευλάβεια προς την Παναγία
-Πέστε μας, Γέροντα, κάτι για την Παναγία.
-Τι να σας πώ; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση.
Για να μιλήσει κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήσει.
-Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική,
όπως τα όνομα του Χριστού;
-Ναι. Όποιος έχει, πολλή ευλάβεια στην Παναγία,
ακούει το όνομα Της και αλλοιώνεται. ’Η, αν το βρει κάπου γραμμένο,
το ασπάζεται με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του.
Μπορεί να κάνει ολόκληρη Ακολουθία με έναν συνεχή ασπασμό
στο όνομα της Παναγίας . Και όταν προσκυνά την εικόνα Της,
δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία,
και πέφτει κάτω λειωμένος, διαλυμένος από την αγάπη Της.
-Γέροντα, να μας λέγατε κάτι από το προσκύνημά σας στην Παναγία της Τήνου.»
-Τι να πω; Μια τόσο μικρή εικόνα κι έχει τόση Χάρη!
Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από κοντά της. Παραμέρισα λίγο,
για να μην εμποδίζω τους άλλους που ήθελαν να προσκυνήσουν.
-Μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν
οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.
-Να σας πω τι έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής.
Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταΐτισσα.
Εκεί η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. Στον γυρισμό, πηγαίνοντας
για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς. «Παναγία μου, είπε,
εγώ ήθελα να Σε δώ αλλιώς, απλή, όχι με φλουριά». Τι παθαίνει εν τω μεταξύ;
Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε κα έμεινε εκεί,
στην μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάει βοήθεια από την Παναγία:
«Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σου φέρω δυο φλουριά!».
Τότε του παρουσιάσθηκε η Παναγία και του είπε: Έτσι μου τα έφεραν τα φλουριά.
Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;». Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε.
Βλέπετε, επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη, τον βοήθησε η Παναγιά.
Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία,
σκέφτομαι: «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;».
Κόβω λίγα αγριολούλουδα, τα πηγαίνω στην εικόνα Της και λέω:
«Παναγία μου, πάρε αυτά τα λουλούδια Από το Περιβόλι Σου».
Πριν πάω στο Άγιον Όρος, άκουγα να λένε ότι είναι «το Περιβόλι της Παναγίας»
και περίμενα να δώ λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα κ.λπ.
Όταν πήγα και είδα άγριες καστανιές, κουμαριές, κατάλαβα ότι είναι
πνευματικό το Περιβόλι της Παναγίας. Αργότερα ένιωσα μέσα σε αυτό
και την παρουσία Της. Πώς θα αισθανθώ, Γέροντα, την παρουσία της Παναγίας,
για να μου θερμάνει την καρδιά;
Μια που φέρεις το όνομα της Μεγάλης Μητέρας του Χριστού και κατά χάριν
Μητέρας όλων των ανθρώπων, να Την επικαλείσαι συνέχεια: «Παναγία μου,
να λες, Εσύ που καταδέχτηκες να έχω το όνομα Σου, βοήθησέ με να ζήσω
όπως είναι ευάρεστο σ’ Εσένα. Άλλοι μόνον το όνομα Σου ακούνε και συγκινούνται,
κι εγώ τι κάνω;». Εύχομαι η Παναγία να μένει συνέχεια κοντά σου
και να σε σκεπάζει σαν το κλωσσοπούλι κάτω από τα αγγελικά φτερά Της.

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος ς΄, Περί προσευχής, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου
"Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ.83-85)

Εργασία
και τεμπελιά
Ας μη περιφρονούμε όσους συντηρούνται με τη χειρωνακτική τους εργασία, αλλ’ αντίθετα, να τους καλοτυχίζουμε γι’ αυτό. Για πες μου, ποια δικαιολογία έχεις, όταν όσα κληρονόμησες από τον πατέρα σου, τα τρως χωρίς να κάνης τίποτε; Σπαταλάς ως τεμπέλης την περιουσία ασυλλόγιστα.
Ε.Π.Ε. 18,142
Παύλου χειρωνακτική
Θαύμαζε τον Παύλο! Κήρυκας, απόστολος, επιφορτισμένος με τέτοια τιμή! Και όμως εργαζόταν με τα χέρια του, για να μην επιβαρύνη τους ακροατές του.
Ε.Π.Ε. 23,396
αιτία καλών
Φανερώνει ο Παύλος πόσων κακών αιτία γίνεται η αργία και πόσων καλών η εργασία. Και καθιστά αυτό σαφές απ’ τα δικά μας, πράγμα, που κάνει σε πολλές περιπτώσεις, και αυτό με σύνεσι. Διότι οι περισσότεροι μ’ αυτό κυρίως παροτρύνονται, παρά με τα πνευματικά. Διότι γνώρισμα της αγάπης προς τον πλησίον είναι όχι να παίρνουμε απ’ εκείνους, αλλά να δένουμε σε εκείνους.
Ε.Π.Ε. 22,470
και προσευχή
Πολλά μπορούμε να κατορθώσουμε με την προσευχή, αλλ’ όταν κι εμείς κουνάμε τα χέρια μας (εργαζώμαστε).
Ε.Π.Ε. 23,88
όχι περιέργεια
Οπωσδήποτε ο αργόσχολος, αυτός που ενώ μπορεί, δεν δουλεύει, αναγκαστικά είναι περίεργος. Η ελεημοσύνη προσφέρεται μόνο σ’ εκείνους που δεν τους φτάνουν τα χρήματα από την εργασία τους να ζήσουν, ή στους εργάτες της Εκκλησίας, που είναι εξ ολοκλήρου αφωσιωμένοι στο λόγο του κηρύγματος.
E.Π.Ε. 23,94
χειρωνακτική
Ο Παύλος δεν είχε ανάγχη να εργάζεται χειρωνακτικά. Είχε δικαίωμα να είναι αργός σε σωματική δουλειά. Ήταν επιφορτισμένος με τόσο σπουδαίο έργο. Και όμως όχι απλώς εργαζόταν χειρωνακτικά, αλλ’ έργαζόναν νύχτα και μέρα, ώστε να μπορή να βοηθάη και άλλους. Πολύ περισσότερο οι άλλοι οφείλουμε να εργαζώμαστε και χειρωνακτικά.
E.Π.Ε. 23,94
κόπος ολων
Θέλει ο Παύλος, οι χριστιανοί να συντηρούνται εργαζόμενοι οι ίδιοι. Αυτό σημαίνει, «για να τρώνε το δικό τους ψωμί», δηλαδή το ψωμί που εξασφαλίζεται από τους δικούς τους κόπους, και όχι το ξένο, από τη ζητιανιά.
Ε.Π.Ε. 23,96
γι’ αυτό έδωσε τα χέρια ο Θεός
Γιατί δεν εργάζεσαι; Γι’ αυτό σου έδωσε ο Θεός τα χέρια, όχι για να παίρνης από τους άλλους, αλλά για να δίνης σε άλλους.
Ε.Π.Ε. 23,104
και τεμπελιά
Για τους παλαιούς όλη η ζωή ήταν εργασία, για μας όμως είναι γεμάτη τεμπελιά. Εκείνοι ήξεραν, ότι γι’ αυτό ήρθαν στον κόσμο, για να εργάζονται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ενώ εμείς νομίζουμε ότι ήρθαμε να τρώμε, να πίνουμε και να καλοπερνάμε.
Ε.Π.Ε. 24,34
αντίθετο της αργίας
Δεν υπάρχει καλό, που δεν το χαλάει η τεμπελιά. Πάρτε το νερό: Αυτό που είναι στάσιμο, σαπίζει. Αυτό που τρέχει και πάει παντού, διατηρεί την αξία του. Πάρτε και το σίδερο: Όταν είναι αχρησιμοποίητο, γίνεται μαλακό και αδύνατο, γιατί το τρώει η σκουριά. Αυτό όμως που χρησιμοποιείται γίνεται πολύ χρήσιμο. Ξέροντας, λοιπόν, τι ζημιά κάνει η αργία και πόσο όφελος έχουμε από την εργασία, να αποφεύγουμε την μεν, να επιδιώκουμε την δε.
Ε.Π.Ε. 27,44
δεν είναι όνειδος
Δεν είναι ντροπή η χειρωνακτική εργασία. Ντροπή είναι η αργία και μάλιστα έγκλημα.
Ε.Π.Ε. 33,372

(Χρυσοστομικό Λεξικό, αρχ. Δανιήλ Αεράκη, τόμος Β, σελ. 249-251)